zaterdag 28 juli 2007 : TT Lierde

Zuig

Zaterdagochtend, ja want zo moest ik mijn verslag beginnen van Jimmy, was het een en al druilerig wat de klok sloeg. De ogen en het weer waren zo slecht dat ik al gauw mijn lenzen in stak en daardoor mijn zicht wat beterde. Het zicht buiten daarentegen had ik zelfs met slechte ogen gezien. Slecht.
Ach ja, een mens doet maar 1 keer een TT van Lierde op 28 juli 2007, en met dat motto trok ik naar mijn collega-steenbakker en tevens ook werkmakker, Wouter.

Ten huize "Rapzat" kwam Wouter al snel de hoek omkomen piepen en ik zag al dat hij er niet gelukkig mee was dat het zulk leuk zomerweer was.
Enfin, met de regen in ons hoofd en vooral de moed om door te gaan achterin de auto, namelijk de fietsen, trokken we naar Lierde.

Toen we daar aankwamen en onze fietsen aan het uitstallen waren, kwamen er plotsklaps twee gele truien aan gereden. De klassementsrijders dacht ik ... maar het waren Berre en Casper. De één al wat geler dan de andere en ik dacht dat ze straks wel wat zouden verkleuren naar groen eens ze aan de tocht waren begonnen ... Nochtans waren er geen punten te verdienen voor de spurters maar goed.

Ik laadde mijn camelbag uit en constateerde dat ik wel eens een dorstige dag zou kunnen hebben. Note to myself Star date 234322 : Don't freeze your camelbag with Isostar! It wont defrost in these circumstances.

We trokken gezamenlijk naar de kantine om onze inschrijving te vervolledigen en zagen Jimmy, Pascal, Lichterveldenare en nog een één of de andere gek staan wachten om in deze plensbuien te gaan rijden met een fiets. Wouter moest al meteen om geld komen schooien omdat hij strategisch zijn portefeuille had vergeten thuis. Verdient dus duidelijk niet genoeg bij ons maar is wel zo slim om te sparen, handig.

Het bleek ook al dat we met Pascal al heel snel onze handen zouden vol hebben. Nu was zen soupappe te veel in zijn band gaan schuilen van de regen of van angst omdat hij zelfs al wist wat er hem te wachten stond. Even later, ja de volle 200m was het weer prijs. Pascal zijn kilometerteller vertrok van angst op zijn stuur en besloot niet meer te functioneren. Eens beiden tot een consensus kwamen zetten we onze heldhaftige TT-reis verder.

En het ging geen sinecure worden om hier heelhuids en zonder zweetplekken vanaf te komen. De eerste baggerstrook was al na een goeie 2km een feit. En wat voor 1! Het hotste en totste en schoof en slipte langs alle kanten. Mijn fiets werd al heel snel een mixer en ik de moddercocktail. Lekker die moddergrond in je bek terwijl je je suf zit te zuigen op je bevroren camelbag.
En de bagger bleef maar komen en eventjes werd ik sportief. Jimmy was namelijk wat verderop helemaal het noorden en dus ook de track kwijt en zette zijn bivak op in de lokale graskant. Het werd al gauw gezellig toen ik ook daar mijn tent opsloeg. Op identiek dezelfde plek, volgens Jimmy, slipte ik weg en kon gelukkiglijk snel voet aan grond zetten. Even verderop was het weer prijs. Ditmaal in een poel van modder en dat viel nog zacht. Jimmy besloot een wederdienst te geven en bleef dapper steken in de modderpoelbrij. Het olijke viertal stond het olijke modderduo op te wachten wat verderop.

En ik maar zuigen ondertussen ... nog niet ontdooit.

Aan de splitsing moest er gekozen worden en het was voor mij al zo klaar als een klontje dat je mij geen 52km lang modderbad moest geven. Pascal deed natuurlijk weer moeilijk zoals met de kilometerteller en soupappe en ook Wouter besloot de 52km zonder genade te enteren. Dappere ridders op hun verend stalen ros. Wouter zijn nieuw ros moest blijkbaar nog wat meer modderdoop ondergaan. Berre, Casper, Jimmy en ik besloten maar om de kortste weg naar de kantine te nemen namelijk de 25 km.

Jimmy had er duidelijk zin in want kon zich in de kleine baantjes niet inhouden met als gevolg dat hij bijna in de stekkerdraad hing. Flying Jimmy was almost born. Ik hoorde achter mij het rubber welig de tegels versieren. Gelukkiglijk.
Na de bevoorrading had ik meteen de kop genomen al bleek het weer niet het goeie moment. 3 Aqualibi-modderbaden stonden mij als pionier van de track te wachten en op goed geluk sneed ik me door de plassen door hier en daar een biet mee te graaien.
Een venijnige klim van 16% was het volgende wapenfeit en ik ging niet breken.

En ik maar zuigen ondertussen ... godver.

Uit pure miserie zocht ik mijn soelaas bij Jimmy Jerrycan en ik mocht van hem wat sippen. Met de opgedane energie besloot ik de Casper het vuur aan zijn schenen te leggen op weer zo een venijnige klim. Helaas stond er veel wind en was de vlam rap uit de pijp. Hijg.

Zuig ... "Jimmy!" riep ik.

Het ging maar omhoog en omlaag en Berre zette zijn turbo nog eens geregeld op met als gevolg dat den deze weer al eens aan de rekker hing.
Met verbeten gezicht trok ik me nog eens in gang op een klein klimmetje nog voor het einde en ik zag de Casper al in zicht. Ik zette me nog eens recht en net als ik dat deed dacht Casper hetzelfde om naar de voorliggende Jimmy te duiken.

Ik was al lang gestopt met zuigen ondertussen en ook met trappen want het ging toch niet lukken.

De sprint werd gewonnen door Berre, gevolgd door Casper en Jimmy in zijn zog. Ik stond weer niet op de foto. De fiets dan maar afgespoten en ingeladen, gerief om te wassen gaan halen en nog wat onderbroekentips gekregen van Casper.

Ik besloot maar wat te praten met de volgende clan die binnen kwam. Maar ze bekeken me niet eens en praatten niet terug ... Daar ging mijn sympathie voor de wielerwereld. Bende onverlaten ! Ik hoorde wat gegrom en gestom en bleek dat het niet moeilijk was dat ze niets zeiden ... ze waren doofstom. Oeps ... ik kon niet zuigen maar moest wel effen slikken ...
In mijn beste gebarentaal maakte ik duidelijk dak moe was en dat ik er enen ging drinken. De rest was een mengeling van vliegtuigsignalisatie en een verkeersagent die het verkeer regelt op een veel te druk kruispunt. Casper en Co zaten al aan den drank en ik besloot mee te doen. Even later kwamen de aangespoelde modderratten Pascal en Wouter ook nog toe met Lichterveldenare en Barty in hun zog.

Den aprés werd door Wouter en ik nog wat uitgebreid verder gezet ten huizen Jimmy.
Wat een hof !!!! Wat een zwembad !!! Wat een vr... enfin !
De afwezigen hadden zeer groot ongelijk zenne. We ate French fries at Jimmy Ice !!! en nog wat pinten ook , maar die dronken we dan uit. Onze dag was goed geëindigd en meer dan geslaagd. Eens thuis gekomen was het kuisen begonnen en kon ik eindelijk van mijn camelbag zuigen.

Zuig.

Door Birger a.k.a. Q-Bix

Read more...

22.07.2007 : TT Aalter-Brug

Gisteren eens een TT op mijn eentje gereden. Na een beetje twijfelen tussen Aalter-Brug en Pont-sur-Sambre (Fr.) werd het dus Aalter-Brug. Een toertocht die ik twee jaar geleden al eens reed samen met Nick, Kurt en Nico.

Was vrij vroeg aan dus rond tien voor acht al kunnen starten. Het zou dus wel lukken om de 75 km te rijden, én nog op een deftig uur thuis te zijn ook.

In deze tocht niet veel nieuwe stukken tegengekomen. De gekende delen van Knesselare, Beernem, Hertsberge, Bulskampveld, Doomkerke, Kruiskerke, St.-Maria-Aalter, ... Wel zat er redelijk veel asfalt in ...

Een stukske voor de eerste bevoorrading compleet verkeerd gereden, en moest het nu niet de eerste keer geweest zijn op deze plaats ... Vorig jaar op de avond-TT van Maria-Aalter met Berre op net dezelfde plaats ook verkeerd gereden. Ze doen het op die plaats bewust zeker om hun pijlkes onduidelijk te plaatsen !? Was blijkbaar de enige niet die hier verkeerd reed ... Net achter mij ook een biker die hier op het verkeerde pad was. Uiteindelijk beiden de juiste weg teruggevonden, en verder gereden. Hem nog proberen te volgen, maar het tempo lag voor mij ietske te hoog, waardoor de "rekker" dan ook gesprongen is.
Aan de bevoorrading kort kennis gemaakt met de biker van daarnet die forumganger Horsepower bleek te zijn.

Het middenste gedeelte dan. Het deel tussen de eerste bevoorrading (na ongeveer 25 km) en de tweede bevoorrading. Een stuk van maar liefst 40 km, met jammer genoeg veel te veel weg. Een heel lang stuk ook zonder ook maar iets tegen te komen dat op een bevoorrading lijkt. Behalve de cafeetjes dan, maar ik ben geen wielertoerist natuurlijk ...
Het duurde zo oneindig lang dat ik me zelfs begon af te vragen of er überhaupt nog een bevoorrading zou komen.

In deze 40 km werd er ook een soort wedstrijdje gereden tussen twee bikers voor mij (twee in een zwarte tenue van scott) en een 6-tal bikers uit een MTB-club (wit-rode tenue) achter mij. Nooit was er tussen hen een afstand van meer dan 200 m, maar de achterliggende wit-rode bikers slaagden er in dit anderhalf uur biken niet in om bij de twee zwartjes te komen ...
Ikzelf lag steeds tussen deze twee groepen. De ene keer in het wiel van de zwartjes, dan er weer tussen, dan in het wiel van de rood-witten, om net voor de bevoorrading weer bij de zwartjes te zitten ...

De tweede bevoorrading was in Maria-Aalter, een bevoorradingsplaats die heel vaak gebruikt wordt in toertochten in de streek. Na deze bevoorrading nog een tiental kilometer langs vooral goed rijdende krieren, en boereslagen om na een grote drie uur gereden te hebben terug in Aalter-Brug te arriveren.

Al bij al een teleurstellende TT door het lage gehalte off-road. Of zijn we ondertussen te veel gewoon ? Volgend jaar zal het waarschijnlijk toc Pont-sur-Sambre worden ...

Door John

Read more...

14.07.07 : pré-BBQ teetee - Bloso Zingem

Wat het weer in de voormiddag buiten alle verwachtingen in liet uitschijnen met name bewolkt, was ook het geval in de benen zaterdagochtend. De benen stonden zwaar en het was maar te hopen dat er zich een plaatselijke opklaring boven Zingem alsook ter hoogte van de dijbenen plaats ging vinden ...

Wat 'The day after Friday the 13th' al voor ongeluk te betekenen had bleek van toepassing op ondergetekende ... Het lijstje met vergeten spullen werd na de kilometrique en handschoenen ditmaal aangedikt met de helm. En het bleek al meteen een zware vergissing want you know ... Murphy's Law ? En ja hoor ... we waren nog niet goed vertrokken - allez we wáren nog niet vertrokken, van bij Steve zijn stek of ik lag al op zijn oprit vakkundig tussen de spaken van Steve steentjes te tellen. Mijn linkerschoen bleef merkwaardig genoeg vasthangen achter het kliksysteem zonder dat ik er al in vast zat. En dan ben je als een vis op het platteland als je links vastzit en rechts plots niet meer onderhevig is aan de zwaartekracht ...

Het ongeluk moet wel in de lucht gehangen hebben want 1km verder sprong een zwarte kat notabene - van angst om zoveel ongeluk te zien naderen - met een doodsverachting de beek in.

Amper 2 km voelde ik al dat de opklaringen niet in de voormiddag zouden plaatsvinden en ik werd dan ook vakkundig bij de eerste de beste glooing achteruit geslagen. Nog voor de Huisekoutermolen op de singletrack naar boven was het al Bingo. Benen op half zeven en het verstand kwam op de koop toe ook een paar seconden later. Het gebrek aan enige zin voor realiteit, namelijk dat je slecht bezig bent, bleek al bij het opdraaien naar de Huisekoutermolen.

Op die kasseistrook stond de rest deze al 2 maal gesneuvelde soldaat op te wachten. En ipv de benen eventjes stil te houden trok ik door op mijn angstgegener: de kasseien. Het duurde ook niet lang, namelijk 50m, eer ik opnieuw als een schotelvod lag te wapperen achteraan het 'peloton'. In de afdaling kon ik mijn overgewicht voluit in de schaal werpen en dat bleek mijn enige troef te zijn die dag. Een huifkar voorbijzoevend met de kin op het stuur en met 46.9 km/u naar de kop toeflitsen. Eventjes genieten. Maar alweer moest ik 100m verder lossen. Ik heet voortaan maar beter Mr. Toooiiinnnggg ... altijd aan de rekker.

Plooien wou ik niet en was het nu aan de Laaghoek of de Vaddenhoek stond het viertal opnieuw te wachten op onze rode lantaarn van de dag. Opnieuw was het verstand overal, behalve daar waar het nodig was want met enige zin voor zelfspot en humor, ook al had ik niets om mee te lachen, riep ik leukweg naar de staande wacht "Is het pauze misschien" en zoefde voorbij.

O ironie. De huifkar kwam me opnieuw tegemoet ... En hoezeer deze dag in herhaling viel, hoe meer ik in herhaling moet treden ... De 2.5l gevulde camelbag had zijn dienst al meer dan ooit gedaan. Zelfs de toegereikte druivensuiker van helper Jimmy kon niet baten om enig ledemaat dat de fysiologische trekken heeft van een been te voorzien van de nodige kracht om mee te kunnen.

Op de klim in Mullem trok ik nog eens de grote plateau rond om de zelfkastijding te vervolmaken. En dat bleek nog te lukken ook, want denkende dat ik al boven was, hield ik wat in en dat bleek alweer een zoveelste 'lapse of the mind' te zijn ... och ja dat kon er ook nog bij. Ik had beter wat overgehouden want Ouwegem door - alle ik denk dat het Ouwegem was want orientatie was een hersenoptie die ik thuis bij mijn helm had laten liggen - stond er daar een valse en nijdige klim met wind op kop. Het was een valse platte singletrack en nu zeiden de benen tegen het verstand voor het eerst "Als ge denkt dat je beter kunt, doe het dan zelf!" ... maw : Foert!

29 km al op de teller en we gingen nog een vervolg breien aan deze leuke en recreatieve tocht. Smaakt u enig sarcasme in deze zin ? Steve had het Lozerbos als dessert in gedachten en ja hoor ... eindelijk kon ik me eens uitleven. Het ging van hummus naar hummus en van jump naar jump. Eventjes werden de benen vergeten en werd de laatste druppel uit de camelbag gezogen. Leuke verpozing dat Lozerbos en ook al deden de benen daarna wat bitter, ik had me eens kunnen uitleven.

Ik putte zelfs nog zoveel vertrouwen dat ik het nog op een spurt waagde met Nick en John. Jammer genoeg was er geen official in de buurt want John week klaar en duidelijk van zijn rechte lijn af en sloot me in! Ik riep me maar zelf uit als winnaar ... het ging mijn enige troost geweest zijn die voormiddag.

Na nog twee frisse pinten achterover geslagen te hebben bij Steve thuis keerden we voldaan naar huis. En in het naar huis rijden begon het stilletjes aan op te klaren. We wisten het : vanavond Steenbakkersbbq en we waren er opnieuw door.

door Jimmy

Read more...

11.07.07 : TT Steenhuize

Vandaagmet onze collega Dark Dingo een mooi tochtje gedaan. Het weer zat niet zo mee, maar uiteindelijk zonder veel gedruppel 30 km kunnen afmalen.

Dark zijn knie wou niet mee en de eerste km's waren men benen precies verlamd (nog restanten van Otegem) zodoende zijn we maar voor de 30 gegaan om verdere ongelukken te vermijden.

Van Dark zijn ademhalingsmoeilijkheden weinig gemerkt, tenzij bij mezelf. Ver de rit zelf valt weinig te bemerken (tenzij dark dingo me gaat tegenspreken) : bergop, bergaf, redelijk wat off road. Enkel de bepijling kon wat beter. en voor de rest het aangename gezelschap van Dark.

Op den apres, samen met scubaluc, nog nagekaart en onze strafste verhalen optafel gegooid.

door Jimmy

Read more...

07.07.07 : TT Otegem

Zoals we hadden gezegd was ik vandaag met volle moed en volle goesting opgestaan om te gaan kijken wat moeder natuur daar had neergelegd in de buurt van Otegem. Haar zin voor humor tart alle verbeelding en je begint al heel snel groen te lachen als je De Kluis, Kwaremont, Patersberg en Tiegemberg voorgeschoteld krijgt.

Enfin, daar aangekomen zag ik Kommil Foo al zijn plunje aantrekken en zijn stalen ros stond al glimmend naast hem te wachten. Opnieuw was ik er in geslaagd om iets te vergeten : de handschoenen. Gelukkiglijk had Kommil er nog een extra paar bij en als bij wonder pasten deze stijlvolle doch confortabele handschoenen me. Steve kwam er zich ook bij plaatsen en samen vertrokken we naar de inschrijving.

Vakkundig plaatste ik me al achteraan omdat da toch de toon ging worden vandaag. Je kan niet snel genoeg wennen aan de omstandigheden. John was al aanwezig aan de ingang en Nick vervolledigde al snel onze Steenbakkerstrein. We vertrokken in gestrekte draf naar de Kluis. Al in de verte zag je dat hij spottend met ons lachtte.

De aanloop naar de Kluis ging aan een strak tempo met eventjes een klein oponthoud voor Steve toen deze een cyclocrosster wou passeren. Op een singletrack moest ik al snel de rol lossen maar op het einde van de strook vond ik al snel de benen terug en reed ik op een gezapig tempo de 200m toe. Dat ze me gingen overboord gooien wist ik wel, maar ik wou me nog niet zo snel gewonnen geven en beet dus wat door.

Bij de eerste lichte glooiing wist ik al hoe laat het was en zei tegen mezelf "Niet opblazen". Ik zei de Steenbakkerstrein vaarwel en begon op mijn eigen tempo aan de eerste strook : L'alumette. Hier wist je meteen waarom ze die straat zo hadden genoemd... Om hier op te rijden zonder problemen moet je al gauw een brandende lucifer in je broek steken, pas dan zal je vooruit geraken. Halverwege zie je de Alumette glooien en denk je ... Pfff ik zen der ... Tot je na een afdaling weer een neep ziet ... en nog een , en nog een ... My rikketiktik did boenkeboenkeboenke and a little bit to many ... Al stappende naar boven dan maar terwijl de achtervolgers me voorbij gingen.

De afdaling van de Kluis was meteen een verademing en tot men grote verbazing was de eerste bevoorrading al na 13km !!! Ik was wel al moe maar zo moe nu ook niet ... Bij het opdraaien naar de Kluis opnieuw moest je blijkbaar links ergens omhoog rijden maar natuurlijk vond ik het weer nodig om dit niet te doen ... en de Kluis op te rijden. Boven aangekomen zag ik tot mijn vebazing geen pijltes meer ... tiens. Weer naar beneden de bevoorrading opzoeken en opnieuw vertrekken vanaf daar. Nu zag ik dus idd het pijltje naar links hangen en zat op de goeie weg meteen. Met een paar man in mijn zog en in zicht voelde ik me wa meegezogen al kwam ik er nooit niet bij.

Al naderde ik wel serieus op een voorganger in de aanloop naar de Vierscharen. Weer zo een helling die kan tellen en een singletrack downhill waar het verstand eventjes op low activity werd gezet. Met een strook hier en daar voor de kiezen ging het naar Tiegem waar ik het parcours maar al te goed nog kende ... Zo goed zelfs dat ik ook dáár den Tiegemberg volledig opreed terwijl dit eigenlijk niet moest.

Ik was er bijna en John raapte me nog op onderweg. Ge moet niet denken dat em zou duwen zenne. Dus reed ik de laatste km's maar zelf. Terwijl we naar de kerk van Otegem toe reden haalde ik opgelucht adem ... tot de kerk opnieuw van ons wegging !!! AL even gauw kwam ze terug in het vizier. Ik zat er al redelijk door want toen de John me bijhaalde dacht ik dat het Nick was. Pas aan den aprés vond ik dat Nick serieus veranderd was.

Na een paar wittekes kwam ik er weer wa door en leerde ik nog wat nieuwe mensen kennen zoals Kluisken, Fritsie en Lichterveldenoare. Het was weer een mooie tocht en vooral een ervaring rijker.

AVS : 18,2 km/u

Max : 63 km/u

Dist. : 41,31 km

Time : 2u15m44sec

door Birger aka Q-Bix

Read more...

01.07.2007 : TT Ramegnies-Chin

Ramegnies-Chin , nog nooit van gehoord !
Doch zou ik deze aandoen vandaag .Ik wou de reputatie van de Steenbakkers behouden als kenners/liefhebbers van deze regio .
Niemand anders van de collega's die kon , zodus ging het waarschijnlijk een tochtje alleen worden .
Op het forum van mountainbike.be gezien dat nog enkele forumbikers zouden afkomen , dus we zouden wel zien .

Thuis dan vertrokken met de klok op 7u15 , richting E17 via Deerlijk naar Kortrijk en dan Doornik volgen E403 en afrit 1 nemen en het bordje Ramignies-Chin 3km was al in zicht . Na enkele minuutjes al het ' o zo gekende plakkaatje : VTT ' te zien , en ik was al aangekomen ( gebeurd niet veel in deze streek dat het zo makkelijk te vinden is ) .
The place to be was een oud voetbalveldje met een al even oud kantientje en kleedkamers , eigen aan de streek maar toch zo cosy zou ik maar zeggen .
Zoals altijd waren de organisatoren al weer heel vriendelijk .
Bij het uitladen van de bike zag ik algauw iemand van Anzegem ( met 2 vrienden ) die ik ken van vroeger op school en die ik af en toe ook al tegenkwam op TT's .
Hij had blijkbaar ook die microbe te pakken die ik bij niemand van ons Steenbakkers waarschijnlijk zal moeten uitleggen ?!
Dus naar binnen gegaan voor de inschrijving bij alweer 2 vriendelijke dames , efkes geschrokken toen ze zei ' cinq Euro s.v.p. ' , niet dat ik het erg vond zunne maar kwas het niet gewoon van de Walen . De gratis koffie en koekjes en de nog komende degustatiedrank voor den après maakte ook al veel goed .
Het was ondertussen 8 u en de Anzegemnaars zouden vertrekken . Ik zou nog efkes wachten op enig teken van Hanzie en/of Lichterveldenoare die ook zouden afkomen .
Nadat het 8u20 was nog niemand te bespeuren , dus ben ik maar vertrokken .
Bij de eerste km's heel veel off-road stukken en ze waren echt prachtig , vooral veel stukken die geimproviseerd werden . Het was ook hier en daar echt naar een spoor zoeken aangezien er bijna geen kat komt en het gras heel lang stond . Zelfs op een bepaald moment dwars door een volstaand korenveld moeten rijden , en dat klettert wel beetje aan de beentjes . Ook hier en daar wat beekjes doorzwommen door de vele regen maar al bij al niet te vettig . Ook mooi bosgebied met een even mooi technisch singletrack . De bepijling was op de grond maar wel heel wat duidelijker ( en meer ) den de meeste Waalse of Franse TT's . De organisatoren vroegen het ons telkens of we de bepijling in orde vonden . Drie keer beetje verkeerd gereden is nu wel nie zo erg .
Een keer heb ik heel wat getwijfeld op een mooi hellend stukje met op het einde een technisch klimmetje en op een afgehakte boom ging een pijltje maar twas niet echt duidelijk welke richting , links omhoog op een hele hoop grote stenen richting industrie of een afdalingske met een heel smal strookje langs een stuk weide . Ik koos het laatste maar algauw werd duidelijk dat dit stukje bijna niet te doen was om zonder kleerscheuren door te komen ( o.m. veel dikke takken en héél smal ) .
Ben dan maar teruggekeerd en die stenen opgewandeld , en wat zag ik daar beetje verder , oef een pijlke op de weg ! Zeg wel oef want ge zit daar in de middle of nowhere , da ganse tocht geen medebiker te bespeuren !
Dan een paar km verder had ik mijn eerste opdracht , een biker in zicht !
Twas op een hellend gravè stuk beetje vergelijkend met molen Ter Klare . Ik had hem al redelijk vlug beet op de singletrack net erna , het moeilijkste stuk van de ganse tocht vanwege het lange gras en moeilijk om op de zelfde lijn te blijven rijden . Af en toe zat men wel ne keer in een geul ( of zeg maar gracht ) nen halve meter dieper . Het beste was hier dan zoveel mogelijk waar het kon net op het bietenveld te rijden .
Na deze te hebben overleefd kwam ik aan de eerste bevoorrading met welgeteld 4 voorgangers !
Drie clubleden ( van ergens rond Aalst ) reden door en de andere was ook alleen en ook vlaming ( Angelo aka Bostrippertje ) en net nieuw op het forum . Hij sprak mij onmiddellijk aan vanwege mijn tenue waarbij er Harelbeke opstaat . Hij was dus van Harelbeke en zo begint dat . We hadden zo'n 20 heel mooie km's achter de rug en besloten om samen de tocht verder te zetten . De walk-man had hij niet meer nodig , er was heel veel te vertellen ! Een Steenbakker in spè ?
Van de laatste 20 km's valt weinig te vertellen buiten dat het meestal van die brede gravè krieren waren die wij als mtb-liefhebbers niet zo zeer lusten , maar niettemin hebben we ons geamuseerd !
Bij het aankomen de fiets kunnen afspuiten zonder dan ook te moeten aanschuiven en een douchke gepakt in de visiteurs kleedkamer ( ik voelde mij zoals een jong kereltje in zijn prè-miniemen carriere !
Het water was niet echt warm te noemen , zeg maar koud , maar t'kan ook deugt doen .
Op den aprés 4 stuks ' abbayes des rocs ' gedronken , de drie soorten geproefd : blond amber en bruin en kmoe zeggen heeeeeeeel lekker !
Is eentje om zekers nog te drinken op een van de volgende waalse TT's want ze zouden hier en daar degustaties doen .
Ook nog Hanzi zien toekomen die om 9 u was vertrokken samen met zijn vrouwke , vandaar !
Om 13 u afscheid genomen van de plaatselijke bevolking en dan richting huis om in de namiddag nog een uitstapje te doen in het onverwachtse mooie weer !

Tot volgend jaar !

door Pascal aka Moonrider

Read more...