woensdag 11 november 2009 : TT Bruyelle

Voila, mijn eerste toertocht op Waalse bodem. En ook mijn eerste kennismaking met Steenbakker Steven2. Bedankt Steven voor de compagnie.

Al bij de aankomst in Bruyelle was er een positief gevoel. Mensen van de organisatie hielpen om een plaatsje te vinden voor de auto. Zelfs al was dat, naar mijn inziens, niet altijd even reglementair. Maar soit, de auto stond aan de kant en de fiets kon van de drager. 250 meter verder werden we vriendelijk geleid naar het inschrijvingscentrum. Eventjes rondkijken en ja, daar stond Steven al te wachten. Vlug een eerste kennismaking en dan inschrijven.

Het was nauwelijks 8h30 toen we vertrokken waren. Veel tijd om wat nader kennis te maken was er echter niet. Onmiddellijk een berm omhoog en direct een mooi stukje off road. De regen van de laatste dagen had het er natuurlijk allemaal niet mooier op gemaakt. Maar, ’t is dan ook mountainbiken hé.

Al snel kwamen we in een soort park terecht met een eerste test. Een stevig klimmetje was ons deel. Miserie, miserie, miserie! Mijn ketting sloeg dubbel. Ik had dit euvel al enkele malen gehad maar telkens als de fiets erg vuil was. Nu viel dit nog mee en lap… weer van dat. Uiteindelijk toch boven geraakt.

Stilletjes aan reden we richting het hoogtepunt van de rit: de Steengroeven van Doornik. Hoewel ik hier voor het werk erg regelmatig kom, blijven dit voor mij fascinerende beelden. Eerst een leuk stukje naar beneden (alhoewel, die biker die daar gevallen was op z’n gezicht zal dit niet zo leuk gevonden hebben) en dan de klim terug naar boven. Forse, vrij lange klim maar doenbaar. Vervolgens toertje rond “Carrière du Milieu”. Vlak dat wel, maar vrij zwaar. Ook mijn bike maat zag af want zijn fiets deed niet altijd wat hij ervan verwachtte. Problemen met het overslaan van de ketting. Via de oude weg naar Bergen reden we richting “Carrière d’Antoing”. Die oude “chaussée de Mons” is enkel nog een muurtje om de diverse steengroeven te scheiden. Dan de terils op. Dat lukte vrij aardig tot op een plaats waar het nog eens extra steil werd. Steven was goed weg en lukte deze zware klip. Ik echter, weer ‘tzelfde probleem met de ketting (echt geen uitvlucht omdat ik anders niet boven geraak). Het was niet meer mogelijk om op het binnenste blad te rijden zonder dat de ketting, letterlijk dan, dwars ging liggen. Als het niet per fiets kan, dan maar te voet. Op de terril nog wat rond gereden. Eén lange single track. Echt mooi parkoers! Dan naar de parking van laadschoppen en de dumpers om vervolgens weer omhoog te gaan. En ja hoor, ik stond weer te voet. Hoewel ik op pure snelheid niet veel moest toegeven op Steven!

20 km op de teller en daar rees de eerste bevoorrading voor ons op. Zeer verzorgde bevoorrading en een bike wash! Even bekomen en een beetje bijpraten. We waren al meer dan een uur onderweg maar hadden nauwelijks kunnen spreken tegen elkaar. Het road gedeelte was werkelijk tot een minimum beperkt.

Bike proper, ketting gevet en de innerlijke mens versterkt. We zijn klaar om het vervolg aan te vatten! Rust werd ons echter niet gegund. Een mooie singletrack over een teril met als hoogtepunt een wortelpad door een bos. Amai, hier leer je wel je fiets onder controle te krijgen! Ik had gedacht in het 2de stuk wat meer road te krijgen maar nog maar eens mis. De ene veldweg na de andere. De ene al wat moeilijker dan de andere maar rust werd ons niet gegund.

Na bijna 35 km kregen we een 2de, mooie, bevoorrading. Hapje, drankje, tip van Steven gekregen over mijn ketting probleem (bedankt Steven! Zitten vermoedelijk enkele braampjes op het tandwiel) fiets terug op en alweer een nieuwe veldweg op.

Toen volgden enkele rustige kilometers. We begonnen ons al af te vragen waarom die laatste 10 km er zaten. Maar, onze “gebeden” werden verhoord en hopla, weer het veld in. Even een kleine pitstop voor Steven. Eén van de pedalen was losgekomen en vooraleer de pedalen te verliezen besloot Steven alles netjes vast te zetten. Stilletjes aan begonnen de kilometers in de benen te zitten. Maar ja, het paard ruikt zijn stal en dan kan het altijd nog iets meer. Nog een grapje van de organisatie net voor het einde. Men laat ons rijden tot bijna aan de auto’s en dan hup, weer weg om nog enkele kilometers off road te krijgen.

Aangekomen! Dik 50 km op de teller met een AVG van 17. Voor zoveel onverhard en in die omstandigheden, vind ik dit een mooi resultaat. Ook het begrip vuil heeft een nieuwe dimensie gekregen. Amai, als die fiets maar weer proper krijg, maar vooral , die kleren! ’t Vrouwke zal me graag zien komen.

Daar ik om 12h30 thuis moest zijn, zat een after bike er niet meer in. Afscheid genomen van Steven en beloofd dat we spoedig nog eens samen gaan rijden. De auto in en richting Waarmaarde.

Wauw, dat is mijn omschrijving van deze tocht. Prachtig parkoers, goede organisatie, verzorgde en uitgebreide bevoorradingen. Kortom, alles wat een goeie TT moet hebben. Hiervan wil ik nog meer.

Groeten,

Jemp

Read more...

zondag 23 augustus 2009 : GRG Bouillon

De traditionele ardennentocht van de Steenbakkers ging dit jaar door in Bouillon, alwaar we het vast uitgepijlde traject van de GRG gingen doen. Je kan kiezen voor 40 – 70 – 90 – 130 of 160Km ! Wij kozen voor de 70Km omdat dat voor iedereen haalbaar moest zijn !

Om 6.30 hadden we met een twaalftal Steenbakkers ( John, Nick, Berre, Rik, Siegfried, Yoerik, Klaas, Pascal, Steven2, Stoffel, Wouter en ikke ). Groot was onze verbazing toen ook Bruno aan het staande beeld was? Hij had pas laat beslist om ook mee te gaan ! Nadat we de bikes en de bikers over de auto’s verdeeld hadden vertrokken we voor een ruim 2 uur durende autorit naar Bouillon.

’t Was nog kalm in ’t stad toen we er arriveerden, nu moesten we nog naar ‘Moulin de la Falize’ waar we achteraf ook konden douchen. We zouden meteen ook weten welke klim we als allerlaatste nog op moesten ……….. van helemaal beneden naar helemaal ……boven.
Eenmaal daar aangekomen maakten we onszelf en de bikes klaar, Bruno was op alles voorzien, zelf overnachten in ‘den bos’ was mogelijk.
Na een verplichte groepsfoto en het instellen van de GPS-sen waren we er klaar voor.
Het zou een zonovergoten dag worden, in een schitterende natuur !

We dalen meteen flink af, terug naar ’t stad en de Semois. Menigen halen hier meteen hun topsnelheid van de dag : meer dan 60 of 70 Km/u Van een vliegende start gesproken!
Na wat zoeken naar de juiste pijlkes (rode dus) rijden we Bouillon buiten en begint het te klimmen. Eerst op asfalt, wat later overgaand in brede bospaden. Dat asfalt zullen we tijdens onze tocht maar sporadisch terugzien.

De eerste 10 à 15 Km zijn al direkt vollop genieten van het landschap : we biken meestal klimmend (af en toe ook dalend ) langs de flank van de heuvels met links af en toe prachtige uitzichten op de steeds dieper liggende Semois!

We draaien rechts af en klimmen steeds verder over brede paden door een prachtig loofbos. Echt technisch is het hier niet, geen erg, we profiteren om wat te keuvelen aan een gezapig tempo. Eigenlijk wel grappig : met z’n 13en mooi samen biken in de ardennen alsof alles peanuts is………. Bijna missen we plots een afslag naar links. Nu volgt een mooie lange slingerende afdaling naar Dohan, met op het einde een doorsteek van een wed : jihaaaa….. meer van dat !

Op onze tocht komen we niet veel in de bewoonde wereld en we beslissen om in Dohan een ‘pitstop’ te houden, maar eerst biken we nog een ‘rondje Semois’ (waar Yoerik een eerste keer lek rijdt ) van enkele kilometers om dan terug in Dohan aan te komen! De plaatselijke ‘Putzman’ had ons blijkbaar verwacht, want er stonden een heleboel banken voor ons klaar? Na een deugddoende cola/ice-tea pauze terug de bike op, eerst wat klimmend, dan dalend en bijna waren we het spoor weer bijster.

Ditmaal misten we bijna een mooie lange klim naar het feeën-dorp ‘Les Hayons’. We vliegen het gehucht voorbij en plots duiken we over een technisch pad naar de Semois. Vanaf hier begint de fun. Tot hiertoe was het niet echt ‘spannend’ maar vanaf ‘Les Hayons’ veranderd de tocht van gezicht. Tijdens die afdaling rijdt Yoerik voor de 2de maal lek, eenmaal beneden moet er terug geklommen worden ……….

Terug naar boven dus en met de volle zon op de rug is het soms geen lachertje. We gooien ons terug naar beneden, naar Kamping Maka aan de Semois waar een gezellige drukte heerst. Wij kunnen daar niet lang van genieten : we duiken terug de bossen in en klimmen gestaag, ditmaal over heel wat smallere paden (met supertechnische wortelklim) naar het hoogste punt van onze tocht ( 442m )

Stillaan naderen we Noirefontaine, alwaar we na een klein ommetje, een 2de pitstop houden, maar eerst rijdt Yoerik nog eens ……lek! Nadat we een motobende hebben geïmiteerd, maken we ons klaar om het laatste deel van de tocht aan te vatten. We verlaten Noirefontaine en krijgen hier meteen een supertechnische afdaling naar de Semois : amaai, die mag er zijn, achterrem toe en glijden maar …..

De leute duurt niet lang natuurlijk, want nu moeten we weer helemaal naar boven. En eenmaal boven terug naar ?? Beneden jawel. Ditmaal over asfalt helemaal terug naar de Semois en als je dan aan snelheden van meer dan 70km/u plots naar rechts den bos terug in moet weet je hoe het ruikt op het circuit van Francorchamps tijdens een F1 wedstrijd!

De laatste kilometers van de tocht blijken echter de meest technische maar ook mooiste van de tocht te zijn ; we krijgen vanalles voor de wielen geschoven : afdalingen, klimmen, keren en draaien en dat alles in een prachtig natuurkader ………. Meer moet dat niet zijn.

In het zicht van de finish net na de allerlaatste zeer moeilijke afdaling breekt m’n magura voorrem af. Gelukkig op het einde van de tocht !
We komen nu terug uit in het centrum van Bouillon waar het gezellig druk is, maar we moeten nu nog terug naar de kamping…. Van helemaal beneden naar helemaal……………boven…..

Oef ,we zijn er : na 69Km à 15avs met 1450Hm komen we ‘moe maar content’ aan op Moulin de la Falize, waar de douche zeer welkom is en we achteraf met z’n allen op het terras nog ne goeien nuttigen! Van een geslaagde ardennentocht gesproken : volgend jaar meer van dat, of wachten we niet tot volgend jaar ???????????

Steven

Read more...

zondag 19 april 2009 : TT Huissignies

Het was kalm op het forum voor deze rit, doch uiteindelijk toch met 5 steenbakkers kunnen starten.

Eerlijk gezegd, nog nooit van Huissignies gehoord, doch nu onvergetelijk geworden. Huissignies, nabij BELOEIL en het gekende kasteel daar. In BELOEIL zelf was er trouwens ook een toertocht.

Ik was afgesproken om Steven2 op te pikken en onze bikes vlogen vanboven op de capeau. Vriend Bruno is achter gereden en John en Casper waren terplaatse. John was eerst in Huissignies, Casper reed juist voor ons.

Met zijn vijven ingeschreven voor de 60 Km in gedachte houdend dat we misschien nog een lus van 20 Km zouden aanbreien door een extra stuk van de 100Km te volgen. Volgens forumbikers die vorig jaar reden zou er in het begin een groot stuk via de weg gaan. Niets was echter minder waar.

Constant off-road – prachtige natuur en bossen. Echt spijtig dat het zoveel geregend had de dagen er voor. Alles lag beestig modderig. Eigenlijk waren laarzen zelfs niet genoeg om droge voeten te houden, enkel garnaalvissersbotten hadden soelaas kunnen brengen.

Tot onze verbazing ging de tocht ook door een steengroeve – ons totaal onbekend maar fantastisch om te doen. Zowel Bruno als ik hadden daar wat kettingproblemen, gelukkig was Steven2 paraat om ons te depanneren. Na de steengroeve hadden we 15 meter weg en dan ging het weer off-road.

Aan de splitsing van de 40Km en de 60KM/100Km afscheid genomen van Casper, John en Bruno. Ik had Steven2 meegenomen, dus ik wilde absoluut de grotere toer doen.

Door de zware modder was het werkelijk tot het uiterste gaan. De bepijling was goed, zelfs zeer goed voor Wallonië, maar toch 2 pijltjes die te kort na een bocht stonden terwijl er ook een weg rechtdoor was niet gezien. Richting derde bevoorrading afgezien als een beer en het onderste uit mezelf gehaald om niet te laten blijken dat Steven2 zijn conditie toch nog wel beter is dan de mijne.

Steven2 zich nog bezeerd aan de voet en ikzelf een moddersliding gemaakt zonder hierbij mij te bezeren. Bij het glijden even gedacht hoe zalig een varkensleven toch wel is. Aan de laatste bevoorrading dachten we dat het nog een km of 7 moest zijn, maar men sprak van nog 15Km en dat was uiteindelijk er over, temeer dat ik beloofd had aan moeder de vrouw om ten laatste om 14 uur thuis te zijn gezien we nog naar Hulste gingen voor de plaatselijke openbedrijvendag. Dan maar de gewone weg genomen naar Huissignies, nadat Steven2 alweer een ketting van een vlaamse biker aan de praat kreeg.

Is voor mij een zware rit geweest, maar achteraf bekeken er echt van genoten. Ik was om 14uur en zeven minuten thuis en om 14u45 waren we al aan Agristo te Hulste voor ons eerste bedrijfsbezoek zodat we ook de rest van het gezin nog een aangename zondag konden bezorgen.
En vandaag, maandag met veel plezier terug een werkweek gestart om uit te kijken naar een volgende rit met menige sympathieke steenbakker.

Ricardo

Read more...

zaterdag 11 april 2009 : mini Parijs-Roubaix

Op Stille Zaterdag was het zover, mijn eerste deelname aan een ondertussen al berucht geworden Steenbakkersactiviteit : Paris-Roubaix. Het was de bedoeling de laatste 107km van deze kasseienklassieker af te haspelen en daarbij meer dan 32km kasseien te overbruggen. De club had een bus met aanhangwagen voor het transport ingelegd wat extra handig was.

De conditie was niet 100%, de voorbereiding nog veel minder en dus met weinig vertrouwen vertrokken naar Moen. Daar aangekomen stond al een hele groep samen. Er waren maar liefst 22 deelnemers. Naast mezelf o.a. Steven1 en 2, Berre, Klaas, Wouter, Bucky, Filip, Giovanni, Kevin, Bram, Jan, Andy, Koen, Jeffrey, (kan zijn dat ik er een vergeet) nog enkele niet-steenbakkers die ik niet kende en nog twee van mijn collega’s, Dries en Stijn, die meekwamen op de bus mee te vullen. Verder ook nog op het appèl : John en Filip/Levin die de bevoorrading en fotoshoots zouden verzorgen en Rik die de taak van volgwagen op zich had genomen.

Na wat gesukkel met de bus uit Moen geraakt te zijn, bereikten we na een vlotte busrit Denain waar we zouden starten. Bij het uitladen van de fietsen viel al snel op dat niet iedereen dezelfde visie op deze rit had. Sommigen hadden nog superbrede mtb-banden opliggen, anderen dan weer heel smalle wegbanden met quasi nul profiel.

Al snel bereikten we de eerste van zo’n 19 kasseistroken, een mooie opwarmer en kennismaker. Het parcours lag gelukkig kurkdroog en het weer beloofde prachtig te worden. Deze kasseiweg bolde dan ook redelijk goed, gelukkig want dat gras dat er op groeide zag er niet echt katholiek uit.

Na enkele kilometers kregen we dan de meest besproken kasseistrook van het parcours : la trouée d’Arenberg, beter gekend als het bos van Wallers. Een vijfsterrenstrook die kan tellen alleszins. Onbegrijpelijk hoe die banecoureurs de zondag nadien daarop kunnen rijden zonder grote accidenten! De groep werd al meteen uiteengereten. Na een helse 2km werd er weer verzameld. Gelukkig volgde er een lange asfaltstrook zodat er voldoende kon gerecupereerd worden voor de rest van de rit.

Toen kregen we de derde en langste kasseistrook van de dag, van Wallers naar Hélesmes, een driesterrenstrook van 3,7km. Halverwege sloog het noodlot toe. Vlak voor een VIP-tent viel een van de niet-Steenbakkers in Discoverytenue plat en meteen ook de gracht in. Na het leggen van een nieuwe band, werd er weer vertrokken, maar toen na de kasseistrook verzameld werd, bleek de Discoveryman niet meer mee te zijn. Bleek opnieuw platgevallen en kort nadien op de asfaltstrook opnieuw. Na grondige controle bij de bevoorrading werd de oorzaak van de drie platte banden gevonden, waarna de rit vlekkeloos werd uitgereden.

Ondertussen bleek dat een van de snelste steenbakkers continu achteraan bengelde. Een zieke Wouter was duidelijk niet in de form van zijn leven, maar zou op karakter toch de hele rit uitrijden met Rik als trouwe volgwagen achter hem!

Na een goede 30km kregen we de eerste bevoorrading van John en Levin voorgeschoteld. Prachtig na een kasseistrook in de uitkomende zon. Goed voorzien trouwens, sportdrank bij de vleet, koeken, bananen, wafels, … Er werd opnieuw gestart voor enkele driesterrenstroken. Op enkele (Vlaamse) deelnemers van de tocht in Templeuve na was het zeer kalm op het parcours. De organisatie was duidelijk ook nog in volle voorbereiding. Pas bij kasseistrook 14 zagen we een eerste spandoek met nummer. Bij strook 13 in Beuvry stelde ik wel vast dat de meeste steenbakkers toch geen zo’n kasseienliefhebbers zijn. Zowat iedereen passeerde me links op het smalle aardeweggetje naast de mottige kasseistrook die van mij gerust een ster meer mag krijgen. Zelf wou ik geen enkele kasseistrook links (of rechts) laten liggen, dus koppig in groot verzet op de kasseistrook gebleven en dan zo snel mogelijk weer proberen aan te sluiten op de weg, ondertussen bij mezelf aan het denken dat mijn metgezellen allemaal softies zijn!

Het viel op dat we gaandeweg meer mobilhomes tegenkwamen en al nu en dan eens wat vroege supporters. Toch opvallend, zeker 90% ervan zijn Belgen. We kregen nu ook enkele stukken met lichte tegenwind. Stilaan naderden we de volgende vijfsterrenstrook, Mons-en-Pévèle. Opnieuw op de kasseistrook van 3km lang blijven rijden en helemaal in de achterste linie beland. Venijnige strook, zeker met die korte knik omhoog op het laatste. Gelukkig was daar weer een bevoorrading, met deze keer taart! Opvallend ook dat heel wat andere wielrenners tevergeefs daar van onze bevoorrading wilden profiteren!

Er kon opnieuw in groep gestart worden en er volgden nu wat lichtere stukken, waardoor het tempo gevoelig omhoog ging. Mijn gemiddelde was ondertussen al gestegen, uitzonderlijk voor een marathonafstand. In dit stuk ook naar persoonlijke topsnelheden gegaan zoals 43 op de baan en 37 op de kasseien. Heel hoog gezien ik geen snelheidsrijder ben. Op strook 6 in Bourghelles verrassend zelfs helemaal vooraan de kasseistrook geraakt en enkel met de Lotto-man bij de derde bevoorrading toegekomen. Komt wellicht vooral doordat de snellere mannen zich al aan het sparen waren voor de finale.

Het was de bedoeling om samen nog de twee volgende viersterrenstroken te rijden en dan op de Carrefour de l’Arbre, de laatste vijfsterrenstrook, ieder zijn gang te laten. Door een misverstand werd er echter al van bij de bevoorrading vertrokken. Groep 1 met de snelste mannen was in geen tijd uit het zicht. Zelf in de tweede groep beland met o.a. Steven2, Koen en mijn collega Stijn, maar op strook 5 in Camphin-en-Pévèle de groep moeten lossen en zo alleen de Carrefour moeten aanvatten. Achter mij zat nog groep met o.a. Berre, Steven1, Klaas, Jeffrey en natuurlijk Wouter. De Carrefour was al bij al nog redelijk te doen. Gewoon verstand op nul en volle snelheid op de kasseien vlammen. Met dit weer best te doen en de sfeer die rond deze strook al hangt… Ik waande me bij momenten op de Oogstfeesen van de landelijk gilde, zo’n Vlaamse kermis.

Na de Carrefour en aanpalende strook was het nog zo’n 15km koersen om zo snel mogelijk maar niet uitgeput in Roubaix te geraken. Klaas haalde me vlotjes in, net voor de laatste grote kasseistrook in Hem. Ik kon hem echter niet volgen. Na Hem kwamen ook Berre, Steven1 en Jeffrey aansluiten, maar bij die venijnige klim net voor Roubaix bleek ik nog steeds in staat om te klimmen en eigenlijk tot mijn verrassing zat ik weer helemaal alleen. Dan maar zo snel ik kon gecrosst naar Roubaix en daar nog Steven2, Stijn en Klaas tegengekomen die bij een optocht opgehouden waren. Zo samen naar de piste in Roubaix kunnen rijden alwaar we bijna allemaal nog een ronde en ereronde konden rijden. Toch wel opvallend, zo kalm daar, hier in België zou dat een overrompeling zijn en zou je aan geen kanten nog op die piste mogen. Nu zaten die Fransen gewoon te kijken en zich af te vragen wat die domme Belgen daar kwamen doen.

De fietsen werden vlotjes weer ingehaald en nadat Wouter een deel van zijn hinderde maaginhoud kwijt was, keerden we terug naar Moen en het clublokaal waar Dirkie ons al verwachtte. Hoewel ik persoonlijk nog niet stikkapot zat, liet ik het geestrijk vocht maar wijselijk voor het was. De après was een waardige afsluiter voor de mooie tocht. Volgend jaar zie ik dit weer zitten, maar dan liefst met hetzelfde weer!

Tot slot nog een grote proficiat en dank-u-wel voor de organisatie van het bestuur, de busregeling, Dirkie voor het openhouden van lokaal en in het bijzonder John, Levin en Rik die ons de hele tijd excellent hebben begeleid en van alles voorzien!

Read more...

zondag 29 maart 2009 : TT Heule-Watermolen

Deze morgen na een uur te weinig geslapen te hebben naar Kortrijkafgezakt . Vorig jaar na de slechte editie van 2 jaar geleden vermeden, maar door de betere commentaren van vorig jaar, terug afgezakt. En het moet gezegd worden, veel beter dan die van twee jaar geleden. Misschien niet echt verrassend, alhoewel er toch enkel door mij weinig aangedane stukken bij zaten, maar voor de streek zeker goed genoeg.

Toen ik op de parking aankwam een mij onbekende Steenbakker tegenkomen. Blijkbaar een zekere Johan die door gezondheidsredenen een sabbatjaar had ingeschakeld. Bij de inschrijving zaten Berre en Andy (Crusader) al te wachten. Spoedig kwamen ook Steven 1 en 2 aan. Beiden waren net zoals Berre met de fiets gekomen. Steven 2 had er al 20km op zitten!

Van bij de start was al duidelijk dat het mijn dag niet zou zijn. Was het dat uurtje slaap te kort, een gebrek aan kilometers en tochten de laatste tijd of gewoon een slechte conditie? Het vlotte niet echt en steeds op achtervolgen aangewezen. Gelukkig stopten of vertraagden mijn medebikers van tijd tot tijd. De ritzelf ging na een citytrip door Kortrijk naar de Leieoevers om naar Bissegem te gaan. Bij de Leie kregen we keuzen tussen gemakkelijk en lastig. Gezien het slechte weer de afgelopen week en de ervaring van Berre en Steven 2 van vorig jaar werd besloten voor gemakkelijk te gaan. Dat was geen slechte keuze gezien we later toch over de offroadoevers van de Leie moesten. Jongens, direct zware turf. Mag er niet aan denken dat we daar nog een drietal kilometers meer van zouden gekregen hebben...

Via Bissegem ging het zuidwaarts. De zon begon er ook wat door te komen wat geen overdreven luxe was. Net als Steven1 en Andy met vingerloze handschoenen vertrokken en dat deed in het begin geen deugd. Wat me wel opviel, was dat iedereen in lange broek (of 3/4) reed en met lange mouwen; iedereen behalve een onnozelaar uit het verre Lichtervelde met korte broek en korte mouwen (maar wel met body). Ze verklaarden me allemaal zot, maar buiten mijn vingers nooit koud gehad.

Rond de autosnelweg kregen we enkele technische stukken voorgeschoteld met venijnige klimmetjes en afdalingen, maar jammer genoeg vaak te glad om goed te nemen. Een van de zwaarste hellingen in een bosje dat ik niet kende, moest iedereen eraf, behalve een verrassende Steven1 die vlotjes naar boven klom!!! Een venijnige afdaling met hindernissen werd na veel aarzelen door iedereen genomen (buiten ondergetekende).

Stilaan kwamen we in Bellegem aan waar er een zeer goed verzorgde bevoorrading stond te wachten en veel mensen van de KWB om ons te verwelkomen. Zelfs op de gevoelige plaat vastgelegd. Bellegem-bos werd op de klassieke wijze beklommen. Toen werd me wel duidelijk dat ik zelfs als het niet goed gaat, ik er toch wel in slaag vlot te klimmen. Tijdens de klim van ver achterop net niet vooraan geraakt. Iets wat me bij andere beklimmingen ook lukte.

Net voor Granvalbos kreeg Steven1 kettingproblemen en moest hij de rit staken. Gezien het een 5tal km van zijn deur was, besloot hij te voet of al steppend naar huis te gaan. Daardoor mochten we met 4 Granvalbos in dat er al bij al betrekkelijk goed bij lag. Daarna ging het nog verder richting Kooigem en Sint-Denijs, waar Steven2 en ikzelf voor de eerste keer een stukje van het parcours 'afnoesden'. Steven 2 kreeg plots de klop van de hamer en zou er niet meer helemaal doorkomen, alhoewel ik toch vaak moest duwen om hem bij te houden. Er volgden nog enkele zware stukken, o.m. in Moen om bij de tweede bevoorrading in Sellewie te komen. Een stuk langs de kleiputten werd door iedereen geschrapt, wegens ondoenbaar volgens Berre, en wie zijn wij om hem als thuisrijder niet te geloven. Daarna ging het via het Banhoutbos (dreef erlangs) en Sellewie terug naar de Leie. Deze oevers waren gelukkig doenbaarder dan die uit het begin.

Berre besloot zijn tempo wat op te drijven en enkel Andy kon hem nog een beetje bijbenen. Steven 2 en ikzelf werden helemaal losgereden en samen raakten we compleet leeg terug in Heule waar hij zijn taxi mocht opbellen en waar we Bruno nog zagen vertrekken. Na een deugddoende douche en een frisse pint (met ook nog Fabi en zoon) moe, versleten maar toch wel enigszins voldaan, terug vertrokken.

Door Siegfried

Read more...

zondag 16 maart 2009 : TT Heestert

Een TT in Heestert lokt meestal wel menig Steenbakker uit zijn kot, tenzij er de avond voordien een Steenbakkersfeestje op het programma staat ?
Bij mij was het bijna zover; een ietsie pietsie te veel Leffe en mij wel overslapen.zekers. Het gebeurd nie veel………Op automatische piloot dan maar naar Heestert.
We zouden om 8.00U vertrekken ter plaaste, en blij dat ik was te zien da’k nog de laatsten nie was.
Om 8.15U vertrekken we met z’n 13’n ( Zanneis,Nick, Greebo, Jante, Filtie, Iceman, Lichterveldenoare, Berre, Brambo, Crusader,Gelmir, Steven2 en ikke dus ) voor een mooie maar zware tocht in een mooi lentezonnetje !
Na wat draaien ne keren verlaten we Heestert en gaan we de oude spoorweg op richting Moen. Via de Klijte ?? en de gekende paadjes klimmen we naar de Keiberg, alwaar we de N8 oversteken om naar het Banhoutbos te biken. De organisatie mocht van de Gravin gebruik maken van het domein en schotelde een mooi parcours voor.
Toen we uit het bos kwamen bleek Bruno ( Greebo ) te ontbreken; met zadelpech moest hij na enkele kilometer al huiswaarts keren, de sukkelare ……
Toen waren ze nog met 12 !
Na 15Km, ergens in de contreien van Otegem komen we reeds aan de 1ste BV, waar alles voorhanden is .
Bijna direkt na de Bv een pittige weidedoorsteek ( voer voor specialisten ) en de eerste splitsing : niemand die voor de 25 gaat ? nee dus ….
We biken verder via gekende paadjes en het ‘Lijsternest’ in ‘Yvegem’ om zo de eerste bergzone aan te vatten : Tiegemberg langs alle kanten.
Sommige Steenbakkers kregen daar zelfs last van het ‘FB Syndroom ’( Fretten Betong ).
Eenmaal deze harde noot gekraakt dalen we af richting Waarmaarde waar we de 2de BV passeerden.
Consternatie allom daar : twee andere ezels bleken nog meer last van de eerste lentezon te hebben dan wij !
Net na de 2de BV draaien Zanneis en Ice af voor de 40Km, toen waren ze nog met 10 !
We zetten onze weg verder en in Kerhove steken we de Schelde over om zo naar Kwaremont te biken. De Off-road klim breekt direkt den asem .
Wat verder de volgende splitsing en enkel Berre, Steven2 en Lichterveldenaore wagen zich aan de 70 ! Zou de Steenbakkersfuif daar voor iets tussenzitten ?? Ikke dus ook voor de 57; De beentjes en vooral het kopke waren nie echt voorzien op 70Km biken op zo’n parcours …..en het zwaarste moest nog komen
Toen waren ze nog met 7 ( of 3 ?? )
Pensemont omhoog ( naar de Vierschaar ) is altijd lastig maar doseren is de boodschap en dan geraak je wel zonder problemen boven.
Boven geraken op de steile klimmekes ( sommige meer dan 20% ) van de in tegengestelde richting gereden ‘gele’ route, dus richting Vierschaar naar Toren was moeilijker, lukte niet op de bike ( wel te voet ) zelfs de klim naar den toren lukte dit keer niet, shame on me ………
Dan terug naar de Vierschaar om vervolgens langs ‘de geul’ naar beneden te trachten te biken ????????? man man, daar is het toch niet plezant meer.
Dan in volle vaart langs het zwembad naar beneden en denkende : nu zijn we er van af , wel nietes zekers : sturen ze ons nog ne keer naar boven …..en nog ne keer om dan eindelijk na 47 Km aan de 3de BV te komen !
Het licht begon toen al redelijk uit gaan.
Met de moed der wanhoop de laatste kilometers aangevat en na alle uithoeken van Rugge en de uitkanten van Avelgem terug naar Heestert.
Die laatste kilometers tegen de krampen aan op karakter uitgebold en blij dat ik na ‘kop’ 60Km de finish bereikte!
Toch ook wel blij dat ik weer de nodige Km bolde ( 65 ) met Parijs-Roubaix in het verschiet.

Het was een mooie en afwisselende tocht, en vooral in uitmuntend gezelschap ( bijna geheel de tocht samen gereden )
Ook de organisatie was Tip-top ( mede door de schaapkes ???? )

Cijferkes :
60Km à 18avs met 660Hm

Ook nog volgende Steenbakkers gespot ter plekke : Jefke, Beasty, Zenit, Bikske, Fabi & zoon, Kr....en, ???????????
dus zeker een 20-tal Steenbakkers aan de start ....

Heestert ; bij leven en welzijn tot volgend jaar !!!!

Gr,
Casper

Read more...

zondag 4 januari 2009 : TT Roubaix

Naar jaarlijkse gewoonte werd de TT van Roubaix m’n eerste afspraak van het jaar 2009 ! We hadden met een groepke bij mij thuis afgesproken voor de koffie; de anderen zouden rechtstreeks naar ginder gaan.

Om 7 u 45 aangezet met Berre, Bikske, Ricardo, Wouter, Filtie, Fred en Ice. Klein halfuurke later vervoegden we de anderen : Pascal, Nick, Bart, Steve en Siegfried. Pascal had nog 2 maten mmegebracht en zodoende met 15 op pad !

De Fransen slagen er in ieder geval in om de inschrijvingen nodeloos ingewikkeld te maken. Wij daarna dan maar de bike op. We nemen een oude spoorweg die bezaaid ligt met heel wat glas om Roubaix te verlaten. Resultaat : veel lekke banden. Ook de buren “Krierecrossers” vallen in de prijzen ; wij voorlopig nog niet, al duurde het niet lang eer Nick wat verder die eer te beurt viel. De Krierecrossers en ook de Rakketmannen van Wervik passeren ons. Even later de omgekeerde situatie, want Rakketmannen blijven evenmin van tegenslag gespaard. Ook zij ervaren wat het betekent lekke banden te rijden. Dat beloofde dus al vanaf de eerste kilometers, maar al bij al bleken dat de enige problemen die ons “hinderden”.

Het parcours was compleet vernieuwd in vergelijking met de vorige jaren. We reden voor het eerst het grootste stuk van de tocht in omgekeerde richting. Er werden wat kasseistroken weggelaten, wat dan weer gecompenseerd werd door meer offroad. Gelukkig lag de ondergrond keihard, zo niet was het één serieuse ploetertocht geworden.

Na 16 km diende zich reeds de eerste uitgebreide bevoorrading aan. Tot dusver waren we allemaal samen gebleven. Dat zou veranderen want na de versterking van de inwendige mens want enkele “straffe mannen” zetten zich op kop tijdens de lange offroad stroken. Na een tijdje had ik in de mot dat er iemand niet meer aan de Steenbakkerstrein hing. Steve, Ice en ik wachtten op Fred, die na een tijdje kwam aanrijden . . . zijne kop zag al even oranje als onzen nieuwen outfit ! Hij zat er compleet door en besloot om samen met Ice de 40 km te bollen.

Daarnaa samen met Steve in de achtervolging op de rest. We passeerden nog mooie stroken met als topper “Carrefour de l’arbre”. Berre en Wouter stonden wachtten ons op, de rest van de groep deed dat nog wat verderop. Eens opnieuw allemaal samen dan in gestrekte draf naar de tweede bevoorrading die iets langer op zich liet wachten dan de eerste. Ze kwam pas na 40 km, na “Galette des rois”.

Via veelal brede offroad terug naar Roubaix, met naar het einde toe nog de 2 “butten” van Hem. Vanaf dan duwden de meesten het gaspedaal goed in maar ikke niet, na weken van inactiviteit kon ik ook nie. Een slotrondje op de legendarische wielerpiste van Roubaix deed bij velen de adrenaline nog eens ne keer flink stijgen.

Ook douchen heeft hier iets speciaals. ’t Was eigenlijk nie nodig want nie vuil, maar toch waande ik me heel eventjes . . . Eric Vanderaerden, ex-winnaar van Parijs-Roubaix !

Dan nog nen leuken après met heel de bende met al dan niet gekende “Belgische” streekbieren en gemerkt dat we met de Steenbakkers de vierde best vertegenwoordigde club waren met een 16-man sterke delegatie . . . mooi zo ! Zo hebben we het nieuwe bike-jaar goed ingezet en hopelijk volgen er nog veel zo’n ritjes !

Door Steven

Read more...

zaterdag 31 januari 2009 : TT Sijsele

Zondag waren er nochtans mooie ritten, maar omdat ik met 'volk' zat, nog maar eens besloten om een zaterdagrit mee te pikken !
Om 7.30U kwam Ricardo mij afhalen ( de fokkiepok stond klaar )
De bike opladen en hup, wijle weg. Tegen 8.30U kwamen we ter plaaste aan alwaar we direkt op onzen 'Kommil' botsten.
Na evetjes wachten op Siegfried ( 't was een klein beetje laat geworden ) konden we zo tegen 8.50U vertrekken.

't Was lang geleden da'k nog in die streek gereden had, en eerlijk gezegd, ik verwachte er niet zo veel van
Maar eerlijkheid gebied mij te zeggen : ik was verkeerd
De tocht zat mooi in elkaar : het was een mooie mix van dreven, single tracks in de boskes, trainingsparcours van de plaatselijke 'Stefan Everts', Oedelemberg en vooral domein Ryckevelde waar we zo'n 7 à 8 Km in vertoefden; heerlijk biken in zo'n weertje in de bossen ...........;;

We waren dus met vieren gestart : Ricardo, Kommil, Siegfreid en ikke.
Het duurde eventjes voor Siegfried erdoor kwam, hij stak het eerst op zijn remmen wij wisten al beter , maar toen er een weidedoorsteek aan te pas kwam was hij helemaal weer de oude
Na 22Km passeerden we de enige BV, waar vanalles te verkrijgen was
Op zo'n vlakke parcours kun je eventjes je conditie testen ( die was nie zo tip top de laatse weken ) had het al eventjes gedaan op een lang stuk oude spoorweg ' met de wind vanachter' en toen haalde ik vlot de 35Km/u ........
Na de BV stak ik een tandje bij en Ricardo en Kommil besloten elkaar verder gezelschap te houden, terwijl Siegfried mij nog net kon bijbenen
Toen we de laatste kilometers enkele lange dreven tegen de wind in moesten nemen besloot Siegfried ne keer zijnen 'turbo' te testen; en 'k moe zeggen dat hij wreed goe werkt ik ben dan maar op gewone 'paardekracht' doorgereden

Nu, eind goe, 'algoet' , 'k was content van de rit , en met mijn conditie gaat het de goede kant uit ......... dus meer moet dat niet zijn

Na de rit nog met z'n vieren nen toffen aprés gehouden, waar sommigen zelfs suiker bij de Leffe nemen

Bedankt Sijsele voor de toffe voormiddag

Gr,
Casper


PS : ben nog altijd benieuwd van wie die witte Kangoo is ??????????

Read more...