zondag 28 september 2008 : TT Zwevezele (2)

Deze morgen afgesproken me teen 10-tal Steenbakkers om voor de 2de keer de ‘Hillestampers VTT’ te rijden.

Kwa parcours lagen de verwachtingen niet erg hoog, vorig jaar waren de eerste 10Km volledig over de weg, maar de organisatie had dit jaar beter beloofd!

Om 7.30U kwam Berre mij thuis ophalen en na de kop koffie vertrokken we in de dichte mist naar Zwevezele. Niet alleen de mist hinderde ons om op ons bestemming te geraken, ook een plaatselijke omleiding deed ons ietwat later dan voorzien op ‘ De Hille ‘ arriveren.

Ondertussen waren er reeds 3 Steenbakkers ( Bruno, Nico en Ricardo ) van tussenuit geknepen, de sloebers, zomaar voorsprong pakken !

Ondertussen was het reeds 8.45U geworden en vertrokken we met de rest ( Nick, Bikske, Rudy, Berre, Yoerik, Siegfried, Bram en gelegenheidssteenbakkers Filiberke ) van de groep voor een mistige tocht van 50Km.

Het parcours was idd al veel beter dan vorig jaar, na een 2-tal Km diende zich een eerste off-road stuk aan en na een 7-tal Km kregen we een mooie lange dreef voorgeschoteld om zo richting Hertsberghse bossen te trekken.

Na wat gekende stukken van verschillende TT’s in de buurt te hebben aangedaan, kwamen we na ong. 17Km aan de eerste BV, er was voldoende van alles, banaan – appelsien, wafels – sportdrank …..

Daar kwamen we ook voor de eerste keer onze ‘ voorlopers’ tegen.

Die eerste kilometers werd er geregeld op den enen of den anderen gewacht, temeer daar verschillende brildragers last hadden van de mist.

Zo verlieten we Hertsbeghe om via een heleboel toch wel aangename off-road stukken tussen de mais en andere velden naar Zwevezele-veld te biken.alwaar ook de 2de BV was na zo’n 38Km!

Dat 2de stuk tussen de bevoorradingen was best aangenaam kwa parcours. Ook het tempo werd een klein beetje opgedreven,onze ‘voorlopers’ werden ingehaald, hier en daar moest er iemand een gaatje laten vallen!

Na de 2de BV zat het tempo er meteen goed in, mede door de vele asfaltwegen !

Na Km 40 besloot ik me eens op kop van de groep te zetten en er ne keer ne ferme ‘snok’ aan te geven, ik voelde me goed en wou eens testen hoelang ik het zou volhouden. Tot m’n eigen verbazing tot het einde, ‘k wist niet dat ik dat nog kon : ik denk da we die laatste 10 Km nie onder de 30 per uur zijn gegaan ( behalve in de bochten )

Uiteindelijk bleken er nog 5 Steenbakkers mee te gaan ( Berre, Nick, Yoerik, Bram en Rudy ) de anderen arriveerden allemaal wat later !

In die laatste 10 Km zat wel verschrikkelijk veel asfalt, daar kan de organisatie volgend jar nog wat aan doen, maar deze tocht was al bij al toch veel beter dan vorig jaar.

Ook de rest was in orde : inschrijvingen, bevoorradigen, ………. Tip-top ! Alleen jammer van het weer.

Dan nog nen aangenamen apres gehad, met zowaar het zonnetje dat tevoorschijn kwam : misschien lag dat wel aan Fabrice ( en zoon ) die we ook nog tegen het ‘lijf’ liepen !!

Tot de volgende !

Steven

Cijfertjes :
51Km à 23.3 avs

Read more...

zondag 28 september 2008 : TT Zwevezele (1)

De tweede editie van de Hillestamperstocht op den Hille in Zwevezele. Vorig jaar kregen we na 12km baan een bosrijk parcours à la Hertsberge. Niet echt dat, maar de organisatie had beloofd uit haar fouten te leren en het roer compleet om te gooien. Iedereen verdient een tweede kans, dus opnieuw present. (ook al omdat het nog geen 6km van mijn deur is en ik vroeg thuis moest zijn want ’t was Lichtervelde kermis met feestmaal thuis – weeral 2kg bij).

Net als vorig jaar stond er weer een grote groep Steenbakkers op het lijst om hier te rijden. Tot mijn verrassing was ik de eerste. Na een tijdje arriveerden Ricardo en Bruno en werd duidelijk waarom iedereen zo lang weg bleef : de wegenwerken op de Brugsebaan tussen Pittem en Zwevezele. Als streekbewoner die baan niet nodig en nooit aan gedacht. Stilaan kwam iedereen aan. Ricardo, Bruno en Nico verkozen om al eerder te starten om op een eigen gezapig tempo te rijden.

Een kwartiertje later vertrokken we met de rest van de groep : Steven, Berre, Nick, Yourik, Rudy, Rik, Bram, ikzelf en gelegenheidssteenbakker Filiberke. Meteen stoten we op het tweede probleem van de dag : de hardnekkige mist. Die belemmerde niet alleen het zicht op de weg en de streek, maar zorgde voor de nodige miserie voor de brillendragers. Vooral Rik leek hier last mee te hebben. Zelf ook de nodige last daar ik met bril niet veel meer zag en zonder last kreeg met mijn lenzen. Uiteindelijk voor de pijnlijke ogen gekozen.

De tocht ging aanvankelijk richting Wingene en Hertsberge. We kregen in het begin verschillende offroaddreven en boerenslagen, eigen aan de streek. Enkele herkende ik niet en dat lag waarschijnlijk niet alleen aan de mist. Het werd duidelijk dat de organisatie inderdaad het parcours omgegooid had. We kregen ook een mooi technisch bosje, daarna werd het ietsje minder met wat meer baan tot aan de bevoorrading in Hertsberge. De tocht verliep volgens het ‘nieuw systeem biken’. Zo lang mogelijk samen blijven, tempo wat aanpassen en soms een wachten op eventuele achterblijvers (veelal door de mist of kleine technische probleempjes). Zo was er ook tijd voor gezapige babbeltjes, die even gestoord werden door een wilde groep renners van WTC Jabbeke, die we later op het parcours met sprekend gemak opnieuw inhaalden…

Na de bevoorrading kregen we eerst nog wat baan om uit Hertsberge te raken, maar bereikten we waar ik al een tijdje naar uitkeek : de velddreven van Ruddervoorde en Zwevezele. Mits goed gekozen is dit een aaneenschakeling van mooie dreven en boerenslagen. Ze lagen er nu nog droog bij in vergelijking met de tocht van de KWB-Lichtervelde in maart dit jaar toen ik deze dreven mocht herontdekken. Het tempo van de groep ging stilaan ook wat omhoog, maar niettemin kwamen we toch kort achter elkaar aan bij de tweede bevoorrading. Hier was het behoorlijk druk, wat laat vermoeden dat er veel volk op de kleinere afstanden zat. Ondertussen waren ook de vroege starters gegrepen.

Na de bevoorrading kwam echter waar ik voor vreesde. Zwevezele-Veld is mooi, maar we hadden bijna alles gehad en we moesten nog naar het centrum van Zwevezele en daar ligt niet zoveel wist ik. Toch wel lange baanstroken met sporadisch nog een dreef. Op een van die dreven kregen we plots een versnellende Steven, wat niet echt zijn gewoonte is. Blijkbaar ken ik Stevens fietsgewoonten nog niet goed genoeg, of toch niet zoals de rest van de Steenbakkersgroep. De fout gemaakt om mee te versnellen en zo plots opgebrand, terwijl de rest wel in zijn alsmaar sneller gaande wiel kon blijven. Stilaan naderden we Zwevezele-centrum en kon ik nog net aansluiten bij Katrien20.

We kregen nog kort het Kasteelpark om dan via kleine aardewegen, smalle wijkwegeltjes en verkavelingen (wist niet dat er zoveel in Zwevezele lagen) terug den Hille te bereiken. Nog geprobeerd aan te sluiten, maar blijkbaar was het Steenbakkerskoers door de wijken. Toen ik mijn bike afgespoten had (allé die van mijn vader, want de mijne was na Kruiskerke in groot onderhoud) zaten de meeste Steenbakkers al in de après onder het nu pas doorbrekende zonnetje. In het andere hoekje zaten mijn kersverse schoonbroer met zijn bikecompagnon. Ze hadden maar de 30 gedaan (de jeugd van tegenwoordig hé) en daar zat toch meer baan in naar hun zeggen.

De tocht was merkbaar beter dan vorig jaar en er was ook meer energie ingestoken. Een supertocht qua parcours zal het wel nooit worden, gezien ik de streek zo een beetje ken.’t Is geen Heuvelland, Vlaamse Ardennen of het golvende terrein van Zwevegem-Avelgem (my favourite). Niettemin als er nog wat aan de start en vooral aan de laatste 10kms wordt gewerkt, kan het wel iets worden. We zien wel of het volgend jaar opnieuw betert. Deze editie me toch bijzonder goed geamuseerd, al zat dat waarschijnlijk vooral aan de groep gelegen hebben.

door Siegfried

Read more...

zaterdag 27 september 2008 : TT Kruiskerke

verslagske :

Vrijdag afgesproken om rond 12u samen met Rudy in Kruiskerke te starten. Uiteindelijk maar om 12.30 vertrokken voor een ritje in een zonovergoten streek. Een mens zou al vergeten dat het een winterrit was.

In het begin de klassieke stroken uit de streek. Na enkele kilometers kregen we het eerste technische bos. Het was een stuk dat wel in meer tochten uit de regio zit, maar aanvankelijk herkende ik het niet. De parcoursbouwers hadden zich niets aangetrokken van de standaard singletrack, maar een nieuw aangelegd. Zeer verdienstelijk en vernieuwend, zeker daar dit stuk ook in hun zomertocht begin augustus zat. Meteen vielen er nog twee zaken op : 1. Rudy had duidelijk de betere benen, 2. mijn bike moest dringend in onderhoud. Het was me al opgevallen dat mijn ketting er wat losjes op lag. Nu is hij duidelijk aan vervanging toe. Op het middelste blad continu gekraak en bij de technische bulten vloog hij er meermaals af. Al snel besloten dat de rest van de tocht op het groot blad afgewerkt moest worden en dat was niet altijd even simpel. Tot overmaat van ramp begon ook een van mijn pedalen te kraken.

Daarna ging het via verschillende dreven en mooie offroadstroken naar Maria-Aalter en het traditionele domein van de Broeders van Liefde. Ook hier werd van het traditionele parcours afgeweken. We kregen zowaar een nieuw stukje! Op het einde van het domein kregen we de eerste bevoorrading die zeer goed voorzien was (oa Aquarius). De start kort na de middag bleek een goede keuze. Hoewel het over de hele lijn niet echt druk was in Kruiskerke, was het nu zeer kalm en rustig op de weg.

Na de bevoorrading kregen we bij de spoorweg nog een technisch bosje, waarna langzaam terug naar Ruiselede en Beernem (denk ik toch) werd teruggekeerd. We doorkruisten Bulskampveld waar we op één strook de oranje pijltes van de TT Hille-Zwevezele zagen. Het parcours voor morgen zal dus wel degelijk grondig gewijzigd zijn.

Na de splitsing ging het richting Hertsberge en Wingene. Na een best wel zwaar stuk (allé toch op een groot blad) stond Rudy plots stil met een lekkende band. Handig als je wel een reserveband meehebt, maar geen pomp of lepels. Dit was meteen de gelegenheid om mijn nieuwe pomp eens te laten testen. Bleek zeer goed te werken tot Rudy hem weer aftrok. 'Soupape' mee afgetrokken en opnieuw plat. Wellicht record in het platvallen, nog voor de band de grond raakte, al plat. #-o Niet getreurd en mijn reserveband uitgehaald, die gelukkig wel heel bleef onder het groot geweld van Rudy :wink:

Daarna zakten we af naar de tweede bevoorrading. Bij een bocht zagen we nog een koppel waarvan de vrouw aan het kijken was of haar tanden er nog allemaal in zaten. Wellicht gevallen (zonder helm, tss tss). De tweede bevoorrading bij Sint-Pieters-Veld was opnieuw in orde en zeer vriendelijk bediend. Daarna was het nog maar een 7-tal kilometers terug via de rest van Sint-Pieters-Veld en een mooie private strook die ik nog maar alleen in de rit van Doomkerke had gezien.

Het stof van onze bike wat afgespoeld. Toen ik naar mijn auto wou rijden, gebeurde dan toch wat al een tijdje zat aan te komen : de helft van mijn pedaal kraakte af. Kosten dus. Niet getreurd, 't weer was te mooi, net als de rit, dus afgesloten met een korte après in de zon. Aanvankelijk zat er nog niet veel volk, maar tegen dat we vertrokken begon het toch wat vol te lopen op het gelegenheidsterras.

Morgen op den Hille hopelijk even goed, het weer zal wellicht meezitten, hopelijk het parcours ook.

door Siegfried

Read more...

zondag 14 september 2008 : TT Peruwelz

’t Was weer de tweede zondag van september. Traditioneel Openmonumentendag, maar sedert vorig jaar ook dé datum van La Dinosaurienne, een tocht georganiseerd door de politie van Péruwelz-Bernissart. Als lid van heemkundige kringen en culturele raden schaamteloos forfait gegeven en voluit voor deze monumentale TT gekozen.

Er waren veel andere goede tochten die dag en sommige steenbakkers moesten forfait geven, waardoor de steenbakkersdelegatie klein leek te worden. Volgens het forum zouden enkel Ricardo en dit ‘TOF’ exemplaar aanwezig zijn. Rond 8.30 stonden we vertrekkensklaar, tot we telefoon kregen van Berre dat hij in Péruwelz hopeloos op zoek was naar een TT. De start was in tegenstelling tot vorig jaar, niet meer in die stad, maar in Bernissart. Na enige tijd waren we dan toch maar vertrokken, maar na 500m stonden we alweer stil toen we bericht kregen dat Berre al gearriveerd was. Toen hij kwam aansluiten, had hij ook Philippe in zijn wiel – in Daikintenue zowaar. Met zijn vieren de rit verder gezet. Die Daikintenue was welgekomen. Zo hadden we steeds een goed zichtbaar punt voor ons…

We kregen al meteen een technisch stukje. In een bebost gebied met wat gras en een hoop bulten werden heel wat singletracks uitgetekend. Na een schalkse bocht naar links werden we verrast door een kanjer van een helling waar we niet op voorbereid waren – lees : niet in de juiste versnelling. Als rechtgeaarde bikers niet willen plooien, dus op een veel te grote steek naar boven en meteen werd duidelijk dat we al snel aan recuperatie mochten denken. Het was ook duidelijk te zien dat Berre de man met de beste form zou zijn. Heel de rit gezwind vooraan, terwijl achteraan iedereen elkaar wel afwisselde.

Na dit technisch stuk volgde er wat gewone offroad en een doortocht door Harchies. Mooi en leuk, maar niet zo spectaculair als de startkilometers. Niettemin ging het niet echt vooruit. Ondanks de stralende zon had het al de hele week geregend, waardoor het parcours er behoorlijk vettig bij lag.

Plots kwamen we aan bij de steengroeve die vorig jaar ook in deze tocht zat. Lange en mooie doortocht en eigenlijk zeer droog in vergelijking met de rest van het parcours. Paar mooie klimmen en dito afdalingen (allé voor de liefhebbers toch). Na een mooie passage wachtte ons de eerste bevoorrading die zeer goed voorzien was. Daar Fritsie van het forum en zijn bikecompagnons tegengekomen. Ze waren zowat drie kwartier voor ons vertrokken, maar door materiaalpech allerhande serieus wat opgehouden.

Na de bevoorrading mochten we ons stilaan opmaken voor het grote bos. Van vorige jaar wisten we dat dit er nog zou aankomen, een kanjer van een bos met heel wat singletracks. Ik had de indruk dat het aantal nog hoger lag dan vorig jaar. Soms wat kleine, pittige hellingen, soms wat draaiwerk, maar steeds even leuk. Een paar keer van de bike gemoeten, maar dat viel al bij al nog mee. Gelukkig was het niet echt druk. Berre en Philippe hadden duidelijk de betere benen, Rik en ikzelf zaten in het tweede peloton. In een van de steile afdalingen over kop gegaan. Eigen schuld. Ben geen daler, maar wou het toch proberen. Halfweg in paniek geschoten en in een reflex de voorrem dichtgetrokken. NOOIT doen! Gezellig overkop gegaan, nadien terug recht, maar tien meter verder opnieuw tegen dek.

Wat verder was er plots een breder stuk, waar ik iedereen rechts zag sukkelen op een smal stuk met boomwortels, terwijl er links een brede avenue lag. Natuurlijk links gereden en nog geen halve meter verder, goed vast in het slijk, tot groot jolijt van Rik! Wat verderop wachtten Berre en Philippe ons op. Berre eiste een onmiddellijke controle van de voeten ; ik was dan ook bijzonder verheugd dat Philippes schoenen even zwart zagen.

Na kilometers en kilometers singletrack kwamen we uit langs een oude spoorweg die we even volgden. Plots moesten we links een soort natuurdomein in. Het was helemaal anders dan wat we tot dan toe gereden hadden : veel zandgrond, heidevegetatie en vooral kurkdroog in vergelijking met de rest van het parcours. Mooi lang stuk dat er vorig jaar niet bij was.

Na nog wat oude spoorwegbedding en kanaaloevers kwamen we bij de splitsing. De 40 keerde direct terug naar de startplaats, maar hoewel we het al wat begonnen te voelen, smaakte de tocht naar meer. Allen dus voor de 60 gegaan en al snel kregen we de tweede bevoorrading. De camionette van de politie deed hiervoor dienst en zorgde voor de muzikale omlijsting. De agenten van dienst meldden ons dat er nog wat technisch bos en een terrilleke zouden volgen.

Dat technisch bosje kregen we algauw. ’t Was vlug voorbij want het was maar enkele kilometers lang. Tijdens deze passage ontmoetten we Fritsie en zijn bikepartners opnieuw. De zoveelste materiaalpech. Waren wij even blij dat we zelf geen enkele keer in panne waren gevallen. Na deze strook was het nog even hergroeperen. Lees : Berre wachtte op iedereen en vooral Rik begon het al wat moeilijk te krijgen.

Daarna werd het voor de laatste 10km een beetje ieder voor zich. Iedereen begon zijn eigen tempo te rijden. Na een tijdje kregen we een oud terril. Niet opvallend in de hoogte, maar ’t was er wel degelijk een. Het was een zwaar technisch stuk dat er bij momenten vettig bij lag. De vermoeidheid begon toe te slaan en ik moest Philippe – die ik tot dan toe nog in het vizier had – definitief laten gaan. Ik zat er zelfs zover door dat ik vele kleine bulten te voet omhoog moest. De gevaarlijke afdalingen waren zeer goed aangeduid en een waarschuwing was her en der wel op zijn plaats. Daarna was het langzaam terugkeren naar Bernissart, maar steeds met veel offroad. Over het gemiddelde zullen we het maar niet hebben. Vier uur onderweg voor 63km, zegt genoeg zeker?

Uiteindelijk als derde, moe maar voldaan toegekomen. De bikewash niet geprobeerd, want het was een hogedrukreiniger. Daarna nog de après ingedoken, zelf eerst met Katrien20 en Traxer die als enige ‘forumbikers’ nog fris aanwezig waren, daarna met de rest van de Steenbakkers (da’s nu eenmaal het nadeel van in twee clubs te zitten, waar breng je de après door?).

Een fantastische tocht, veel offroad, technische stukjes, veel afwisseling, mooie natuur in weinig aangedane streek, goed gezelschap en mooi weer. Wat moet een mens meer hebben op een zondagmorgen (en middag)?

door Siegfried

Read more...

zondag 14 september 2008 : TT Wetteren

Ik ben zoals gezegd naar wetteren getrokken bij de sympathieke mtb-club "2 many bikers".Om 10 voor 8 stond ik al paraat aan de inschrijving,die echter om klokslag 8 uur,maar van start ging.Eerst nog even gebruik gemaakt van de gratis koffie en na het betalen van 3 euro het ros op om deze streek ne keer te verkennen!!Over het parcour kunnen we duidelijk zijn:70 a 75% off-road waaronder hobbelig,zuigend en door het lange gras...stoempen!!Het lag er zwaar bij...mede door de hevige regenval van de voorbije dagen maar ook door mijn fluwelen benen,die maar niet mee wilden!!Ik kon geen trap teveel geven en echt géén macht steken,wat toch wel een beetje mijn kenmerk is!! Deze twee factoren deden me dan ook besluiten om de langste tocht van 70 km te laten liggen en voor de 50 km te gaan!!In het begin van de rit moesten we een smal pad nemen die smaller en smaller werd,en je op een bepaald moment in een niet zo diepe dijk moest rijden!!Daar ging het natuurlijk mis!! Ik bleef in de prikkeldraad haperen met m'n sok en kon me nog net losrukken!!gevolg:een vernielde sok en slechts een klein wondje!!Oef...effen chance gehad dus Dit kon veel slechter afgelopen zijn!!Met de nadruk op "afgelopen"!! Ze bleven ons maar off-road onder de dikken banden schuiven en het viel al op dat er hier en daar eentje aan het sneuvelen was!!'Stervende zwanen' zoals we ook wel eens durven zeggen.Toen we ook nog een 2e ravito kregen,waren we al op 18 km van het einde.Terug even goed en verzorgd als de eerste,met hier ook een instalatie waar menig dj jaloers zou op zijn!! en een vertegenwoordiging van "aquarius".Wijle terug weg...de laatste loodjes!!Nog enkele veldwegen en mooie singeltjes verder en het einde kwam in zicht.Nog de laatste jus uit de benen gereden en we kwamen terug aan het sportcenter "de warande".Hier kregen we nog een kort technisch parcour als dessert aangeboden en de toertocht zat er op!!Aan de afspuitstand was het nog redelijk kalm.Daar zal m'n vroeg vertrekuur wel voor een deel tussengezeten hebben!!De bike netjes gereinigd en met mijn inschijvingsbonnetje kon ik een potje aiki noodles gaan afhalen aan één van de opgestelde tentjes!!Allemaal héél mooi gedaan...precies ne kerstmarkt voor bikers in een aangenaam,lekker weertje!!Een tentje van breydelham,eentje met drank,een vip tent,een stand van een fietsboer en natuurlijk de niet te ontbreken dj!!Wat hebben die "2 many bikers" toch met muziek en dj's?Misschien moet je wel een minimum aantal cd's hebben om lid te geraken van deze club?? Enfin...mijn voormiddag was zéker geslaagd,al had ik liever met betere benen aan de start verschenen.En volgend jaar??Ja,waarom niet...al is de concurentie op die dag wel enorm groot
"2 many bikers" bedankt voor jullie inzet en organisatietalent!!
sportieve groeten...
dingo

Read more...

zondag 14 september 2008 : TT Peruwelz (2)

het was super!!!!
Vanmorgen aan de inschrijving berrie gezien, die blijkbaar Ricardo en Lichterveldenare had gebeld, die ons iets voorbij de start stonden op te wachten.
Als we geen 90 tot 95% offroad hebben gehad, dan weet ik het niet.
De enige stroken asfalt waren, behalve msschn de laatste kms, verbindingsstukken tussen twee offroadstukken.
Uren in het bos gereden, zalig gewoonweg, zelfs voor iemand die niet echt technisch rijd.
Menige moeilijke stroken, en af en toe wel eens serieus baggeren, met hier en daar een venijnig klimmetje (zoals in die steengroeve en op dienen mini-terril).

Bijzonder goed meegevallen, ook het gezelschap

Volgend jaar met stip op mijne kalender, weer of geen weer

over een gemiddeld zullen we hier wel niet moeten spreken, we hebben goed en wel 4 uur op de bike gezeten voor 63 kms, wat meer dan genoeg zegt over de aard van het parkoers


door Philippe

Na enige moeite te hebben gehad om de startplaats te vinden (bedankt Ricardo en Siegfried) toch aangekomen en na 'Airco' gezien te hebben aan de start vertrokken. Siegfried en Ricardo stonden ons 500 m verder op te wachten, waarvoor dank. Dan vertrokken voor wat een schitterende tocht zou worden. Zoals Airco zei: 90 tot 95 % onverhard, waarvan toch 60 % single-tracks waren. Schitterend gewoon Let wel: het was gene zever want het gemiddelde liegt er ook niet om, en dit omdat het zeer technisch was en ook op bepaalde stroken heel modderig. Een ding weet ik zeker: bij leven en welzijn sta ik er volgend jaar zeker terug. Aan de aankomst ook nog Beasty gezien, was laat gestart en mocht de 60 niet meer doen (vroeger opstaan??)

door Berrie

Ja, is echt de moeite om daar te biken. Een zeer bosrijke streek. Sommige stukken waren wel gevaarlijk - Lichterveldenaerke en Aircoboy toch een paar keer de grond zien kussen, gelukkig zonder veel erg.
Laatste loodjes wel erg zwaar.
Aangenaam weer voor den après, dan nog mijn bike afgespuit en om 3u15 pas thuisgekomen.
Is wel de moeite geweest, maar als het volgend jaar er weer zo zwaar bij ligt kies ik misschien voor de 40.
We zijn goed samen gebleven vind ik, alleen de laatste kms heb ik toch op eigen tempo gereden, om mij niet op te blazen. Het was immers al een tijdje geleden dat ik nog een toertocht gereden heb. Volgende week ga ik naar Brugge naar de kroenkel en vanaf dan weer tochten in eigen streek.
See you on the road.

door Ricardo

Read more...

zondag 7 september 2008 : TT Lozer

Awel,
Lozer in de (bij wijlen gietende) regen, dat hadden we nog niet meegemaakt.
De vorige edities altijd mooi weer gehad, maar nu...... regen van begin tot einde ('t stopte natuurlijk met regenen toen we aankwamen in lozer Twisted Evil )!

Het gekende parkoers, weliswaar met enkele nieuwigheden (zoals in oa Mullem) en enkele passages in tegengesteld richting van andere jaren waren goed genoeg bepijld.
Gestart met 8, maar het bleek al snel dat bikske zijnen dag niet had.
Wevelgem zat msschn nog een beetje in de benen.
Steven blijkbaar onderweg lekgereden waardoor er in de buurt van de splitsing 50/39 een redeljk groot gat ontstaatn was tussen de 'koplopers' en de achtervolgers.
Tot aan de bevoorrading echter "redelijk" samen kunnen blijven, al is dat dus niet altijd zo evident als dat het op papier (allez op 't computerscherm) lijkt.

Na de splitsing tussen 50 en 39 met Berrie en John er toch wel een aardig tempo op nagehouden om uiteindelijk zonder remmen (compleet op) in lozer aan te komen. Het laaste stukske technisch aan de parking heb ik wijselijk opzij laten liggen, zie dat er weer nen boom in de weg staat...
't ging wreed vlot vandaag, maar 't was ook geen super lastig parkoer, alleen de wind was af en toe wat ambetant.

In totaal 54kms op den teller, en nat tot op het vel, maar t heeft deugd gedaan.


door Philippe

En ik hier zoals de echte steenbakkers Laughing toch gestart in lozer met steven,berre,john,bikske,philippe,iceman,en fred kroket met regenputvulweer en veel wind.
Was van plan de 50 te rijden maar door platte band van steven en het slechte weer dan toch de 39 gekozen.
De vt is goed verlopen;inderdaad een beetje veel stapsteentjes maar bij dit regenweer misschien een pluspunt .
Controle aan de bevoorrading voor mij te gestapo,trouwens denk niet dat er veel zwartrijders rijden met regenweer en bbq worsten door de kalme opkomst waren in overvloed.
Dan nog genoten van een aangename aprés en naar huis met chauffage vollenbak
Ik ga volgend jaar terug met hopelijk beter weer dat aprés buiten kan gebeuren daar in die mooie streek

door Bruno

Read more...

zondag 7 september 2008 : Grand Raid Godefroid (Bouillon)

ja mannekes de weergoden waren ons heel slecht gezind
de eerste kilometers lagen nog maar net achter ons als de regen toesloeg
waardoor je het parcours zo zag veranderen
ondertussen dienden zich de eerste klimmetjes aan die nog te doen waren
het tempo lag laag onder het motto doseren-doseren om alsnog moe maar voldaan aan te komen
naarmate de km's verstreken stonden we regelmatig te voet op de nijdige hellingen
soms was het zelfs 2 stappen vooruit en 1 achteruit
de afdalingen lagen spekglad waardoor men heel alert moest blijven
zelf op de relatief vlakke stukken was het stoempen wat de rit nog harder maakte
al bij al was het een prachtige rit
bepijling was goed-bevoorrading was net voldoende-goede afspuitstand op een 500m van de start site-wat moeite gehad om den arrive te vinden-
douches waren een ramp-....
maar t'is toch zalig biken in de ardennen

nen dikke merci aan yourik voor de compagnie en vervoer

door steven

Inderdaad : abandon na 75 kilometer. Aan kilometer 60 kreeg ik een fameuse spat modder in mijn oog, enen die serieus piekte. De oogarts had gezegd: 'mocht er een vreemd object in jouw oog terechtkomen, overvloedig spoelen met deze druppeltjes'. Maar we hadden al een paar keer serieus gespoeld, en de druppelkes raakten op. Dan had ik al besloten om er de brui aan te geven, maar Steven heeft mijne moral nog een beetje opgekrikt, en me op sleeptouw genomen tot aan de volgende bevoorrading, die op zo'n 5km van Bouillon bleek te zijn.
Vanaf daar over asfalt* naar de douches** gereden.
*Het waren ongeveer de eerste stroken asfalt in 7 uur.
**tegen dat ik goed en wel uit de douches was, had Steven al gefinished. Proficiat!

Ondertussen goed aan het recuperen, en mentaal al helemaal klaar voor volgend jaar. Ondanks alles was het genieten.

door Yoerik

Read more...

vrijdag 15 augustus 2008 : TT Poperinge XXL

Vandaag naar Poperinge getrokken met de bedoeling van de 80 km te gaan doen. Ik had me voorgenomen om aan de splitsing te kijken hoe het ging en dan eventueel over te schakelen naar de 100 km omdat ik toch eens graag de Casselberg zou doen ook... Had die nog nooit gedaan, maar veel van gehoord...

Afgesproken met Bert, Siegfried, Bruno, Jan Vdp en Philippe ter plaatse. Toen ik toekwam was Siegfried de enigste die ik daar al zag, samen met Steven2 die er blijkbaar weer bovenop was en vol goesting zat om te biken. Ondertussen was ook Steve daar nog die met enkele collega's de baan op ging.

Jan jammer genoeg mislopen aan de ingang, dus met een paar minder op de baan. In het begin op het gemakske enkele baantjes in en uit in Poperinge. We moesten het centrum uit geraken hé.

De eerste stroken offroad waren er direct die nogal redelijk zuigend waren, maar het werd wel duidelijk dat de regen van de voorbije dagen minder modder gemaakt had dan gevreesd. Toch was het al doseren van in het begin. Het is immers een tocht waar je je in de eerste 10 km kan mispakken. Het is relatief plat, dus kan je doorgeven zou je denken... Je kan het inderdaad, maar er volgt nog veel meer, dus is het wel belangrijk om de benen op 't gemak op te warmen. Dit was echter buiten den kerel gerekend met zijn tenuetje van wielertoerist.be... Hij vloog ons voorbij op de baan, maar bij de volgende afslag miste hij die. Tja, bij de wielertoeristen staan de pijltjes op de weg hé, dus met het hoofd naar beneden gereden zeker? :-)

Vanuit het centrum van Poperinge ging het richting Helleketelbos wat we moesten doorkruisen om in Abele te komen. Hier bleek dat het inderdaad een tochtje zou worden om op je eigen tempo te rijden. Ons groepke hing al aan de rekker...
Na Abele staken we de grens over en gingen we een tijdje rondtoeren in Frankrijk. Het werd, zoals we de streek kennen, puur genieten!
We zagen de "Mont De Cats" al van ver liggen, maar toch reden we er niet direct naar toe. Het was nog wat rondjes draaien ervoor. De eerste beklimming van den dag werd de Boeschepeberg. Niet direct de zwaarste, maar de toon was gezet. De Mont de Boeschepe zorgde direct voor een aantal hoogtemeters en een aantal fameus puffende kerels op de bike. Bij mij ging alles goed, zonder problemen op 't gemaksken naar boven. Niet te hard van stapel gaan, want er zou nog veel volgen, zeker als ik de 100 zou willen doen.

Na de Boeschepeberg zaten we voor dat we het wisten op de flanken van de Catsberg. Tijdens de afdaling van de Cats liet ik mij volledig gaan. Samen met Philippe hadden we ondertussen al een gaatje geslagen. Tijdens de afdaling gooide ik mij naar beneden en haalde ik een paar man in. Beneden wou ik schakelen, maar toen blokkeerde zo goed als alles. Bij controle bleek mijn achterwiel er heel los in te zitten... Mijne snelspanner was dus open geschoten. Stel je voor dat ik zo een jump zou genomen hebben en mijn wiel viel er uit... Man man man, da zou een schoon zicht geweest zijn.
Hierdoor dan natuurlijk een beetje achterstand opgelopen op Philippe die ondertussen al aan het slalommen was tussen wat bomen... Allez, hij probeerde toch, maar ramde een boom met zijn schouder, met alle gevolgen van dien zou blijken. 2 wielen die geplooid zijn door de slag, een getoucheerde vork, maar ergst van al blijkbaar, redelijk wat schouderpijn. HOpelijk redelijk vlug hersteld om volgende week weer te kunnen biken?

Daarna kwamen we via een gekend stuk oude spoorweg aan de bevoorrading. We hadden ondertussen al een 30 tal kilometer op de teller. Aan de bevoorrading kwamen we Petanker tegen die stond te wachten op zijn broer. Die hadden we gezien op de Boeschepeberg, waar hij mooi stond te kijkn naar zijn derailleur... totetrekkerie? Of gewoon niet beter kunnen? :-)
Ook Jan vdp stond aan de bevoorrading. Hij was vertrokken zonder ons omdat hij ons niet vond. Hij was alleen op stap en zou de rest van de 60 km afhaspelen. Niet slecht voor iemand die al jaren stil gelegen heeft op mtb-vlak...

Philippe, Berre, Bruno, Steven2 en Steve kozen voor de 60 of 80 km. Siegfried en ik gingen voor het grotere avontuur en kozen voor de 100 km die er volgens het blad aan de bevoorrading 108 zouden zijn. Soit, ik had tijd, dus laat het maar komen dacht ik zo... De Cassel, al veel van gehoord, maar nog nooit van dicht gezien. Die zou ik ook graag eens bedwingen. Na wat gebakkelei met nen kerel die dacht dat hij de man was omdat hij met nen Speci reed en die tegen iedereen zijn bike mocht zetten, konden we eindelijk op weg.
De aanloop naar de Cassel was plat, dus niet laten vangen om hier door te geven, want er zou nog wat volgen... De Cassel leek niet veel voor te stellen als je hem in de verte zag liggen. De Cats is veel imposanter van ver... Maaaaaaaar... eenmaal je er aan begint, amaai zunne, nie gezeverd...
Het werd echt pompen op bepaalde stukken. Juist voor de bevoorrading was het ergste stuk... Echt steil omhoog, de kasseien op om dan wel te kunnen genieten van een bevoorrading met een schitterend uitzicht! Een uitzicht op een heel platte omgeving, deze bult lag er precies alleen...

Na de bevoorrading was het zoals Siegfried het mooi verwoorde "maar een goede 50 km meer met een paar molshopen er tussen, dus... zeker te doen". Amaai zunne, dus vanaf de Cassel weer richting de Catsberg om terug te komen aan dezelfde bevoorrading als de eerste post. Eerst moesten we wel nog eens de Cassel afdalen en hem nog een tweetal keer omhoog langs andere kanten, helemaal niet van de poes zunne of zoals de Cercle supporter zei "zelfs niet van een hele nest poezen". Toch tijdens de beklimming twee keer moeten afstappen, ene keer bij al het losliggend grint en ene keer waar er enen voor mij besliste om hem dwars te zetten.
Op vele beklimming kwam Siegfried eerst boven, maar tegen dat we beneden waren, was ik weer voor... We kwamen hier dus goed in overeen :-)

Na de bevoorrading werd het nogmaals de Cats op via een baantje dat overging in de rand van het bos. Eenmaal boven kon je dan kiezen tussen de "easy" en de "technical" afdaling. Ik nam de technical, maar een onoplettendheid zorgde voor een valpartij met een hele grote blauwe plek en wat schaafwonden tot gevolg... Een boomstam met een put erachter die zeker te doen was, maar wie trekt er op zo'n moment nu aan zijn voorrem? Ikke natuurlijk... Mijn voorwiel stond al in de put en de rest was ook te doen, maar ik wou mijn achterwiel een beetje slepen maar trok jammergenoeg aan mijn voorrem. Den dezen dus over zijn voorwiel pats op de rug. Moet met mijn benen blijven haperen zijn aan mijn stuur... Ziet er mooi uit nu...
Nu, het had geen gevolgen voor de tocht, kon zonder moeite (allez, zonder extra moeite) verder rijden.

Daarna volgden nog den zwarten berg (waar ik jammergenoeg mijnen sportdrank met extra suikers liet vallen!), den vidaigneberg, de sulferberg en den Rodenberg (ondertussen moest ik ook toch ook effen in het rood gaan). Amaai, geleidelijk aan begonnen de benen toch wel iets minder krachten te hebben. Ook bij Siegfried bleek het beste er vanaf te zijn op een bepaald moment.
Als toppunt kregen we er de laatste 15 km ook nog een paar wieltjeszuigers bij... Mannen die van het parcours van de 60 kwamen die doodleuk in ons wiel kwamen hangen. Als we vertraagden wilden ze niet overnemen en als we versnelden wilden ze niet lossen... Tja, wij wilden ons dan ook niet geven hé. Het werd nog wat doorgeven de laatste kilometers, terwijl de benen toch wel pijn deden, maar niet plooien zunne, zeker niet met zo'n gasten in ons wiel...

Uiteindelijk zeer content en voldaan over het podiumke gereden in de zaal! Daarna vlug een cola'ke, nen douche, twee bakskes pasta (amaai da deed deugd). Afsluiten deed ik samen met Siegfried, Peter, Hanzi en Knurrebikerslady. Leuken après dus.

Om ongeveer 18u dan thuis en dan nog eens het gras afgereden (was ook nodig zunne...) om dan redelijk afgepeigerd de rest van den avond in mijne zetel door te brengen!

Door Nick

Read more...

zondag 03 augustus 2008 : Roadbook Tellin en Rochefort

Yep, vandaag stond er een daguitstapje op het programma naar "de Dardennen".
Tellin zou de uitvalsbasis worden om twee "tochtjes" aan elkaar te breien. Steven had er twee die hij gevonden heeft op de site van O2bikers doorgegeven aan John. John had die op GPS bewerkt om aan elkaar te zetten. John en ik zetten dit dus op onze gps en wij op weg.

Om 6u30 werden we verwacht bij John voor de koffie. Toen ik toekwam zat er al een jong baaske op de straatrand aan den overkant. Na een vijftal minuten kwamen er nog een paar anderen toe. Steven moest nog effen terug naar Moen omdat hij zijn geld vergeten had, toen konden we onderweg...

Tegen 9u00 waren we ter plekke... De bike uithalen, alles klaarmaken en hup, op weg in de streek rond Tellin...

Roadbook 48 Tellin : 33Km, 580Hm, 90% off-road

De voormiddag was dus het rond Tellin... Het zou een tochtje worden van een 33 tal kilometer met een 580 hoogtemeters en een 90% offroad. Twee dingen klopten, maar de hoogtemeters zaten er toch een stukje naast... een heel stukjes zelfs. Zowel de gps als de Polar brachten ons op een 850 meter. Niet niks dus.

De eerste paar kilometers waren directen stukje klimmen, maar dan wel via de baan. Direct opgewarmd... Dan werd het een stukje dalen door het Bois de Dessus en het Bois de Dessous (wie bedenkt er toch deze namen?). Hier werden we direct geconfronteerd met "the wildlife". Een paar everzwijnen dwarsten de weg voor Klaas en ikzelf. Enkele anderen kwamen iets achter en zagen ze niet.
Hier bleek direct dat Steven2 zijn dagje niet zou hebben. Yoerik, Pascal, Klaas en ikzelf bleken niet echt te sukkelen vandaag. Hier bleek ook al hoe we verdeeld zouden geraken. John bleef achterop met de gps, ik reed mee met deeersten met de gps. Zou wel nodig zijn om ons te splitsen op zo'n parcours. Ieder moet hier zijn eigen tempo rijden, dit kan niet anders. Te rap rijden is nie goe, te traag nog minder... Nu en dan wachten dus. Maar samen uit is samen thuis!

Het begin waren naar mijn mening nogal veel brede dreven, we reden inderdada precies rond het bos ipv te profiteren van de mooie streek. Nu, de hoogtemeters maakten op den duur veel goed. Geleidelijk aan echter kwamen we meer en meer in het "echte bos" waar we wat fameuze afdalingen, mooie klimmekes en zo voor de wielen geschoven kregen. Veel bewoonde wereld kwamen we niet echt tegen. We waren precies alleen op de wereld. We kwamen in de voormiddag welgeteld één biker tegen... Voor de rest leken we alleen op de wereld.

Het werd wel genieten, pure fun. Technisch was dit parcours niet echt heel moeilijk, verre van, maar toch werd het leuk. Gewoon het feit dat steenbakkers samen op weg kunnen. Geleidelijk aan werd ook duidelijk dat de hoogtemters niet echt klopten. We zaten nog op 12 km van het einde, maar hadden al meer dan 600 hoogtemeters. Volgens O2 bikers ging het om 580 hoogtemeters.

Pascal was duidelijk in zijn element met zo'n tochten, ook Siegfried begon geleidelijk aan in zijn element te komen. Klaas deed iets meer op zijn gemak, Berre doseerde, John bleef achter bij de tragere mannen om de weg te tonen, Steven en Steven bleven samen, ik reed mee vooraan met Yoerik en Pascal en soms Siegfried...

Tegen 12u kwamen we weer toe in Tellin. Vlug den bakker binnen, want het was 12u en ik wou zeker nog iets hebben om te eten. Den bakker wist precies niet waar hij het had, zo'n bende vuilaards en zweters die zijn mooie winkel binnen stapten. Nu, hij zal zeker en vast goede zaken gedaan hebben :-)

Nu nog effen uitblazen op het terraske en genieten van het uitzicht... Daarna hop weer op den bike voor de rest van den dag, roadbook nr. 2... Rochefort...

Roadbook 102 Rochefort : 28Km, 620Hm, 75% off-road

Na de tussenstop werd het eerst een verbindingsstuk volgen van een paar kilometer tot we aan het brugje kwamen juist bij Rochefort.
Het Réserve de Lesse et Lomme was het eerste ntuurgebied in de namiddag waar we gebruik van maakten. Volgens O2 bikers zou den dezen makkelijker moeten zijn dan den eersten. Hij scoorde minder op technisch vlak en had juist iets keer meer hoogtemeters. Tja, blijkbaar kan je niet altijd voortgaan op die boekskes...
Deze bleek inderdaad een makkelijkere aanloop te hebben, maar tegen dat we een terraske deden in het centrum van Rochefort, hadden we toch al heel wat achter de rug. Een paar fameuze klimmekes, maar al even fameuze afdalingen die technisch toch niet van de poes waren. Het zouden voor bepaalden onder ons nog wat zware kilometers worden. Ikzelf had vandaag goede benen en kon helemaal niet klagen.

De bike zorgde bij mij voor een heel andere klimhouding en dat voelde ik ook. De knie deed minder pijn, ik kon langer klimmen, draaide ook een andere versnelling, trapte kleinder,... soit, ik zat beter dan ik al lang gezeten had!
Ik voelde mij goed in mijn sas op zo'n parcours.

Ook na de deugddoende cola in Rochefort had ik er nog zin in. Hier kregen we dan toch nog twee klimmekes waar iedereen van de bike moes... Amaai zunne... Keien, leistenen, rotsondergrond, maar dit alles volgens O2 bikers niet echt technisch.
Iets daarvoor hadden we een schitterende afdaling gehad. Keien, wortels en dit alles aan een hoge snelheid waar het verstand op 0 stond... De schaduw en hier en daar doorschijnende zon deed haar best om het nog iets minder zichtbaar te maken...

Siegfried, Klaas, Yoerik, Pascal en ik waren voor. Daarna kwam de rest. Steven2 had zijn twijfels al duidelijk gemaakt en zou via de baan terugkeren... Het gat maakte duidelijk dat hij inderdaad ergens zal afgeslagen zijn. Na een andere afdaling over keien en zo en een korte pauze om te bekomen, haalden de anderen ons weer bij... Met een 8 tal waren we dan nog op baan om de rest af te leggen.

De rest was echt ook niet niks... Steile klims over een redelijk ontoegankelijk parcours, een paar die redelijk op het tandvlees zaten, eentje die er nu pas doorkwam, kortom, van alles wat. Na het laatste stuk langs de Lesse, waar John probeerde te zwemmen, waar Bert een foto nam, waar we allemaal te voet gingen (ja, allemaal! ook de portretteur!), kwam nog een lange klim. Daar nog even doortrekken, samen met Siegfried en Pascal en dan beneden weer hergroepering. Nog tot aan het bruggeke waar we de effectieve route startten en dat was het dan. Nu nog terug naar Tellin... Efkes laten uitzakken tot bij Steven, maar die deed teken dat we er van door mochten gaan.

Uiteindelijk Pascal en Siegfried nog kunnen bijhalen, samen met John. Toen Siegfried echter nog ne keer doortrok moesten zowel John als ik de rol lossen en moesten we ze laten gaan. Geleidelijk aan kwam iedereen dan toe, de één al was afgepeigder dan de ander, maar over één ding waren we het allemaal eens! We moeten dit meer doen!

Daarna bezorden we een plaatselijke oude dame een onvergetelijke zondag door ons allemaal te verfrissen op het pleintje... Ze kwam zelfs zeggen dat ze foto's zou nemen... Tja, dat ze deed wat ze niet laten kon...
Dan uiteindelijk een Rochefort 10 en een halve liter later, gingen we weer richting Sint Denijs om dan uiteindelijk weer naar huis te gaan.

Schitterend, schitterend, schitterend! Zowel parcours, weer, gezelschap,... alles was echt af vandaag! Volgend jaar op naar Bouillon? Misschien daar eens de route rijden van de Grand Raid?

door Nick

Read more...

zondag 6 juli 2008 : TT Krierecrossers Otegem

Vandaag naar Otegem. Met de bike naar ginder met al direct de flanken van Tiegemberg op , kwestie van goed opgewarmd te zijn zeker...
Toen ik daar toekwam rond 7u55 stonden er daar al een hoopje steenbakkers te wachten. Philippe, Rik en Bruno ontbraken nog. Geleidelijk aan kwam iedereen toe. Op Bruno nog even wachten en dan op gang.

Het werden gekende stroken om te beginnen. Via de gekende stapsteentjes naar het centrum van wereldstad "Yvegem" om dan via een zijkant de strook aan Stijn Streuvels op te vliegen. Na deze strook ging het richting Tiegem via de Tsjampenstraat. De gekenden boomgaard kon natuurlijk niet ontbreken in deze tocht, maar ze zat er omgekeerd in. Ook ne keer leuk.

In Tiegemcentrum dan maar de straat over om af te zakken richting Waarmaarde. Via een stuk van de Nieuwstraat en het stapsteentje kwamen we uit aan de Oudenaardsesteenweg die we ook over moesten. Via de strook aan den achterkant van de kerk, kwamen we in Kerkhove uit. De brug over en dan richting Berchem. Na ietwat teveel verhard volgens mij, kwamen we eindelijk in de strook van het echte werk. De Patersberg, de Kwaremont, Kluisberg, alles kwam binnen het bereik nu.

Ondertussen begonnen er wel scheuren te komen in ons groepke. Ik reed op mijn eigen tempo en zette mij tijdelijk in het wiel van nen "specialized man". Als de beklimmingen begonnen, had ik toch wat voorsprong op de rest van onze groep. Ik had nooit in de gaten dat ik zo voor reed.

De eerste echte beklimming van de dag werd dus de Patersberg. Ik kon er met wat voorsprong aan beginnen, maar tegen dat ik boven kwam reed Philippe toch wel naast mij. Efkes erna kwamen Steve en John ook boven. Toen ook Bert en beide Riks er waren wachtten we nog efkes op Steven en Bruno. Die bleken platgevallen te zijn, dus reden we maar door naar de bevoorrading ietske verder op. De bevoorrading bracht ons in het centrum van Zulzeke.
Aan de bevoorrading kwamen we ook Filip V. tegen, den dienen die normaal rap thuis moet zijn. Na de innerlijk mens versterkt te hebben gingen we weer op baan. John en ik reden efkes voor en na een tijdje kwam ook Filip V. ons vervoegen. Dit gebeurde na het boske dat normaal na de Kwaremont gedaan wordt, waar dienen ambetanten hond zit... (die er nu niet zat...)

Ik moest efkes de rol lossen tijdens de klim, want ik wist dat als ik hier zou willen aanklampen, ik me dan ook helemaal naar de knoppen zou rijden.
Na het stukske kwaremont, moesten we door het veld en daarna de straat over om te beginnen aan de kluis... John stond daar effen te wachten, maar omdat Bert direct na mij kwam, reed ik naar Filip en kon John bij Bert blijven.

Nu kwam één van de leuke speelstukken, het Kluisbos, al duizend keer gedaan, maar toch blijft het hier leuk. Dwars door het bos, via de Vierschaar naar den Toren om de afdaling daar te nemen. Dan aansluiten op het gele verbindingsstuk van de Blosoroutes waar het draaien en keren was. Filip leek het daar efkes moeilijk te krijgen.
Na dit draaien en keren ging het dan weer klimmend richting de Vierschaar om dan af te dalen via de Pensemont, altijd plezant!

Daarna werd het weer klimmen richting zwembad om dan rechtsaf te gaan via het kort stukje offroad naar de kamping. Efkes verder was het dan bevoorrading. Filip en ik wachtten dan op de rest. Hier was het algemene hergroepering. Filip was ondertussen weg, Rik en Bruno kwamen een heel stuk achter.

We vertrokken dan maar weer, nadat ik eens Kluisken zijn jongste spruit bewonderd had.

Na de bevoorrading kwam er daar plotseling eentje met nen Merida naast ons gevlamd en dacht van ons er eens compleet uit te rijden. Daarna dan ook maar het gaspedaal open gedraaid met de bedoeling van hem eens weer te gaan pakken. Zonder problemen ook gelukt... Tegen dat we goed en wel aan den Turkenhoek waren, na een strook met zeer grove gravé...
Toen ik hem bij de lurven gegrepen had, bleef ik ook maar doorgeven en bleef alleen tot aan den arrivée. Via de Waterhoek en een plaatselijk rondeke stapsteentjes daar, kwamen we in Rugge om via een krier, evenwijdig met de Oudenaardsesteenweg, in Avelgem uit te komen.
Dan den tuinwijk in, op het einde de gravé op en via de Waffelstraat het stapsteentje op richting veld dat ons wat verder op de grote baan bracht. Via een krier ging het dan uiteindelijk richting Ruifeleinde. Het bleef vliegen. Ondertussen ook een hele meute Toffers ingehaald. Siegfried ging echter voor den groten tocht vernam ik hier.

Dan nog de gekende stroken in en rond Otegem en uiteindelijk kwamen we na een redelijk rappe tocht terug aan de start. Juist na mij kwam John, dan Steve, Bert,...

Enkel Philippe en Steven kozen uiteindelijk voor de 70 km... Chapeau manne!

door nick

Read more...

zaterdag 28 juni 2008 : TT Sellewie Beneden

Vandaag samen met een paar steenbakkers afgesproken om te gaan biken in Sellewie Beneden... Vorig jaar ook deze tocht gedaan en mij goed geamuseerd, maar wel soms verzopen geweest. Dit jaar zou het echter droog liggen en stofferig zijn... Goed om eens door te geven dus...

Door gps probleem is de track maar gestart vanaf den Wulfsberg, juist voor het binnenrijden van Banhoutbos. Vorig jaar was de tocht voor Yoerik hier al bijna gedaan. Door pech mocht hij hier weer naar huis. Dit jaar is hij er helemaal niet bij omdat hij moet werken...

Philippe, John, Kurt, Siegfried en ikzelf zouden voor de 80 gaan. Enkele anderen, waaronder Koen en Nico deden een kortere afstand aan een ietwat gematigder tempo. Nico had immers lang stil gelegen en was nu herbegonnen met het biken. Weer pieken naar 15 augustus?

In het Banhoutbos werd direct duidelijk dat de benen vandaag redelijk goed waren en dat het een leuk tochtje zou worden. Hier was het draaien en keren, remmen, klimmen, dalen,... Leuk, heel leuk om te beginnen.

Het werd een tocht om te genieten... Van Sellewie richting Sint Denijs waar we dan het Mortagnebos voorgeschoteld kregen, na de afdaling waar ik enkele weken terug mijn ribben gekneusd heb tijdens een val. Vanaf Mortagnebos dan richting den Dries, Zwijnshoek, Vijfkeer... Dan een toerke Kooigem met de klim aan de watervoorziening.

Na dit extra toerke volgde het stukje grandvalbos. Nen trageren biker voor mij zorgde ervoor dat ik vanuit bijna stilstand tegen de grond ging... redelijk belachelijk nadat ik een efforke gedaan had om vlug in hun wiel te geraken. Net voor het bos ging het dus mis... Daarna was het afdalen tot aan de bevoorrading... Na de bevoorrading ging het richting de Tontekapel. De "klim" die ik zo graag doe zei John. Inderdaad, niet direct my peace of cake. Ik weet niet waarom, maar dit is dus mijn zwart beest in de streek. Nu, vandaag ging het redelijk, ik denk dat het vooral in het koppeke zit, maar toch...

Bovenaan de tontekapel ging het links af om dan naar het molentje te dalen. Daarna kregen we een stukje van de Geiteberg te doen via een bosselke (privé) dat ons halverwege de klim bracht. Mooi stuk, waar we omringd werden door Krierecrossers. Overal waar je keek, zag je ze...

Daarna was het via het gekende stapsteentje richting Bellegembos dat eens werd gedaan als klim ipv als sterke afdaling. Leuk, gelukkig droog... Hier moest ik John en Philippe effen laten gaan, het was duidelijk dat dit John zijn "thuisterrein" was.
Na Bellegembos de kasseien aan de overkant naar beneden en weer richting Sint Denijs. Philippe kan toch echt wel op het groot mes rijden zunne als het klimt.. Hij vloog mij een paar keren voorbij, niet te doen...
Daarna volgde de klim aan de Boereleute... man man man... Gelukkig lag het er droog bij. Ondertussen waren een aantal krierecrossers ons voorbij gevlogen. In de klim er toch weer een paar opgeraapt die blijkbaar niet zo graag klimmen?

Dan was het in gestrekte draf naar de bevoorrading. Kurt en Siegfried kwamen efkes later ook toe. Daar beslisten we unaniem om inderdaad de 80 te doen.

De extra lus zou inderdaad nogal wat zware stukken brengen... We gingen weer richting Bellegem om daar nog wat te gaan spelen... De kasseien in Bellegem zorgden bij mij voor een heel zwak moment. Klimmen op de kasseien tegen de wind in... Pfff, er zijn dingen die ik liever doe. Soit, dan uiteindelijk weer bij Philippe en John gekomen. Ondertussen werd de achterstand van Siegfried en Kurt ietse groter... Uiteindelijk kwamen we weer rond Bellegembos uit. De klim die we daar deze keer deden, ging naar rechts om dan via Argendaalbos en de kasseien naar boven te gaan. Daarna nog de Katteberg, Laatste Oordje, Katteberg om weer aan de bevoorrading te komen. Ze was heel welkom...
Wat me wel efkes heeft beziggehouden is de man die in de grond lag na een ongeval in Bellegem. Hij was met zijn bike tegen een auto gevlamd. De bike die we efkes ervoor hadden staan bewonderen (nen focus) was niet meer... Gelukkig was er ook een dokter mee die zei dat het erger leek dan het was. Laten we hopen dat hij het bij het rechte eind heeft...

Na de bevoorrading koos John voor de route naar huis. Philippe en ikzelf gaven door, Kurt en Siegfried temporiseerden samen.

Wat nog volgde? Richting Keiberg, daar omhoog richting kapelleke door het veld, iets verder naar beneden via de oude spoorweg om dan wat verder de trappen richting de vaart te nemen nadat we aan den overkant van de keiberg gedaald waren.

Na de trappen richting Knokke, de brug over en dan richting Sellewie. Op een bepaald moment, aan Banhoutbos, dan toch Philippe moeten laten gaan en de rest op mijn tempo uitgereden. Nog wel veel stervende zwanen opgeraapt... Philippe zo goed als constant in het vizier gehad, maar ja... hij was te rap...

Read more...