zondag 24 november 2007 : TT St.-Baafs-Vijve

Sint-Baafs-Vijve.... Vier jaar geleden stond ik hier ook voor mijn eerste échte toertocht. Man, man, man, wat vliegt den tijd toch!. Om 0800 uren reeds ter plaatse. Allereerst de handen uit de mouwen gestoken om den toertocht van de Steenbakkers zo goed mogelijk onder de aandacht te brengen. Flyerkes verdeeld over de vele tafelkes, enkele affiches zo goed mogelijk in het vizier gehangen en de rest van de strooibriefkes mooi verdeeld tussen de vele andere 'toertochtpamfletjes'. Daarna inschrijven en hup, den bike op richting 'moddergem'.

En de eerste strook langs het water en de autostrade was het al van dadde: modder, modder en nog eens modder. Gelukkig waren dit nog maar de eerste kilometers en verteerde het vele baggerwerk nogal vlot.

Daarna volgden enkele minder moeilijke stroken van 'bruin verhard' (bemodderd asfalt) over 'bruin verhard' (vuil gesteente) tot 'bruin onverhard' (pure modder). Maar daarna volgde het hoogtepunt: de passage door een bos waarvan ik de naam intussen al vergeten ben. Maar da doet er niet toe. Een pracht van een parkoer met heel veel vals plat of beter gezegd 'plat omooge' in de modder. Een prachtig zicht: één lange rij bikers die voor je uit omhoog rijden en zo nu en dan zie je een wiel de lucht ingaan. Spectaculair maar minder goed voor diegenen die het ondergingen.

En daar kan ik van meespreken. Zo halverwege het bos een putteke te laat gezien, voorwiel zei van "ik doe nie meer mee" en bikske maakte een voorwaartse salto alover zijn stuur en voor ik het wist had ik een gratis modderbad! Gelukkig was het een tuimelperte zonder veel erg. Misschien wat blauwe plekken tegen morgen, maar daar kunnen we mee leven.

Na het onbekende bos nog wat kleinere zware en minderzware stroken + een kort privé parkoerke in één of ander domein. De zwaardere stroken zorgden ervoor dat mijn stalen ros zo nu en dan weigerde maar gelukkig kreeg ik hem altijd weer aan de praat. Er zijn in ieder geval een hoop kosten aan ...

Onderweg nog nen vriendelijke goeiendag gekregen van een -voor mij- onbekende bikster en tot slot nog een oude kennis tegen het lijf gereden, figuurlijk dan wel. Jammergenoeg geen andere steenbakkers tegengekomen en na 41 km tevreden huiswaarts gekeerd. Misschien kom ik hier volgend jaar nog eens ...

Door Bikske

Read more...

zondag 18 november 2007 : TT Torhout

Een “triootje”, een stukske door Nick, Bruno en Rudy …

Mij geamuseerd, maar wel goed afgezien...

Den tocht... Schitterende bepijling, goede bevoorrading, schoon uitgepijld, schoon parcours voor de streek... en leuk gezelschap... Ook den après was goed... Merci voor den drank hé Siegfried...

De benen zijn niet meer wat ze pakweg 2 maand geleden waren.

Soit, mij niet geforceerd, maar de force werd wel gevoerd door Pascal en Rudy... Ik kon nog aanklampen, maar een tiental km van het einde was het aanklampen gedaan... Ik was gekraakt...

 Morgen mijnen hometrainer van bij onze pa weer halen en op 't gemak kilometers bollen hier thuis om de fysiek en de benen weer op een hoger niveau te tillen... Da samen met nog wa te gaan lopen moet toch lukken hoop ik...

Eén lichtpunt... nen echt goeien band gevonden... De Schwalbe Black Shark Mud! Nen 1.5, maar schitterend hoe die door de modder snijdt en alles er weer direct af valt!

Door Nick

Proficiat aan Lichteveldenare en Katrien en hun bikematen voor de goeie organisatie van hun vtt in de mooie streek rond Torhout en Wijnendale.

Deze morgen vertrokken in torhout in vriestemperaturen met 5 steenbakkers: Nick, Dingo, Rhumboy uit Oostrozebeke, Moonrider en ikke.

Ik heb mij vandaag zeer goed geamuseerd en de talrijke off-road stukken en boerewegelingen waren zeer tof en afwisselend.

Ook jeneverstand in de bevoorrading voor de liefhebbers was groot succes bij die koude.

Door wekelijks te rijden voel ik mij verbeteren en dan nog een aangename après had in steenbakkersgezelschap en voldaan naar huis.

Door Bruno

Heb ook echt genoten van deze tt in een schitterende organisatie van Siegfried, Katrien, Rudy en het ganse TOF-team!! Een nooit vervelend en zeker afwisselend parcour met één goede bevoorading.

Je ondervind dat ze hier écht gezocht hebben om er zoveel mogelijk off-road in te steken,duidelijke bepijling,warme douches en koude leffe en dit dan nog eens in een leutig gezelschap!!

Da kan nie missen dat ik pas om 15u thuis was. Heb wel nog eerst Rhumboy afgekieperd aan zijn deure trouwens...bedankt voor het gezelschap onderweg!!

Door Rudy

Read more...

zondag 18 november 2007 : Beachrace De Panne

Gisteren was het weer zover... voor de vierde maal stond ik aan de start van de strandrace in De Panne en ditmaal beloofde het extra zwaar te worden. Dit maal waren het niet alleen de 'bikers' die zouden afzien, ook de supporters (en dat waren er ditmaal, gezien de onmenselijke weersomstandigheden, heel veel) zouden het hard te verduren krijgen!

Een ijs-, maar dan ook ijskoude strakke zijdelingse wind in combinatie met de zoutige koelvloeistof uit de noordzee zorgden ervoor dat je het gevoel kreeg dat je vroeg of laat aan uwen bike zou vastvriezen en dan vroor het zelfs nog niet!

Wie op de strandstrook (goed voor zo'n 25 km) alleen kwam te zitten moest het gevecht met de barre natuurelementen staken en kon alleen maar hopen op beterschap... beterschap van een waaier bikers die je in ijl tempo voorbijschoten en waar je, soms, tevergeefs probeerde aan te klampen. En indien die kunstgreep lukte kon je enkele kilometers het gevecht met de wind winnen...

Maar de strandstrook was lang en onverbiddelijk en wie kapot ging (en dat moeten er toch zo'n vier- à vijfhonderd geweest zijn) moest de strijd staken.

Na 1 uur bollen, biken en beuken besloot ik dan maar om het op mijn gemakske te doen in de hoop dat ik binnen de 3uur 30 min (een half uur meer dan anders....) den arrivee zou halen.

En zo geschiedde. Na 3 uur en 7 minuten bolde ik tevreden en zelfs ontspannen over de eindmeet. Met plezier nog vlug den bike afgespoten, droge kleren aangetrokken en in aangenaam gezelschap den 'kustrace'dag afgesloten in één of ander restaurantje daar in de buurt.

Binnen twee weken is Oostende aan de beurt met waarschijnlijk zo'n 34 km. Ik kijk er al naar uit!

Tot slot nog een woordje van dank voor alle moedige onbekende supporters en met in het bijzonder dank aan het aanmoedigingswerk van ons vrouwkes, die toch ook zo'n drie uur de ijzige koude voor ons getrotseerd hebben!

Door Rik aka Bikske

Read more...

zondag 18 november 2007 : TT Orchies (Fr.)

Twas koud zondagmorgen !

Om 7.30 afgesproken met Berre en Steven 2 aan’t standbeeld te Moen om samen naar Orchies te rijden. Verleden jaar daar een schitterende moddertocht gereden, dit jaar zijn de weersomstandigheden heel wat beter !  De zon schijnt en het vriest lichtjes.

Eenmaal in Orchies aangekomen leiden duidelijke pijlen ons naar de startplaats van het gebeuren. Eerst nog wa affiches uithangen flyerkes bedelen van onze VTT, dan inschrijven en weg ermee !

Via kleine straatjes door Orchies belanden we algouw op den boerebuiten, waar we direkt al enkele serieuse lange stukken off-road voorgeschoteld krijgen.  Vorig jaar was het hier ploeteren, nu is het vooral het juiste spoor kiezen en trachten overeind te blijven.  Niet geheel ongevaarlijk zo’n bevroren krieren.

We gaan de bossen in en via het dorpje Bouvignies bereiken we na 18 Km de eerste bevoorrading : op z’n Frans.  Tafeltje buiten, muntdrank, chocola, koeken,… wel alles voorhanden!

We draaien weg van Vred en biken richting Rieulay, terrilbiken dus!  Eerst een klimmetje om erop te geraken en dan spelen maar.  Het parcours op de terril is niet superspectaculair, maar biken op de ‘Terril de Rieulay’ is toch iets anders, mede door het prachtige landschap met dat meer in het midden !

Na de Terril volgen nog schone stukken off-road ( met jagers en jachthonden ) alvorens we Marchiennes bereiken.  We biken door het kleine stadje alwaar Berre toont wat hij verstaat onder ‘ ik heb een dipje ‘. Wat later volgt de 2^de bevoorrading, weer tafeltje buiten, … .

Het laatste deel van het parcours is een mini Parijs-Roubaix met vele kasseistroken en nog een modderstrook !

Het ganse parcours goed gereden, maar ‘k heb mijne kraak gekregen op de brug net voor de beruchte Marc madiot kasseistrook, daar kon ik Berre en Steven2 niet meer bijhalen, de vogels waren gaan vliegen !

Terug in Orchies nog Steenbakker Stebie tegen het lijf gelopen, die met zijnen gebuur ( ook een oude bekende) op pad was!

Dan nog onze pistolet gaan opeten en nen 1664 van Kronenburg achterover gekapt, en we keerden weeral tevreden naar huis, ’t is een gewoonte als we in Frankrijk biken.

Foto’s op http://www.ccorchies.com/modules/news/article.php?storyid=170

Tot volgend jaar !

Door Steven

Read more...

zondag 11 november 2007 : TT Bruyelle

Als je Bruyelle zegt, dan zeg je de “carriere” van Cimescaut en modder, veel modder … Vandaag zou het niet anders worden …

Een hele hoop Steenbakkers aan de start deze morgen. Een “nest” van welgeteld 8. De 2 Stevens, Steve (wiens vrouw nog altijd niet bevallen is), Nick, Yoerik, Koen en ikzelf natuurlijk. Na de obligate reclameronde (een affiche uithangen), ingeschreven en efkes het parcours bestudeerd. Het zou grotendeels in de omgekeerde richting zijn dan twee jaar terug, en volgens Yoerik en Nick, ook dan het parcours van vorig jaar. De “carriere” zouden we dus in het begin krijgen, nog voor de eerste bevoorrading …

De aanloop was dus heel anders dan vorig jaar. In plaats van het crossparcours langs de N52 (denk ik), kregen we wat krieren en singletracks voorgeschoteld. Een begin dat kon tellen ook met een redelijk lange kriere gevolgd door een plaatselijke “roc” die nogal goed omhoog ging … Een aanloopzone die dus kon tellen totdat we na zo een 10 km de “carriere” in het oog kregen !

Het begon met een kleine afdaling, waar ik de rest liet rijden … mijn afdalingstechnieken zijn nog altijd niet van de betere … Een stuk vals plat verder begon het echte werk. Een “toerke” rond de eerste put van de “carriere” … het grootste gedeelte zelfs tegenwind. Na dit rondeke “carriere” bleek dat enkel nog Yoerik en Steven volgden, Nick volgde ietske verder, de rest was niet meer te zien.

Bon, de “carriere” waren we ondertussen bijna uit, maar het was nog niet gedaan, dit in tegenstelling tot hetgeen Yoerik (we zijn boven) dacht.

Een stukske asfalt verder begonnen we er terug aan, en reden we diezelfde “carriere” van een andere kant binnen. Ondertussen was Steve ook weer komen aansluiten. Van hieruit ging het in vliegende (voor de één al wat rapper dan de andere, lees mezelf) vaart naar beneden, tot aan de “bull met sneeuwbandjes” waar we de rest terug opwachten. Ondertussen nog Kleine Plateau aangeslagen (dank u grote Plateau) om het Steenbakkersgezelschap vast te leggen op een foto.

De top van de “carriere” zagen we in de verte liggen … het zou dus ferm omhoog gaan. En dat deed het voor sommige bikers te fel … op een redelijk steil stuk voet aan de grond moeten zetten door een biker die voor mij stil viel en zo voorbijgereden door Steven2. Iets verder was het weer van dadde, maar dit keer was het Yoerik die me voorbijstak toen mijn voorderailleur zijn werk niet deed (inderdaad Yoerik shit happens ..). Net voor de top nog een heel steil stuk op losse stenen waar iedereen te voet stond …

Bij de afdaling (in een stuk waar we net in de omgekeerde richting gepasseerd waren) zagen we plots Koen en Steven stil staan. Steven had blijkbaar te veel macht in de benen (??) en had besloten om zijn ketting in frut te rijden. De moment vond Yoerik om plat te rijden … zo moest er maar één keer gestopt worden … goed bezig !

Een kleine kilometer verder kwamen we aan de bevoorrading waar onze bikes deskundig afgespoten werden en zo ontdaan werden van alle opgespaarde modder en cement …

Na deze bevoorrading was het meeste klimwerk voorbij, maar de modder nog niet … We kregen ook nog een paar mooie singletracks voorgeschoteld, waarvan die door een bos met redelijk wat takken me nog bijgebleven is … Maar hetgeen de meesten zal bijgebleven zijn, zal wel die onverharde glibberzone zijn een paar km voor de tweede bevoorrading ! Glibberen van de ene kant naar de andere op een onverhard streepke van 30 cm breed, gevolgd door een “vals plat glibberstrook” om te eindigen in een glibberzone vals plat met de wind pal op kop. En blijkbaar was het een zone waarbij er toch wat uitgewaaid werden vanachter … Ikzelf die de eersten niet kon volgen, Jefke die in dat stuk vals plat met de wind op kop redelijk wat verloor, en Nick die op deze strook toch een minuut of 5 tijd verloor .. of was het zijn “verkleedpartij” of zijn achterderailleur … ? Steven had met deze strook echter geen moeite … want hij reed met DE modderband van de moment, eentje die door de modder snijdt, en met zijn goede benen weg van iedereen … We gaan deze ook eens moeten testen in de toekomst … (die modderband hé, zijn benen mag hij houden).

Na een snelle strook (asfalt, eindelijk, en dan nog met de wind in het gat) kwamen we aan de tweede bevoorrading die tegelijkertijd ook de laatste splitsing (40 – 50 km) was. Blijkbaar had niemand hier nog veel tijd of veel goesting meer om de 50 km te rijden, want er werd unaniem beslist om de 40 km verder te rijden. Steve en Koen waren ondertussen als iets vroeger afgeslagen voor de 30 km.

Tijdens de laatste paar onverharde zones en grasstroken bleek dat Jefke zijn goede benen nog niet verloren had. Waar hij het in het begin van d rit lastig had, was er hier niet veel meer van te merken … Na deze laatste zones kwamen we (eindelijk) met een kleine 41 km op de teller aan in Bruyelle.

Nog een klapke gedaan met Koen (die al gewassen was), bike op de wagen, ikzelf ook natuurlijk (allez in de wagen en niet erop) en we waren klaar om naar huis te tsjeezen om in de namiddag nog een wandelingske te maken in en rond Domein de Ghellinck in Elsegem. En voor de geïnteresseerden : er werd wel degelijk gewandeld ondanks de dreigende regenwolken …

Door John

Read more...

zondag 11 november 2007 : TT Wervik

Deze morgen de tt in Wervik gereden en 't begon al goed! Eenmaal daar aangekomen gezien dat ik gene frank op zak had : portemonnee vergeten! Zou al dat telefoonverkeer van de dag ervoor mee te maken hebben?

Gelukkig zijn er goeie zielen in de club!! Bruno wilde direct mijn inschrijving betalen, waarvoor dank! (krijg je de volgende keer terug Bruno).

Ben dan gestart met Zenit en Bikske. Na ongeveer 10 km waren we Zenit kwijt en besloten we om even te wachten, zo passeerde Fillip van Wijnsberghe ons en hij wist ons te vertellen dat hij Zenit niet had gezien.

Waarom kwam even later aan het licht: Zenit had last van oververhitting en was zich achter een boom van enige kledij aan het ontdoen.

Eenmaal weer samen de tocht terug aangevat. Eigenlijk wel een mooie tocht met perfecte bevoorradingen (soms bijna een buffet) en zeer goeie uitpijling. Maar die wind hé,amaai, ons Bikske is zelf eens van de baan gewaaid!

Verder hebben we Zenit nog eens kwijtgespeeld (t° problemen) en dan nog samen een pintje genuttigd. Zenit en Bikske, jullie hebben er beiden nog een te goed!!

Door Berrie

Read more...

zondag 4 november 207 : TT Amougies

Vandaag weer eens op baan na een weekje rust. Had donderdag ook graag gereden in Hollain, maar ik wou bewust mijn knie laten rusten na de pijnlijke tocht vorige week in Wijtschate.

Om de pijn wat te verzachten of te vermijden, had ik vandaag mijn knie-brace aangetrokken. Die brace zou er moeten voor zorgen dat de knieschijf meer ondersteund wordt, waardoor er minder speling op zit. Dit vermijdt de wrijving en zou de pijn in principe moeten verminderen... We zouden wel zien...

Afgesproken met John om hem op te pikken in Avelgem en zo gezegd, zo gedaan... Na folders uitgedeeld te hebben en affiches te hebben opgehangen, kwam ondertussen ook Steven toe. Na een tijdje wachten zagen we dan uiteindelijk ook Yoerik en Pascal. Tegen dat we allemaal ingeschreven waren kwam ook Wouter erbij... Dus met een schoon bendeke gestart. Ook Lichterveldenoare en Jodi startten samen met ons.

Het begin zorgde direct voor het jojo-gevoel dat ik vorige week ook had. Bij de eerste beklimming reed ik direct op mijn geheel eigen (traag) tempo naar boven om mijn knie niet helemaal naar de z*k te rijden. Eenmaal de afdaling kon ik mij weer goed uitleven. Ik haalde hier Lichterveldenoare bij en in... Hij is duidelijk niet de rapste als het naar beneden gaat...

Na de eerste beklimming gingen we weer verder van de Kluisberg. We wisten het op voorhand, het zou een vlakkere tocht worden dan vorig jaar, maar met meer offroad... Zoals het geregend had, zou het wel eens kunnen zijn dat het hier en daar efkes een beetje smerig zou zijn. Dit donkere vermoeden zou later ook werkelijkheid worden.

Tot aan de eerste bevoorrading werd er op een redelijk tempo gereden. Ik moest hier en daar wel eens goed "doorterten" om bij te blijven. Ook Steven leek het moeilijk te hebben. Hij had blijkbaar iets te laat uitgezet gisteren... Hij moest er nog inkomen, dat was duidelijk. Wouter, Pascal en Yoerik, die reden goed, zoals veelal het geval is. John leek op zijn eigen tempo mee te peddelen met de rest, blijkbaar zonder problemen.

Via Amougies, Anseroeul, Chemin D'Hollaye, Orroir, Escanaffles en dergelijke meer kwamen we weer bij de Kluisberg terecht. Door het feit dat het redelijk plat was, gaven we hier en daar wel eens goed door, met alle gevolgen van dien. We hadden immers de kluis nog te verteren in de laatste kilometers.

Via het gekende stuk oude spoorweg van Escanaffles richting Amougies... Hier werd het ploeteren, maar aangenaam ploeteren, overal nog berijdbaar, nergens echt hele grote problemen... Blijkbaar waren er wel al velen aan het foeteren op de moze, tja, het wordt winter hé.

Achter deze strook stond het Kluisbos ons weer toe te lachen. John en ik gingen er weer van uit dat de bevoorrading aan den toren zou zijn, dus zei ik tegen John dat hij daar maar moest wachten op mij. Mij knie zou mij nu echt wel zeker parten gaan spelen eenmaal het klimwerk echt zou moeten beginnen. Soit, nie plooien en zeker niet forceren...

Eerst nog bevoorrading en dan helemaal naar boven... Op 't gemakske dus... John reed efkes voor mij totdat ik hem tegen de grond zag gaan... Een borduurke nie gezien... tegen het einde van de single-track beklimming was er enen op het foeteren op John... Blijkbaar niet rap genoeg, amaai zunne. Zo opjagen op een zondagochtend, da is toch ook niet nodig...

Na deze klim dan maar verder naar den Toren, deze lukte nog goed om te verteren. Daarna weer dalen tot aan de parking aan de Palace... De parking naar beneden den dan via de straat weer omhoog... kwestie van wa hoogtemeters te doen :-)

an maar afdalen via een singletracksken waar ik ook de grond kuste... Het was precies zwarte zeep, amaai... Nog effen verder dalen en dan weer een klimmeken... Het bleef dalen en klimmen tot precies in het ondeindige... Dan uiteindelijk de laatste van den tocht... De Pensemont... Dit vind ik persoonlijk een schitterende klim! Ik doe die graag, eerst langs den tarmac en dan het bos binnen om het laatste stuk van de klim te vervolledigen! Nu leek hij wel iets langer dan anders, maar ja... Het einde naderde...

Na de klim werd het nog een tijdje draaien en keren in het bos, schitterend stuk! Hier toch velen tegengekomen die fameus op hun tandvlees zaten en aan het kraken waren. Ikzelf moest nog even de pijn verbijten, maar het zou wel lukken...

In de laatste afdalingen nog eens de ketting op de grote plateau gegooid en de pees erop gelegd en plots was den arrivée daar, vlugger dan ik verwacht had!

Nu, wreed content dat ik hem gedaan heb, en nog veel contenter dat den knie het goed uitgehouden heeft...

Allez, op naar volgende week in Bruyelle...

Door Nick

Read more...

donderdag 1 november 2007 : TT Hollain

Voila ze, zit er ook weeral op ... door Casper aangekondigd als één van de minste (in het rijtje Brunehaut, Bleharies en omstreken), maar moet dat toch wat tegenspreken ...

Off-road dat we gezien hebben, denk zelfs nog meer dan in Bléharies. Alhoewel het langs die kanten soms eentonige off-road kan zijn (remember Blandain), was het hier zelfs met vrij veel afwisseling : krieren, kasseien (redelijk veel ...), singletracks, bos, ... en een oud fort !!

In dat fort na wat draaien en keren, op en afrijden, een toerke errond gereden te hebben, een paar donkere gangen ingedoken (verlicht met kaarsen) voor de bevoorrading. Van een unieke locatie gesproken.

Wel geen terrils of carrières gezien op de 45 km, maar heb deze door het afwisselend parcours wel niet gemist ...

En ja, gestart met Steven2, Dark Dingo, en 'dienen van Helkijn' (Stefaan, mss een nieuwe Steenbakker), die het voor zijn tweede TT helemaal niet slecht deed !! De laatste km's met Dard Dingo en Stefaan de 45 km gereden, terwijl Steven2 één van de langere afstanden gedaan heeft. Een paar km van het einde ook nog depanneur mogen spelen voor Dark Dingo die, na een platte band, zijne buitenband niet van zijn wiel kreeg ...

Read more...