28.01.2007 : TT Sint-Denijs

Deze morgen vroeger dan gewoonlijk vertrokken voor een TT. Eens niet rond 8u30 met de Steenbakkersgang voor de lange afstand, maar om 8u helemaal alleen voor de kortste tocht. Kon niet anders wilde ik vandaag rijden, moest nl. om 10u al terug thuis zijn voor een "messe" om 10u30.

De tocht dan. Vertrokken van het sportcentrum van Sint-Denijs richting oude spoorwegbedding waar er richting Helkijn gereden werd, waar we een paar krieren en stapsteentjes verder ook aankwamen voor de eerste van een aantal heel lange off-road stroken. De strook langs de Schelde en het Spierekanaal, een strook van bijna 3 km tot in Spiere. Deze keer lag ze er redelijk goed bij, waarschijnlijk omdat ze nu deel uitmaakt van een MTB-route van Westtoer, en dus goed ingereden is. Alhoewel er hier en daar wel stukken tussen zaten waar het ferm stoempen was, vooral dat stuk niet voor het sluis in Spiere.

In Spiere het Spierekanaal over om richting Warcoing te trekken. Hier ergens een oude contactpersoon van een klant "opgeraapt". Gelukkig riep hij me na want had hem nooit herkend ... Samen verder gereden en een klappeke gedaan tot aan de eerste bevoorrading in Pecq. Nog vrij rustig op de bevoorrading, het was dan ook nog maar amper 8u45 ...

Een paar 100 m na de bevoorrading was er al de splitsing, en dendeze stond er weer alleen voor. En het zou voor de rest van de rit zijn, in de verste verte namelijk geen biker meer gezien op de laatste 16 km. Eenzaam en alleen dus ...

Het was in de zone na de bevoorrading dat we volgens de Krierecrossers de Waalse Kwaremont zouden tegenkomen.
De eerste "helling" van de dag kwam er al vrij snel aan, maar het was over asfalt. Kon dus de Waalse Kwaremont niet zijn.

Kort hierna volgde een off-road strook die als lang aangekondigd werd (2.900 m). Een strook waar de plaatselijke broerkes ergens in de zomer van 2005 een paar camions verse stenen op kapten. Ben hier nl. al eens overgereden samen met broer Nick net na deze "kip-eens-stenen-actie" van een Waalse boer.
Deze strook werd echter niet helemaal afgereden, maar er werd ergens in het midden afgeslagen naar een kasseiwegje, dat vals plat omhoog liep. Dit kon niet anders dan de Waalse Kwaremont zijn. Alhoewel ik het eerder de "Carrefour de l'Arbre van Hérinnes" zou noemen, daar heeft het volgens mij meer van weg, slechte kasseien, een beetje vals plat omhoog, ...

Na Hérinnes werden er weer een aantal stroken langs de Schelde aangedaan om zo terug in Helkijn te raken, waar er aan Brian zijn voordeur gepasseerd werd. Hier wel geen extra bevoorrading gezien ... Een paar stapsteentjes en nog een paar onverharde zones (waaronder die aan de Gavers die vroeger bijna onberijdbaar was en er nu bijligt als een autostrade) verder en we waren terug in Sint-Denijs.

Blijkbaar was er nog niet te veel of misschien zelfs nog geen volk teruggekeerd, want had de afspuitstand helemaal voor mij alleen !

Een heel schone tocht (de korte toch) met redelijk veel off-road en overal heel goed berijdbaar !

En volgende week ? Zou normaal naar Ingooigem gaan de zaterdag, maar dat is ondertussen vervangen door een dagske verder werken/verbouwen in de slaapkamer van de jongste. Het wordt dus waarschijnlijk een toerke naar de Kluis worden op zondagvoormiddag, aangezien er niet direct een tocht dichtbij is en er 's middags weeral een familie-uitstap op het programma staat.

Read more...

27.01.2007 : TT Jabbeke

Vandaag sinds lang eens naar het Brugse (allez de omstreken van Brugge) gaan biken. Was al een hele tijd geleden. Ook het biken met Kurt (Kommil Foo) was al een tijdje geleden. Mol was de laatste keer...

Het werd ook ne keer een zaterdag, maar alleen omwille van het feit dat het de zondag niet lukte door een familiefeest. Volgende week is het weer zo...

Soit, vroeg uit bed en in de regen naar Jabbeke afgezakt. We hadden afgesproken om 8u30 en toen ik daar ietwat te vroeg toekwam, zag ik Petanker al rondlopen. Met hem naar binnen gegaan en nog een koffie gedronken. Ondertussen kwamen de vaste forumbikers ook toe.
Kurt liet wat op zich wachten en toen ik uiteindelijk ging vertrekken kwam hij juist af. Gelukkig...

Eenmaal vertrokken, werd het weer al vlug duidelijk dat het parcours er hier en daar lekker vettig ging bij liggen. Na enkele stroken offroad kreeg ik het al goed warm en deed ik mijn goretex mutske af. Niet te lang wachten daarmee, anders riskeer je een verkoudheid als je in schuim en zweet staat...

Via de Hoge Dijken gingen we langzaam richting Zerkegem. In het eerste stuk zat er al eentje tussen waar we moesten afstappen. Na een stukje van een boereveld, kregen we enkele paletten om over te rijden. Juist daarna afdraaien naar rechts en pal, stil... Het was waarschijnlijk wel te doen om erdoor te rijden, maar het was goed om de benen hier al op te blazen en er volgden nog ruim 40 km... Peter kan er van meespreken hé...
Na het "Steedje" reden we op een paar offroad strookskes naar de Dorenhoek.

Het werd duidelijk dat Kurt niet echt in beste doen was, want na elke modderstrook kwam hij een stukje achter. De stukken verhard waren nu en dan welgekomen om te recupereren. Sommigen vlogen echter over de weg, maar bij de eerstvolgende modderstrook was het dan weer blok...

Wat mij wel opviel was dat de nieuwe wielen die ik gemonteerd heb, de Mavic Crosstrails, die stukken lichter zijn dan mijn vorig, de Mavic Mx 517. Hoe een wielsetje verschil kan maken! Ik ben er echt content van!

Soit, wat de tocht betreft. Rond kilometer 20 kregen we de eerste welgekomen bevoorrading waar ook Katrien en Furious zaten. Beiden waren aan het bekomen van de modderstroken. Een kerel die ik vervoegd had tot aan de bevoorrading vroeg me waar mijn compagnon was en ik had Kurt inderdaad effen losgereden. Ik wist dat de bevoorrading niet ver meer was, dus ja, het kon wel even hé...
Na de bevoorrading weer samen op pad. Na enkele kilometer kregen we een mooi stuk bos voorgeschoteld. Welkeen het juist was, weet ik niet meer... Vloetemveld? Daar vlug nog ne keer de pees op gelegd en wat tragere bikers ingehaald vooraleer we de echte modderstroken tegenkwamen. Ik vloog echt wel in het begin van dit stuk en haalde hier heel wat bikers in, maar telkens met respect, indien het niet mogelijk was, dan bleef ik er wel achter. Na een tijdje koos ik de linkerkant van de strook, terwijl het grootste deel rechts zat. Nog een paar zo ingehaald en dan weer rechts gaan rijden als de weg vrij was.
Na deze schitterende strook was het even wachten op Kurt, die opgehouden werd door enkele voorliggers... Nu kwamen heel wat schitterende stroken voor de wielen geschoven... De Abdij van Zevenkerke, een mooi stukje bos, Enink, Bethanie, Hoeve Aandekooi, Tillegembos,...
Dan volgde de tweede bevoorrading aan het mooi stukje parcours dat normaal voor paarden bedoeld was... De bevoorrading deed weer eens deugd. Ik zag aan de bevoorrading dat enkelen daar bezig waren over mijn wielen. Blijkbaar valt dat wel op als je met nieuw materiaal rond rijdt. Nu, het is wel zo dat de wielen er iets anders uit zien omdat de spaken plat zijn en de dessin op de wielen is ook wel mooi...

Na de bevoorrading bleven Kurt en ik nog even samen, maar toen kon ik de benen niet meer stilhouden. Op een offroad strook gaf ik er een lap op en zag ik Kurt niet meer terug. Ik kroop in het wiel van iemand die voor mij reed en de snelheid op de weg ging een stuk de hoogte in. We haalden toch wel een goede 35 km/h.
In Snellegem, ter hoogte van de Boerenmolen zag ik Kurt nog even terug. We moesten een lusje doen en toen ik de lus achter de rug had, begon hij er juist aan. Hij zat duidelijk kapot. Toch haalde hij er nog nen boel in die nog kapotter zaten dan hem!

Via een heleboel stukjes die ik kende van de blosoroute (maar dan in omgekeerde volgorde) kwamen we dan weer terecht in Jabbeke, via het Klein Strand.
Het werd het einde van een mooie, leuke, goed georganiseerde tocht!

Besloten om mijnen bike niet af te spuiten door de rij wachtenden voor mij. Dan maar direct den douche binnen. Kurt stond juist in de zaal als ik uit den douche kwam. Dan nog een leffe gedronken, het welgekomen gratis stuk pizza verorberd, onzen cadeau in ontvangst genomen en weer richting huis.
In de namiddag dan nog eens mijnen bike gekuist, het was de moeite!

Weer genoten van deze schitterende dag!

Read more...

21.01.2007 : TT Wevelgem

Samen met een heel aantal Steenbakkers gingen we deze week gaan biken naar Wevelgem om daar de BBR tocht van de Trappers te gaan rijden. Ze voorspelden mooi weer, maar als je het de nacht van zaterdag op zondag lelijk hoorde doen, dan leek het er niet op... Nu, we hadden onze naam op het lijstje gezet op ons steenbakkersforum, dus konden we niet anders dan vertrekken... We zouden het anders mogen horen...

Toen ik opstond waaide het enorm, maar dat weerhield mij er niet direct van om richting Wevelgem te trekken... Ik had mij daar in november 2005 goed geamuseerd, dus nu moest ik ook wel gaan hé...

Eenmaal toegekomen in Wevelgem nog wat papierkes van de Boerderijentocht tussen de ruitewissers gestopt en dan richting start. Daar nog effen mijn zadel weer juist gezet, of 't is te zeggen, beter... En het scheelt dus effectief.

Na een paar minuten kwam ook Pascal toe, Rik was er ook al... Gezapig kwam de rest ook toe en tegen 8u30 konden we vertrekken. Enkel Wouter was er nog niet. Maar die zou ons wel inhalen moest die nog starten.

Vanuit Wevelgem gingen we eerst en vooral richting Lauwe. Met de Lar hadden we er direct een stevige brok. Na wat "Wevelgemse bossen" waar John probeerde een boom in zijn zakken te steken, bleek de ondergrond zeker niet van de poes te zijn... We waren nog maar vertrokken en onze groep werd al fameus uitgedund... Ik speelde al een shirt uit, want onder mijne windtex werd het al warm... Na een stukje op verhard langs de Leie, konden we de keuze maken tussen een stukje bos ofwel verder verhard. Velen begonnen hier al te stukken af te snijden en kozen voor het verharde... Amaai, en nog een 50 tal kilometer te gaan... Sommigen waren hier al dood!

Ondertussen waren we Brian al kwijt, die had ons al uit het wiel gereden! Bruno, Steven en (kleine) Bert waren een stukje achter. Het neefje van Steven zou zich hier zeker en vast ook amuseren!

Aan de Lar kregen we een paar smerige strookjes tot aan de brug over de autostrade. Deze bracht ons aan de Franse kant van Rekkem, het ging al vlug over in Neuville En Ferrain. Daar kwam de gekende slechte kasseistrook voor onze wielen geschoven. Hier was het pompen of verzuipen. Pascal en John konden hier "hunne beer ontbinden" en gaven er een lap op! Ik probeerde te volgen, maar moest de rol lossen. Achter mij hoorde ik Berre puffen, blijkbaar ook zijn beste dag niet! Rudy volgde iets verder. Ondertussen waren we ook Rik kwijt, die zagen we in de verte volgen.

Langs "Den Dronkaard" reden we België weer binnen en ging het verder van "pufstrook" naar "pufstrook". Meer en meer bleek dat deze tocht niet niets was! Het is en blijft een zwaar onderschatte streek, de streek rond de Franse grens! Deze tocht maakt het nog eens duidelijk en die van Rekkem op 11 maart zal dat zeker ook doen!

Wat hier ook opvalt, is dat ieder hoekje zijn naam heeft. Zo passeerden we respectievelijk Triloy, Potijzer, de Pannebakkerij, Zevenkoten, Papeye,... en zo kwamen we de kanten van Aalbeke. Ondertussen hadden we de eerste bevoorrading gehad ter hoogte van de Pannenbakkerij. Daar haalde Wouter ons dus effectief bij, samen met Rik die hij op sleeptouw genomen had.

Na de bevoorrading had ik de eenzame biker van weleer (iemand die ik regelmatig tegenkom en waarvan ik toch eens moet leren de naam onthouden) in het vizier en wou ik er naartoe rijden. Ik gaf er dus ook een lap(ke) op. Enkel Pascal slaagde er in om in het wiel te blijven. Juist voor de "klim" aan Vandecasteele kon ik hem bij de lurven vatten. Een groot deel van de rest van de tocht legden we dan samen af. Ondertussen hadden we ook op de rest gewacht.

Enkele smerige stroken beslisten hier toch ook weer om ons groepje in brokken te laten vallen! De strook langs de Leie was er ene die zeker kon meetellen. We begonnen er samen aan, maar hier bleek toch duidelijk dat techniek en fysiek sterk moeten samenwerken om zo'n stroken te overleven. Onzen bike begon meer en meer het gewicht aan te nemen van nen kleinen brommer...

Een beetje over halverwege deze strook langs de Leie kregen we de bevoorrading na een klimmeke tot aan de spoorweg. Na de deugddoende ravito ging het over een privé-domein met een mooi bordje "Met dank aan de manège". Amaai zunne, hier en daar ook fameus puffen om dan een paar meters verder weer de afdaling van aan de spoorweg voor "The Leie Part Two".

Ik zag Hanzi voor mij uit rijden en wou hem ook eens proberen te volgen. Het ging even, maar ik moest toch de rol lossen. Op bepaalde stroken gingen er tal van bikers tegen de grond. Op één stukje stond ik ook zo goed als stil, maar toch wou ik niet plooien en wou ik er persé doorkomen... Het lukte uiteindelijk...

Via de Preshoek ging het nu richting de Lauweberg. De talloze "moze-stroken" begonnen ook bij mij hun tol te eisen en het werd rijden op souplesse (lees: karakter).

Wouter en Pascal, die ondertussen een stukje verder waren, wachtten ons op aan de baan achter een stukje privé, waar het toch ook fameus puffen was... Velen stonden te voet, maar weer wilde ik niet plooien, alhoewel ze te voet soms rapper gingen...

Uiteindelijk kregen we op het einde dan nog een stukje Leie voorgeschoteld! Nog even doorbijten tot aan de brug en we waren weer in Wevelgem! Fameus goed afgezien, maar ook wreed goe geamuseerd! Daarna nog gebruik gemaakt van de uitgebreide afspuitstand, de gratis hotdog en de plaatselijke Leffe!

Awel, wreed wel bedankt zunne Wevelgemse Trappers!

Volgend jaar ben ik zeker terug!

door Nick

Read more...

14.01.2007 : TT Flines les Raches (Fr.)

Gisteren in mijn eentje naar Flines les Raches getrokken, en het was de moeite ! Ellenlange stroken off-road, na de bevoorrading liefst 7-8 km aan één stuk ... Wel geen hoogtemeters en weinig bos (een km of 2 op het einde), een typisch Noordfranse TT dus !

Gisteren ook eens uitgetest of het zou lukken om te filmen van op de bike. En het is gelukt, vandaar een kort verslagske deze keer. Beelden zeggen nl. veel meer !

Zaterdag een bakske gemaakt dat makkelijk op mijn stuur klikt, en in dat bakske kan ik de camera in vatsteken. Zit hij veilig uit de wind en de regen ... Hieronder het resultaat ! De kwaliteit is wel niet alles, maar had ervoor gekozen om te filmen op de slechtste kwaliteit. Dan kon er het meest gefilmd en getest worden ... Heb het nu onder de knie, dus de volgende keer zullen er filmkes van betere kwaliteit zijn !



door John

Read more...

13.01.2007 : TT Keiem

Zaterdag 13 januari, drie toertochten in ons eigen West-Vlaanderen.
Kemmel : voor mij nog wat te zwaar, Varsenare : één van de vele in de Brugse regio die niet echt hoog aangeschreven stond en het onbekende Keiem. Na de lovende commentaren van moviestar (mtb.be) had ik op deze toertocht mijn zinnen gezet. Op weg dus naar dit kleine, slapende polderdorp. Onderweg toch nog even moeten stoppen om op de wegenkaart te kijken, om zo niet verloren te rijden en geen onnodige tijd te verliezen. Toch nog vlot gevonden...

Het dorpje ligt verscholen tussen Oostende (20km) en Diksmuide (5km) voor mij een echt onbekende bike-regio en ik was dan ook reuzebenieuwd wat de polderbloemtrappers ervan gemaakt hadden. Na de auto vlot geparkeerd te hebben, bijna aan de ingang van zaal "de kring", kon ik mij gaan inschrijven. Ik betaalde 2 euro en kreeg er een groen en rood bonnetje die na de rit konden benut worden. Maar nu waarvoor ik gekomen was... biken!! Nog even de lekkere geur opgesnoven van het braadworstenkraam, die outdoors opgesteld stond, en daar ging ik.

Eerst een stukje kassei om vervolgens via een Belgische militaire begraafplaats een eerste stuk offroad in te rijden. Deze 2 km lange strook bracht ons tot aan een boerderij waar we een grote modderpoel moesten trotseren. Geplastificieerde bordjes kondigden telkens een nieuwe offroad zone aan in aftellende volgorde met de totale afstand van de strook. Zoiets geeft toch wat extra's aan een tocht !

We reden nu het "praetbos" binnen en dat bracht ons enkele honderden meters verder nabij het Duits militair kerkhof in Vladslo. Dit zette ons koers naar het centrum van voorgenoemd dorpje om zo richting Esen te gaan. Na een lekkere vettige strook door het hoge riet, tevens een bekend stukje van de Paddy Bikers tocht eind december, kwamen we aan de eerste bevoorrading.
Alles was voorhanden om terug wat bij te komen want op sommige stukken was het echt beuken tegen de gure wind.

In dit Polderlandschap veel open velden waar de wind vrij spel heeft en hard zijn best doet om je het biken knap lastig te maken. Na deze stop, en 18 km op de teller, ging het nu richting Esen, een zeer lang, prachtig off-road pad die iets verder langs een klein kanaaltje liep en van brede veldweg overging in single-track. Terug wat glijden, brugje over, terug wat glijden, ... Héérlijk stuk, het échte biken !!

We waren aanbeland op grondgebied Bovekerke, waar we langs een kasteel biketen, off-road. Mooi stuk, zonder meer. Op het einde van de lange dreef kregen we een splitsing : 40-45 km. Gekozen voor de grootste afstand en bleek dat dit terug een extra lusje was, hetgeen we vandaag al meermaals konden ondervinden. Het saaiste stukje van de dag diende zich aan en we kregen enkele km's beton onder de wielen geschoven. Dit ellendige stuk beton bracht ons dan wel weer bij een bos waarvan de naam me ontgaat.

Na een lekker lang stuk door het bos, terug naar de splitsing waar we terug aansloten bij de 40 km. Na nog enkele boerenslagen kwamen we terug aan hetzelfde rietbaantje om terug aan dezelfde bevoorrading als daarnet te komen, met als verschil dat we nu al 40 km op de teller staan hadden. De benen waren al wat vermoeid en konden dus wel enkele minuten rust gebruiken. Ook het inwendige kon best wel wat versterkt worden met wat voedsel en drank.
Daarna terug de bike op om het laatste stukje trajekt af te haspelen. Vele lange km's langs een breed kanaal brachten ons tot Diksmuide waar we een drukke weg dwarsten en we het volgende baantje recht insloegen. Dit geasfalteerde jaagpad bracht ons o.a. langs : "Westoria, het terziele gegane museum" en de jachthaven. We volgden nu km's aan een stuk de Ijzer, soms beetje met wind, dan weer wind in de zij. Een stuk waar uw batterijen serieus op getest werden, als ze al niet plat waren !!

Het jaagpad ging nu over in off-road, een vettig stuk privé weg die ons tot bij de "Tervaetsbrug" bracht. Na dit pitoreske plekje moesten we een bergje omhoog om zo op een tallud te rijden tussen het water en de, wat lager gelegen, weg.
In mijn geval stond hier een klein ventje met een zware mokerhamer in zijn handen, klaar om de genadeslag te geven. Dit singletje dokkerde dat het een lieve lust was en deed de kaars volledig doven. Aan amper 14 km/u reed ik rond een waterpoel om door het laatste stuk asfalt te komen die ons zo naar Keiem bracht. Kapot, moe maar zeker voldaan spoot ik aan de bijna verlaten afspuitstand mijn "bruine" bike af.

Het ros aan de wagen bevestigd en vol nieuwsgierigheid naar de zaal getrokken om te zien wat die 2 bonnetje nu zouden opleveren. Het ene bleek voor een bbq-worst te zijn, altijd lekker na een geslaagde tocht, voor het andere moest ik binnen aan de toog zijn. Na het afgeven ervan, kreeg ik een halve liter rosé in m'n pollen gestopt. Dit alles voor slechts 2,00 € !! Hoe doen ze het toch, ... sponsering ?
In ieder geval ben ik zéér content in de wagen gestapt en ben ik van plan mijn trofee netjes te delen met het vrouwke ! Als't God belieft ... Polderbloemtrappers en Keiem ... volgend jaar terug !! Bedankt voor de mooie tocht !!

Steenbakker Rudy

Read more...

13.01.2007 : TT Kemmel

Vandaag samen met Bert, Pascal (Rhumboy), Pascal (Moonrider), Rhumboy zijn broer en Wouter afgesproken om te gaan biken in het Heuvelland. Ik hou wel van deze streek en verlangde dan ook al weer een tijdje om de Monteberg, Rode Berg, Zwarte Berg, Kemmel, Cats en dergelijke meer te gaan bedwingen. De afgelopen week was echter niet direct de meest geschikte voorbereiding geweest. Enkele nachten moeilijk geslapen, de verkoudheid die niet weg wil is overgegaan in hoestaanvallen,... Soit, we zouden wel zien, ik had willen gaan voor de 55 km...

Het weer van de afgelopen dagen had het parcours er zeker niet makkelijker op gemaakt, maar dat was het ook niet op 15 augustus in Poperinge noch op 1 mei in Ieper... Nie plooien dus.

Na wat wachten aan de start vertrokken we zonder Wouter omstreeks 9 uur. Na het bellen naar zijn gsm bleek die af te liggen, dus gingen we ervan uit dat hij nog in zijn bed zat... Later bleek niets minder waar...

Soit, wij dus op weg. Na een inloopstrookje op de weg, ging het via een paar strookjes richting Hooghof en Noordhoek. Hier en daar bleek het al gauw dat het een tochtje zou worden om u tegen te zeggen. De regen van de afgelopen dagen had zijn werk duidelijk gedaan. Overal mooi berijdbaar, maar toch glibberig en de aandacht erbij houden... Op 't gemakske naderden we de eerste beklimming van de dag. Het ging richting de Monteberg. Hier bleek dus al dat ik niet mijn beste dag had. Vanaf het moment dat het lichtekes begon bergop te gaan, moest ik de anderen laten gaan en begon ik te zweten gelijk een rund... Nu ja, ik was nu naar hier gekomen, dus zou het afzien worden. Misschien zou het binnen hier en een aantal kilometers beteren.

Ondertussen bleek al gauw dat Pascal zich hier wel thuis voelde. Siegfried (aka Lichterveldenoare) bleek ook nie echt slecht te bollen... De broer van Pascal had ons ondertussen al ver achter zich gelaten. Hij had dus zeker geen last van de koerse-pion op zijnen bike.

Na de Monteberg volgden de hellingskes elkaar in een redelijk tempo op... Baneberg, Hellegat, Rode Berg, Vidaigneberg, de stukskes vals plat ertussen enz. Ik moest echt wel vechten tegen mezelf om verder te gaan op bepaalde momenten. De andere moesten nu en dan wel eens wachten op mij, gewoonweg omdat het van niet beter kunnen was vandaag. Een echte baaldag, een offday! Excuses zoeken was niet nodig, ik was gewoonweg slecht! Ik keek er nochtans al lang naar uit om naar hier te komen, maar soit, het zou dus een voormiddag afzien worden. Telkens ik alleen kwam te zitten, moest ik inbeuken tegen de wind. Ik zag de anderen voor mij uit rijden.
Meestal Moonrider vooraan met Wouter (die ons ondertussen bijgehaald had), daarachter Bert en Siegfried en nog een beke erachter Rhumboy... Ik kon geen enkele bij houden, frustrerend... In de afdalingen daarentegen kon ik telkens veel van de achterstand goedmaken. Nogal een geluk dat de dalerscapaciteiten niet moesten inboeten door de verkoudheid!

Soit, we bevonden ons dus op Frans grondgebied... Le Mont Noir, da was dan den eersten die we weer gingen aansnijden, gevolgd door de Mont Kokereel iets verderop. Geleidelijk aan kwamen we dus dichter bij de Catsberg... ik ging dus moeten beginnen nagaan of ik al dan niet de 55 zou doen, of mij beperken tot de 45 km. Aan de Zwarte Berg ging ik bijna tegen de vlakte omdat ik op mijn trappers wou gaan staan en mijn voorwiel iets te hoog optrok... dus voet aan de grond... De enigste keer trouwens (samen met die balkskes gevolgd door trappen), terwijl veel anderen hier en daar te voet stonden. Kwestie van verstand op nul en blik op oneindig hé...

We zagen de Mont de Cats al liggen in de verte. De piloon die daar helemaal boven staat, zagen we al lachen. Eerst moesten we echter nog de Mont De Boeschepe nog gaan bedwingen. Dit lukte al iets beter, maar toch moest ik de anderen weer laten gaan. Iedereen stond bovenaan te wachten op mij. Schoon van gunder...

Daarna richting Cats, waar we efkes stopten aan de splitsing. Zowel Pascal (Rhumboy) als ikzelf kozen voor de 45 ipv de 55. Het zou een beetje van het goede teveel geweest zijn voor mij. Pascal was duidelijk de klimmer van ons twee en ik de daler. We haalden elkaar telkens weer bij op ons eigen sterk punt. Ik vloog hier en daar naar beneden, maar kon Pascal niet bijhouden als het omhoog ging...

Na langs de Mont de Cats gereden te hebben, ging het via Berthen richting de Zwarte Berg die we dus voor de tweede keer op moesten. Ook hier ging Pascal weer zijn gang, terwijl de afdaling mij zonder problemen tot bij hem bracht. Na nog wat andere stroken kwamen we weer in België terecht... Via Dranouter reden we richting Kemmelberg om daar de laatste hoogtemeters op te doen. Je kon kiezen om hem er nog bij te nemen of niet... We waren nu zo ver, dus waarom niet... Ik was wel niet in beste doen (verre van), maar ik wou hem er toch zeker nog bij nemen... Deze laatste klim bracht ons bij een afdaling om echt op te vliegen en dan waren we weer aan de start.

Nog even gebruik gemaakt van de schitterende afspuitstand en nog wa gedronken samen met Lok, Lichterveldenoare en de Steenbakkers. Ook nog Katrien20 tegen het lijf gelopen en dan was het weer richting huis... Fameus afgezien maar wreed content dat ik het gedaan heb....

Viel wel op dat veel beklimmingen langs de makkelijke kant waren en dat de afdalingen de moeilijkere kant waren. Met die van Ieper en Poperinge was het juist omgekeerd... Ook nie keer leuk! De zwaarste stukken zater er echter niet in... Anders zou ik zeggen jammer, vandaag zeg ik gelukkig...

door Nick

Read more...

07.01.2007 : TT Roubaix

De eerste TT van 2007 zou zich voor enkele Steenbakkers direkt en ‘het buitenland’ afspelen, en niettemin in het magische Roubaix !
Wouter, Nick, Yourik, Rudy, Rik D, Berre en ikzelf hadden om 7.45U afgesproken aan ‘t standbeeld te Moen.
Na wat plaatselijke rondekes te hebben gereden vonden we uiteindelijk toch de wielerpiste van Roubaix, want daar was het vandaag te doen.
Bij aankomst bleken John en ook onze andere Rik D. ons al op te wachten. Ricardo zou de tocht aanvatten samen met z’n Brugse vrienden !

Eenmaal ons ingeschreven en ons ‘materiaal’ aan de bike bevestigd, konden we van start. Een oude spoorweg bracht ons direkt naar de boerebuiten. De regen van zaterdag had z’n werk gedaan : overal modder en serieuse plassen water, met daarbij nog ne keer nen snedige wind, we zullen het geweten hebben !

Reeds na 10Km de eerste bevoorrading, met alles erop en eraan.

Daarna was het pas glijden geblazen : in een lange strook off-road ergens in Forest-sur-Marque werd onze groep volledig uiteen ‘gegleden’, het was mooi om te zien : bikers gleden van links naar rechts, baf tegen de grond, oeps, net niet, jawel ………

Na die fameuse strook wachtten we op elkaar zodat de groep weer samen was ! Wat verder sloeg John af voor de 32Km ( had hij orders gekregen van iemand ?? ) .

Bij het ruiken van de eerste kasseizone werden we precies wa nerveuser, en van zodra het van dat was, werd het tempo door Wouter en Berre serieus verhoogd !

Vanaf dan zou ik de Steenbakkers alleen maar in de verte zien rijden, behalve Rik die zo sympatiek was om me af en toe wat gezelschap te houden, waarvoor oprechte dank !

De kasseistroken volgden elkaar vlug op, Anstaing – Gruson – Carrefour de l’arbre, ……… en mede door de modder en de wind maakte het dat we een echt Parijs-Roubaix gevoel over ons kregen !
Na nog een strook off-road langs de ‘Marque’ kregen we de 2de bevoorrading. Daar zagen Rik en ik ook de rest van de groep terug !

Van dan af was het voor mij op het gemakske richting velodroom Roubaix. We kregen wel nog 2 fameuse kuitenbijters voor de wielen geschoven : ‘ Les buttes de la Briquetterie de Hem ‘ : 2 terrilkes à 16% klim, da kan wel tellen zo op het laatste !
Nog groter was mijn verbazing toen ik onze Rudy de laatste afdaling te voet zag nemen !!!
Hij was nl volledig zonder remmen gevallen, remblokskes op !! Vriendelijk als ik ben, heb ik onzen ‘ hond ‘ dan maar aan de leiband meegenomen naar de wielerpiste waar we aldaar samen nog een ererondeke reden !! Voor Rik zat dat er nie meer in, hij was in de laatste Km’s lek gereden.

Dan ons nog gewassen in die legendarische douches, nen toffen apres genoten met een bijna jarigen ‘Lok36000’ , ne mens moet nie meer hebben om het bike-jaar in te zetten !!
Conclusie : toffe mini Parijs-Roubaix, goeie organisatie, dus volgend jaar terug !!!
Ojaa : bijna vergeten : weeral teruggekeerd uit Frankrijk met nen beker in m’n pollen !!!

door Steven

Read more...

06.01.2007 : TT Zottegem-Velzeke

Vandaag samen met John afgesproken om de tocht te Zottegem te doen. We waren eens gemakkelijk, we moesten onzen bike niet meenemen want we hadden beiden een XTR testbike gereserveerd voor vandaag.

Eenmaal op baan richting Zottegem verliep ales goed, maar eenmaal in Velzeke zagen wij niets dat ook maar enigszins op een TT trok. Blijkbaar was het dus in Zottegem zelf, bij de Bevegemse vijvers, waar ik deze zomer al een tocht startte en ook de Regiotour deed. Ik was ervan overtuigd dat ze hier een mooie tocht konden organiseren.

Toen we in Zottegem toekwamen waren de mensen van Shimano nergens te bespeuren. Dus nog vlug ne koffie gedronken en tegen dan waren ze er wel. John en ik dus naar daar, onze papieren ingevuld, pass afgegeven enzoverder. John kreeg de Merida en ik kreeg de Cannondale Taurine. Beide bikes zijn zeer licht in vergelijking met onze Cubes.
Ik kreeg dus de Cannondale Taurine met de volledige XTR groep... Dualcontrols, wat ik dus helemaal niet gewoon was, schijfremmen die ik ook niet gewoon ben en zomerbanden in dit weer! Het zou dus effen wennen zijn...

Al gauw bleek dat de bikes enorm goed bolden, dat ze makkelijk schakelden,... maar wat zou de vettigheid geven? Bij de eerste modderstroken bleek het dus direct dat we toch wel ietwat zouden moeten opletten (en dat is zeker lichtjes uitgedrukt...)

Tijdens de rit echt wel genoten van het biken met zo'n machien... Op geen enkel moment had ik problemen met het schakelen, ook al hing er redelijk wat modder aan... Het klimmen verliep ook makkelijk vergeleken met anders... Het is een dure bike, het verschil is duidelijk merkbaar, maar ik heb er het geld niet voor over...

Na de winter zet ik op mijn bike de SRAM X0 achterderailleur en shifters (die ik gewonnen heb in Mol) op mijn bike en zal ik effen kunnen evalueren tussen Shimano en Sram...
Wat het parcours betreft, waren er veel stukken die ik al gedaan had, maar het was de eerste keer dat ze zo vettig waren. Veel stukken heeft men er ook uitgelaten, waarschijnlijk om de deelnemers iets te sparen. Ik vond het persoonlijk zeer geslaagd en kom volgend jaar hoogst waarschijnlijk terug. Misschien niets speciaals voor mensen uit de streek, maar voor mensen die de streek niet zo goed kennen is het toch echt wel de moeite...

door Nick

Read more...

30.12.2006 : TT Leupegem

Wat een wind vanmorgen gepaard met regen... Dat zag er niet goed uit...

Omstreeks 10u30 ging ik van start met niemand minder dan... FILIP MEIRHAEGHE! alsook de elite zonder contract: Davy Thienpont, een leuke rit zo ging het zeker en vast worden! Filip was zeker heel joviaal en sympathiek, voor mij leek het alsof ik aan het dromen was dat ik een toertocht reed met mijn superheld!

De Start ging door via de spoorweg die Leupegem met Ronse verbind, zodoende dat we onmiddelijk via de stapsteentjes Kerselare binnenreed,... Wel binnenrijden was niet echt het juiste woord want voor de kenners onder ons is Kerselare en andere omliggende gemeentes best wel voorzien van de nodige klimmetjes!

Oh ja, de beentjes zaten goed, mijn jus in de benen kwam goed aan de kook. Zo reden we via Kerselare richting Nukerke, een deelgemeente van Maarkedal. Deze laatste biedt oneindig veel krieren, grasstroken, bospaadjes,... een echte MTB streek dat staat vast! We bleven continue de mooie streek van Maarkedal verkennen, en dit allemaal langs de flank van de N60 (in het begin). Ook begon in de Steenbeekdries het echte radarwerk, door zijn kassei-belegen strook maakte dit het des te spannender! Na de helling reden we opnieuw richting de grote baan Nukerke-Etikhove, waar we rechtsaf sloegen, vervolgens opnieuw rechts en zo kwamen we in een afdaling terecht die tamelijk steil naar benden ging alsook goed bespoord lag. Ik en nog een andere mtb'er hadden blijkbaar een verkeerd spoor gekozen want we zagen de ene na de andere ons voorbij vlammen... Algauw kwamen we richting de Taaienberg die we dan ook opreden... Zalig!

Richting Nukerke; naar onze eerste bevoorrading, vooraan in een andere deelgemeente en tevens de thuishaven van 's werelds beste mtb'er: Filip Meirhaeghe, namelijk Schorrisse!

Na een babbel en appelsientje reden we richting de Muziekbos in Louise-Marie, een prachtbos als je het mij vraagt! Jammer dat er niet meer kon uitgehaald worden... Misschien volgend jaar hé.

Na het muziekbos reden we algauw richting Schorrisse opnieuw om zo Etikhove binnen te rijden... Plotseling zei Filip: He, zin in een klimmetje offroad? "Hell Yeah!" klonk het als antwoord! Dus op naar de Ladeuze om die vervolgens offroad te beklimmen. Een zwaar stuk als je het mij vraagt! Onze Filip toonde aan hoe het moest en om het nog mooier te maken: bovenop de helling sprong hij nog eventjes met zijn achterwiel een aantal malen op en neer. Goddamn, wat keek ik bewonderd toe!

En zo kwamen we algauw aan de magische "42"km. Na een leuke babbel (om maar te zwijgen de talloze babbels tijdens de rit) met Filip zijn onze wegen gescheid. Hopelijk niet voor lang want ik heb veel te danken aan Filip, want het is hij die me opnieuw op mijn fiets bracht, hij was de drijfveer voor mijn drastische dieet-periode! Kortom een kerel uit de miljoenen met een hart van goud! Dankuwel Filip voor deze rit! En alvast een leuke eindejaar toegewenst!

"Steenbakker Andy"
AFSTAND: 44,32 km
AVG: 18,5 km/u
Duur: 2u 12min

Read more...

26.12.2006 : TT Deinze

Tuut tuut tuut tuut , jaja 7u15 , daar was mijne wekker al die het me behoorlijk lastig maakte om uit mijn warm bedje te geraken . Na wat moeilijke nachten met ons zieke dochtertje kon ik de slaap wel goed gebruiken . Maar het was om te biken en na een afwezigheid van 2 weekends had ik er wel zin in . Onderweg naar Deinze enkele goede oude nummers gehoord op radio DONNA die me volledig in de stemming brachten !
Ik had afgesproken met Steve en Bart ( 2 collega's Steenbakkers ) en er zou ook nog nen werkcollega van hen , Andy genaamd , meerijden .
Bij aankomst aan het sportstadion van Deinze zag ik al dat het een drukte van je welste was . Steve zijn nummer zat nog niet in mijn gsm , maar we hadden elkaar bij de inschrijving al vlug gevonden . Nog efkes een hapke van mijn isostarreepke voor de honger , kennismaking met Bart en Andy en we konden eraan beginnen .
Van begin af aan zag het er al naar uit dat deze één ging worden op snel tempo , aangezien de eerste aantal km's off road ( zoals vriendelijk gemeld door de organisatie ) die wel van pas kwamen na al dat eten en drinken van de feesten . Zo kon dat toch al wat beetje beter zinken . De boerewegels en asfalt wisselde elkaar af maar vanwege het rustige weer lag alles er (te) schoon bij . Toen we de kanten van Deurle - Sint-Martens-Latem fietsten , mooie streek trouwens , werd het al wat beter . Het technische crossparcour was er nochtans eentje om uw vingers van af te likken , maar wegens de massa bikers niet echt voluit kunnen gaan . Het bleef daarna erg snel gaan , kzat al te hopen op die eerste bevoorrading die er zou komen na 24 km want kwas efkes op mijn tong aan het bijten omdat die maar wegbleef . Na ieder draai zat ik al rond te kijken tot ze uiteindelijk na 27.5 km welgekomen was . Een heerlijke bevoorrading , nog nooit gezien ! Van alles wat wils : soep , kaas , snoep , chocolade , fruit , wafels .. en voor elk een 0.5l Gatorade . T'was voor onze vieren een moment om efkes op onze positieven te komen . Bij het terug vertrekken bleef het tempo , zeer tijdelijk dan wel , al ietwat lager , kwestie van een beetje te doseren want er wachtten ons nog enkel bosstroken die er , volgens Steve me vertelde , er redelijk zwaar kunnen bijliggen . Maar ze waren allemaal perfect berijdbaar , heel weinig modder ( we waren dan ook niet vuil ! ) . Toen stuitten we op een groepke bikers ( van ne man of 8 ) die ons voorbijstaken en Steve had ook rap door dat ik er mij ging aankoppelen waardoor hij hetzelfde deed . Het was een biker met een cyclocrossfiets die constant het tempo maakte en wij in een waaierke reden . Man , het tempo liep hoog op , we zaten rond de 33-34 km/u te rijden . Voor Andy en Bart ging dit net ietske te vlug waardoor ze besloten niet mee aan te pikken . Net ons benen nu serieus warm hadden ( amai nie ! ) kwam er plots nog een 2e bevoorrading opduiken op 6km ! van het einde . Hier vlug een Red-Bull-ke binnengekapt maar gezien dat da bendeke reeds terug vertrokken was . Dus hebben we zelf wat tempo blijven maken tot we , na de meeste km's weg en politiebegeleiding bij enkele oversteekplaatsen , terug aankwamen aan het sportstadion ! Vlug den bike-wash ( wel jammer dat er weinig kracht op het water zat ) binnen , waar we ook een gratis cola zero kregen , en dan een lekker 'fris' doucheke gepakt en nog een leuke après gemaakt met Steve en Bart . Twas dus bruine Ename dat we dronken ! Vastgesteld dat geen enkele van ons drieen iets hadden met de tombola , er viel trouwens een mooie Orbea te winnen .
Ook op den après onze vriend Gothbiker nog eens tegen het lijf gelopen , maar anders weinig gekende forummers gezien . Denk dat de meeste West-Vlamingen in Wingen zaten .
Steve , Bart , en Andy bedankt voor het toffe gezelschap !
Ook een dankwoordje aan de prachtige oganisatie ! Zeer goed verzorgd , ze kennen alleszins hun vak !

Deinze , tot volgend jaar !

door Pascal

Read more...

24.12.2006 : TT Menen

Vandaag samen met enkele steenbakkers op pad gegaan. Na een weekje thuis gezeten te hebben met het begin van een oorontsteking kriebelde het wel om te gaan biken... Hoogst waarschijnlijk zou ik samen met Rudy maar de korte afstand doen.
Het beloofde een hels avontuur te worden. Gelukkig keek ik op voorhand op het wereldwijdeweb naar de plaats waar ik moest zijn... Het stond dus helemaal niet uitgepijld in of rond Menen... Het was al zoeken van in het begin. Hopelijk werd de tocht beter dan de uitpijling naar de tocht toe... De inschrijvingen waren dan ook al weer zeer moeilijk te vinden nadat de auto eindelijk op de parking stond. Nu, ik had het er voor over, want ik had het vorig weekend niet op de bike gezeten... Twee weken zou helemaal te erg worden :-)
Aan de start stond Steve (alias Pro Team) al te wachten met zijn broer. Het werd nog even wachten op Andy en Rudy. Ondertussen waren ook Traxer, Lichterveldenoare en Grote Plateau van de partij. Superfan was al op weg...
We geraakten dan uiteindelijk op pad... We kregen direct een ellenlange strook langs de leie voor de wielen geschoven.
Hier en daar was het fameus pompen en we hielden er direct een strakke snelheid op na. Eenmaal aan de oude Abdij van Guldenberg, staken we de brug over om op ons zelfde elan verder te gaan aan de andere kant van de leie. Dit helemaal tot in Wevelgem. Ondertussen waren we Steve en zijn broer kwijt. Traxer, Grote Plateau en Lichterveldenoare waren een stukske voor. Ook Andy begon zijn duivels te ontbinden en reed een stuk voor ons uit. Ik en Rudy hadden een heel wat mindere conditie (ik door ziekte en Rudy door zijn maandenlange stop vanwege de val) en zaten een stukje achter. Een hoop tragere deelnemers waren ook de oorzaak...
Een aantal kilometer verder en wat gepuf en gekuch, kwamen we eindelijk aan de bevoorrading, dit na de beklimming van de "Lauweberg". De bevoorrading was dan ook weer allesbehalve... Enkel en alleen soep, met een droge "biscotte"... Een beetje water en wat banaan of zo had ook niet slecht geweest... Een niet aangesloten biker betaalde hiervoor 4€, een beetje veel toch...
Na de bevoorrading zat er nogal wat baan in en reden we uiteindelijk nog een paar keer verkeerd door ontbrekende bordjes... De organisatie heeft echt nog veel te leren... Naar het einde toe bleek ook dat de mannen hun inspiratie kwijt waren en bordjes tekort hadden... In Menen werd het dan wel een zoektocht naar waar we moesten zijn... Weer geen pijtjes meer.Eenmaal aan de arrivée toegekomen bleek er maar één spuit te zijn aan de "afspuitstand" en mocht je het nog zelf niet doen...
De zaal van den après was heeeeeeeeel klein... De bakken bier stonden aan den overkant van den bar dus moesten ze daar gans den tijd mee over en weer lopen...
De bediening viel dan wel weer mee, allez zeker qua zicht, een schoon blondje is zeker ook niet lelijk hé...
Ze waren wel redelijk traag, maar tot daar aan toe.
Mijn eindconclusie van deze tocht is dan ook niet echt positief. Het was echt wel duidelijk dat deze tocht niet georganiseerd werd door ervaren bikers... Het was echt wel het minimum van het minimum. 4 euro voor iets van niets... Indien er volgend jaar niets anders is, dan kom ik heeeeeeeel misschien eens terug, maar dat valt nog te betwijfelen...

door Nick

Read more...