zondag 28 oktober 2007 : TT Ingelmunster

Ewel, azo nen toer heb ik nog maar weinig gereden. Na anderhalf uur nog maar 17,5 km op den teller maar dan wel een vree tof parcour.

Bij de splitsing dan maar besloten om de groten toer te rijden.... De volgende 20 km gingen iets vlotter (minder bos en meer asfalt), alhoewel weer en wind voor het nodige weerwerk zorgden. Intussen was Steven2 bij mij komen aansluiten en zo rond kilometerpaal 40 kwam de kers op de taart : het parcour daar aan de brug langs het water. Op één van de afdalingen kwam Steven2 al koprollend naar beneden gelukkig zonder veel erg. Misschien heeft de fotograaf van dienst het op de gevoelige plaat kunnen vastleggen????? Enig idee waar de foto's zouden terug te vinden zijn ?

Eens voorbij da parcour begon de aftakeling : voor de eerste maal in mijn mtb-geschiedenis kennis gemaakt met het fenomeen 'kramp' Het ging van kwaad naar erger en na 50 km kompleet leeg de kortste weg naar Ingelmunster gezocht en de laatste 2 'onverharde' stroken links laten liggen. Onderweg ne even Berrie tegengekomen en na zo'n 60 km de laatste krachten samengebundeld om veilig (en vooral op tijd) thuis te geraken.

Eind goed, al goed ...

@Steven2: bedankt voor 't wachten en meerijden met mij.... Hopelijk nie teveel 'schade' opgelopen tijdens uwen val ?

Door Bikske

Read more...

zaterdag 13 oktober 2007 : TT Heestert

Amaai, deze namiddag voor den tweede keer op den bike! Om 14u afgesproken met een twintigtal (20!!!) steenbakkers aan de start. Hen allemaal opnoemen zou onbegonnen werk zijn! Het was wel een schitterend zicht aan de start! Daar het draaien en keren was in het begin, kwam er precies geen einde aan de rij!

De eerste paar kilometers werden gretig gebruikt om wat af te lachen, te praten en voor John om er een interval training van te maken om foto's te trekken...

Via enkele paadjes en krierkes raakten we aan de oude spoorwegberm, die ons richting Avelgem bracht. In Avelgem gingen we via den Dries weer lichtjes richting Heestert om dan richting Otegem gaan biken... Ondertussen was het kalmkes rijden al iets weggevallen want den Andy moest er natuurlijk weer de pees op leggen... Normaal heb ik dat wel eens graag, maar geleidelijk aan begonnen de kilometers toch wel in de benen te kruipen... Ik wou mij dus helemaal niet opblazen en nam het zekere voor het onzekere... Liever de anderen een beetje laten rijden dan mezelf te verbranden...

Na een paar gekende strookjes in en rond Otegem, zoals het "klimmende" stukje rechts van de grote baan (ook gekend als de Kloosterhoek) gevolgd door Ruifeleinde, ging het weer richting Avelgem. We kwamen daar uit op de Knok en vervolgden onze weg naar de Kaphoek. Ondertussen was onze bende al voor een groot stuk verdeeld in kleine stukjes, maar de bevoorrading in Rugge zou daar wel wat verandering in brengen... Hergroepering dus...

Soit, net voor de bevoorrading werden we voorbijgereden door een "mobilette" die onzen eigenste snelheidsmoto, den Andy, zeker wilde bijhalen. Hij rechtte zijn rug en hij was weg... Precies een pijl die uit een boog schoot!
Daarna kwamen we dan aan den oversteek aan de Oudenaardsesteenweg... Effen de baan over en aan het electriciteitspark naar links om dan via een plaatselijk rondeke aan het huis van de Wesley toe te komen. De welgekende plaats voor een schitterende bevoorrading. Enkele steenbakkers hadden de bevoorrading bijna gemist en waren door in de Waterhoek... Te geweldig zeker? Verstand op nul en blik te veel op oneindig? Plots beseften ze toch dat ze precies alleen waren en vonden ze de weg naar de bevoorrading.

Na een wat foto's, wat gekeuvel, een natje en een droogje, gingen we weer de baan op. De bult van Kluisbergen kwam dichter en dichter... We waren er nogal rap bij... Via Rugge naar den Turkenhoek en dan begon het echte werk. Het draaien en keren op de kluisberg zou beginnen.
Ik voelde direct dat ik hier zou moeten opletten... Mijn benen hadden ondertussen bijna 80 km rondgedraaid, dus kalmkes zijn en geen zotte dingen...

De kluis werd dus opgereden via de kant van Amougies. Voor de eerste keer sinds lang moest ik afstappen in het steile stukje waar de eigenlijke klim begon... Tja, te veel op enen dag? 'k Weet nie... Ondertussen waren zo goed als alle steenbakkers mij gepasseerd, nog nie veel gebeurd, da kon nie blijven duren hé... :-)

Na deze klim kregen we er een korte afdaling bij, maar dat wou natuurlijk ook zeggen dat we weer omhoog moesten... Het gekende stukje aan "Renard" zette me nogmaals met de twee voeten op de grond, de benen voelden nogal zwaar aan, maar ik zou niet plooien! Alhoewel... plooien misschien wel, maar zeker niet breken.

Na de Renard nog het klimmetje naar den Toren en dan wat tussenstukken en afdalingen die ons weer wat meer in groepjes bij elkaar bracht ipv al de "einzelgangers" onderweg... Na kluisberg ging het dan richting vliegveld van Amougies, waar onzen Brian vorig jaar een schone plas gepast had... Voorlopig geraakt hij er nog heelhuids door. Na dit mooie stuk, waar ik probeerde op John bij te halen, wat maar niet lukte, nog efkes omhoog om dan definitief de Kluis te verlaten!

Na een tijdje kwam den Rudy mij vergezellen... Zijne fysiek komt geleidelijk aan terug, maar het klimmen is er precies nog teveel aan... Soit, het komt wel...

Even later kwam er abrupt een einde op wat een heel leuke namiddag wat totnogtoe... Brian bleek nu iets verder gevallen te zijn, met alle gevolgen van dien... Waarschijnlijk een sleutelbeenbreuk, wat later bevestigd zou worden! Jammer...
John en Koen gingen mee met Brian om te wachten op de hulpdiensten... De rest reed verder.

Berre, Rudy en ikzelf waren samen... Steven kwam samen met Steve iets later...
Het stukje offroad tussen de velden achter Balta was voor Berre precies het signaal om nog eens door te trekken. Bij mij zat er op dat moment niet veel jus meer in de benen, dus moest ik de rol lossen... Rudy hield mij gezelschap...

Daarna werd het genieten op het technisch stukje achter het voetbalplein in Avelgem. Leuk, heel leuk, maar lastig na een kleine 100 km...

Uiteindelijk begonnen we de bevoorrading te naderen. Dat zou deugd doen en inderdaad, het deed deugd... De overgebleven steenbakkers werden verenigd en na efkes uitblazen gingen we weer op weg. We bleven nu langer samen en iedereen paste zijn tempo voor een groot stuk aan.

Achter de kerk van Outrijve naar rechts en daar het land ingestuurd om dan uiteindelijk uit te komen aan de grote baan naar Bossuit. Die baan over en het stuk door tot net over het kanaal. Achter het kanaal naar rechts richting Moen om dan wat verder de gekende "steenbakkers-afdaling" naar het water te nemen en dan het stukje langs de vaart te biken. Eenmaal dat gedaan ging het via de weg of de krier ernaast (jaja, sommigen waren zo flauw om de baan te kiezen, maar de benen beslisten dat :-)) tot aan de brug. Die over en langs de andere kant naar de "ballons". Die lagen er schitterend bij, wat ervoor zorgde dat Berre hier weer zijn hartje kon ophalen en zich eens goed liet gaan. Met heel veel moeite kon ik hem bijhouden, maar het werd zwaar, alhoewel ik er bleef van genieten.

Uiteindelijk kwamen we aan het zware stuk aan de vaart! Ons eerste stuk van onze tocht werd hier naar het einde gebruikt en het woog door! Hier kon ik Berre niet meer bijhouden, hij werd kleiner en kleiner... Tja... ik moet toegeven, het ging niet meer! Voor geen centimeter meer! Nu, het einde begon te naderen...

Nog een paar stroken doortrekken en we zouden er wel geraken... Via den Okkerdries ging het dan weer richting Heestert, waar ik (heel) moe, maar voldaan aankwam met een 104 km op de teller voor vandaag...

Na een paar consumaties dan weer richting thuis, want moest nog gaan eten vanavond... Gelukkig viel ik niet in slaap, da zou mij niet in dank afgenomen geweest zijn vrees ik...

Het werd een schitterende dag, schitterend weer, schitterende gezelschap, mooi parcours... kortom een perfecte bike-dag! Nie normaal!

Ik ben echt content Steenbakker te zijn en in zo'n toffe bende thuis te horen!

Door Nick

Read more...

zaterdag 13 oktober 2007 : TT Elsegem

Deze morgen voor de eerste keer op de baan. We zouden vandaag weer eens de kaap van de 100 km overbruggen. Deze voormiddag een tochtje in Elsegem en deze namiddag met een ganse boel steenbakkers naar HEestert... We zouden dus moeten doseren vandaag en dat is niet direct mijn sterkste kant...

Rond 7u45 kwam Yoerik naar mij thuis om dan samen naar de fabriek van Willy Naessens te rijden. Het is toch wel eens makkelijk een tocht zo dicht bij huis...

We bleken de eersten te zijn... we waren dan ook een halfuur vroeger dan de officiële start... Eerst vlug affiches uithangen, folders rondleggen op de tafels, inschrijven en dan op baan. Eerst nog Yoerik zijne voorband opblazen want die bleek te lossen en dan pas op weg...

Het was redelijk fris, de mist maakte het redelijk kil. Was content dat ik mijn winter onderhemdje aan had. Zo had ik het dan toch warm genoeg om te beginnen.

Soit, het parcours dan...

Om te beginnen reden we naar de Merkegemhoek om dan richting de schelde te gaan rijden. Via de Schelde ging het dan naar het gekende Domein De Ghellinck. Om te beginnen veel stukken van de Blosoroutes, maar tot daar, het was leuk...
Na de Ghellinck gingen we richting Beveren, via het golfterrein, langs Abdij van Beaullieu...

Geleidelijk aan gingen we naar den eersten "klim" van de dag. Dat werd juist voor de bevoorrading, die ter hoogte van de "Lustigen Boer" lag. Redelijk vroeg als je het mij vraagt... Na 15 km en er bleek geen tweede te volgen...

Na de bevoorrading ging het richting Bouvelobos, dat altijd leuk is om te doen en altijd smerig ligt ook. Twee weken geleden er nog doorgeschoven met de zomerbandekes tijdens den tocht van Vichte... Nu gelukkig winterbanden... en iets droger... Wel nogal redelijk smerig, maar kom.
Op reserve erdoor en dan kalmkes richting de kanten van Wortegem.

Op de privestukken na bleek het wel nogal veel van de blosoroute te zijn. Niet erg voor mij, maar vele stukken waren dus niet onbekend voor mij... en toch...

Op een bepaald moment slaagde ik er wel in de gracht te gaan uitmesten... Mijn voorwiel gleed weg over het natte gras, met alle gevolgen van dien... Den dezen de gracht binnen en de bike op de neus met een redelijk gehavende neus als gevolg. Alsof da nog niet genoeg was, bleek het ook nog eens een gracht te zijn met een aantal doornstruiken er in. Dit wilde natuurlijk zeggen dat mijn benen ook redelijk geschaafd en "doordoornt" zijn...

Uiteindelijk waren we aan Flanders Field en gingen we de Spitaalbossen in. Zoals geweten zijn dit ook wel bossen waar er veel uit te halen is. Dit deed de organisatie dan ook. Dit werd voor mij het op één (Bouvelobos) na schoonste stukske van de tocht.

Na de Spitaalbossen gingen we dan via Anzegem richting Grijsloke oftewel Gijselbrechtegem, waar we dan nog effen ietske van hoogtemeters gingen opdoen. Den boer die een stukske kriere als privé aansloeg zal weer gevloekt hebben... De Weedries werd erna weer omhoog gereden. Via een paar paadjes dan maar weer naar de Blaarhoek en de Kloosterhoek als logisch vervolg daarop.

Daarna naar 't fabriek van Willy Naessens om de bike af te spuiten, dan naar de villa ernaast en den hangar om nog wat te drinken...

Na een consumatie en een hotdog weer naar huis om de bike te kuisen voor deze namiddag in Heestert... :-)

Door Nick

Read more...

zaterdag 6 oktober 2007 : TT Beveren-Leie

Vandaag voorzien met een paar steenbakkers op draai te gaan in en rond Beveren Leie... Daar startte vandaag een toertochtje dat ik vorig jaar afhaspelde met een ondertussen ex-collega...Ter Varent was de plek waar we hadden afgesproken. Toen ik toekwam ter plaatse zag ik Slijkcrosserke... Hopelijk zou het weertje deze voormiddag beter zijn dan de donderwolk die hij precies was. Achteraf bleek zijn gezicht een logisch gevolg te zijn van een probleem met de bike... Fiets gaan afhalen bij fietsenmaker en de schijfrem helemaal scheef gemonteerd. Bike moest dus terug naar de LBS... zonder gebruikt te zijn.

Soit, dank voor de inschrijving. Ondertussen kwamen de andere steenbakkers ook aan. Birger, Bruno, Nico, Steve, Bart, nen collega van Bart en twee maten, Nick (Petanker) en ikzelf konden dan ook vertrekken.

Efkes na de start bleek mijnen kilometerteller niet te werken... Wiel verkeerd ingestoken bleek een beetje verder. Dan maar gestopt en wiel juist gestoken. Mij daarna efkes in het wiel gezet van twee laagvliegers om de groep weer bij te halen. Ondertussen begonnen we de gavers te naderen. Daar bleek het dat het toch wel redelijk vettig zou worden op bepaalde stukken.
We kregen zo goed als direct het "crossparcourske" voorgeschoteld. Redelijk sompig en vuil, maar geen probleem, in tegenstelling tot vorige week lag ik met winterbanden, gelukkig...

In al mijn geweld was ik een maat van Bart aan het volgen en reden we beiden verkeerd ter hoogte van het voetbalveld... Geen probleem, efkes de anderen achtervolgen en dan weer eens doortrekken. Dan eventjes wachten op de rest, blijkbaar niemand echt in de problemen op deze stroken.

Daarna redelijk op 't gemakske een stukske baan afgebold... Steve deed teken dat we zeker niet moesten wachten, dus reden we maar door... Birger bleef nog efkes aan de rekker hangen, maar dan was het ik samen met mijn naamgenoot. En ik zal het geweten hebben! Hij trok na een voor mij wreed ambetante grasstrook efkes door... Ik kon niet meer volgen. Daarbovenop reed ik net voor het klimmeke naar het Banhoutbos ook nog eens verkeerd. De zon verblindde mij en ik zag het pijlke niet... Soit, dan maar alleen doorgereden tot aan de bevoorrading. Daar stond Nick te wachten...

Na de bevoorrading kwam het hele leuke gedeelte eraan! Tiegem! Hopelijk kon ik mij hier goed uitleven en hopelijk zouden de benen het niet begeven midden de "heuvelzone". Net na Ingooigem en voor de eerste helling vanuit de Tsjampenstraat bleek ik Nick kwijtgespeeld te zijn... De zone rond Tiegem moet je op je eigen tempo doen, dus deed ik dat ook... Mijn tempo lag hier redelijk hoog, ik reed precies op wolken... Leuk om dat gevoel te hebben! Heel leuk zelfs... Efkes probeerde er nog iemand in mijn wiel te blijven tijdens de beklimming van de Hellestraat, maar dat bleef niet duren. Tegen dat we het paadje als verlengde van de Tsjampenstraat en den Boomgaard achter de rug hadden, bleek ik precies alleen op de wereld... Na Tiegem ging het dan weer richting Otegem voor de tweede bevoorrading.

Net voor die bevoorrading nog eens verkeerd gereden waardoor Nick mij net weer bijhaalde. De bevoorrading was op dezelfde plaats als de eerste, achter de kerk in Otegem. Wel handig, zo spaar je nogal redelijk wat volk uit...

Na de bevoorrading gaf Nick er een goede snok aan, ik moest sprinten om in zijn wiel te blijven... Tijdens de eerste stukken baan richting Sint Lodewijk, nam ik de kop om op bepaalde stukken tegen de wind in te gaan beuken... Tja, ge kunt soms ne keer goed zot zijn hé... Op een bepaald moment kwam Nick naast me rijden en meldde hij me dat hij zou plooien als het zo zou blijven. Die snok na de bevoorrading was dus een laatste wapenfeit? Een stuiptrekking vooraleer gans te begeven?

Enkele kilometers verder, rond Sint Lodewijk, ter hoogte van het Zonnebos, bleek ik hem kwijtgespeeld te zijn. Ik speelde vanaf nu haasje over met twee andere bikers... Geleidelijk aan kwamen de Gavers weer dichter. Via Gaverzicht, dan de grote baan over, om dan via de autosnelweg naar de Gavers te vliegen... Den entree van het domein langs hier lag heel mooi, iets verder bleek het dan wel wat vettiger te liggen. Amaai, de vuilste stukken gehouden tot het laatst...

Voor mij iemand aan het vloeken op zijnen derailleur, de versnellingen wilden niet mee... Hem iets verder dan laten weten dat zijn derailleur achteraan redelijk scheef stond... Best eens controleren achteraf...

Het laatste wapenfeit werd dan uiteindelijk een veld dat redelijk in de benen kroop... Als er één soort offroad is die ik niet zo graag doen, dan is het dat wel, door velden en grote graszoden... Nu ja, ik nam het er deze keer met plezier bij... De benen waren iets minder content.

Dan maar gestart met den après... Steve en Bart zater er nog, samen met Birger. Efkes daarna kwam Nick toe, nog heel wat later uiteindelijk ook nog Bruno... Nog Pascal (Rhumboy) gezien die nog moest starten, net zoals Rudy die toekwam om te starten als ik naar huis vertrok... Mij geamuseerd vandaag! Leuke tocht gereden, schoon weer, redelijk schoon parcours en leuk gezelschap...

Door Nick

Read more...

zaterdag 29 september 2007 : TT Vichte

Vandaag eens helemaal alleen op de baan... Ik kon zondag niet rijden omwille van nog maar eens een familiefeest, dus werd het zaterdag. Omdat al mijn "bike-buddy's" op zondag rijden werd het er dus eentje alleen en in eigen streek...

Bij het opstaan bleek al gauw dat het een grijs, vies, typisch Belgisch weertje zou worden... Echt voor Flandriens dus! Dat bleek ook al aan de start, niet echt overdreven veel volk dus. Jammer... Nu, ik werd al goed onthaald door den Eddy van de organisatie die er jaarlijks een gewoonte van maakt om de mensen goed te onthalen... Een goede PR dus!

Soit, vlug inschrijven en op de baan dus. Het begon met een plaatselijke rondeke in den achtertuin achter de kerk. Hier werd me al duidelijk dat mijn zomerbandekes nu en dan ne keer onvoldoende zouden zijn... Net achter deze strook stopte ik even, want door het grijze weer had de gps moeite met de satelieten te vinden... Hopelijk moest ik niet even lang gaan zoeken achter de goede benen!

Soit, we waren weer vertrokken. Het kille weer maakte dat ik nogal redelijk rap wou starten om goed warm te krijgen. Ik koos het wiel van iemand uit Dadizele... enkele kilometers later (rond de Kluisberg) zou blijken dat ik hem moest laten gaan...

Via Otegem ging het richting Heestert, waar we dan de oude spoorweg volgden. Hier kwam de trein pas echt goed op gang. Enkel efkes inhouden op het fameus gladde brugje halverwege de spoorweg... Daarna weer doortrekken om dan aan het containerpark een vervolg te breien aan het tempo... Naar den overkant van het water via de Brug in Escannafles en dan richting de fameuze berm waar we op moesten. Ikzelf kende die en zat dus op het juiste mes... de twee mannen die met mij mee waren blijkbaar niet, want ze kwamen dan een beetje achter... Dan werd het via Amougies richting de Kluisberg...

Via Enclus du Bas ging het logischer wijze naar Enclus Du Haut... Ik voelde het komen dat het via een redelijk smal strookje zou gaan waar het wel ne keer zou kunnen glijden... Ik heb daar in de afdaling ooit enen zien in de prikkeldraad belanden... amaai was da een klap! Nu, het viel vandaag allemaal goed mee, op eigen tempo naar boven en dat vormde helemaal geen probleem. Daarna was het een vlucht naar beneden om dan via de baan en een smerig stuk offroad aan de eerste bevoorrading te komen. Ondertussen had ik onze kerel uit Dadizele moeten laten gaan...

Juist voor de bevoorrading zag ik er maar weinig die niet te voet stonden. Ik was er, met mijn zomerbanden, natuurlijk één van... Anders was het waarschijnlijk wel te doen, maar ja, eigen schuld... Aan de bevoorrading kwam ik dan Kenny tegen en maakte ook kennis met de weinige andere bikers. Soit, daarna was het weer on the road!

Dit keer klimmen richting den Toren om via de parking de gekende afdaling te nemen. Daarna de "verbindingsblosoroute" waar het hier en daar toch mooi smerig lag! Echt leuk! De sfeer in het bos was ook lekker griezelig... je zag dus bijna niets! Door de mist en het donkere weer leek het alsof je in "The Blair Witch Project" zat...

Na de klim ging het dan in dalende lijn via de strook die evenwijdig ligt met de Pensemont... Onderweg Kenny weer tegengekomen die door zijn bril niets meer zag. Zonder bril ziet hij ook niets, dus weet ik niet hoe hij naar beneden gereden is...

Na de afdaling moest natuurlijk de beklimming weer komen... De PENSEMONT! Die doe ik dus wel graag hé. Ik vind dit persoonlijk één van de mooiste kanten om de Kluisberg te beklimmen! Soit, eenmaal aan de vierschaar - de klim lag er trouwens heel mooi bij - namen we de afslag links om dan richting de Kwaremont te gaan... Ondertussen waren Kenny en zijn maat weer al een stukje voor... Samen met een collega biker die het ook een hondeweer vond, begonnen aan de afdaling van de Kwaremont, maar duidelijk een heel stuk vlugger gedaald...

Door Berchem (alleen) vliegend werd het natter en natter... Nu ja, we wisten het op voorhand en ik vond het wel eens leuk. De man in de straat keek maar raar op als ik passeerde... Velen zullen gedacht hebben: "Kijkt dienen zot...". Na Berchem ging het via de Schelde naar Kerkhove. Via de enorm smerige Varent kwamen we aan de tweede bevoorrading, ten Huize Gerniers, de welgekende burgervader van Anzegem...

Na deze bevoorrading dan maar het "paadje naar het eind van de wereld" om dan via Elsegem naar Grijsloke door te rijden om dan via Kloosterhoek en den Blaarhoek de aansluiting te vinden op het Bouvelobos... en dat lag er ook smerig bij! Amaai... het werd hier en daar echt glijden... Velen te voet, ook ik op een bepaald moment... Ook hier speelden mijn zomerbanden echt in mijn nadeel... Het bos lag er smerig bij, het beet in de kuiten, maar het plezier kon niet op. Het "moddercrossen" is echt weer begonnen. Ik amuseerde mij te pletter, maar mijn benen stonden hier en daar toch op ontploffen, zeker als je bike zich plots vastzuigt in de grond...

Na het bos ging het weer richting Anzegem via de afdaling die aangeslagen werd door een boer... De Weedries werd ons hierop aansluitend onder de wielen geschoven. Via de gekende stapsteentjes kregen we dan ook nog het stukje Hemsrode aangeboden. Hier en daar toch ook mooi onder water... Leuk, leuk, maar nat en nat! Doornat...

'k Begon toch stilaan een beetje koud te krijgen, maar het einde was in zicht, dacht ik... We werden dan ook nog eens getrakteerd op de spitaalbossen. Mij ook hier geamuseerd, maar de jus verdween toch stillekes aan hoor! Na deze laatste bossen dan via heel wat gekende stapsteentjes weer richting Vichte waar ik mezelf dan trakteerde op een deugddoende warme douche. Het onderhoud in de douches door "Berke" werd uitstekend gedaan! Het zou eens overal zo moeten zijn, amaai!

Na een cola en een "stute me gekapt" weer naar huis!

Hier en daar moeten op de tanden bijten, maar de bijna 67 km alleen deden deugd! Mij geamuseerd en toch weer het echte Flandriengevoel gehad! Inbeuken tegen de wind, tegen de regen en gevochten tegen mezelf, en gewonnen!

Het was duidelijk een tocht die zwaarder gemaakt werd door het weer. Door dit slechte weer moest er niet veel meer bij zitten... Moest het echt mooi weer geweest zijn, dan zou het volgens mij al heel wat minder geweest zijn... maar kom, mij hoor je zeker niet klagen, volgend jaar ben ik er terug!

Merci "Wiel in Wielers"...

Door Nick

Read more...