zondag 10 februari 2008 : TT Waregem

Amaai, februari en zo'n schitterend weer... Gisteren in T shirt buiten staan werken, vandaag zou het een leuke voormiddag op de bike worden. Ik had me voorgenomen om te vertrekken in korte broek, maar de -3° deden me toch anders beslissen... Ik vertrok dan maar met lange broek.

Samen met Yoerik vertrokken vanuit Elsegem naar Waregem met de bike. Efkes goed doorgereden om warm te krijgen. Toen we na een goede 10.5 km toekwamen in Waregem zaten John en Rik Denys al te wachten. Rik Deryckere en Bruno waren ondertussen al weg. Pascal, zijne pa en Wim kwamen iets later toe.

Eens allemaal ingeschreven gingen we op baan. Van in het begin lag de pees er goed op... Het bleek een snel tochtje te gaan worden. Wat ook direct duidelijk werd, dat was da Pascal goede benen had.

Gisteren hadden we het nog over nen anderen Pascal, den Gothbiker... We hadden hem al lang nie meer gezien en pats, vandaag stond hij er weer... Aangenaam om hem nog eens terug te zien...

We gingen dus op stap... Het eerste stuk offroad was langs de oude spoorwegberm te Waregem. Het ging nogal snel... Wel soms moeilijk rijden omdat de zon soms het zicht nogal wat belemmerde.
Daarna kwam wat draaien en keren in en rond Waregem om aan het "hersteloord" te komen. Mooie verwoording voor een revalidatiecentrum... De Karmel werd een kort stukje bos. Daarna ging het richting Flanders Field om daarna aansluiting te vinden met de Wortegemse Bossen oftewel de Spitaalbossen. Daar bleek al snel dat er redelijk veel ongeoefende bikers op de weg waren. John, Yoerik en Pascal waren iets voor mij. Door wat tragere bikers voor mij werd ik gedwongen om iets trager te rijden. Nu, misschien niet zo slecht, anders ging ik mij misschien weer naar de knoppen rijden...

Na deze bossen kregen we een stuk stapsteentjes voorgeschoteld die ons de aansluitingen bezorgden met "Den Heirweg", een deelke van Anzegem. Daar kregen we onze bevoorrading. De eerste 17 km zaten er al op.
John en Rik zouden kiezen voor een kortere versie van de tocht (35km), met de overige drie gingen we resoluut voor de 55 km. De grote vraag was: "Zouden we Rik en Bruno nog bijhalen?" Ze waren een goede 45 minuten voor ons vertrokken... We'll see...

Na de bevoorrading was het onmiddellijk splitsing, wij dus nog met drie op baan.
Via den Engelhoek gingen we richting Vichte. Veel noemenswaardige stukken zaten er niet in, het zijn de meest gekende stukjes uit de streek. Vanuit Vichte gingen we redelijk snel richting Saint Louis ofte Sint Lodewijk Deerlijk. Daar lag immers het Banoutbos. Hopelijk konden we ons efkes gaan uitleven in het bos zelf.
Ondertussen liet ik mij effen uitzakken, want het tempo van Pascal lag iets hoger dan ik aankon. Ik wou mij nog wat sparen voor de laatste kilometers zunne... Nu volgen zou wel gelukt zijn, maar da zou goed geweest zijn om mij kapot te rijden...
Nadat ikzelf de kop een tijdje had genomen en er naar mijn mening ook nogal redelijk de pees op had gelegd, deed Pascal er nog een schepje bij...

Het Banoutbos werd jammergenoeg niet aangedaan, maar het gekende toerke errond wel. Pascal was iets verder doorgegaan, maar ook Yoerik besloot (wijselijk) om zijn eigen tempo te rijden. Na de "klimmekes" kwam er een snelle afdaling gevolgd door heel wat stapsteentjes tot aan de bevoorrading.
Genietend van de zon dronken we onzen sportdrank uit en gingen we weer op weg. Het werd een snel begin na de bevoorrading. Deze snelle stapsteenjes en stroken brachten ons weer naar Zwevegem toe waar de gekende strook gras in de woonwijk voor de wielen geschoven werden. Pascal gaf er weer een lap op, met het gekraak van zijne versleten grote plateau tot gevolg. Ondertussen plaatste ik mij effen achter een schoon madammeke dat ook aan het biken was op nen merida (net gelijk hare compagnon die iets verder was).

Geleidelijk aan naderden we Harelbeke en dus ook de Gavers. Eerst nog van aan de vaart naar de baan op... Pascal en Yoerik namen de trap, ik wou kost wat kost naar boven rijden. Dat lukte ook langs de rechterkant van de trap.
Dan den afzink naar de Gavers... Ze zijn nogal wat aan het kappen in de Gavers en dat was ook duidelijk, want heel wat mooie stukken waren niet meer aan te doen.
Jammer ook dat het crossparcours er niet meer in zat... Da's nochtans ook leuk...

Na de Gavers reden we richting Gaverzicht... Op de laatste stapsteentjes er juist voor kregen we Bruno en Rik in het vizier. Nog ne lap erop en we hadden ze voor de rode lichten... Zo gezegd zo gedaan...

Dan efkes langs de grote baan, nog altijd met die kerel met nen Merida in ons wiel. Zijn madam zat heel wat verder achter ons...

Op een bepaald moment kon Pascal zich niet meer inhouden en de vogel was gaan vliegen. We probeerden hem nog bij te halen, maar niets hielp meer... Ik reed ook redelijk rap, maar blijkbaar niet rap genoeg... Het was nie meer goed te maken, ons verlies, maar ja... Pascal was de beste vandaag.

Aan het industrieterrein in Waregem bleek Yoerik blijkbaar heel wat achter te zijn... Ook een klopke? Na een tijdje reed ik, en den eeuwige merida-biker met mij, verkeerd. We hadden een pijlke gemist... Da vlug rechtgezet en dan weer de gas open draaien... Nog efkes het boske aan de hondeschool en dan waren we er bijna... Nog een paar kilometers baan en da was het...

Snelle tocht, maar nie veel speciaals qua parcours. Er zijn veel mooiere tochten in het Waregemse... Mij toch wel geamuseerd en in totaal 78.1 km in de benen toen we thuis kwamen, genoeg dus...


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

Door Nick

Read more...

zondag 3 februari 2008 : TT Ingooigem

Ingooigem, 5 jaar mijnen thuishaven geweest. Ik kon dus nie ontbreken op de afspraak in Yvegem... Velen weten dat ik bike, dus moest ik er bij zijn... Dit zou normaal gezien de eerste van de twee tochten van dit weekend worden. Uitzonderlijk voor mij dat ik er twee rijd, maar Ognies wou ik ook niet missen...

Gisteren kreeg ik echter last van "t snot" en nog geen klein beke... Vandaag dan opgestaan met veel twijfels en loden benen... Ik zou wel zien het zou zijn zeker? De gasten hadden ook nie fameus goe geslapen, ik zeker nie... tja, toch wou ik aan biken! Helena verklaarde mij goed gek... (misschien met reden?)

Via mountainbike.be had ik afgesproken met Maarten, alias Kampfschwein. Ik was alleen, hij ook, dus zouden we proberen samen te rijden.

Bij aankomst in Yvegem stond ik al in zweet en in schuim na een flauwe 7 km rijden van thuis naar daar, weliswaar met de flanken van den Tiegemberg, maar toch... Het beloofde voor vandaag dus. Slijkcrosserke en Hanzi zaten er ook al, Cowboy Peter kwam iets later toe. Toen zij vertrokken waren ging ik ook op 't gemak naar buiten en maakte me klaar. Ondertussen kwam Maarten toe en schreef hij zich in. Tijdens de eerste paar kilometers leerden we elkaar wat beter kennen... Eenmaal Tiegemberg in het zicht kwam kreeg hij het iets moeilijker. Bij mij ging het verbazend goed. Die paar kilometers naar de start zullen goed geweest zijn...

Soit, het parcours?
Van in Yvegem ging het via 't Hulstbos en Landergem naar de Tsjampenstraat die dan via een kerkwegel verbinding maakte met de Schernaai. Het eerste stukje omhoog... Daarna weer naar beneden vliegen via de baan om dan via den achterkant van Stijn Streuvels weer richting de Tsjampenstraat te rijden. Van daaruit dan klimmen en weer afzakken naar dezelfden Tsjampie om de kriere op te vliegen die ons deed draaien en keren om de Hellestraat omhoog te rijden. Eenmaal boven was het dalen tot aan de gekenden boomgaard. Als je het een beetje kent, dan weet je welk spoor je daar moet pakken. Velen kenden het duidelijk niet...

Ondertussen was Maarten al een tijdje nergens meer te zien... Jammer... Ik zou dan wel wachten aan de bevoorrading in Kerkhove.

Van daaruit de gekende stukken... Via de baan omhoog, rechtsaf om dan iets verder links het paadje te nemen. Op het einde naar rechts via de baan om dan weer het stapsteentje naar beneden te vlammen en heel kort te draaien naar rechts... Dan helemaal naar beneden en de baan over om weer te klimmen.

Uiteindelijk raakten we aan de andere kant van de grote weg om dan verder de afzink te maken naar Kerkhove, tot aan de eerste bevoorrading. Was nie uitgebreid, maar voldoende voor mij. Hoeft niet iedere week een fameus buffet te zijn hé... Nog even staan wachten aan de bevoorrading, maar nergens geen Kampfschwein of Maarten te zien... Jammergenoeg, dan maar door gereden. Het zou dus een tochtje alleen worden. Goed om eens op eigen tempo te rijden en wat kilometers op te doen...

Eindelijk, de Kwaremont, Pater en Kluisberg kwamen dichter. Eerst kwam de Kwaremont aan de beurt. Effen puffen, maar zonder problemen naar boven... Ingehaald door een paar bikers, maar er zelf ook een paar ingehaald. Daarna de afzink naar de plaats waar de eeuwige hond staat te blaffen. Nu bleek hij er wel niet te zijn, dus is nog zo eeuwig niet :-)
Het stukje bos lag er zeer goed bij! Soms is da hier echt nie te doen, nu konden we mooi doorrijden. Wel een beetje gletsig, maar toch! Rechtblijven was geen probleem voor mij. Die twee voor mij, die mij daarjuist op de Kwaremont inhaalden daarentegen, hadden iets meer moeite... Dan maar afdalen richting Patersberg, maar eerst nog de vuile aardeweg doen die eerst naar beneden loopt om daarna effen te pompen tot boven..

De Patersberg, daar lag hij dan... Ik zag er al een paar te voet staan en een paar het gootje nemen. Ik zou hem wel bedwingen, op mijn eigen tempo weliswaar, maar toch! De goot, da is niets voor mij... Te voet? Voor mijne kop nie!
Eenmaal boven, het gekende stuk tot aan de grote baan tussen Berchem en Ronse. Daarna gingen we de richting Kluisberg. De Pensemont werd den eersten. Ik doe deze klim echt graag. Eerst baan en daarna het bos binnen en de goede kant kiezen. Blijft toch wel steeds de rechtse kant en niet de middengeul. Minder gelijklopend, maar een heel stuk hardere ondergrond.

Daarna hield het eerlijk gezegd ook nie veel meer in. Richting Avelgem via Rugge... Daarna naar Otegem langs binnen om dan naar Yvegem te fietsen via de Zwevegemstraat.

De kilometers (64,7 toen ik terug thuis was) waren belangrijk. Het parcours was iets minder... Al bij al tevreden terug thuis, de benen waren beter dan verwacht... De snotvalling wordt wel erger en erger... Morgen zal het dus een dagske thuis zijn op 't gemakske...

Door Nick

Read more...

zondag 27 januari 2008 : TT Jabbeke

Na enkele moeilijke weken vandaag van plan om op 't gemaksken wa kilometers af te malen in Jabbeke. Zou daar samen met Steve, Rik D. en Kurt de 55 km gaan doen.
Toen ik toekwam in Jabbeke kreeg ik echter een berichtje van Steve dat hij zich een uur overslapen had... We waren dus nog met drie.
Na enkele voorbereidingen, zoals den bike uithalen, schoenen aan doen, materiaal uithalen,... naar de zaal. Daar zat er enen in nen blauwen koerstrui te zwaaien. Kurt zijnen windtex van de club had het blijkbaar begeven...
Na een tijdje kwam ook den Rik erbij. Eens allemaal ingeschreven wij dus op weg.

Eerst een paar stukskes baan om Jabbeke buiten te geraken. Het viel al direct op dat er veel stukken van vorig jaar omgekeerd zouden zijn. Via de flanken van het Klein Strand ging het richting het gekende stukje aan de plaatselijke voetbalpleinen. Daar bleek Kurt er een redelijk tempo te willen op nahouden. Daarna bleek het efkes doorterten zijn om weer te verkalmen. Wat volgde waren een heel aantal stroken verhard, maar dat zou gauw veranderen.

Na een achttal kilometer begonnen we aan een lange strook offroad (weet niet of het nog deel uitmaakt van domein Tudor, maar het ligt er vlak naast...) waar het echt genieten werd. Ik bleek hier al een gaatje geslagen te hebben met Rik en Kurt. De benen bleken heeeeeeeeeeel wat beter te zijn dan de vorige weken. Het parcours was ook heel wat minder zwaar, maar ja... Het zal de combinatie van de twee zijn zeker...

Soit, het bosrijke domein werd echt genieten! Draaien en keren tussen de bomen, hier en daar eens goed doortrekken, efkes een stukje licht hellend op een zuigende ondergrond,... meer moest het niet zijn. Dit stuk zat er vorig jaar zeker niet in... hopelijk zit het er volgend jaar wel weer in. Aan het einde van die strook nog efkes gewacht op Kurt en Rik om dan de weg verder samen te vervolgen. Hopelijk volgende er nog veel zo een stukken!

Wat verder volgde was echt wel genieten. Soms wat tegen de wind in gaan beuken, maar kom, da moest er dan maar bij horen... Hier wel bewust niet echt gevlogen en in groep gereden in deze stukken. Als ik mij ergens kon achter zetten, dat deed ik dat ook tijdelijk, tot ik de kop kon overnemen of tot ik doorreed.
De verbindingsstukken offroad waren genieten... Niet echt zwaar, niet echt heel vuil, leuk dus!
Na een 15 tal kilometer kwam de eerste bevoorrading er aan. Heel kalm trouwens aan die bevoorrading. Direct na de bevoorrading was er een heel korte, maar redelijk zuigende strook. Kurt zat direct achter mij, maar kwam tegen het einde van die paar honderd meters wel een stuk achter. Hij stond geparkeerd zei hij door die modder. Het zoog inderdaad immens en dat om weer op gang te komen na de bevoorrading...

Er volgden nog heel wat mooie stroken... Watermolen, Bethanië, Hoeve Aan de Kooi, Tillegembos,... Na Tillegembos kwam ik nogal hard in aanraking met de plaatselijken tarmac... Stom trouwens, na het oversteken van de straat wou ik het fietspad oprijden. Nooit gelet op de 3 rijen kasseien die daar tussen lagen en daar gleed mijn achterwiel op weg... Patat, tegen de grond dus... Ondertussen had ik weer een redelijk gat met Kurt en Rik blijkbaar. Aan de bevoorrading zou ik wel even wachten.
Hier en daar kwamen dan nog wat gekende stroken voor mij van de Blosoroute die ik al een aantal keren had gereden toen ik nog in Brugge werkte...
Het Pereboomkasteel, Domein Tudor, Domein Beisbroek,... Het passeerde allemaal de revue. Op een bepaald moment mij in het wiel gezet van een tweetal, met wie we dan uiteindelijk een snelheid ontwikkelden van 34 à 35 km gedurende enkele kilometers.

Uiteindelijk kwamen we dan aan de tweede bevoorrading, daar bleek het al heel wat drukker te zijn. Alle toeren kwamen daar waarschijnlijk langs. Dat zou ook blijken aan de drukte op het parcours na deze bevoorrading. Daar was het even wachten op Kurt en Rik. Ondertussen een aquariuske gedronken terwijl ik twee mannen bezig hoorde over mijnen bike... Ze zouden dat zeker niet zo laten liggen, een fiets met een gps er op... Nu ja, ze wisten ook niet dat ik er juist naast zat. Ondertussen kwamen Rik en Kurt ook toe... Ook zij dronken op 't gemak iets en daarna waren we weer weg. Vanaf de eerste offroad strook kwam ik alleen te zitten en dat zou zo blijven tot op het einde. Het werd hier en daar eens inbeuken tegen de wind, afzien,...

Het "crossparcours" dat we voorgeschoteld kregen was schitterend, alleen jammer dat er zo veel volk op zat. Hier en daar een draaike afgesneden om de wat tragere bikers voorbij te steken zonder ze echt te gaan hinderen, want ook voor hen alle respect!
Ik koos voor de durvers en dat was inderdaad een klein beetje technischer voor de rest. Mooi, mooi... Naar het einde van dit stukje stond er heel wat meer volk... Het was aanschuiven. Tja, da kan gebeuren, maar kan ook vervelend zijn. Ik legde mij er bij neer zonder veel moeite. De persoon voor mij deed hier en daar een stuk te voet, en ging dan uiteindelijk aan de kant, waarvoor dank!

Daarna werd ik een "einzelganger" tot aan het einde. Op een bepaald moment kon je een stuk van het parcours inkorten door de baan over te steken en geloof mij, er waren er veel die het deden, maar ze misten een mooi stuk met heel wat offroad.

Uiteindelijk nog wat vlugger dan verwacht aan den arrivee... Vlug den bike in den otto, nog een klapke met Geertje en dan den douche binnen. Nie veel druk op de douche, veel te veel volk (of te kleine douches?) maar dat was dan ook het enige dat opviel aan deze tocht. Toen ik uit den douche kwam, kwamen rik en kurt ook juist toe. Nog vlug een stuk pizza gegeten, wa gedronken en dan weer naar huis.

Mij goed geamuseerd, mooie tocht, schitterende organisatie, enthousiaste medewerkers, schoon parcours, goede uitpijling,... Kortom, zeer geslaagd!

door Nick

Read more...