25.11.2006 : MTB-weekend Mol
Yep, gisteren avond toegekomen in Mol met een hoop andere Steenbakkers om deel te nemen aan het Sunparks MTB Weekend. Na geïnstalleerd te zijn, nog even gaan kennismaken in de grote zaal met een hoop andere MTB'ers. Natuurlijk kwamen we Leffingenoartje en de P tegen... We dronken er een paar en gingen dan weer richting ons huisje. Nogal redelijk vlug in bed gekropen, we moesten immers fris zijn voor deze morgen hé...
Net voor we gingen vertrekken kwam men ons melden dat we onze wagen moesten verplaatsen, anders zouden ze die wegtakelen. Dus vlug de parking gaan opzoeken... Daarna op zoek naar de inschrijvingen. Blijkbaar was da nie zo simpel. Een paar rondekes gereden en dan uiteindelijk gevonden. Alles verliep vrij vlot en wij dan maar op weg... Johan was ondertussen al een tijdje vertrokken...
Vandaag stond er 70 km op het programma op een heel vlak parcours. Zowel Steven als Kurt waren ziek geweest en waren niet 100%. Het zou er dus eentje worden op het gemak... Het bleek al snel dat het een mooi tochtje zou worden met veel singletracks en minder modder dan verwacht. De bossen in de streek zouden ongetwijfeld optimaal benut worden.
Om te starten was het zo van dat weer waarbij je niet wist welke kledij je moest aantrekken. Alle anderen kozen voor de trui met de lange mouwen of de windtex. Ik koos echter voor de gewone koerstrui met mouwstukken. Daaronder wel een onderhemd en een dun truitje met lange mouwen aan. Na een aantal kilometer stopte ik om de banden wat bij te pompen en profiteerde ik ervan om het truitje met lange mouwen uit te spelen. Het was echt warm... Helemaal nog geen winterweer!
Ondertussen hadden we zo al een heleboel boereslagen gehad... Het parcours zou ons vandaag geen parten spelen, maar de wind zou daarentegen nogal eens lelijk kunnen huishouden. Het was duidelijk dat Pascal weer de goede benen had vandaag. In een heleboel singletracks kon hij zich niet bedwingen en reed hij een stuk voor... Hij liet zich dan wel gewillig inlopen door ons op de weinige stukken verhard.
Tijdens de rit viel het op hoeveel singletracks er hier langs het water liggen. Telkens een smal spoor langs enkele smalle rivierkes! Schitterend gewoon!
De bossen deden ons genieten van de ochtendgeur op een mooie herfstdag! Het was puur genieten.
Aan de splitsing tussen de 50 en de 70 kozen Steven en Kurt, die nog niet helemaal gerecupereerd waren van de ziekte, voor de 50 km. Bert, Pascal en ikzelf kozen voor de 70. Iets verder kwamen wij aan onze tweede bevoorrading. Onderweg hadden we ondertussen het gezelschap gekregen van twee bikers in een grijs tenuetje. Die bleven constant in het wiel hangen en namen geen enkele keer over. Aan de tweede bevoorrading kwamen we dan ook een otis-collega van Pascal tegen, die samen onderweg was met een vriend die nogal redelijk veel mee had van Peter Vanpeteghem. Na de bevoorrading kregen we een schitterend stuk bos voorgeschoteld waar ik het voortouw nam... Ik gaf er een lap op en aan het draaien en keren kwam echt geen einde... Het waren waarschijnlijk 4 km onafgebroken door hetzelfde bos op het scherp van de snee! Schitterend! Ik hoorde ze achter mij nu en dan puffen... Ik moest ook echt wel puffen... Daarna was het weer effen bekomen op een stukje verhard. Nog steeds weigerden de twee grijze muizen over te nemen... Ondertussen waren we ook Maarten, de Otisman, kwijt. Hij kon niet volgen en had gezegd tegen zijn compagnon dat die gerust mocht meerijden. Op een bepaald moment verdwenen de grijze muizen van bij ons. We hadden ons na een zeer technisch stuk aangesloten bij een groepje anderen, maar die reden ietske te vlug. We lieten ze gaan en de twee grijze mannen sloten dan bij die anderen aan, ook in het wiel, zoals wij ze al 30 km in het wiel gehad hadden... Vanaf de laatste bevoorrading hadden we nogal regelmatig de wind tegen en ik liet Pascal in de laatste 7 km dan ook wijselijk gaan met een groepje anderen. Berre probeerde nog aan te pikken, maar alleen inbeuken tegen de wind is ook niet alle hé. Uiteindelijk dan nog even moeten stoppen aan rode lichten en het achtervolgen was dan helemaal gedaan... Nog enkele kilometers op de tanden bijten en we waren terug aan het vakantiepark.
Na een leuke tocht, met schitterende stukken, leuk gezelschap, goed weer (laatste 3 km wel regen...) en goede bevoorradingen terecht gekomen aan de afspuitstand. Daar aangeschoven en den bike afgespoten, want morgen moet die weer dienst doen.
Net voor we gingen vertrekken kwam men ons melden dat we onze wagen moesten verplaatsen, anders zouden ze die wegtakelen. Dus vlug de parking gaan opzoeken... Daarna op zoek naar de inschrijvingen. Blijkbaar was da nie zo simpel. Een paar rondekes gereden en dan uiteindelijk gevonden. Alles verliep vrij vlot en wij dan maar op weg... Johan was ondertussen al een tijdje vertrokken...
Vandaag stond er 70 km op het programma op een heel vlak parcours. Zowel Steven als Kurt waren ziek geweest en waren niet 100%. Het zou er dus eentje worden op het gemak... Het bleek al snel dat het een mooi tochtje zou worden met veel singletracks en minder modder dan verwacht. De bossen in de streek zouden ongetwijfeld optimaal benut worden.
Om te starten was het zo van dat weer waarbij je niet wist welke kledij je moest aantrekken. Alle anderen kozen voor de trui met de lange mouwen of de windtex. Ik koos echter voor de gewone koerstrui met mouwstukken. Daaronder wel een onderhemd en een dun truitje met lange mouwen aan. Na een aantal kilometer stopte ik om de banden wat bij te pompen en profiteerde ik ervan om het truitje met lange mouwen uit te spelen. Het was echt warm... Helemaal nog geen winterweer!
Ondertussen hadden we zo al een heleboel boereslagen gehad... Het parcours zou ons vandaag geen parten spelen, maar de wind zou daarentegen nogal eens lelijk kunnen huishouden. Het was duidelijk dat Pascal weer de goede benen had vandaag. In een heleboel singletracks kon hij zich niet bedwingen en reed hij een stuk voor... Hij liet zich dan wel gewillig inlopen door ons op de weinige stukken verhard.
Tijdens de rit viel het op hoeveel singletracks er hier langs het water liggen. Telkens een smal spoor langs enkele smalle rivierkes! Schitterend gewoon!
De bossen deden ons genieten van de ochtendgeur op een mooie herfstdag! Het was puur genieten.
Aan de splitsing tussen de 50 en de 70 kozen Steven en Kurt, die nog niet helemaal gerecupereerd waren van de ziekte, voor de 50 km. Bert, Pascal en ikzelf kozen voor de 70. Iets verder kwamen wij aan onze tweede bevoorrading. Onderweg hadden we ondertussen het gezelschap gekregen van twee bikers in een grijs tenuetje. Die bleven constant in het wiel hangen en namen geen enkele keer over. Aan de tweede bevoorrading kwamen we dan ook een otis-collega van Pascal tegen, die samen onderweg was met een vriend die nogal redelijk veel mee had van Peter Vanpeteghem. Na de bevoorrading kregen we een schitterend stuk bos voorgeschoteld waar ik het voortouw nam... Ik gaf er een lap op en aan het draaien en keren kwam echt geen einde... Het waren waarschijnlijk 4 km onafgebroken door hetzelfde bos op het scherp van de snee! Schitterend! Ik hoorde ze achter mij nu en dan puffen... Ik moest ook echt wel puffen... Daarna was het weer effen bekomen op een stukje verhard. Nog steeds weigerden de twee grijze muizen over te nemen... Ondertussen waren we ook Maarten, de Otisman, kwijt. Hij kon niet volgen en had gezegd tegen zijn compagnon dat die gerust mocht meerijden. Op een bepaald moment verdwenen de grijze muizen van bij ons. We hadden ons na een zeer technisch stuk aangesloten bij een groepje anderen, maar die reden ietske te vlug. We lieten ze gaan en de twee grijze mannen sloten dan bij die anderen aan, ook in het wiel, zoals wij ze al 30 km in het wiel gehad hadden... Vanaf de laatste bevoorrading hadden we nogal regelmatig de wind tegen en ik liet Pascal in de laatste 7 km dan ook wijselijk gaan met een groepje anderen. Berre probeerde nog aan te pikken, maar alleen inbeuken tegen de wind is ook niet alle hé. Uiteindelijk dan nog even moeten stoppen aan rode lichten en het achtervolgen was dan helemaal gedaan... Nog enkele kilometers op de tanden bijten en we waren terug aan het vakantiepark.
Na een leuke tocht, met schitterende stukken, leuk gezelschap, goed weer (laatste 3 km wel regen...) en goede bevoorradingen terecht gekomen aan de afspuitstand. Daar aangeschoven en den bike afgespoten, want morgen moet die weer dienst doen.
Dan weer richting ons huisje, om daar lekker te genieten van de hesperolletjes die de vrouwen ondertussen hadden klaargemaakt voor Pascal en ikzelf. De dochters gingen beiden nog even slapen en daarna zouden we met alle steenbakkers en hun gezinnen gaan zwemmen.
Na het dutje van de dochters dan inderdaad richting zwembad. Daar leuke momenten beleefd, met zowel de eigen dochter als de andere kinderen. Het is ook eens leuk om je clubgenoten op zo'n ontspannende momenten eens anders te leren kennen.
Om 18u30 werden we verwacht in de grote zaal om deel te nemen aan het pastabuffet. Pascal, Melanie, Luna, Helena, Nora en ikzelf gingen rechtstreeks naar de zaal. Het was even aanschuiven, maar we zijn er dan toch nog in geslaagd om een tafel vrij te houden voor gans de groep. Blijkbaar zat Johan ondertussen al ergens anders met zijn gezin... Hij was er dus niet in geslaagd om plaats te houden...
Ondertussen had ik ook al de bikes op het podium zien staan. Net zoals vele vele anderen ging ik ervan uit dat dat de tombolaprijzen waren. Het ging om een Scott Spark 10 van maar liefst 5599€ en een koerstfiets van Scott van ongeveer 7000€. Het zag er ongeloofwaardig uit, maar anders stond er nog niets van prijzen en Scott was nu eenmaal hoofdsponsor... Wij dus vlug de bonnekes ingevuld en in bij het buitengaan in de doos gegooid. We hadden tegen dan ook al kunnen genieten van het schitterende buffet! Lekker, lekker... Ook de rijsttaartjes waren zeer lekker en dat zal Nora ook zeker beamen. Toen we gevraagd werden om de zaal te verlaten, omdat de tweede shift moest komen eten, nog effen staan kwijlen naar die bike... Amaai zunne... Dan maar met gans de groep naar huis. Effen nog binnen geweest in ons eigen huis, want de dochters en vrouwen waren ondertussen al een tijdje weg. Nora en Luna zaten al in hun bed. Daarna nog enen gaan drinken bij Steven en dan maar verder mijmeren over wat er precies kon gebeuren als we den tombola wonnen... Om 21u45 vertrokken richting zaal voor de trekking van de prijzen. Amaai, er was een heleboel volk dat ook wou winnen precies... Om stipt 22u begonnen ze eraan... Hopelijk zaten we niet tussen de eerste, want dan hadden we kleine prijzen... Geleidelijk aan kwamen ze bij de belangrijke prijzen, maar het zag er niet naar uit dat wij iets zouden meenemen naar huis. Blijkbaar zaten alle huisjes met kleine nummers meer naar boven... Wij hadden huisje 1900, 1901 en 1902.
En dan... de derde prijs voor Nick Valcke uit huisje 1901! Een prijs ter waarde van 400€... Sram X0 Shifters en een X0 achterderailleur. Beiden verpakt in een mooi metalen kistje... Niet te doen, ik was immens content. Ik ben dus weer een tijdje gespaard van dergelijke kosten en het is daarbij nog heel degelijk materiaal ook! Ik was toch van plan om in de toekomst over te schakelen naar Sram, nu doe ik het zeker...Na de tombola tevreden weer naar de huisjes, nog effen de prijs goed bekeken, nog enen gedronken en dan gaan slapen. Morgen is er immers weer een bike-day hé...
Read more...
Na het dutje van de dochters dan inderdaad richting zwembad. Daar leuke momenten beleefd, met zowel de eigen dochter als de andere kinderen. Het is ook eens leuk om je clubgenoten op zo'n ontspannende momenten eens anders te leren kennen.
Om 18u30 werden we verwacht in de grote zaal om deel te nemen aan het pastabuffet. Pascal, Melanie, Luna, Helena, Nora en ikzelf gingen rechtstreeks naar de zaal. Het was even aanschuiven, maar we zijn er dan toch nog in geslaagd om een tafel vrij te houden voor gans de groep. Blijkbaar zat Johan ondertussen al ergens anders met zijn gezin... Hij was er dus niet in geslaagd om plaats te houden...
Ondertussen had ik ook al de bikes op het podium zien staan. Net zoals vele vele anderen ging ik ervan uit dat dat de tombolaprijzen waren. Het ging om een Scott Spark 10 van maar liefst 5599€ en een koerstfiets van Scott van ongeveer 7000€. Het zag er ongeloofwaardig uit, maar anders stond er nog niets van prijzen en Scott was nu eenmaal hoofdsponsor... Wij dus vlug de bonnekes ingevuld en in bij het buitengaan in de doos gegooid. We hadden tegen dan ook al kunnen genieten van het schitterende buffet! Lekker, lekker... Ook de rijsttaartjes waren zeer lekker en dat zal Nora ook zeker beamen. Toen we gevraagd werden om de zaal te verlaten, omdat de tweede shift moest komen eten, nog effen staan kwijlen naar die bike... Amaai zunne... Dan maar met gans de groep naar huis. Effen nog binnen geweest in ons eigen huis, want de dochters en vrouwen waren ondertussen al een tijdje weg. Nora en Luna zaten al in hun bed. Daarna nog enen gaan drinken bij Steven en dan maar verder mijmeren over wat er precies kon gebeuren als we den tombola wonnen... Om 21u45 vertrokken richting zaal voor de trekking van de prijzen. Amaai, er was een heleboel volk dat ook wou winnen precies... Om stipt 22u begonnen ze eraan... Hopelijk zaten we niet tussen de eerste, want dan hadden we kleine prijzen... Geleidelijk aan kwamen ze bij de belangrijke prijzen, maar het zag er niet naar uit dat wij iets zouden meenemen naar huis. Blijkbaar zaten alle huisjes met kleine nummers meer naar boven... Wij hadden huisje 1900, 1901 en 1902.
En dan... de derde prijs voor Nick Valcke uit huisje 1901! Een prijs ter waarde van 400€... Sram X0 Shifters en een X0 achterderailleur. Beiden verpakt in een mooi metalen kistje... Niet te doen, ik was immens content. Ik ben dus weer een tijdje gespaard van dergelijke kosten en het is daarbij nog heel degelijk materiaal ook! Ik was toch van plan om in de toekomst over te schakelen naar Sram, nu doe ik het zeker...Na de tombola tevreden weer naar de huisjes, nog effen de prijs goed bekeken, nog enen gedronken en dan gaan slapen. Morgen is er immers weer een bike-day hé...
