zondag 23 augustus 2009 : GRG Bouillon
De traditionele ardennentocht van de Steenbakkers ging dit jaar door in Bouillon, alwaar we het vast uitgepijlde traject van de GRG gingen doen. Je kan kiezen voor 40 – 70 – 90 – 130 of 160Km ! Wij kozen voor de 70Km omdat dat voor iedereen haalbaar moest zijn !
Om 6.30 hadden we met een twaalftal Steenbakkers ( John, Nick, Berre, Rik, Siegfried, Yoerik, Klaas, Pascal, Steven2, Stoffel, Wouter en ikke ). Groot was onze verbazing toen ook Bruno aan het staande beeld was? Hij had pas laat beslist om ook mee te gaan ! Nadat we de bikes en de bikers over de auto’s verdeeld hadden vertrokken we voor een ruim 2 uur durende autorit naar Bouillon.
’t Was nog kalm in ’t stad toen we er arriveerden, nu moesten we nog naar ‘Moulin de la Falize’ waar we achteraf ook konden douchen. We zouden meteen ook weten welke klim we als allerlaatste nog op moesten ……….. van helemaal beneden naar helemaal ……boven.
Eenmaal daar aangekomen maakten we onszelf en de bikes klaar, Bruno was op alles voorzien, zelf overnachten in ‘den bos’ was mogelijk.
Na een verplichte groepsfoto en het instellen van de GPS-sen waren we er klaar voor.
Het zou een zonovergoten dag worden, in een schitterende natuur !
We dalen meteen flink af, terug naar ’t stad en de Semois. Menigen halen hier meteen hun topsnelheid van de dag : meer dan 60 of 70 Km/u Van een vliegende start gesproken!
Na wat zoeken naar de juiste pijlkes (rode dus) rijden we Bouillon buiten en begint het te klimmen. Eerst op asfalt, wat later overgaand in brede bospaden. Dat asfalt zullen we tijdens onze tocht maar sporadisch terugzien.
De eerste 10 à 15 Km zijn al direkt vollop genieten van het landschap : we biken meestal klimmend (af en toe ook dalend ) langs de flank van de heuvels met links af en toe prachtige uitzichten op de steeds dieper liggende Semois!
We draaien rechts af en klimmen steeds verder over brede paden door een prachtig loofbos. Echt technisch is het hier niet, geen erg, we profiteren om wat te keuvelen aan een gezapig tempo. Eigenlijk wel grappig : met z’n 13en mooi samen biken in de ardennen alsof alles peanuts is………. Bijna missen we plots een afslag naar links. Nu volgt een mooie lange slingerende afdaling naar Dohan, met op het einde een doorsteek van een wed : jihaaaa….. meer van dat !
Op onze tocht komen we niet veel in de bewoonde wereld en we beslissen om in Dohan een ‘pitstop’ te houden, maar eerst biken we nog een ‘rondje Semois’ (waar Yoerik een eerste keer lek rijdt ) van enkele kilometers om dan terug in Dohan aan te komen! De plaatselijke ‘Putzman’ had ons blijkbaar verwacht, want er stonden een heleboel banken voor ons klaar? Na een deugddoende cola/ice-tea pauze terug de bike op, eerst wat klimmend, dan dalend en bijna waren we het spoor weer bijster.
Ditmaal misten we bijna een mooie lange klim naar het feeën-dorp ‘Les Hayons’. We vliegen het gehucht voorbij en plots duiken we over een technisch pad naar de Semois. Vanaf hier begint de fun. Tot hiertoe was het niet echt ‘spannend’ maar vanaf ‘Les Hayons’ veranderd de tocht van gezicht. Tijdens die afdaling rijdt Yoerik voor de 2de maal lek, eenmaal beneden moet er terug geklommen worden ……….
Terug naar boven dus en met de volle zon op de rug is het soms geen lachertje. We gooien ons terug naar beneden, naar Kamping Maka aan de Semois waar een gezellige drukte heerst. Wij kunnen daar niet lang van genieten : we duiken terug de bossen in en klimmen gestaag, ditmaal over heel wat smallere paden (met supertechnische wortelklim) naar het hoogste punt van onze tocht ( 442m )
Stillaan naderen we Noirefontaine, alwaar we na een klein ommetje, een 2de pitstop houden, maar eerst rijdt Yoerik nog eens ……lek! Nadat we een motobende hebben geïmiteerd, maken we ons klaar om het laatste deel van de tocht aan te vatten. We verlaten Noirefontaine en krijgen hier meteen een supertechnische afdaling naar de Semois : amaai, die mag er zijn, achterrem toe en glijden maar …..
De leute duurt niet lang natuurlijk, want nu moeten we weer helemaal naar boven. En eenmaal boven terug naar ?? Beneden jawel. Ditmaal over asfalt helemaal terug naar de Semois en als je dan aan snelheden van meer dan 70km/u plots naar rechts den bos terug in moet weet je hoe het ruikt op het circuit van Francorchamps tijdens een F1 wedstrijd!
De laatste kilometers van de tocht blijken echter de meest technische maar ook mooiste van de tocht te zijn ; we krijgen vanalles voor de wielen geschoven : afdalingen, klimmen, keren en draaien en dat alles in een prachtig natuurkader ………. Meer moet dat niet zijn.
In het zicht van de finish net na de allerlaatste zeer moeilijke afdaling breekt m’n magura voorrem af. Gelukkig op het einde van de tocht !
We komen nu terug uit in het centrum van Bouillon waar het gezellig druk is, maar we moeten nu nog terug naar de kamping…. Van helemaal beneden naar helemaal……………boven…..
Oef ,we zijn er : na 69Km à 15avs met 1450Hm komen we ‘moe maar content’ aan op Moulin de la Falize, waar de douche zeer welkom is en we achteraf met z’n allen op het terras nog ne goeien nuttigen! Van een geslaagde ardennentocht gesproken : volgend jaar meer van dat, of wachten we niet tot volgend jaar ???????????
Steven
Read more...
Om 6.30 hadden we met een twaalftal Steenbakkers ( John, Nick, Berre, Rik, Siegfried, Yoerik, Klaas, Pascal, Steven2, Stoffel, Wouter en ikke ). Groot was onze verbazing toen ook Bruno aan het staande beeld was? Hij had pas laat beslist om ook mee te gaan ! Nadat we de bikes en de bikers over de auto’s verdeeld hadden vertrokken we voor een ruim 2 uur durende autorit naar Bouillon.
’t Was nog kalm in ’t stad toen we er arriveerden, nu moesten we nog naar ‘Moulin de la Falize’ waar we achteraf ook konden douchen. We zouden meteen ook weten welke klim we als allerlaatste nog op moesten ……….. van helemaal beneden naar helemaal ……boven.
Eenmaal daar aangekomen maakten we onszelf en de bikes klaar, Bruno was op alles voorzien, zelf overnachten in ‘den bos’ was mogelijk.
Na een verplichte groepsfoto en het instellen van de GPS-sen waren we er klaar voor.
Het zou een zonovergoten dag worden, in een schitterende natuur !
We dalen meteen flink af, terug naar ’t stad en de Semois. Menigen halen hier meteen hun topsnelheid van de dag : meer dan 60 of 70 Km/u Van een vliegende start gesproken!
Na wat zoeken naar de juiste pijlkes (rode dus) rijden we Bouillon buiten en begint het te klimmen. Eerst op asfalt, wat later overgaand in brede bospaden. Dat asfalt zullen we tijdens onze tocht maar sporadisch terugzien.
De eerste 10 à 15 Km zijn al direkt vollop genieten van het landschap : we biken meestal klimmend (af en toe ook dalend ) langs de flank van de heuvels met links af en toe prachtige uitzichten op de steeds dieper liggende Semois!
We draaien rechts af en klimmen steeds verder over brede paden door een prachtig loofbos. Echt technisch is het hier niet, geen erg, we profiteren om wat te keuvelen aan een gezapig tempo. Eigenlijk wel grappig : met z’n 13en mooi samen biken in de ardennen alsof alles peanuts is………. Bijna missen we plots een afslag naar links. Nu volgt een mooie lange slingerende afdaling naar Dohan, met op het einde een doorsteek van een wed : jihaaaa….. meer van dat !
Op onze tocht komen we niet veel in de bewoonde wereld en we beslissen om in Dohan een ‘pitstop’ te houden, maar eerst biken we nog een ‘rondje Semois’ (waar Yoerik een eerste keer lek rijdt ) van enkele kilometers om dan terug in Dohan aan te komen! De plaatselijke ‘Putzman’ had ons blijkbaar verwacht, want er stonden een heleboel banken voor ons klaar? Na een deugddoende cola/ice-tea pauze terug de bike op, eerst wat klimmend, dan dalend en bijna waren we het spoor weer bijster.
Ditmaal misten we bijna een mooie lange klim naar het feeën-dorp ‘Les Hayons’. We vliegen het gehucht voorbij en plots duiken we over een technisch pad naar de Semois. Vanaf hier begint de fun. Tot hiertoe was het niet echt ‘spannend’ maar vanaf ‘Les Hayons’ veranderd de tocht van gezicht. Tijdens die afdaling rijdt Yoerik voor de 2de maal lek, eenmaal beneden moet er terug geklommen worden ……….
Terug naar boven dus en met de volle zon op de rug is het soms geen lachertje. We gooien ons terug naar beneden, naar Kamping Maka aan de Semois waar een gezellige drukte heerst. Wij kunnen daar niet lang van genieten : we duiken terug de bossen in en klimmen gestaag, ditmaal over heel wat smallere paden (met supertechnische wortelklim) naar het hoogste punt van onze tocht ( 442m )
Stillaan naderen we Noirefontaine, alwaar we na een klein ommetje, een 2de pitstop houden, maar eerst rijdt Yoerik nog eens ……lek! Nadat we een motobende hebben geïmiteerd, maken we ons klaar om het laatste deel van de tocht aan te vatten. We verlaten Noirefontaine en krijgen hier meteen een supertechnische afdaling naar de Semois : amaai, die mag er zijn, achterrem toe en glijden maar …..
De leute duurt niet lang natuurlijk, want nu moeten we weer helemaal naar boven. En eenmaal boven terug naar ?? Beneden jawel. Ditmaal over asfalt helemaal terug naar de Semois en als je dan aan snelheden van meer dan 70km/u plots naar rechts den bos terug in moet weet je hoe het ruikt op het circuit van Francorchamps tijdens een F1 wedstrijd!
De laatste kilometers van de tocht blijken echter de meest technische maar ook mooiste van de tocht te zijn ; we krijgen vanalles voor de wielen geschoven : afdalingen, klimmen, keren en draaien en dat alles in een prachtig natuurkader ………. Meer moet dat niet zijn.
In het zicht van de finish net na de allerlaatste zeer moeilijke afdaling breekt m’n magura voorrem af. Gelukkig op het einde van de tocht !
We komen nu terug uit in het centrum van Bouillon waar het gezellig druk is, maar we moeten nu nog terug naar de kamping…. Van helemaal beneden naar helemaal……………boven…..
Oef ,we zijn er : na 69Km à 15avs met 1450Hm komen we ‘moe maar content’ aan op Moulin de la Falize, waar de douche zeer welkom is en we achteraf met z’n allen op het terras nog ne goeien nuttigen! Van een geslaagde ardennentocht gesproken : volgend jaar meer van dat, of wachten we niet tot volgend jaar ???????????
Steven
