zondag 24 november 2007 : TT St.-Baafs-Vijve

Sint-Baafs-Vijve.... Vier jaar geleden stond ik hier ook voor mijn eerste échte toertocht. Man, man, man, wat vliegt den tijd toch!. Om 0800 uren reeds ter plaatse. Allereerst de handen uit de mouwen gestoken om den toertocht van de Steenbakkers zo goed mogelijk onder de aandacht te brengen. Flyerkes verdeeld over de vele tafelkes, enkele affiches zo goed mogelijk in het vizier gehangen en de rest van de strooibriefkes mooi verdeeld tussen de vele andere 'toertochtpamfletjes'. Daarna inschrijven en hup, den bike op richting 'moddergem'.

En de eerste strook langs het water en de autostrade was het al van dadde: modder, modder en nog eens modder. Gelukkig waren dit nog maar de eerste kilometers en verteerde het vele baggerwerk nogal vlot.

Daarna volgden enkele minder moeilijke stroken van 'bruin verhard' (bemodderd asfalt) over 'bruin verhard' (vuil gesteente) tot 'bruin onverhard' (pure modder). Maar daarna volgde het hoogtepunt: de passage door een bos waarvan ik de naam intussen al vergeten ben. Maar da doet er niet toe. Een pracht van een parkoer met heel veel vals plat of beter gezegd 'plat omooge' in de modder. Een prachtig zicht: één lange rij bikers die voor je uit omhoog rijden en zo nu en dan zie je een wiel de lucht ingaan. Spectaculair maar minder goed voor diegenen die het ondergingen.

En daar kan ik van meespreken. Zo halverwege het bos een putteke te laat gezien, voorwiel zei van "ik doe nie meer mee" en bikske maakte een voorwaartse salto alover zijn stuur en voor ik het wist had ik een gratis modderbad! Gelukkig was het een tuimelperte zonder veel erg. Misschien wat blauwe plekken tegen morgen, maar daar kunnen we mee leven.

Na het onbekende bos nog wat kleinere zware en minderzware stroken + een kort privé parkoerke in één of ander domein. De zwaardere stroken zorgden ervoor dat mijn stalen ros zo nu en dan weigerde maar gelukkig kreeg ik hem altijd weer aan de praat. Er zijn in ieder geval een hoop kosten aan ...

Onderweg nog nen vriendelijke goeiendag gekregen van een -voor mij- onbekende bikster en tot slot nog een oude kennis tegen het lijf gereden, figuurlijk dan wel. Jammergenoeg geen andere steenbakkers tegengekomen en na 41 km tevreden huiswaarts gekeerd. Misschien kom ik hier volgend jaar nog eens ...

Door Bikske

Read more...

zondag 18 november 2007 : TT Torhout

Een “triootje”, een stukske door Nick, Bruno en Rudy …

Mij geamuseerd, maar wel goed afgezien...

Den tocht... Schitterende bepijling, goede bevoorrading, schoon uitgepijld, schoon parcours voor de streek... en leuk gezelschap... Ook den après was goed... Merci voor den drank hé Siegfried...

De benen zijn niet meer wat ze pakweg 2 maand geleden waren.

Soit, mij niet geforceerd, maar de force werd wel gevoerd door Pascal en Rudy... Ik kon nog aanklampen, maar een tiental km van het einde was het aanklampen gedaan... Ik was gekraakt...

 Morgen mijnen hometrainer van bij onze pa weer halen en op 't gemak kilometers bollen hier thuis om de fysiek en de benen weer op een hoger niveau te tillen... Da samen met nog wa te gaan lopen moet toch lukken hoop ik...

Eén lichtpunt... nen echt goeien band gevonden... De Schwalbe Black Shark Mud! Nen 1.5, maar schitterend hoe die door de modder snijdt en alles er weer direct af valt!

Door Nick

Proficiat aan Lichteveldenare en Katrien en hun bikematen voor de goeie organisatie van hun vtt in de mooie streek rond Torhout en Wijnendale.

Deze morgen vertrokken in torhout in vriestemperaturen met 5 steenbakkers: Nick, Dingo, Rhumboy uit Oostrozebeke, Moonrider en ikke.

Ik heb mij vandaag zeer goed geamuseerd en de talrijke off-road stukken en boerewegelingen waren zeer tof en afwisselend.

Ook jeneverstand in de bevoorrading voor de liefhebbers was groot succes bij die koude.

Door wekelijks te rijden voel ik mij verbeteren en dan nog een aangename après had in steenbakkersgezelschap en voldaan naar huis.

Door Bruno

Heb ook echt genoten van deze tt in een schitterende organisatie van Siegfried, Katrien, Rudy en het ganse TOF-team!! Een nooit vervelend en zeker afwisselend parcour met één goede bevoorading.

Je ondervind dat ze hier écht gezocht hebben om er zoveel mogelijk off-road in te steken,duidelijke bepijling,warme douches en koude leffe en dit dan nog eens in een leutig gezelschap!!

Da kan nie missen dat ik pas om 15u thuis was. Heb wel nog eerst Rhumboy afgekieperd aan zijn deure trouwens...bedankt voor het gezelschap onderweg!!

Door Rudy

Read more...

zondag 18 november 2007 : Beachrace De Panne

Gisteren was het weer zover... voor de vierde maal stond ik aan de start van de strandrace in De Panne en ditmaal beloofde het extra zwaar te worden. Dit maal waren het niet alleen de 'bikers' die zouden afzien, ook de supporters (en dat waren er ditmaal, gezien de onmenselijke weersomstandigheden, heel veel) zouden het hard te verduren krijgen!

Een ijs-, maar dan ook ijskoude strakke zijdelingse wind in combinatie met de zoutige koelvloeistof uit de noordzee zorgden ervoor dat je het gevoel kreeg dat je vroeg of laat aan uwen bike zou vastvriezen en dan vroor het zelfs nog niet!

Wie op de strandstrook (goed voor zo'n 25 km) alleen kwam te zitten moest het gevecht met de barre natuurelementen staken en kon alleen maar hopen op beterschap... beterschap van een waaier bikers die je in ijl tempo voorbijschoten en waar je, soms, tevergeefs probeerde aan te klampen. En indien die kunstgreep lukte kon je enkele kilometers het gevecht met de wind winnen...

Maar de strandstrook was lang en onverbiddelijk en wie kapot ging (en dat moeten er toch zo'n vier- à vijfhonderd geweest zijn) moest de strijd staken.

Na 1 uur bollen, biken en beuken besloot ik dan maar om het op mijn gemakske te doen in de hoop dat ik binnen de 3uur 30 min (een half uur meer dan anders....) den arrivee zou halen.

En zo geschiedde. Na 3 uur en 7 minuten bolde ik tevreden en zelfs ontspannen over de eindmeet. Met plezier nog vlug den bike afgespoten, droge kleren aangetrokken en in aangenaam gezelschap den 'kustrace'dag afgesloten in één of ander restaurantje daar in de buurt.

Binnen twee weken is Oostende aan de beurt met waarschijnlijk zo'n 34 km. Ik kijk er al naar uit!

Tot slot nog een woordje van dank voor alle moedige onbekende supporters en met in het bijzonder dank aan het aanmoedigingswerk van ons vrouwkes, die toch ook zo'n drie uur de ijzige koude voor ons getrotseerd hebben!

Door Rik aka Bikske

Read more...

zondag 18 november 2007 : TT Orchies (Fr.)

Twas koud zondagmorgen !

Om 7.30 afgesproken met Berre en Steven 2 aan’t standbeeld te Moen om samen naar Orchies te rijden. Verleden jaar daar een schitterende moddertocht gereden, dit jaar zijn de weersomstandigheden heel wat beter !  De zon schijnt en het vriest lichtjes.

Eenmaal in Orchies aangekomen leiden duidelijke pijlen ons naar de startplaats van het gebeuren. Eerst nog wa affiches uithangen flyerkes bedelen van onze VTT, dan inschrijven en weg ermee !

Via kleine straatjes door Orchies belanden we algouw op den boerebuiten, waar we direkt al enkele serieuse lange stukken off-road voorgeschoteld krijgen.  Vorig jaar was het hier ploeteren, nu is het vooral het juiste spoor kiezen en trachten overeind te blijven.  Niet geheel ongevaarlijk zo’n bevroren krieren.

We gaan de bossen in en via het dorpje Bouvignies bereiken we na 18 Km de eerste bevoorrading : op z’n Frans.  Tafeltje buiten, muntdrank, chocola, koeken,… wel alles voorhanden!

We draaien weg van Vred en biken richting Rieulay, terrilbiken dus!  Eerst een klimmetje om erop te geraken en dan spelen maar.  Het parcours op de terril is niet superspectaculair, maar biken op de ‘Terril de Rieulay’ is toch iets anders, mede door het prachtige landschap met dat meer in het midden !

Na de Terril volgen nog schone stukken off-road ( met jagers en jachthonden ) alvorens we Marchiennes bereiken.  We biken door het kleine stadje alwaar Berre toont wat hij verstaat onder ‘ ik heb een dipje ‘. Wat later volgt de 2^de bevoorrading, weer tafeltje buiten, … .

Het laatste deel van het parcours is een mini Parijs-Roubaix met vele kasseistroken en nog een modderstrook !

Het ganse parcours goed gereden, maar ‘k heb mijne kraak gekregen op de brug net voor de beruchte Marc madiot kasseistrook, daar kon ik Berre en Steven2 niet meer bijhalen, de vogels waren gaan vliegen !

Terug in Orchies nog Steenbakker Stebie tegen het lijf gelopen, die met zijnen gebuur ( ook een oude bekende) op pad was!

Dan nog onze pistolet gaan opeten en nen 1664 van Kronenburg achterover gekapt, en we keerden weeral tevreden naar huis, ’t is een gewoonte als we in Frankrijk biken.

Foto’s op http://www.ccorchies.com/modules/news/article.php?storyid=170

Tot volgend jaar !

Door Steven

Read more...

zondag 11 november 2007 : TT Bruyelle

Als je Bruyelle zegt, dan zeg je de “carriere” van Cimescaut en modder, veel modder … Vandaag zou het niet anders worden …

Een hele hoop Steenbakkers aan de start deze morgen. Een “nest” van welgeteld 8. De 2 Stevens, Steve (wiens vrouw nog altijd niet bevallen is), Nick, Yoerik, Koen en ikzelf natuurlijk. Na de obligate reclameronde (een affiche uithangen), ingeschreven en efkes het parcours bestudeerd. Het zou grotendeels in de omgekeerde richting zijn dan twee jaar terug, en volgens Yoerik en Nick, ook dan het parcours van vorig jaar. De “carriere” zouden we dus in het begin krijgen, nog voor de eerste bevoorrading …

De aanloop was dus heel anders dan vorig jaar. In plaats van het crossparcours langs de N52 (denk ik), kregen we wat krieren en singletracks voorgeschoteld. Een begin dat kon tellen ook met een redelijk lange kriere gevolgd door een plaatselijke “roc” die nogal goed omhoog ging … Een aanloopzone die dus kon tellen totdat we na zo een 10 km de “carriere” in het oog kregen !

Het begon met een kleine afdaling, waar ik de rest liet rijden … mijn afdalingstechnieken zijn nog altijd niet van de betere … Een stuk vals plat verder begon het echte werk. Een “toerke” rond de eerste put van de “carriere” … het grootste gedeelte zelfs tegenwind. Na dit rondeke “carriere” bleek dat enkel nog Yoerik en Steven volgden, Nick volgde ietske verder, de rest was niet meer te zien.

Bon, de “carriere” waren we ondertussen bijna uit, maar het was nog niet gedaan, dit in tegenstelling tot hetgeen Yoerik (we zijn boven) dacht.

Een stukske asfalt verder begonnen we er terug aan, en reden we diezelfde “carriere” van een andere kant binnen. Ondertussen was Steve ook weer komen aansluiten. Van hieruit ging het in vliegende (voor de één al wat rapper dan de andere, lees mezelf) vaart naar beneden, tot aan de “bull met sneeuwbandjes” waar we de rest terug opwachten. Ondertussen nog Kleine Plateau aangeslagen (dank u grote Plateau) om het Steenbakkersgezelschap vast te leggen op een foto.

De top van de “carriere” zagen we in de verte liggen … het zou dus ferm omhoog gaan. En dat deed het voor sommige bikers te fel … op een redelijk steil stuk voet aan de grond moeten zetten door een biker die voor mij stil viel en zo voorbijgereden door Steven2. Iets verder was het weer van dadde, maar dit keer was het Yoerik die me voorbijstak toen mijn voorderailleur zijn werk niet deed (inderdaad Yoerik shit happens ..). Net voor de top nog een heel steil stuk op losse stenen waar iedereen te voet stond …

Bij de afdaling (in een stuk waar we net in de omgekeerde richting gepasseerd waren) zagen we plots Koen en Steven stil staan. Steven had blijkbaar te veel macht in de benen (??) en had besloten om zijn ketting in frut te rijden. De moment vond Yoerik om plat te rijden … zo moest er maar één keer gestopt worden … goed bezig !

Een kleine kilometer verder kwamen we aan de bevoorrading waar onze bikes deskundig afgespoten werden en zo ontdaan werden van alle opgespaarde modder en cement …

Na deze bevoorrading was het meeste klimwerk voorbij, maar de modder nog niet … We kregen ook nog een paar mooie singletracks voorgeschoteld, waarvan die door een bos met redelijk wat takken me nog bijgebleven is … Maar hetgeen de meesten zal bijgebleven zijn, zal wel die onverharde glibberzone zijn een paar km voor de tweede bevoorrading ! Glibberen van de ene kant naar de andere op een onverhard streepke van 30 cm breed, gevolgd door een “vals plat glibberstrook” om te eindigen in een glibberzone vals plat met de wind pal op kop. En blijkbaar was het een zone waarbij er toch wat uitgewaaid werden vanachter … Ikzelf die de eersten niet kon volgen, Jefke die in dat stuk vals plat met de wind op kop redelijk wat verloor, en Nick die op deze strook toch een minuut of 5 tijd verloor .. of was het zijn “verkleedpartij” of zijn achterderailleur … ? Steven had met deze strook echter geen moeite … want hij reed met DE modderband van de moment, eentje die door de modder snijdt, en met zijn goede benen weg van iedereen … We gaan deze ook eens moeten testen in de toekomst … (die modderband hé, zijn benen mag hij houden).

Na een snelle strook (asfalt, eindelijk, en dan nog met de wind in het gat) kwamen we aan de tweede bevoorrading die tegelijkertijd ook de laatste splitsing (40 – 50 km) was. Blijkbaar had niemand hier nog veel tijd of veel goesting meer om de 50 km te rijden, want er werd unaniem beslist om de 40 km verder te rijden. Steve en Koen waren ondertussen als iets vroeger afgeslagen voor de 30 km.

Tijdens de laatste paar onverharde zones en grasstroken bleek dat Jefke zijn goede benen nog niet verloren had. Waar hij het in het begin van d rit lastig had, was er hier niet veel meer van te merken … Na deze laatste zones kwamen we (eindelijk) met een kleine 41 km op de teller aan in Bruyelle.

Nog een klapke gedaan met Koen (die al gewassen was), bike op de wagen, ikzelf ook natuurlijk (allez in de wagen en niet erop) en we waren klaar om naar huis te tsjeezen om in de namiddag nog een wandelingske te maken in en rond Domein de Ghellinck in Elsegem. En voor de geïnteresseerden : er werd wel degelijk gewandeld ondanks de dreigende regenwolken …

Door John

Read more...

zondag 11 november 2007 : TT Wervik

Deze morgen de tt in Wervik gereden en 't begon al goed! Eenmaal daar aangekomen gezien dat ik gene frank op zak had : portemonnee vergeten! Zou al dat telefoonverkeer van de dag ervoor mee te maken hebben?

Gelukkig zijn er goeie zielen in de club!! Bruno wilde direct mijn inschrijving betalen, waarvoor dank! (krijg je de volgende keer terug Bruno).

Ben dan gestart met Zenit en Bikske. Na ongeveer 10 km waren we Zenit kwijt en besloten we om even te wachten, zo passeerde Fillip van Wijnsberghe ons en hij wist ons te vertellen dat hij Zenit niet had gezien.

Waarom kwam even later aan het licht: Zenit had last van oververhitting en was zich achter een boom van enige kledij aan het ontdoen.

Eenmaal weer samen de tocht terug aangevat. Eigenlijk wel een mooie tocht met perfecte bevoorradingen (soms bijna een buffet) en zeer goeie uitpijling. Maar die wind hé,amaai, ons Bikske is zelf eens van de baan gewaaid!

Verder hebben we Zenit nog eens kwijtgespeeld (t° problemen) en dan nog samen een pintje genuttigd. Zenit en Bikske, jullie hebben er beiden nog een te goed!!

Door Berrie

Read more...

zondag 4 november 207 : TT Amougies

Vandaag weer eens op baan na een weekje rust. Had donderdag ook graag gereden in Hollain, maar ik wou bewust mijn knie laten rusten na de pijnlijke tocht vorige week in Wijtschate.

Om de pijn wat te verzachten of te vermijden, had ik vandaag mijn knie-brace aangetrokken. Die brace zou er moeten voor zorgen dat de knieschijf meer ondersteund wordt, waardoor er minder speling op zit. Dit vermijdt de wrijving en zou de pijn in principe moeten verminderen... We zouden wel zien...

Afgesproken met John om hem op te pikken in Avelgem en zo gezegd, zo gedaan... Na folders uitgedeeld te hebben en affiches te hebben opgehangen, kwam ondertussen ook Steven toe. Na een tijdje wachten zagen we dan uiteindelijk ook Yoerik en Pascal. Tegen dat we allemaal ingeschreven waren kwam ook Wouter erbij... Dus met een schoon bendeke gestart. Ook Lichterveldenoare en Jodi startten samen met ons.

Het begin zorgde direct voor het jojo-gevoel dat ik vorige week ook had. Bij de eerste beklimming reed ik direct op mijn geheel eigen (traag) tempo naar boven om mijn knie niet helemaal naar de z*k te rijden. Eenmaal de afdaling kon ik mij weer goed uitleven. Ik haalde hier Lichterveldenoare bij en in... Hij is duidelijk niet de rapste als het naar beneden gaat...

Na de eerste beklimming gingen we weer verder van de Kluisberg. We wisten het op voorhand, het zou een vlakkere tocht worden dan vorig jaar, maar met meer offroad... Zoals het geregend had, zou het wel eens kunnen zijn dat het hier en daar efkes een beetje smerig zou zijn. Dit donkere vermoeden zou later ook werkelijkheid worden.

Tot aan de eerste bevoorrading werd er op een redelijk tempo gereden. Ik moest hier en daar wel eens goed "doorterten" om bij te blijven. Ook Steven leek het moeilijk te hebben. Hij had blijkbaar iets te laat uitgezet gisteren... Hij moest er nog inkomen, dat was duidelijk. Wouter, Pascal en Yoerik, die reden goed, zoals veelal het geval is. John leek op zijn eigen tempo mee te peddelen met de rest, blijkbaar zonder problemen.

Via Amougies, Anseroeul, Chemin D'Hollaye, Orroir, Escanaffles en dergelijke meer kwamen we weer bij de Kluisberg terecht. Door het feit dat het redelijk plat was, gaven we hier en daar wel eens goed door, met alle gevolgen van dien. We hadden immers de kluis nog te verteren in de laatste kilometers.

Via het gekende stuk oude spoorweg van Escanaffles richting Amougies... Hier werd het ploeteren, maar aangenaam ploeteren, overal nog berijdbaar, nergens echt hele grote problemen... Blijkbaar waren er wel al velen aan het foeteren op de moze, tja, het wordt winter hé.

Achter deze strook stond het Kluisbos ons weer toe te lachen. John en ik gingen er weer van uit dat de bevoorrading aan den toren zou zijn, dus zei ik tegen John dat hij daar maar moest wachten op mij. Mij knie zou mij nu echt wel zeker parten gaan spelen eenmaal het klimwerk echt zou moeten beginnen. Soit, nie plooien en zeker niet forceren...

Eerst nog bevoorrading en dan helemaal naar boven... Op 't gemakske dus... John reed efkes voor mij totdat ik hem tegen de grond zag gaan... Een borduurke nie gezien... tegen het einde van de single-track beklimming was er enen op het foeteren op John... Blijkbaar niet rap genoeg, amaai zunne. Zo opjagen op een zondagochtend, da is toch ook niet nodig...

Na deze klim dan maar verder naar den Toren, deze lukte nog goed om te verteren. Daarna weer dalen tot aan de parking aan de Palace... De parking naar beneden den dan via de straat weer omhoog... kwestie van wa hoogtemeters te doen :-)

an maar afdalen via een singletracksken waar ik ook de grond kuste... Het was precies zwarte zeep, amaai... Nog effen verder dalen en dan weer een klimmeken... Het bleef dalen en klimmen tot precies in het ondeindige... Dan uiteindelijk de laatste van den tocht... De Pensemont... Dit vind ik persoonlijk een schitterende klim! Ik doe die graag, eerst langs den tarmac en dan het bos binnen om het laatste stuk van de klim te vervolledigen! Nu leek hij wel iets langer dan anders, maar ja... Het einde naderde...

Na de klim werd het nog een tijdje draaien en keren in het bos, schitterend stuk! Hier toch velen tegengekomen die fameus op hun tandvlees zaten en aan het kraken waren. Ikzelf moest nog even de pijn verbijten, maar het zou wel lukken...

In de laatste afdalingen nog eens de ketting op de grote plateau gegooid en de pees erop gelegd en plots was den arrivée daar, vlugger dan ik verwacht had!

Nu, wreed content dat ik hem gedaan heb, en nog veel contenter dat den knie het goed uitgehouden heeft...

Allez, op naar volgende week in Bruyelle...

Door Nick

Read more...

donderdag 1 november 2007 : TT Hollain

Voila ze, zit er ook weeral op ... door Casper aangekondigd als één van de minste (in het rijtje Brunehaut, Bleharies en omstreken), maar moet dat toch wat tegenspreken ...

Off-road dat we gezien hebben, denk zelfs nog meer dan in Bléharies. Alhoewel het langs die kanten soms eentonige off-road kan zijn (remember Blandain), was het hier zelfs met vrij veel afwisseling : krieren, kasseien (redelijk veel ...), singletracks, bos, ... en een oud fort !!

In dat fort na wat draaien en keren, op en afrijden, een toerke errond gereden te hebben, een paar donkere gangen ingedoken (verlicht met kaarsen) voor de bevoorrading. Van een unieke locatie gesproken.

Wel geen terrils of carrières gezien op de 45 km, maar heb deze door het afwisselend parcours wel niet gemist ...

En ja, gestart met Steven2, Dark Dingo, en 'dienen van Helkijn' (Stefaan, mss een nieuwe Steenbakker), die het voor zijn tweede TT helemaal niet slecht deed !! De laatste km's met Dard Dingo en Stefaan de 45 km gereden, terwijl Steven2 één van de langere afstanden gedaan heeft. Een paar km van het einde ook nog depanneur mogen spelen voor Dark Dingo die, na een platte band, zijne buitenband niet van zijn wiel kreeg ...

Read more...

zondag 28 oktober 2007 : TT Ingelmunster

Ewel, azo nen toer heb ik nog maar weinig gereden. Na anderhalf uur nog maar 17,5 km op den teller maar dan wel een vree tof parcour.

Bij de splitsing dan maar besloten om de groten toer te rijden.... De volgende 20 km gingen iets vlotter (minder bos en meer asfalt), alhoewel weer en wind voor het nodige weerwerk zorgden. Intussen was Steven2 bij mij komen aansluiten en zo rond kilometerpaal 40 kwam de kers op de taart : het parcour daar aan de brug langs het water. Op één van de afdalingen kwam Steven2 al koprollend naar beneden gelukkig zonder veel erg. Misschien heeft de fotograaf van dienst het op de gevoelige plaat kunnen vastleggen????? Enig idee waar de foto's zouden terug te vinden zijn ?

Eens voorbij da parcour begon de aftakeling : voor de eerste maal in mijn mtb-geschiedenis kennis gemaakt met het fenomeen 'kramp' Het ging van kwaad naar erger en na 50 km kompleet leeg de kortste weg naar Ingelmunster gezocht en de laatste 2 'onverharde' stroken links laten liggen. Onderweg ne even Berrie tegengekomen en na zo'n 60 km de laatste krachten samengebundeld om veilig (en vooral op tijd) thuis te geraken.

Eind goed, al goed ...

@Steven2: bedankt voor 't wachten en meerijden met mij.... Hopelijk nie teveel 'schade' opgelopen tijdens uwen val ?

Door Bikske

Read more...

zaterdag 13 oktober 2007 : TT Heestert

Amaai, deze namiddag voor den tweede keer op den bike! Om 14u afgesproken met een twintigtal (20!!!) steenbakkers aan de start. Hen allemaal opnoemen zou onbegonnen werk zijn! Het was wel een schitterend zicht aan de start! Daar het draaien en keren was in het begin, kwam er precies geen einde aan de rij!

De eerste paar kilometers werden gretig gebruikt om wat af te lachen, te praten en voor John om er een interval training van te maken om foto's te trekken...

Via enkele paadjes en krierkes raakten we aan de oude spoorwegberm, die ons richting Avelgem bracht. In Avelgem gingen we via den Dries weer lichtjes richting Heestert om dan richting Otegem gaan biken... Ondertussen was het kalmkes rijden al iets weggevallen want den Andy moest er natuurlijk weer de pees op leggen... Normaal heb ik dat wel eens graag, maar geleidelijk aan begonnen de kilometers toch wel in de benen te kruipen... Ik wou mij dus helemaal niet opblazen en nam het zekere voor het onzekere... Liever de anderen een beetje laten rijden dan mezelf te verbranden...

Na een paar gekende strookjes in en rond Otegem, zoals het "klimmende" stukje rechts van de grote baan (ook gekend als de Kloosterhoek) gevolgd door Ruifeleinde, ging het weer richting Avelgem. We kwamen daar uit op de Knok en vervolgden onze weg naar de Kaphoek. Ondertussen was onze bende al voor een groot stuk verdeeld in kleine stukjes, maar de bevoorrading in Rugge zou daar wel wat verandering in brengen... Hergroepering dus...

Soit, net voor de bevoorrading werden we voorbijgereden door een "mobilette" die onzen eigenste snelheidsmoto, den Andy, zeker wilde bijhalen. Hij rechtte zijn rug en hij was weg... Precies een pijl die uit een boog schoot!
Daarna kwamen we dan aan den oversteek aan de Oudenaardsesteenweg... Effen de baan over en aan het electriciteitspark naar links om dan via een plaatselijk rondeke aan het huis van de Wesley toe te komen. De welgekende plaats voor een schitterende bevoorrading. Enkele steenbakkers hadden de bevoorrading bijna gemist en waren door in de Waterhoek... Te geweldig zeker? Verstand op nul en blik te veel op oneindig? Plots beseften ze toch dat ze precies alleen waren en vonden ze de weg naar de bevoorrading.

Na een wat foto's, wat gekeuvel, een natje en een droogje, gingen we weer de baan op. De bult van Kluisbergen kwam dichter en dichter... We waren er nogal rap bij... Via Rugge naar den Turkenhoek en dan begon het echte werk. Het draaien en keren op de kluisberg zou beginnen.
Ik voelde direct dat ik hier zou moeten opletten... Mijn benen hadden ondertussen bijna 80 km rondgedraaid, dus kalmkes zijn en geen zotte dingen...

De kluis werd dus opgereden via de kant van Amougies. Voor de eerste keer sinds lang moest ik afstappen in het steile stukje waar de eigenlijke klim begon... Tja, te veel op enen dag? 'k Weet nie... Ondertussen waren zo goed als alle steenbakkers mij gepasseerd, nog nie veel gebeurd, da kon nie blijven duren hé... :-)

Na deze klim kregen we er een korte afdaling bij, maar dat wou natuurlijk ook zeggen dat we weer omhoog moesten... Het gekende stukje aan "Renard" zette me nogmaals met de twee voeten op de grond, de benen voelden nogal zwaar aan, maar ik zou niet plooien! Alhoewel... plooien misschien wel, maar zeker niet breken.

Na de Renard nog het klimmetje naar den Toren en dan wat tussenstukken en afdalingen die ons weer wat meer in groepjes bij elkaar bracht ipv al de "einzelgangers" onderweg... Na kluisberg ging het dan richting vliegveld van Amougies, waar onzen Brian vorig jaar een schone plas gepast had... Voorlopig geraakt hij er nog heelhuids door. Na dit mooie stuk, waar ik probeerde op John bij te halen, wat maar niet lukte, nog efkes omhoog om dan definitief de Kluis te verlaten!

Na een tijdje kwam den Rudy mij vergezellen... Zijne fysiek komt geleidelijk aan terug, maar het klimmen is er precies nog teveel aan... Soit, het komt wel...

Even later kwam er abrupt een einde op wat een heel leuke namiddag wat totnogtoe... Brian bleek nu iets verder gevallen te zijn, met alle gevolgen van dien... Waarschijnlijk een sleutelbeenbreuk, wat later bevestigd zou worden! Jammer...
John en Koen gingen mee met Brian om te wachten op de hulpdiensten... De rest reed verder.

Berre, Rudy en ikzelf waren samen... Steven kwam samen met Steve iets later...
Het stukje offroad tussen de velden achter Balta was voor Berre precies het signaal om nog eens door te trekken. Bij mij zat er op dat moment niet veel jus meer in de benen, dus moest ik de rol lossen... Rudy hield mij gezelschap...

Daarna werd het genieten op het technisch stukje achter het voetbalplein in Avelgem. Leuk, heel leuk, maar lastig na een kleine 100 km...

Uiteindelijk begonnen we de bevoorrading te naderen. Dat zou deugd doen en inderdaad, het deed deugd... De overgebleven steenbakkers werden verenigd en na efkes uitblazen gingen we weer op weg. We bleven nu langer samen en iedereen paste zijn tempo voor een groot stuk aan.

Achter de kerk van Outrijve naar rechts en daar het land ingestuurd om dan uiteindelijk uit te komen aan de grote baan naar Bossuit. Die baan over en het stuk door tot net over het kanaal. Achter het kanaal naar rechts richting Moen om dan wat verder de gekende "steenbakkers-afdaling" naar het water te nemen en dan het stukje langs de vaart te biken. Eenmaal dat gedaan ging het via de weg of de krier ernaast (jaja, sommigen waren zo flauw om de baan te kiezen, maar de benen beslisten dat :-)) tot aan de brug. Die over en langs de andere kant naar de "ballons". Die lagen er schitterend bij, wat ervoor zorgde dat Berre hier weer zijn hartje kon ophalen en zich eens goed liet gaan. Met heel veel moeite kon ik hem bijhouden, maar het werd zwaar, alhoewel ik er bleef van genieten.

Uiteindelijk kwamen we aan het zware stuk aan de vaart! Ons eerste stuk van onze tocht werd hier naar het einde gebruikt en het woog door! Hier kon ik Berre niet meer bijhouden, hij werd kleiner en kleiner... Tja... ik moet toegeven, het ging niet meer! Voor geen centimeter meer! Nu, het einde begon te naderen...

Nog een paar stroken doortrekken en we zouden er wel geraken... Via den Okkerdries ging het dan weer richting Heestert, waar ik (heel) moe, maar voldaan aankwam met een 104 km op de teller voor vandaag...

Na een paar consumaties dan weer richting thuis, want moest nog gaan eten vanavond... Gelukkig viel ik niet in slaap, da zou mij niet in dank afgenomen geweest zijn vrees ik...

Het werd een schitterende dag, schitterend weer, schitterende gezelschap, mooi parcours... kortom een perfecte bike-dag! Nie normaal!

Ik ben echt content Steenbakker te zijn en in zo'n toffe bende thuis te horen!

Door Nick

Read more...

zaterdag 13 oktober 2007 : TT Elsegem

Deze morgen voor de eerste keer op de baan. We zouden vandaag weer eens de kaap van de 100 km overbruggen. Deze voormiddag een tochtje in Elsegem en deze namiddag met een ganse boel steenbakkers naar HEestert... We zouden dus moeten doseren vandaag en dat is niet direct mijn sterkste kant...

Rond 7u45 kwam Yoerik naar mij thuis om dan samen naar de fabriek van Willy Naessens te rijden. Het is toch wel eens makkelijk een tocht zo dicht bij huis...

We bleken de eersten te zijn... we waren dan ook een halfuur vroeger dan de officiële start... Eerst vlug affiches uithangen, folders rondleggen op de tafels, inschrijven en dan op baan. Eerst nog Yoerik zijne voorband opblazen want die bleek te lossen en dan pas op weg...

Het was redelijk fris, de mist maakte het redelijk kil. Was content dat ik mijn winter onderhemdje aan had. Zo had ik het dan toch warm genoeg om te beginnen.

Soit, het parcours dan...

Om te beginnen reden we naar de Merkegemhoek om dan richting de schelde te gaan rijden. Via de Schelde ging het dan naar het gekende Domein De Ghellinck. Om te beginnen veel stukken van de Blosoroutes, maar tot daar, het was leuk...
Na de Ghellinck gingen we richting Beveren, via het golfterrein, langs Abdij van Beaullieu...

Geleidelijk aan gingen we naar den eersten "klim" van de dag. Dat werd juist voor de bevoorrading, die ter hoogte van de "Lustigen Boer" lag. Redelijk vroeg als je het mij vraagt... Na 15 km en er bleek geen tweede te volgen...

Na de bevoorrading ging het richting Bouvelobos, dat altijd leuk is om te doen en altijd smerig ligt ook. Twee weken geleden er nog doorgeschoven met de zomerbandekes tijdens den tocht van Vichte... Nu gelukkig winterbanden... en iets droger... Wel nogal redelijk smerig, maar kom.
Op reserve erdoor en dan kalmkes richting de kanten van Wortegem.

Op de privestukken na bleek het wel nogal veel van de blosoroute te zijn. Niet erg voor mij, maar vele stukken waren dus niet onbekend voor mij... en toch...

Op een bepaald moment slaagde ik er wel in de gracht te gaan uitmesten... Mijn voorwiel gleed weg over het natte gras, met alle gevolgen van dien... Den dezen de gracht binnen en de bike op de neus met een redelijk gehavende neus als gevolg. Alsof da nog niet genoeg was, bleek het ook nog eens een gracht te zijn met een aantal doornstruiken er in. Dit wilde natuurlijk zeggen dat mijn benen ook redelijk geschaafd en "doordoornt" zijn...

Uiteindelijk waren we aan Flanders Field en gingen we de Spitaalbossen in. Zoals geweten zijn dit ook wel bossen waar er veel uit te halen is. Dit deed de organisatie dan ook. Dit werd voor mij het op één (Bouvelobos) na schoonste stukske van de tocht.

Na de Spitaalbossen gingen we dan via Anzegem richting Grijsloke oftewel Gijselbrechtegem, waar we dan nog effen ietske van hoogtemeters gingen opdoen. Den boer die een stukske kriere als privé aansloeg zal weer gevloekt hebben... De Weedries werd erna weer omhoog gereden. Via een paar paadjes dan maar weer naar de Blaarhoek en de Kloosterhoek als logisch vervolg daarop.

Daarna naar 't fabriek van Willy Naessens om de bike af te spuiten, dan naar de villa ernaast en den hangar om nog wat te drinken...

Na een consumatie en een hotdog weer naar huis om de bike te kuisen voor deze namiddag in Heestert... :-)

Door Nick

Read more...

zaterdag 6 oktober 2007 : TT Beveren-Leie

Vandaag voorzien met een paar steenbakkers op draai te gaan in en rond Beveren Leie... Daar startte vandaag een toertochtje dat ik vorig jaar afhaspelde met een ondertussen ex-collega...Ter Varent was de plek waar we hadden afgesproken. Toen ik toekwam ter plaatse zag ik Slijkcrosserke... Hopelijk zou het weertje deze voormiddag beter zijn dan de donderwolk die hij precies was. Achteraf bleek zijn gezicht een logisch gevolg te zijn van een probleem met de bike... Fiets gaan afhalen bij fietsenmaker en de schijfrem helemaal scheef gemonteerd. Bike moest dus terug naar de LBS... zonder gebruikt te zijn.

Soit, dank voor de inschrijving. Ondertussen kwamen de andere steenbakkers ook aan. Birger, Bruno, Nico, Steve, Bart, nen collega van Bart en twee maten, Nick (Petanker) en ikzelf konden dan ook vertrekken.

Efkes na de start bleek mijnen kilometerteller niet te werken... Wiel verkeerd ingestoken bleek een beetje verder. Dan maar gestopt en wiel juist gestoken. Mij daarna efkes in het wiel gezet van twee laagvliegers om de groep weer bij te halen. Ondertussen begonnen we de gavers te naderen. Daar bleek het dat het toch wel redelijk vettig zou worden op bepaalde stukken.
We kregen zo goed als direct het "crossparcourske" voorgeschoteld. Redelijk sompig en vuil, maar geen probleem, in tegenstelling tot vorige week lag ik met winterbanden, gelukkig...

In al mijn geweld was ik een maat van Bart aan het volgen en reden we beiden verkeerd ter hoogte van het voetbalveld... Geen probleem, efkes de anderen achtervolgen en dan weer eens doortrekken. Dan eventjes wachten op de rest, blijkbaar niemand echt in de problemen op deze stroken.

Daarna redelijk op 't gemakske een stukske baan afgebold... Steve deed teken dat we zeker niet moesten wachten, dus reden we maar door... Birger bleef nog efkes aan de rekker hangen, maar dan was het ik samen met mijn naamgenoot. En ik zal het geweten hebben! Hij trok na een voor mij wreed ambetante grasstrook efkes door... Ik kon niet meer volgen. Daarbovenop reed ik net voor het klimmeke naar het Banhoutbos ook nog eens verkeerd. De zon verblindde mij en ik zag het pijlke niet... Soit, dan maar alleen doorgereden tot aan de bevoorrading. Daar stond Nick te wachten...

Na de bevoorrading kwam het hele leuke gedeelte eraan! Tiegem! Hopelijk kon ik mij hier goed uitleven en hopelijk zouden de benen het niet begeven midden de "heuvelzone". Net na Ingooigem en voor de eerste helling vanuit de Tsjampenstraat bleek ik Nick kwijtgespeeld te zijn... De zone rond Tiegem moet je op je eigen tempo doen, dus deed ik dat ook... Mijn tempo lag hier redelijk hoog, ik reed precies op wolken... Leuk om dat gevoel te hebben! Heel leuk zelfs... Efkes probeerde er nog iemand in mijn wiel te blijven tijdens de beklimming van de Hellestraat, maar dat bleef niet duren. Tegen dat we het paadje als verlengde van de Tsjampenstraat en den Boomgaard achter de rug hadden, bleek ik precies alleen op de wereld... Na Tiegem ging het dan weer richting Otegem voor de tweede bevoorrading.

Net voor die bevoorrading nog eens verkeerd gereden waardoor Nick mij net weer bijhaalde. De bevoorrading was op dezelfde plaats als de eerste, achter de kerk in Otegem. Wel handig, zo spaar je nogal redelijk wat volk uit...

Na de bevoorrading gaf Nick er een goede snok aan, ik moest sprinten om in zijn wiel te blijven... Tijdens de eerste stukken baan richting Sint Lodewijk, nam ik de kop om op bepaalde stukken tegen de wind in te gaan beuken... Tja, ge kunt soms ne keer goed zot zijn hé... Op een bepaald moment kwam Nick naast me rijden en meldde hij me dat hij zou plooien als het zo zou blijven. Die snok na de bevoorrading was dus een laatste wapenfeit? Een stuiptrekking vooraleer gans te begeven?

Enkele kilometers verder, rond Sint Lodewijk, ter hoogte van het Zonnebos, bleek ik hem kwijtgespeeld te zijn. Ik speelde vanaf nu haasje over met twee andere bikers... Geleidelijk aan kwamen de Gavers weer dichter. Via Gaverzicht, dan de grote baan over, om dan via de autosnelweg naar de Gavers te vliegen... Den entree van het domein langs hier lag heel mooi, iets verder bleek het dan wel wat vettiger te liggen. Amaai, de vuilste stukken gehouden tot het laatst...

Voor mij iemand aan het vloeken op zijnen derailleur, de versnellingen wilden niet mee... Hem iets verder dan laten weten dat zijn derailleur achteraan redelijk scheef stond... Best eens controleren achteraf...

Het laatste wapenfeit werd dan uiteindelijk een veld dat redelijk in de benen kroop... Als er één soort offroad is die ik niet zo graag doen, dan is het dat wel, door velden en grote graszoden... Nu ja, ik nam het er deze keer met plezier bij... De benen waren iets minder content.

Dan maar gestart met den après... Steve en Bart zater er nog, samen met Birger. Efkes daarna kwam Nick toe, nog heel wat later uiteindelijk ook nog Bruno... Nog Pascal (Rhumboy) gezien die nog moest starten, net zoals Rudy die toekwam om te starten als ik naar huis vertrok... Mij geamuseerd vandaag! Leuke tocht gereden, schoon weer, redelijk schoon parcours en leuk gezelschap...

Door Nick

Read more...

zaterdag 29 september 2007 : TT Vichte

Vandaag eens helemaal alleen op de baan... Ik kon zondag niet rijden omwille van nog maar eens een familiefeest, dus werd het zaterdag. Omdat al mijn "bike-buddy's" op zondag rijden werd het er dus eentje alleen en in eigen streek...

Bij het opstaan bleek al gauw dat het een grijs, vies, typisch Belgisch weertje zou worden... Echt voor Flandriens dus! Dat bleek ook al aan de start, niet echt overdreven veel volk dus. Jammer... Nu, ik werd al goed onthaald door den Eddy van de organisatie die er jaarlijks een gewoonte van maakt om de mensen goed te onthalen... Een goede PR dus!

Soit, vlug inschrijven en op de baan dus. Het begon met een plaatselijke rondeke in den achtertuin achter de kerk. Hier werd me al duidelijk dat mijn zomerbandekes nu en dan ne keer onvoldoende zouden zijn... Net achter deze strook stopte ik even, want door het grijze weer had de gps moeite met de satelieten te vinden... Hopelijk moest ik niet even lang gaan zoeken achter de goede benen!

Soit, we waren weer vertrokken. Het kille weer maakte dat ik nogal redelijk rap wou starten om goed warm te krijgen. Ik koos het wiel van iemand uit Dadizele... enkele kilometers later (rond de Kluisberg) zou blijken dat ik hem moest laten gaan...

Via Otegem ging het richting Heestert, waar we dan de oude spoorweg volgden. Hier kwam de trein pas echt goed op gang. Enkel efkes inhouden op het fameus gladde brugje halverwege de spoorweg... Daarna weer doortrekken om dan aan het containerpark een vervolg te breien aan het tempo... Naar den overkant van het water via de Brug in Escannafles en dan richting de fameuze berm waar we op moesten. Ikzelf kende die en zat dus op het juiste mes... de twee mannen die met mij mee waren blijkbaar niet, want ze kwamen dan een beetje achter... Dan werd het via Amougies richting de Kluisberg...

Via Enclus du Bas ging het logischer wijze naar Enclus Du Haut... Ik voelde het komen dat het via een redelijk smal strookje zou gaan waar het wel ne keer zou kunnen glijden... Ik heb daar in de afdaling ooit enen zien in de prikkeldraad belanden... amaai was da een klap! Nu, het viel vandaag allemaal goed mee, op eigen tempo naar boven en dat vormde helemaal geen probleem. Daarna was het een vlucht naar beneden om dan via de baan en een smerig stuk offroad aan de eerste bevoorrading te komen. Ondertussen had ik onze kerel uit Dadizele moeten laten gaan...

Juist voor de bevoorrading zag ik er maar weinig die niet te voet stonden. Ik was er, met mijn zomerbanden, natuurlijk één van... Anders was het waarschijnlijk wel te doen, maar ja, eigen schuld... Aan de bevoorrading kwam ik dan Kenny tegen en maakte ook kennis met de weinige andere bikers. Soit, daarna was het weer on the road!

Dit keer klimmen richting den Toren om via de parking de gekende afdaling te nemen. Daarna de "verbindingsblosoroute" waar het hier en daar toch mooi smerig lag! Echt leuk! De sfeer in het bos was ook lekker griezelig... je zag dus bijna niets! Door de mist en het donkere weer leek het alsof je in "The Blair Witch Project" zat...

Na de klim ging het dan in dalende lijn via de strook die evenwijdig ligt met de Pensemont... Onderweg Kenny weer tegengekomen die door zijn bril niets meer zag. Zonder bril ziet hij ook niets, dus weet ik niet hoe hij naar beneden gereden is...

Na de afdaling moest natuurlijk de beklimming weer komen... De PENSEMONT! Die doe ik dus wel graag hé. Ik vind dit persoonlijk één van de mooiste kanten om de Kluisberg te beklimmen! Soit, eenmaal aan de vierschaar - de klim lag er trouwens heel mooi bij - namen we de afslag links om dan richting de Kwaremont te gaan... Ondertussen waren Kenny en zijn maat weer al een stukje voor... Samen met een collega biker die het ook een hondeweer vond, begonnen aan de afdaling van de Kwaremont, maar duidelijk een heel stuk vlugger gedaald...

Door Berchem (alleen) vliegend werd het natter en natter... Nu ja, we wisten het op voorhand en ik vond het wel eens leuk. De man in de straat keek maar raar op als ik passeerde... Velen zullen gedacht hebben: "Kijkt dienen zot...". Na Berchem ging het via de Schelde naar Kerkhove. Via de enorm smerige Varent kwamen we aan de tweede bevoorrading, ten Huize Gerniers, de welgekende burgervader van Anzegem...

Na deze bevoorrading dan maar het "paadje naar het eind van de wereld" om dan via Elsegem naar Grijsloke door te rijden om dan via Kloosterhoek en den Blaarhoek de aansluiting te vinden op het Bouvelobos... en dat lag er ook smerig bij! Amaai... het werd hier en daar echt glijden... Velen te voet, ook ik op een bepaald moment... Ook hier speelden mijn zomerbanden echt in mijn nadeel... Het bos lag er smerig bij, het beet in de kuiten, maar het plezier kon niet op. Het "moddercrossen" is echt weer begonnen. Ik amuseerde mij te pletter, maar mijn benen stonden hier en daar toch op ontploffen, zeker als je bike zich plots vastzuigt in de grond...

Na het bos ging het weer richting Anzegem via de afdaling die aangeslagen werd door een boer... De Weedries werd ons hierop aansluitend onder de wielen geschoven. Via de gekende stapsteentjes kregen we dan ook nog het stukje Hemsrode aangeboden. Hier en daar toch ook mooi onder water... Leuk, leuk, maar nat en nat! Doornat...

'k Begon toch stilaan een beetje koud te krijgen, maar het einde was in zicht, dacht ik... We werden dan ook nog eens getrakteerd op de spitaalbossen. Mij ook hier geamuseerd, maar de jus verdween toch stillekes aan hoor! Na deze laatste bossen dan via heel wat gekende stapsteentjes weer richting Vichte waar ik mezelf dan trakteerde op een deugddoende warme douche. Het onderhoud in de douches door "Berke" werd uitstekend gedaan! Het zou eens overal zo moeten zijn, amaai!

Na een cola en een "stute me gekapt" weer naar huis!

Hier en daar moeten op de tanden bijten, maar de bijna 67 km alleen deden deugd! Mij geamuseerd en toch weer het echte Flandriengevoel gehad! Inbeuken tegen de wind, tegen de regen en gevochten tegen mezelf, en gewonnen!

Het was duidelijk een tocht die zwaarder gemaakt werd door het weer. Door dit slechte weer moest er niet veel meer bij zitten... Moest het echt mooi weer geweest zijn, dan zou het volgens mij al heel wat minder geweest zijn... maar kom, mij hoor je zeker niet klagen, volgend jaar ben ik er terug!

Merci "Wiel in Wielers"...

Door Nick

Read more...

zondag 23 september 2007 : TT Sallaumines (Fr.)

Deze morgen samen met Berre om 8.30U ter plaatse gestart voor een tochtje Terrilbiken. De afwezigen hadden dus zeker ongelijk !

Man man, wat voor een speeltuin dat daar ligt ?? Wingles is zeker mooi, maar deze terrilspeeltuin ?? Jawadde dadde. Zeker weer een parcours met 80 à 90% off-road, vele single-tracks op / rond / langs teriilkes, parken, kanalen ........... om zot van te worden !

Enkel de laatste 10Km vielen een beetje tegen, lange strook langs een kanaal en de laatste kilometers zelf asfalt.

Wa cijferkes : 59Km in 2h59' avs 19.1 max klim 33% ( neen, iedereen moest eraf !!! ) wel opgereden terril Oignies 24% 420hoogtemeters, enkel en alleen maar in terril-land

Door Steven

Read more...

zaterdag 22 september 2007 TT Ingelmunster

Voor ene keer een mengeling van de verschillende verslagen door een paar Steenbakkers die het voorbije weekend in Ingelmunster reden :

Steenbakker "uit de lappenmand" Rudy aka Dark Dingo

Awel...mijn eerste tt in drie maanden is een feit en deugd dat da deed!! Op 't gemakske van bij mij thuis vertrokken naar ingelmunster en daar dan vertrokken met pascal en jan!!
Heb mij ingeschreven voor de 40km maar bij thuiskomst had ik er toch 56,wat nie slecht is voor iemand die bijna 3 maand in de lappenmand lag!!

Over het gemiddelde ga ik het nie hebben ,die fysiek en wa meer snelheid komt wel weer terug !!

Ge moogt mij van nu voort terug verwachten op de tt's!!

Steenbakker "ik kan niet zwijgen van de vrouwen" Bruno aka Bruno

Ikke dan gisteren aangezet in Ingelmunster en werd meteen al uitgenodigd door marino coopman - voorzitter van de brigandbikers om eind oktober mee te rijden met de brigandbikersherfstvtt. Omdat hij ook schilder-behanger is en dus een collega is van mij ga ik da niet vergeten.

Omdat ik tijd had heb ik de 65 afgejeesd op eigen tempo en plots stak er mij een over op een technisch moeilijk singelparkoer en hij viel op zijn bakkes in een put door een boomwortel met gevolg een bloedende lip en kon nog juist beeld geven zonder klank. Da was in da bos rechts van de brug naar ingelmunster centrum.

Over het algemeen mooie mtb tocht,de mooiste stukken in de toer van 65 km met veel off-road langs de linker kant van tkanaal en dan ooigembos langs de rechterkant da zeker een aanrader is.

Ik heb de fast zien jeessen aan een moordende snelheid door da bos,ongelooflijk,hij rijd gemiddeld 40km/u.

Dan op de après nog zware verhalen hoort van voltman die keizer ga worden van de mtb ,en over zijn rit in verviers met de meeste hoogmeters en stijgprocenten en ze hebben hem na die rit moeten op een stoel zetten en volgieten met coka.


Steenbakker "ik wordt soms verward met een andere Pascal, en wordt daardoor soms 's morgens vroeg uit mijn bed gebeld" Pascal aka Rhumboy

Schitterende tocht gereden gisteren samen met de Rudy. Die eindelijk terug op de fiets kon. Er zaten een paar nieuwe stukken in in vergelijking met vorig jaar. Chapeau voor Dingo om na zo een lange periode stil al terug zo goed mee te kunnen en als extratje nog eens het crossparcour en Ooigembos mee te pikken. Zal niet lang duren en hij cross weer als een gezonde hond door de velden.

Read more...

zondag 23 september 2007 : TT Oudenaarde

Ochtendstond heeft goud in de mond , zo zegt men het toch . Bij mij was het eerder ' hout ' na een zwaar dagje werken in de tuin .

Ja mannekes , wat een mega event !! Van bij de start (wie wou) werden de beentjes lekker opgewarmd door schone masseusekes , amai twas goed spul zeg. De inschrijving was ook ne keer iets anders, twas op den bike inschrijven ( beetje zoals bij chrono maar dan wel zonder de vaste tijd ertussen ).

De tocht was echt wel pittig , jawadde er zaten serieuze stroken in . Ook voor de eerste keer de Ladeuze afgedaald ipv omhoog , wel sjiek en gelukkelijk lag hij droog en dat kon je van andere afdalingen nie zeggen ?

Sommige afdalingen lagen er heel gevaarlijk bij waardoor vele valpartijen het gevolg waren . Ook ik kan er alleszins van meespreken, de eerste 30 km gingen heel goed, tijdje afgewisseld met ene van lingier-versluys.

Maar toen kwam mijn keerpunt van de rit. In een snelle afdaling met hier en daar een gevaarlijke vette put de controle over de bike verloren met een platte achterband. Ben in de doorns en de prikkeldraad (met stroom op) 2 meter diep in een weide beland. Tegen dat ik eruit geraakte, ik bleef er precies aanhangen met al die stekkers. Toen ik rechtstond zakte ik dan ook nog eens met de voeten volledig in het slijk. Dan moest ik nog weer zien op het parcour te geraken (2m remember). Ben dan tot aan het einde van de wei gewandeld waar ik juist over de prikkeldraad kon stappen. Aan mijn armen en benen te zien was het precies of ik had een stigmata overleeft.

Vanaf toen bleek dat mijn vertrouwen volledig zoek was en ook het karakter niet meer meewilde, best wel lastig zo'n dipje. Bij de volgende bevoorrading een lekkere redbull gedronken en een doghnut of 3 gegeten (kmoest eigenlijk bij de eerste bevoorrading ook goed gegeten hebben, zo viel mij het later in).

Die laatste 15 km gingen precies al wat beter maar toch nog niet zoals ik het wilde, de val had toch ook mijn linkerknie en heup goed getoucheerd. Maar het karakter was toch al terug.

Ook voor de eerste keer, en hij heeft zijn naam zekers niet gestolen, de Taaienberg beklommen. Hier stonden veel bikers te voet omdat het venijn in de staart zit en op het einde heel veel losse keien lagen waardoor de grip op kleine steek nada was.

Op het einde hebben ze ook nog het technisch stuk langs het Donkmeer meegenomen (blijft echt wel een leuk stuk). Blij was ik om de safety jogger finishlijn te zien.

Bij het aankomen de stunts van onze Wereldkampioen freestyle Kenny Bealy kunnen bewonderen met open mond . Niet te doen wat die allemaal kan. Chapeau voor de vrouw die op de grond lag waar hij ook ne keer enkele minuten aan een stuk stuntjes deed zonder haar dan ook maar een haar aan te raken. Fantastisch.
Lekker douchke gepakt om dan te genieten van een bruine Ename of twee. Nesten aan het werk gezien alsook een resem bv's, de space bikes en vooral de verschillende fietsstanden om van te kwijlen. Mijn hart ging naar een schitterende Endorfin met het gekende schakelsysteem , enkel beetje teveel voor mijn portemonnee (3000a 4000 Euro). Liefhebbers ?

Besluit : zeer mooie pittige rit, tof om zo'n evenement wel eens mee te maken maar voor mij toch ietwat te druk, vooral op het parcour. Het schitterende weer zorgde alvast voor een geslaagd 2e evenement .

Door Pascal aka Moonie

Read more...

zaterdag 15 september 2007 : rode route Houffalize

Telkens er een weekendje met de familie geprogrammeerd staat, gaat de bike steevast mee !
Deze keer zaten we in het dorpje Bourcy, ergens tussen Bastogne en Houffalize. We logeerden er in deze gite : http://www.gitelegrandpre.com/nl/grdpre.htm

Na wat studeerwerk op de kaart passeerde de vaste mountainbikeroute van Houffalize ‘ Rood 4 ‘ slechts op enkele kilometers van onze gite!
Zaterdagmorgen was het dan zover, met z’n drieën maakten we ons klaar (Herman : notoir Flandrien , zie : http://users.pandora.be/deflandriens/index.htm, Berre en ikke) om de 35km lange tocht aan te vatten.

Om 9.15U vertrekken we onder een stralende zon, beetje fris, maar het beloofd een schitterende bike-dag te worden. Na 2.5 Km aanlooproute slaan we rechts af en pikken we in op de route.

De eerste 10 Km gaan bijna volledig langs en op een oude spoorweg, weinig hoogtemeters dus, maar wel een schitterende natuur. Bij ‘ Bois Champsart’ kruisen drie reeën ons pad !! Bij ‘ Bois Rouvroi’ draaien we weg van de spoorweg en worden we bevangen door het machtige landschap : we bevinden ons op het hoogste punt van de tocht (536m) en we hebben een prachtig zicht op de omliggende bossen. Ook roofvogels, waaronder de buizerd en de rode wouw genieten mee !

We hebben nu reeds 10Km afgelegd en van hoogteverschillen nog steeds geen sprake, terwijl de route toch goed zou zijn voor 600Hm ??? Dat beloofd dus .

En idd, eerst nemen we een ferme duik naar beneden, om dan als voorproefje naar het dorpje Cetturu te klimmen. Na enkele honderden meters asfalt gaan we terug off-road en maken we ons klaar voor een steile en spectaculaire afdaling, steken een riviertje over (met brugje) en hup, we zijn weer vertrokken voor een mooie klim !

Ook bij het naderen van Houffalize blijft het op en neer gaan met als technisch hoogtepunt van de tocht een stukje van de beruchte wereldbeker afdaling aan ‘Oll fosse d’outh’ man, man, wat een stukje !!

We dwarsen nu het stadje Houffalize, het is er gezellig druk op zaterdagvoormiddag, en moeten nu natuurlijk terug uit het dal klimmen. Dit wordt een hele mooie klim naar het voetbalveld van ‘Houffa’.

We biken verder, na ‘ Ferme de Neumoulin’ volgt nog een schitterend stuk, eerst een langzaam stijgend pad op wellicht weer een oude spoorweg, dan klimmend en dalend naar het dorpje Boeur. De laatste km’s van onze tocht gaan over brede gravel wegen, op en af en bij ‘ Le laid Bois’ komen we weer bij ons beginpunt van de tocht.

Nu nog enkele 2.5 Km terug naar onze gite, we zien nog een vos wegrennen, en onze tocht zit er op. Na 42 Km met 630 Hoogtemeters à 15km/u avs was het een mooie tocht, zeker niet technisch, maar wel voldoende lastig en altijd in een prachtige natuur. Ook het off-road gehalte mocht er wezen, ik schat zeker 80 à 90%, enkel in de dorpjes een strookje en in Houffa-centrum wat asfalt ! Om nog maar te zwijgen van de bewegwijzering : die is gewoonweg perfect !! Voor en na elke wegverandering bordjes, tussendoor ook genoeg en waarschuwingsbordjes bij het dwarsen van een weg, mooi zo !!

Conclusie : Zeer mooie tocht, de andere vaste routes van Houffa moet ik dringend ook eens gaan rijden !

door Steven (aka Casper)

Read more...

zondag 16 september 2007 : TT Douvrin (Fr.)

Zondagmorgend, 6u15, de wekker maakt een hels lawaai, althans volgens zondagse normen, en we staan klaar om voor het eerst een franse tt te rijden. Douvrin Here i come gierde door mijn keel na het lezen van alle positieve ervaringen van anderen. Met de base Des Wingles had ik al kennis gemaakt van op Google Earth en dat zag er van in de lucht al fenomenaal uit.

Wouter en Koen hadden bij mij thuis afgesproken om samen onze reis naar Douvrin aan te vatten. Nadat ik tot het besef kwam dat ik de route kwijt was moest ik nog snel de route opnieuw opzoeken en opschrijven en dus vertrokken we met enige vertraging richting franse grens. En om in de geheel franse stijl te blijven op vlak van bepijling en orientatie reden we dan ook al tweemaal verkeerd in de aanloop naar Douvrin.

Enfin om 8u30 ongeveer gepakt en gezakt vertrokken we naar de startplaats en omstreeks 9u begon onze TT. We waren er nog niet helemaal uit welke afstand we zouden aandoen, maar mijn verstand zei me enigszins dat ik mezelf niet moest telkens proberen te overtreffen. De tocht die we kozen was natuurlijk weeral meer dan dat ik gewoon ben (50km) dus dan maar de 55km.

Maar enfin, als je zover rijd kan je maar beter zien dat als je thuis komt je het tenminste voelt dat je gereden hebt he ...

In een rustig en strak tempo reden we naar de trappen om op de brug te rijden en je kon netjes langs de trappen op een breed stuk beton omhoog rijden, natuurlijk moest ik afstappen want net voor de top reed ik toch wel op een trap zekers ... nonde. Maar ik voelde dat de beentjes goed zaten en dat was het belangrijkste.

Wat volgde was een 2km lange strook waar Wouter al eens goed de gashendel opendraaide en ik kreeg het wat moelijk en moest lossen. 20m bengelde ik verder en we draaiden een stuk bos in en je kreeg al heel snel een wow-gevoel. De pijn was al meteen weg in mijn benen en ik snelde mee door de vele takken en bomen. Met een piek van 32km/u tussen de bomen dan weet je het wel ...

Eventjes verderop kwamen we weer de baan op en reden we opnieuw langs de vaart op een lange baan. Koen was eventjes achter gebleven door tragere voorliggers maar al snel kwam hij opnieuw aansluiten.

En dan was het SHOWTIME !!! Base des Wingles at our feet en tzal ni gemankeerd hebben. Ik lag weer op kop – tiens – en ik reed met een goed tempo de Base Des Wingles in. Blijkbaar had ik de bepijling van de fransen nog niet helemaal onder de knie want we sneden hier bijna 10km van de track af !!! Gelukkiglijk keerden we terug op onze fietsen – want op de stappen ging moelijk – en we vonden de opening aan een spoorwegovergang waar ik heel mooi en sierlijk tegen de vlakte ging voor een eerste keer. Maar gelukkiglijk zonder kleerscheuren ... voorlopig.

Er was hier veel volk aanwezig en op sommige klimmen moest je blijven wachten eer alles en iedereen gepasseert was. Pas dan kon je de klim inzetten. Op een eerste nijdige klim ging Wouter als eerste maar moest meteen voet aan de grond zetten door een voorligger. Koen en ik wachtten geduldig tot alles voorbij was en we vrije baan hadden. Koen ging vlotjes de berg op en ik volgde. Alleen kwamen er twee onervaren renners tussen mij en Koen te rijden zodat ik al heel snel de voeling met Wouter en Koen mistte. Door hun onoplettendheid moest ik me constant inhouden en bijna reden ze verkeerd voor een klim. Ik moest in de remmen en schakelde nog snel naar beneden maar het was te laat en had te weinig snelheid en stond nog te hoog.
Dan maar uitklikken denk je ... *pwuut* mijn voetplaatje zat los en ik kon draaien en doen wat ik wilde met mijn schoen, ik bleef er inzitten. Het onvermijdelijke noodlot voltrok zich. Een val maar nu WEL met kleerscheuren, letterlijk en figuurlijk, want bijna mijn hele kont hing uit men broek. Allez een helft van de beenhesp dan toch.

Vanaf nu kon het dus alleen maar vlotter gaan. Aangezien we de wind vanachteren hadden nu ... hmmm friskes ... Koen stond me ietsjes verder op te wachten en vroeg zich af wat er gebeurd geweest was. De glimlach op zijn gezicht verraadde veel. Grr. En ook Wouter ‘scheurde’ van het lachen.

‘Met de wind vanachter’ zetten we koers naar het einde van Base Des Wingles en bleven even staan aan het motorcrossparcours om mijn voetplaatje vast te zetten. Ik wou niet nog iemand trakteren op een halve maan. Met een laatste formidabele strook naast een spoorweg lieten we Base Des Wingles definitief achter ons en reden naar de eerste bevoorrading.

En daar ging de organisatie toch wel eventjes me ‘de billen bloot’ want een 50-tal hongerige belgen stonden daar zich te vergapen aan een 50-tal koekjes die in allerijl uit de auto werden getoverd. Voor de rest was er niets meer. Een korte maar verfrissende pauze – al was het al fris genoeg – gaf ons genoeg energie voor de volgende passages.

Het ging van bospassage naar bospassage tot aan de volgende ‘ravito’ en het kwam zeer snel vond ik. Enfin vanaf de tweede bevoorrading voelde ik me dus nog zeer goed en hoopte dat ik nu niet teveel een ‘gat’ moest toerijden. Ik nam meteen resoluut de kop en stoof weg met de Koen en Wouter in mijn ‘gat’. Het werd steeds technischer en technischer en that’s how i like ‘em. Fast and dangerous is gewoon kicken.

Maar niet iedereen kan omgaan met die techniek. Schoonste voorbeeld daarvan was Wouter die een greppel niet meer kon ontwijken en zo tegen een boom smaktte. Ik hoor nog altijd achter mij de gevleugelde woorden “Oh shit, Toeme, *Boenk*” Ik dacht wel dat ze me gingen bijhalen en sloeg meteen een groot ‘gat’. Ik was op toeren aan het komen en ik vloog echt door de singletracks langs het water. Na een 2tal km besloot ik dan toch maar eventjes te wachten en na 2minuten kwamen ze er door. Ik moet dus toch wel serieus doorgevlamd hebben, maar dat heb je met zulke technische en boomrijke passage. Allez ik toch. Ik besef gewoon niet dat ik zeer hard aan het rijden ben. Alsof je niet moe word.

Toen ze er opnieuw bijkwamen zette ik dan toch nog wat de gaskraan open. En ze bleken allemaal goed te kunnen volgen. In gestrekte draf was het dan maar naar de finish rijden ... hoezo finish ? nog maar 44km op de teller van de 55 ... ergens een afslag gemist ? Moet blijkbaar wel zo geweest zijn maar ik zou begot niet weten waar die afslag moet geweest zijn. Enfin de tank was goed leeg want op de parking moest ik ze laten rijden ... ik kon niet meer volgen met hen en ging ‘met de billen bloot’.

Het uithijgen was welkom en al gauw kreeg Wouter de eerste pijnen van zijn klapper. We besloten om het dan hier maar bij te laten. We waren tenslotte meer dan voldaan. Met nog een aprés, of wat er voor moet doorgaan, met Moustache en Fritsie (merci voor het drankske) deden we ons te goed aan de gratis pistolet en drank.

De forumtrein kwam ook binnengestrompeld en iedereen was voldaan, dat zag je. Base Des Wingles was voor iedereen genieten. En je mag er zeker van zijn dat ik hier nog terug kom ! Dan maar terug naar huis met een kontvalling.

Nog wat frieten gegeten thuis samen met de Wouter en dan begonnen aan men namiddagdutje, dromend van Base Des Wingles ... heerlijk !

door Birger aka Q-Bix

Read more...

zondag 2 september 2007 : TT Bléharies (Fr.)

Men schrijve zondag - godbetert een rustdag - dat we Bleharies aandoen. Men zou voor minder mensen aan de schandpaal knallen die terrils, bostroken en weilanden zien zitten op een fleurige zondagmorgen. Deze persoon in kwestie mocht dus meteen beginnen aan de boete en als Jeanne d'Arc waagde ik me aan dit waalse avontuurtje.

Met Bruno, die al stond te turen naar mijn aanwezigheid in zijn straat en de fiets in de koffer, trokken we naar de Steenbakkersheimat Moen om met een hele bende Steenbakkers naar het leutige Bleharies te trekken. Ik was van complete ontreddering van deze tocht - op een zondagmorgen godbetert - vergeten te smikkelen maar gelukkig gaf Bruno me een energiebar. Hopelijk kon hij nog dienst doen eens ik op de fiets zat.

Eens aangekomen in Bleharies was er al tamelijk veel volk op de been. De forumtrein stond al mooi te wachten en na het inschrijven vertrokken we - De Steenbakkers - aan de tocht. Het bleek al meteen dat je je mocht verwachten aan harde ondergrond en vooral veel gedokker over verharde geulen en stenen.

Ik had blijkbaar goeie benen want ik kon zeer gemakkelijk volgen aan de kop en waarachtig bleek ik ook de kop te trekken. Op singletracks doorheen de velden hing een lange sliert bikers achter me te puffen en dat is voor mij een compleet nieuwe ervaring. Straffe energiebars van Bruno moeten menig Steenbakker gedacht hebben. Ook Steven vond al dat het tamelijk straf was wat ik aan het doen was en vroeg of het ik dikke schellen gegeten had, de lolbroek, en dat op ne zondagmorgend godbetert.

Het terrein leende zich wel om een degelijk tempo te rijden al sneuvelden er wel vele banden me dunkt want je was nog maar de ene fiets met panne gepasseerd of er stond al weer een andere ietsjes verder. Mede door mijn tempo had ik weinig aandacht voor wat er rond me heen gebeurde want vraag me niet waar ik gereden heb want ik zou het begot niet meet weten.

Ik weet wel of beter ik herinner of beter ik voel nog die ene steen strook die ons deed schudden van de ene kant naar de andere kant. Ik heb het namelijk over die strook waar men in de walen waarschijnlijk door een verkeerde vertaling van het nederlands naar het frans, treinstenen hadden gesmeten.

Het is niet omdat je in het wielerjargon een 'treintje' kan vormen, je dan ook effectief een 'treinparcours' moet aandoen. En dan al zeker niet op een zondagmorgen, godbetert. Het was nogal een treintje me dunkt want ik hoorde overal geschuif en vooral ook gezucht dat het een lieve lust was. Ik hoopte al heel snel op deze strook dat het volgende station al gauw in zicht kwam en we dit traject achter ons konden laten liggen.

Al gauw kwam een grote groep bij elkaar met een paar forumleden en ik maakte meteen gebruik van de luwte om me eventjes te laten afzakken naar achter om te kijken waar Bruno zat. Bleek dat hij een niet zo beste dag had want hij bengelde al een geruime tijd achteraan. Ik nam al snel mijn plaats weer vooraan in na een paar stroken en kwam weer vooraan.

Toen ik Katrien zag rijden kon ik niet aan de drang weerstaan om ze in te halen. Een unicum voor mij op dit moment want geef toe, als je nog maar 4 maand rijd, dan zal je niet gauw Katrien inhalen. Maar ik hoop dat het beetje per beetje verbeterd. Al gauw begon ik een beetje de rol te lossen want men 'schellen' waren blijkbaar uitgewerkt.

We naderden de eerste bevoorrading en we kregen nog een kasseistrook van jewelste voor de kiezen; Rue Du Bois Delpierre genaamd en 1500meterkens lang. Ik reed er nog een redelijk tempo op - 21/u - maar als ik hoorde dat ze vooraan zaten te knallen tegen 39-40/u trok ik maar bleekskes.

De bevoorrading was meer dan welkom na 22km precies. Met een gemiddelde van 20/u in het eerste uur was dit voor mij meer dan welkom. De benen zaten wel nog redelijk fris maar ik was al weer een mijlpaal verder geraakt. Ik heb de groep zeker 18km kunnen volgen en voorheen was me dit nog nooit zolang gelukt.

Steven was ook blij met de bevoorrading denk ik, want op de kasseistrok bleek dat zijn klikpedaal de dienst weigerde. Bleek dat zijn voetplaatje in de klikpedaal was losgekomen en er zo gelukkiglijk in blee vastzitten. Na wat geknoei en gedrink zetten we onze tocht verder.

Na 2km moesten we ieder onze weg gaan want de splitsing van de 45 en 60+ kwam eraan. Ik en Bruno gingen dus de 45km doen. Ik riskeer me nog geen zotte dingen te doen zoals die 60 km want het zou allemaal een beetje veels te snel gaan denk ik dan. En het bleek ook al een mooi schot in de roos de 45 want we kregen meteen mooie stroken bos en singletracks op ons menu. Een prachtige bosstrook waar je nog echt de humusgrond kan van opsnuiven ... wat wil je nog meer.

Tussen de confetti’s doorlaveren om je baan te vinden is natuurlijk wel wat anders maar goed ... Ik begon steeds beter in het ritme te komen en een 10km voor het einde moest ik soms eens kijken waar Bruno bleef, hij had geen al te goeie dag dacht ik. We schipperden door naar een andere bosstrook en ik zag een Steenbakkers-achtige outfit achter me hangen dus Bruno kwam er klaarblijkelijk opnieuw door en ik kon de gaskraan wat opendraaien.

We vlogen tussen de vele bomen en wortels door en eventjes zag ik de confetti niet meer ... Bruno draaide wel goed af ... maar Bruno ???... da was Bruno niet ... het was klaarblijkelijk iemand anders met een zeer goed gelijkende Steenbakkersoutfit die ik had zitten afpeigeren. Ik kon nu onmogelijk nog proberen te wachten op Bruno want we waren al tenslotte weer 5km verder en het was nog maar een paar km’s. Dus zette ik men draf verder en reed naar de meet met de wannabe Steenbakker.

Even later kwam ook Bruno wel voldaan binnen gereden. Bleek dat hij in de laatste km’s nog wat extra klopkes had gekregen ... en dat op ne zondagmorgen godbetert ... Enfin Bikske kwam ook al binnen en bleek dat Nick een vlokje as in zijn oog had gekregen. Gelukkig zonder erg en dat bleek ook wel toen hij binnenkwam met John en co in zijn zog.

Na nog ne goeien apres in ons kas te gieten en een lauwe worst met mosterd reden we voldaan naar huis. Thuis gekomen ploftte ik neer in de zetel en begon aan men namiddagdutje ...tot 19u ... En dat op ne zondag ... avond !

door Birger aka Q-Bix

Read more...

zondag 26 augustus 2007 : verkenning TT Steenbakkers

Deze keer geen verslagje maar wel een foto-reportage ...

Read more...

zaterdag 18 augustus 2007 : Transvillage Gedinne

Na onze geslaagde Ardennen-uitstap vorig jaar in Bertrix, had ik het idee opgevat om deze zomer nog eens naar Gedinne af te zakken.
Aangezien ik na enkele vakantiebezoeken de streek zowat begin te kennen en dat zeer zeker als buitengewoon mountainbike gebied, bleek het deze keer niet zo eenvoudig om mede-steenbakkers over de streep te trekken !
Uiteindelijk koos ik voor zaterdag 18 augustus om de ‘Transvillage’ volledig af te bollen, die tocht had ik voor een deel reeds vroeger gedaan met m’n neefje Bert ( zie verslagen op onze site ).
Enkel Berrie en Wouter konden zich blijkbaar vrijmaken voor deze onderneming !

’s Morgens om 6.45U afgesproken bij Berrie om alles in één auto te krijgen. Na wat studeerwerk om een achterzetel uit de Ford C-Max te verwijderen ( zodat alle bikes en bikers in één auto pasten ) wat ons dan ook lukte, en na het nuttigen van de koffie bij Berrie, vertrokken we om 7.30U richting Gedinne. Natuurlijk nog eerst ne keer stoppen bij sponsor ‘ Ottevaere ‘ voor de broodnodige ontbijtkoeken……….. en wijle weg !!!

Om 9.45 aangekomen in Gedinne-platse, vinden we een parkeerplaatske voor de voiture vlak bij de kerk, we verkleden ons ( niet in aap ) en maken ons startensklaar !
We waren van plan om zo rond 10.00U de rit aan te vatten en het moet wel lukken, op klokslag ( waalse tijd ) 10.00U vertrekken we voor een rit van om en bij de 65Km Ardenne-bike-plezier !!!! ( de eerste 40 Km althans )

Onze tocht ‘La Transvillage’ zegt hetzelf, ze doet alle dorpjes in de ruime omgeving van Gedinne aan ( het zijn er 10 ! ).

Gedinne is gelegen in een dal, gelegen aan het schilderachtige riviertje ‘La Houille’, wat natuurlijk betekend dat er direkt moet geklommen worden !
Na ruim 1Km dient zich de eerste off-road strook aan van de dag, een opwarmertje. Snel bereiken we de vlaktes boven Gedinne en verdwijnen in een donker sparrebos om onze weg te zoeken naar Louette-St-Denis. Ondertussen rij ik dwars door een ‘gue’ = rivierdoorsteek, Berrie en Wouter nemen een paadje erlangs, de mietjes, zoiets doe je toch niet !!!!!!!
We biken via rustige wegen en off-road paadjes naar Houdremont, namen ondertussen een ‘pis-stop’, en zo gaat het vliegensvlug naat het volgende dorpje Louette-St-Pierre.
Tot hiertoe nam asfalt de bovenhand, maar dat verandert snel, eenmaal we het dorpje verlaten, begint het echte werk.
Via een prachtige singletrack in het ‘Bois Côrai’, met serieuse beken die ons pad dwarsen, beginnen we aan de klim naar de ‘ Tour de Millenaire’ het hoogste punt van onze tocht, gelegen op 503m !!!
De natuur is hier prachtige, we biken door machtige eeuwenoude loofbossen ……….
Bovengekomen pauseren we even, dat is voor mij persoonlijk reeds zeer welgekomen, de conditie is niet zo optiemaal, en in de Ardennen speelt dat natuurlijk direkt zijn rol : bij het klimmen moet ik direkt lossen. Berrie daarentegen trekt zich niks aan van z’n brochite !
Vliegensvlug belanden we in Willerzie.
Direkt snijden we een van de mooiste stukken van het parcours aan, een stukje off-road ( 8Km ) om zo Bouseigne Neuve te bereiken !
De eerste Km zijn een beetje kapot gereden door zware trucks van de boswerkers, maar eenmaal aan près à l’eau gekomen was het echt genieten geblazen : rechts van ons enorme rotspartijen en linksbeneden van ons de ‘Hulle’ die flink kletterde… prachtig ( dixiet Wouter : zo mogen de kilometers nog lang blijven duren !!! ), echt een prachtig stukje genieten van de natuur op de bike!
Daarnaa volgt natuurlijk een prachtig stukje afzien op de bike, de klim naar Bouseigne mag er gerust eentje zijn hoor, direkt 18% op rotsachtige ondergrond ! Techniek aanwenden is hier de boodschap. Wat verder wordt het pad breder en minder steil, maar altijd in een even mooie natuur ( later bleek dat een Wespendief de machtige roofvogel was die reeds meerdere keren ons pad in het bos had gekruist )
Eenmaal bovengekomen in het dorpje namen we de tijd om wat proviand binnen te werken ( al dan niet vermufte koekjes die de straathond ook al nie lustte !! )
Na een kwartiertje pause zetten we onze tocht verder, naar het volgende dorp, nl Vincimont !
We beginnen eraan via een super afdaling, eerst op asfalt. Plots moeten we rechts af en nemen off-road enkele vervaarlijke bochten aan redelijk hoge snelheid !!!!!
Jiehaaaaaaaaaaa
We biken steeds verder naar het dal van de ‘Houille’ en nabij ‘Pichelotte’ steken we de rivier via een brug over !
Licht stijgend rijden we – nog steeds off-road – naar Vencimont, een dorp welbekend om z’n vakantiepark !!
Het volgende dorp dat we aandoen is Rienne, en dat ligt 400m hoogte, Vencimont op 230!!, dat betekend dus klimmen !!!!!!!!!!!
De eerste 2 Km zijn heel scherp en technisch, met wat geluk en de juiste techniek geraak je er op de bike door, helaas ikke nie !!
De rest van de klim is minder steil, maar zeker niet minder mooi, terug door een enorm loofbos = genieten alom is de boodschap, maar voor mij is het afzien, hier krijg ik m’n ‘kraak’.
In Rienne nemen we een welverdiende ‘pit – stop ‘.
We vervolgen onze tocht en bij de eerstevolgende off-road strook bleek dat ze blijkbaar bier bij de ice-tea hadden gekapt ! De een na de andere kuste ne keer de grond, of lag het aan wat anders ????????
Op de weg naar Sart-Custinne ( over asfalt ) kunnen we even recupereren. We hebben besloten er een stukje van de gele route erbij te nemen, de route van Sart-Custinne naar Malvoisin ( slechtegebuur ) is voor ons Steenbakkers zijnde te weinig off-road, dus …. We gaan ervoor !!
Blijkt een schot in de roos te zijn : er volgt een prachtige technische afdaling met heel wat stenen, gevolgd door een lange technische klim met boomwortels en da leuks !!!!
En als genie echt meer fris zit gelijk is is dat een echte marteling ! maar we zijn er geraakt !
Na nog wat op en neer in Malvoisin gaat het naar Patignes, om dan via de laatse stukjes off-road naar Gedinne te biken !!
Zo komen we na 66Km, 1100Hoogtemeters, en 4u15’ effectief biken iets na 15.00U terug aan op de plaats waar we ruim 5 uur vroeger vertrokken waren.
We zoeken een plaatsje op het terras van ‘Hotel de la poste’ waar we naast steeds zatter wordende Hollanders nagenieten van een welverdiende Leffe, Orval, Geuze, Rochefort, Pintje, pannekoeken, ………………
Toen Wouter vroeg of er ergens toevallig nie nen bike-wash in de buurt was schoot mij te binnen dat er bovenaan het stadje idd een self car wash was, dus wij daarheen en onze fietsen EN onszelf wat van het vuil ontdaan!
Eenmaal terug verfrist de terugweg aangevat, en in Heestert nog samen frietjes genuttigt, dit na een zeer geslaagde bike – dag !!

We konden zeker tevreden zijn om volgende redenen :
1 : gans de dag ideaal bike weer
2 : tof gezelschap
3 : zeer mooie rit
4 : alles zat erin, door de voorbije regenval een ideale mix van nat en droog, modder en stenen, techniek op en neer …………..
5 : goeie uitpijling
6 : prachtige natuur
7 : wat wil een biker nog meer ???
8 : nog ne keer terug keren om de andere routes te doen !!!

Mvg,
Uw dienaar
Steven

Read more...

zondag 12 augustus 2007 : TT Vichte

Voor eens was het geen zaterdagmorgen, maar zondagmorgen en de weegschaal wees 'scherp' aan. In mijn taal wil dat zeggen ietsje minder zwaar dan gewoonlijk en dus trok ik mijn stoute schoenen aan met bijpassende kousen en tenue, en besloot om Vichte te aanvallen voor de 48km.

Goed zot die Q-BiX dachten er velen ... waaronder ikzelf. Maar ja je moet nu eenmaal een gegeven paard niet in de mond kijken tot het verdronken is en de put beter in de lucht staat dan in het hand. Met zulke wartaal in mijn hoofd besloot ik mijn gezicht nog wat te verfrissen want ik was klaarblijkelijk nog niet goed wakker.

Enfin, eens aangekomen en in Vichte-city en het koortsachtig rondspeuren naar een parkeerplaatsje, liet ik mijn glimmende Merida het asfalt toucheren en stoomde ik het alvast klaar om aan die ontiegelijk lange tocht van 48km te beginnen. Mijn 48km-ontmaagding met andere woorden. De ontmaagders van dienst waren nog een paar steenbakkers die net op het punt stonden te vertrekken.

Na een snelle check-in dixit inschrijving hopte ik op mijn fiets en ik voelde al meteen dat er iets niet goed zat. Een remblok sleepte aan men velg en kon het niet meteen goed lokaliseren waar dat verrekte geschuur vandaan kwam. Gelukkiglijk was er het argusoog van The Beast om vast te stellen dat het achteraan was. Het veertje van mijn remblok was blijkbaar losgeschoten en moest even snel weer vastgeklikt worden. Dat euvel was al verholpen ... nu nog de tocht.

Het begon al heel mooi met een glooiende passage door een parkachtig landschap. Mijn euvel was inderdaad al verholpen, het euvel van de anderen kon beginnen. Nog voor een kriere stond er al iemand zijn lekke band te herstellen. En in de kriere daarop verloor iemand van ons zijn zadel en moesten we wat wachten tot de speurtocht naar het zachte item met succes was afgerond. Eens dat verholpen was konden we meteen al beginnen om de aanloop naar de Gavers aan te vatten.

De benen zaten goed en ik toonde ze dan maar al te gretig eens we de Gavers indraaiden. De stroken die hier tussen zaten waren fenomenaal. De snelheid waarmee ik me tussen menig wortel, boomstronk, modderplas en wandelaar/loper doorheen kliefde deed me kicken. Ik denk dat ik op een gegegeven moment wel 30km/u moet gesjeesd hebben in de laatste strook bos. Na de gavers en tevens aan de eerste splitsing, moest ik de steenbakkertrein wel wat opwachten omdat ik blijkbaar iets te onstuimig geweest was met mijn krachten. Ongelooflijk ... ik heb er eens een paar los gereden.

Het genot ging maar van korte duur zijn helaas want de eerste 15km waren blijkbaar de snelste van het hele parcours. Vanaf dan was het achtervolgen geblazen voor mij. Tot aan de eerste bevoorrading besloot ik het dan wijselijk trager aan te pakken. Ik wist namelijk wel hoelang 48km was met de auto, maar niet met dit tweewielig ros.

Eens aan de bevoorrading aangekomen liet ik me de bananen en drankjes niet aan het hart komen. Ik had wat energie nodig en terwijl ik opnieuw een banaan naar binnen probeerde te schrokken tikte er een MTB-Forum-onverlaat op mijn schouder. Niemand minder dan uncle sam kwam wat lachen met mijn gezwoeg. Groen lachend zei ik tot straks, want ik wist wel dat ik hem straks zou tegen komen. of liever hij mij. Uncle sam zag daar blijkbaar een uitdaging en de daarbijhorende humor van in om me na 1km al bij te benen op een venijnige klim. Schertsend zei hij 'gaat het?' en snelde me voorbij ... wacht maar als ik wat rapper ga kunnen rijden !

De volgende passage door een bos (Bellegembos?) was er ook eentje om U tegen te zeggen. Technische stroken met veel glibber en glij en ontwijken van boomstronken. Maar wel een mooie passage. Hierna kwam de splitsing der Mohikanen. Ik was op mezelf aangewezen nu want de anderen besloot om de 60km te doen. Met twee vrouwelijke MTB’ers van de Raketmannen dacht ik, die net voor mij waren vertrokken kon ik me geen beter mikpunt voorstellen. Helaas hadden ze gezegd dat ik niet lang achter hen mocht blijven hangen en daar ging mijn mikpunt.

Hier ging het glooiend op en neer en achter me kwam er veel volk aangedraven op een kriere. Eens op de baan deden we dan eventjes haasje over en een volgende eenmalige gevaarlijke passage door een bietenveld bleek een zeer moeilijk en technisch stuk. Achteraan in het groepje dat me had overgestoken voelde er iemand de ondergrond en hopelijk geen biet. Want die klere zoetigheden zijn ongelooflijk slibber.

Het bleek een goed moment om net hierna de tweede bevoorrading te leggen met bijbehorende ambulance ... Vanaf hier kreeg ik voor een paar km het gezelschap van iemand die ik op de eerste bevoorrading had tegengekomen. Alleen weet ik zijn naam niet ... Ik weet wel dat bellen of tenminste een sms proberen te lezen tijdens het biken niet aan te raden is want zijn gsm maakte een onzachte landing tegen het asfalt.

We bleven geruime tijd samen tot Banhoutbos en vanaf hier was het opnieuw genieten. De bosrijke omgevingen beginnen me wel te smaken. Banhout lag er opmerkelijk redelijk droog bij maar het was hier en daar toch weer eventjes 'ploeteren' net na de klimmetje aan het kasteel. Ik vertrouwde het gezelschap voor me niet al te erg en besloot ze in 1 haal over te gaan. Banhoutbos bijna uit zag ik daar nog een tweetal bikers aan de splitsing staan met troubles ... Wss een lekke band.

Het zwaarste hadden we gehad zo bleek en zo dacht ik ook. Ik besloot om nog eens alles uit de kast te trekken en raapte her en der nog wat lijken op. De passage door het maïsveld op de stapsteentjes was ook opnieuw zo een stuk waar je je volledig kon laten gaan. Met het laatste kapelleke in zicht stoof ik moe en weltevreden naar de bikewash en douches en vanaf dan was het wachten op het olijke steenbakkers 5-tal.

En wat bleek dat wachten zeer lang te duren ... Had ik nu echt ZO snel gereden ... Het was nu al bijna een uur sedert mijn aankomst en nog steeds geen spoor te zien van het 5-tal. Je doet toch geen extra uur over 12km ... En ja hoor, mijn vermoeden kwam uit, iemand - The Beast - had zijn pat afgebroken. Gelukkiglijk was het maar dat.

We konden er nog een leuke aprés aan breien en ik kreeg opnieuw de complimenten dat ik progressie maak. Alleen baart mijn hartslag of liever mijn gemiddelde hartslag mij zorgen. 168 hartslagen / minuut gemiddeld gedurende 3u ... Dat is ofwel zot gereden ofwel niet goed bezig ...

Tot volgend jaar Vichte !

Door Birger

Read more...

vrijdag 3 augustus : avond TT Vlezenbeek

Vrijdag avond... stipt om 20.00 vertrokken samen met lucky22 en zijn vrouwke (van MTB forum) voor een heel gezellig tochtje. zo leek het toch... man man man... Ik heb afgezien... Vanaf de eerste m was het off-road en lucky had er zin in... (marijke trouwens ook...).

De eerste 10 km heb ik met lucky accordeon gereden... wat heel onverstandig bleek te zijn... De eerste zware helling moest ik marijke al laten gaan... Geen schande bleek later, want zij was ooit tweede in een chronorit bergop... Echt een eerste mooi gedeelte met veel off-road er in... En soms geen gewone off-road. Korte knikken bergop, zware korte stukken bergaf.. heel veel
variatie...

Ik was blij dat we aan de bevoorrading waren, net voor het donker werd. Ongeveer op 17 km weliswaar in de serres van een tuincentrum... heel origineel. Wat we juist daarvoor voor de wielen kregen was ook niet mis. Marijke en ik kregen krampen in de benen dat het niet te doen was. Afstappen was de enige boodschap... mooi mooi mooi...

Terug uit de serre vertrokken kregen we nog een prachtige rondleiding op het domein van het centrum. Vanaf dan was het lichten uit en spots aan... Mijn hartje bleek positief sneller te slaan en de adrenaline gierde door de aderen. Blijkt dat ik toch een nachtbeest moest zijn. Op een gegeven moment waanden we ons in de jungle ...
Rond 22.50 waren we terug op checkpoint startlocation en hebben we daar nog 2 lindemanskes in ons kas gesmeten.
Rond 24.00 lag ik in bedje

Enige minpuntjes:
bepijling kon beter
stukken met weerszijden prikkeldraad waren heel gevaarlijk...

Ik vrees dat dit een hele zware en gevaarlijke tocht was om volledig in hetdonker te rijden.

Door Jimmy

Read more...

zondag 29 juli 2007 : TT Péruwelz

Een toerke in de "vijfhoek" Moen, Sint-Denijs, Kooigem, Bellegem en Zwevegem of de TT van Péruwelz ? Een week getwijfeld welkeen het zou worden, maar na "lang" aandringen (één keer zeggen was voldoende ...) van Inge toch naar Péruwelz getrokken.

Er zouden deze keer 5 Steenbakkers aan de start staan, mezelf (natuurlijk), Nick, Rik Den., Bruno en Berre. De die-hard-kern (Jimmy noemt het toch zo) trok gisteren naar Lierde. Berre behoort dus tot de harde die-hard-kern ...

Had vorig jaar deze TT niet gereden (in tegenstelling tot een paar andere Steenbakkers), maar wist toch ongeveer waar ik me kon aan verwachten. In oktober had ik nl. de TT van Pipaix gereden, een dorpje niet ver van Péruwelz ...

Na de aanwezige forumbikers (Jodelaietie, Slijkcrosserke, Moustache, Lichterveldenaere, Katrien20, Cowboy Peter, ...) gegroet te hebben en efkes gewacht te hebben tot alle Steenbakkers klaarstonden, vertrokken we (wat dacht je anders ...).
Er werd al onmiddellijk een flink tempo op nagehouden door Nick. Hij kon het weer niet laten om een aantal bikers die we in het vizier hadden (Moustache, Cowboy Peter en Lichterveldenaere) te trachten in te halen. En het lukte nog ook ... een paar km gevlam langs het water en het was al zover. Alleen jammer dat we daardoor onmiddellijk Rik Den. en Bruno kwijtspeelden ... het vaak aangehaalde 'samen uit, samen thuis' zou voor vandaag niet zijn ...

Na deze 'vlamstrook' langs het kanaal trokken we via een eerste klimmetje richting Blaton. Na de verkenning van Blaton gingen we terug het water over. Een klim verder (een brug over ...) draaiden we links voor de eerste keer het Bos van Bon-Secours binnen.
Het werd een vrij technische strook aan de rand van het bos. Constant op en neer, glibberen, bijna zwemmen, ... om er een kleine km verder weer uit te komen als moddermannekes ... De eerste technische strook had zijn tol geëist, we schoten nog met vieren over ...

Toen een kleine recuperatiezone langs het bos van Bon-Secours, maar die duurde niet lang. Een stukske verder reden we "den bos" weer binnen, nog altijd langs de Belgische kant. Hier was het wat beter berijdbaar, een aantal baggerstroken niet te na gesproken. Nick moest hier ook vaststellen dat sommige boomkes wel heel dicht bij elkaar stonden ... allez, toch dichter dan hij dacht. Zeker die twee waar hij trachtte tussen te rijden. Even oponthoud dus om alles (zijn stuur toch) weer recht te trekken en zijn hele hebben en houden (zijn camera) weer op zijn stuur te zetten.

Een paar 100 m verder was er een eerste splitsing, waar Berre en CP ons stonden op te wachten. Na wat getwijfel, bestudering van het parcoursplannetje dat we meekregen en mekaar wat opgejut te hebben, werd er beslist om verder te rijden voor de 60 km. Moustache en Lichterveldenaere waren ondertussen ook terug komen aansluiten.

Een paar kasseistroken (waar CP ferm doortrok), en een beetje rekker-gespeel verder kwamen we aan de eerste bevoorrading. Weet wel niet precies meer waar dat was, maar vermoed dat het ergens ter hoogte van Bernissart (correct me if I'm wrong) moet geweest zijn. Het was daar precies een Vlaamse kermis ... veel Frans en Waals werd er daar niet gesproken. Na een algemene hergroepering tussen de Steenbakkers en de Forumbikers en de innerlijke mens van de nodige drank en koekjes voorzien te hebben werd het startschot gegeven voor het vervolg van deze ondertussen pracht-TT.

De aangekondigde terril mochten we jammer genoeg niet op. De was de voorbije dagen plots natuurgebied of iets dergelijks geworden ... Maar niet getreurd, we kregen nog voldoende prachtstroken voorgeschoteld ... Oude vestingen (Condé-sur-l'Escaut ?), de randen van ne terril, waar Nick besliste om zijne deraillerpad te plooien, oude spoorwegbeddingen, ...

Bij de volgende splitsing besloten om verder het parcours van de 40 km te volgen. Ook Lichterveldenaere was van het zelfde gedacht, waardoor we samen verder reden. Soms toch, want Lichterveldenaere was precies niet in zijn beste dag ... Na een aantal tracks over oude spoorwegbeddingen kwamen we aan de tweede bevoorrading. En daar sprak de persoon aan de bevoorrading zelfs perfect Nederlands ! Ook Kenny en zijn pa kwamen ondertussen aangestormd, weliswaar uit de andere richting want ze kwamen van het parcours van de 60 km.

Een klapke gedaan met de mens achter de bevoorrading, die er van versteld stond hoeveel Vlamingen er hier wel reden. Hij had nog maar weinig Walen zien passeren ... maar dat had volgens hem een logische verklaring. Als ne Waal 's morgens opstaat om te gaan biken en hij ziet dat het regent, dan kruipt hij gewoon weer in zijn bed. Vlamingen daarentegen ... zijn echte Flandriens !

Deze bevoorrading was tegelijkertijd een splitsing. Naar rechts nog een km of 7 (parcours 40 km) of rechtdoor nog een 15-tal km (parcours 60 km). Beslist om toch maar de 60 km verder te volgen ... en deze verder afgebold met Kenny en zijn pa, Lichterveldenaere bleef bij zijn eerdere beslissing en bleef halsstarrig rekkerke spelen, tot hij uiteindelijk definitief brak ...

Die laatste 15 km bleken niet van de poes te zijn ... zeker die laatste, en nog eens laatste, en nog eens laatste (de drie laatste dus) stroken in het Bos van Bon-Secours, de Franse kant deze keer, want ja, we waren ondertussen al een hele tijd in La Douce France aan het biken.
We kregen op het einde zelfs nog een bergske (Mont de Péruwelz ??) voorgeschoteld, en nog een klimmeke van een 17-18%. Gelukkig waren er twee ervaringsdeskundigen mee die me gelukkig op voorhand wisten te vertellen dat achter die ene bocht er plots een vrij steile helling aankwam en dat het misschien nodig zou kunnen zijn om naar de kleine plateau te schakelen ... waarvoor bij deze dank !

Uiteindelijk met een kleine 54 km op de teller terug in Péruwelz gearriveerd ... en moe, wel heel vuil, maar toch voldaan om terug naar huis te keren !!

Door John

Read more...