zondag 23 september 2007 : TT Oudenaarde
Ochtendstond heeft goud in de mond , zo zegt men het toch . Bij mij was het eerder ' hout ' na een zwaar dagje werken in de tuin .
Ja mannekes , wat een mega event !! Van bij de start (wie wou) werden de beentjes lekker opgewarmd door schone masseusekes , amai twas goed spul zeg. De inschrijving was ook ne keer iets anders, twas op den bike inschrijven ( beetje zoals bij chrono maar dan wel zonder de vaste tijd ertussen ).
De tocht was echt wel pittig , jawadde er zaten serieuze stroken in . Ook voor de eerste keer de Ladeuze afgedaald ipv omhoog , wel sjiek en gelukkelijk lag hij droog en dat kon je van andere afdalingen nie zeggen ?
Sommige afdalingen lagen er heel gevaarlijk bij waardoor vele valpartijen het gevolg waren . Ook ik kan er alleszins van meespreken, de eerste 30 km gingen heel goed, tijdje afgewisseld met ene van lingier-versluys.
Maar toen kwam mijn keerpunt van de rit. In een snelle afdaling met hier en daar een gevaarlijke vette put de controle over de bike verloren met een platte achterband. Ben in de doorns en de prikkeldraad (met stroom op) 2 meter diep in een weide beland. Tegen dat ik eruit geraakte, ik bleef er precies aanhangen met al die stekkers. Toen ik rechtstond zakte ik dan ook nog eens met de voeten volledig in het slijk. Dan moest ik nog weer zien op het parcour te geraken (2m remember). Ben dan tot aan het einde van de wei gewandeld waar ik juist over de prikkeldraad kon stappen. Aan mijn armen en benen te zien was het precies of ik had een stigmata overleeft.
Vanaf toen bleek dat mijn vertrouwen volledig zoek was en ook het karakter niet meer meewilde, best wel lastig zo'n dipje. Bij de volgende bevoorrading een lekkere redbull gedronken en een doghnut of 3 gegeten (kmoest eigenlijk bij de eerste bevoorrading ook goed gegeten hebben, zo viel mij het later in).
Die laatste 15 km gingen precies al wat beter maar toch nog niet zoals ik het wilde, de val had toch ook mijn linkerknie en heup goed getoucheerd. Maar het karakter was toch al terug.
Ook voor de eerste keer, en hij heeft zijn naam zekers niet gestolen, de Taaienberg beklommen. Hier stonden veel bikers te voet omdat het venijn in de staart zit en op het einde heel veel losse keien lagen waardoor de grip op kleine steek nada was.
Op het einde hebben ze ook nog het technisch stuk langs het Donkmeer meegenomen (blijft echt wel een leuk stuk). Blij was ik om de safety jogger finishlijn te zien.
Bij het aankomen de stunts van onze Wereldkampioen freestyle Kenny Bealy kunnen bewonderen met open mond . Niet te doen wat die allemaal kan. Chapeau voor de vrouw die op de grond lag waar hij ook ne keer enkele minuten aan een stuk stuntjes deed zonder haar dan ook maar een haar aan te raken. Fantastisch.
Lekker douchke gepakt om dan te genieten van een bruine Ename of twee. Nesten aan het werk gezien alsook een resem bv's, de space bikes en vooral de verschillende fietsstanden om van te kwijlen. Mijn hart ging naar een schitterende Endorfin met het gekende schakelsysteem , enkel beetje teveel voor mijn portemonnee (3000a 4000 Euro). Liefhebbers ?
Besluit : zeer mooie pittige rit, tof om zo'n evenement wel eens mee te maken maar voor mij toch ietwat te druk, vooral op het parcour. Het schitterende weer zorgde alvast voor een geslaagd 2e evenement .
Door Pascal aka Moonie
Ja mannekes , wat een mega event !! Van bij de start (wie wou) werden de beentjes lekker opgewarmd door schone masseusekes , amai twas goed spul zeg. De inschrijving was ook ne keer iets anders, twas op den bike inschrijven ( beetje zoals bij chrono maar dan wel zonder de vaste tijd ertussen ).
De tocht was echt wel pittig , jawadde er zaten serieuze stroken in . Ook voor de eerste keer de Ladeuze afgedaald ipv omhoog , wel sjiek en gelukkelijk lag hij droog en dat kon je van andere afdalingen nie zeggen ?
Sommige afdalingen lagen er heel gevaarlijk bij waardoor vele valpartijen het gevolg waren . Ook ik kan er alleszins van meespreken, de eerste 30 km gingen heel goed, tijdje afgewisseld met ene van lingier-versluys.
Maar toen kwam mijn keerpunt van de rit. In een snelle afdaling met hier en daar een gevaarlijke vette put de controle over de bike verloren met een platte achterband. Ben in de doorns en de prikkeldraad (met stroom op) 2 meter diep in een weide beland. Tegen dat ik eruit geraakte, ik bleef er precies aanhangen met al die stekkers. Toen ik rechtstond zakte ik dan ook nog eens met de voeten volledig in het slijk. Dan moest ik nog weer zien op het parcour te geraken (2m remember). Ben dan tot aan het einde van de wei gewandeld waar ik juist over de prikkeldraad kon stappen. Aan mijn armen en benen te zien was het precies of ik had een stigmata overleeft.
Vanaf toen bleek dat mijn vertrouwen volledig zoek was en ook het karakter niet meer meewilde, best wel lastig zo'n dipje. Bij de volgende bevoorrading een lekkere redbull gedronken en een doghnut of 3 gegeten (kmoest eigenlijk bij de eerste bevoorrading ook goed gegeten hebben, zo viel mij het later in).
Die laatste 15 km gingen precies al wat beter maar toch nog niet zoals ik het wilde, de val had toch ook mijn linkerknie en heup goed getoucheerd. Maar het karakter was toch al terug.
Ook voor de eerste keer, en hij heeft zijn naam zekers niet gestolen, de Taaienberg beklommen. Hier stonden veel bikers te voet omdat het venijn in de staart zit en op het einde heel veel losse keien lagen waardoor de grip op kleine steek nada was.
Op het einde hebben ze ook nog het technisch stuk langs het Donkmeer meegenomen (blijft echt wel een leuk stuk). Blij was ik om de safety jogger finishlijn te zien.
Bij het aankomen de stunts van onze Wereldkampioen freestyle Kenny Bealy kunnen bewonderen met open mond . Niet te doen wat die allemaal kan. Chapeau voor de vrouw die op de grond lag waar hij ook ne keer enkele minuten aan een stuk stuntjes deed zonder haar dan ook maar een haar aan te raken. Fantastisch.
Lekker douchke gepakt om dan te genieten van een bruine Ename of twee. Nesten aan het werk gezien alsook een resem bv's, de space bikes en vooral de verschillende fietsstanden om van te kwijlen. Mijn hart ging naar een schitterende Endorfin met het gekende schakelsysteem , enkel beetje teveel voor mijn portemonnee (3000a 4000 Euro). Liefhebbers ?
Besluit : zeer mooie pittige rit, tof om zo'n evenement wel eens mee te maken maar voor mij toch ietwat te druk, vooral op het parcour. Het schitterende weer zorgde alvast voor een geslaagd 2e evenement .
Door Pascal aka Moonie
0 reacties:
Een reactie posten