27.05.2007 : TT Montroeul-au-Bois

Pas zaterdag laat beslist om met Berre en Pascal naar Montroeul-au-bois te gaan biken, een Waals dorpje niet ver van het bij ons Steenbakkers beter bekende Quartes! Nieuwe tocht en we wisten dus niet aan wat we ons konden verwachten, temeer het ook nog maar de tweede keer was dat men organiseerde ( 1ste keer 50 deelnemers !!! )

Dat het ook nog de voorbije nacht eens goed moest regenen zullen we ook geweten hebben ! Toen we aankwamen bij de ‘chapiteau’ om ons in te schrijven bleek Pascal er al te zijn. Wij dus met z’n drieën op weg. Na enkele honderden meters stuurden ze ons direkt dwars door een weide recht omhoog, amaai, onzen ‘asem’ was direkt gebroken!!

De rit zou geen tocht voor watjes worden, ze stuurden ons alle krieren en weiden in die ze maar konden vinden, en op de koop toe gene meter plat. Na een leuke smalle afdaling moesten we direkt links op, niet te doen, dan maar tevoet naar boven, maar wat volgde waren de mooiste Km’s van de tocht : een lange bospassage, op en af , we waanden ons echt in de Ardennen, gewoon de max.

Na 13Km bereikten we de eerste bevoorrading ( die ook dienst deed als 2de ) aan een zendmast. Deze was toen nog OK. Ondertussen hadden we wel al enkele keren kennisgemaakt met de typische bepijling : nl redelijk verwarrend, maar we waren nog nie misreden!

We vervolgen onze weg, en men zit ginder echt niet verlegen om ons door een of ander ‘stuk’ te sturen, maar ‘trôp is teveel’ : tijdens de klim terug naar de bevoorrading moet iedereen tevoet naar boven : nie te doen van de plakkende modder, alle wielen blokkeren af komt vast te zitten!
Na wat kuiswerk boven vervolgen we onze weg en na wat geharrewar met de bepijling komen we tot onze grote verbazing na 36Km terug aan in de ‘chapiteau’ : bleek dat de 45Km nl de 35 + de 10Km was! Nu, we trokken ons da nie veel aan, de bike wash lieten we ook al aan ons voorbijgaan en douches waren er evenmin, maar het parcours was om van te snoepen ( behalve die eene strook dan )

Conclusie : mits wat aanpassingen aan bepijling en bevoorrading ( ze waren nie echt voorzien op een 350-tal bikers ) kan dit een schone tocht worden, het parcours is dat al !!!

Geen cijferkes deze keer wegens al onze computerkes defekt. Voor de liefhebbers : filmke en foto’s te vinden op het forum van onze site !

door Steven

Read more...

26.05.2007 : TT Kaprijke

Vandaag samen met Steve afgesproken om te gaan biken in Kaprijke. Yoerik had gisteren afgebeld, Rudy zou later starten. Wij dus met z'n tweeën op weg...

Ik wist helemaal niet wat ik ervan zou kunnen verwachten, plat dat wel ja, maar van parcours? Da wist ik nie... Volgens het forum mtb.be is het een mooie tocht, met veel potentieel en veel mooie off road stukken.

Toen ik toe kwam begon het te regenen... Tegen dat de bike van de wagen was en ik volledig klaar, was het gedaan met druppelen. Ik nam mijn regenjas dus niet mee, want over het algemeen is het dan toch meer tot last dan iets anders...

Steve stond al te wachten toen ik arriveerde aan de inschrijvingen. Ik mij dus vlug ingeschreven voor de 90 km... We zouden wel zien, maar de 70 waren zeker het minimum... We kwamen al gauw een splitsing tegen voor de 50 km... Diegenen die twijfelden, zouden dus niet lang mogen twijfelen of ze zouden ofwel op hun tandvlees zitten, ofwel vloeken dat het te vlug voorbij was...

Wij kozen dus resoluut voor de 70 km... De enige spelbreker zou misschien wel eens de wind kunnen worden. Die was nogal redelijk nadrukkelijk aanwezig. We zouden wel zien, misschien hadden we hem wel in de rug de laatste kilometers?

In het begin bleven we enkele meters achter de Herders en co hangen. We reden bewust niet op hun tempo mee, want die mannen kunnen een redelijk stukje biken. Het viel wel op dat we er een paar konden bijhalen in de stukken offroad, maar verhard waren die dan weer weg.
Na een stukje offroad met een schone singletrack, stopte ik onder een brug om mijn onderhemd af te doen, ik had het al meer dan warm genoeg. Ondertussen kreeg ik ook nog een sms'ke om te beantwoorden. Rechts van ons hoorden we ondertussen een paar bikers vloeken... Waarom? Het was blijkbaar nogal redelijk smallekes en glibberig door het natte gras. Direct daarna kregen we een talud voorgeschoteld die ik niet boven geraakte... Ik trok mijn stuur omhoog en kantelde bijna, moet toch nog het lichtere gewicht van deze bike gewoon worden op zo'n stukken. Aan de rode lichten keek Steve eens en die bleek 33% geweest te zijn, die talud! Niet niks dus...

Aan de overkant van de weg stond er ons een mooie speeltuin te wachten. Den talud weer omhoog op het zand... Was mooi te doen, maar de biker voor mij viel jammer genoeg stil... Hij zei het zelf dat het jammer was, dat het zeker te doen was...
Direct daarna steil naar beneden het bos binnen en hier volgde heel wat draaien en keren! Schitterend, op en neer, steil naar beneden,... Steve kwam een stuksken achter, hij stopte (zoals het bikers ondereen betaamt) voor een gevallen biker achter zich.

Het minste stukje voor deze tocht lag voor mij tussen de twee bevoorradingen, buiten het stuk bos dat daar tussen lag. Ondertussen vlamden we nogal redelijk tijdens deze kilometers. Dit toonde ook aan dat de meeste stukken verhard zich hier bevonden.

Na de laatste bevoorrading doseerden we onze krachten iets meer. Jammer genoeg vergat ik mijn hartslagmeter weer aan te leggen zodat ik geen zicht meer had op de gereden kilometers... Steve hield die dan wel weer bij, gelukkig...

Op een bepaald moment kregen we een schitterend stuk bos voorgeschoteld! Steve draaide efkes verkeerd, maar dat had ik dus niet gezien, daar ik me juist in deze draai efkes voor hem had gezet door een ander spoor te kiezen. Ik reed dit stuk op mij eigen tempo en wou eens goed vlammen. Het was wel een mooi lang stuk! Schitterend! Hier doen we het voor!
Op een bepaald moment zag ik dat Steve niet meer in mijn wiel zat en ik wachtte dan ook op een plaats waar het te doen was, de rest was immers allemaal singletrack.
Na efkes kwam Steve er ook weer bij...
Iets daarna volgde nog een fameuze zandstrook. Hier werden de benen nog eens gecontroleerd op de aanwezige (of afwezige?) jus en kracht in de benen.

Vanaf daar wist Steve me te vertellen dat de jus bijna uit de benen was... Nu ja, die 70 km waren misschien plat, maar die wind speelde ons soms parten...

Naar het einde toe werden we nog bijgehaald en gepasseerd door twee "ouderen" op de bike.

Het laatste zware stuk (dodelijk voor wie al op het einde van zijn krachten zit...) was het laatste bos. Dwars door het bos, zonder paadje, inzakken in de bladeren en turf, draaien, keren en niet echt aangeduid... Amaai, nog effen puffen... Daarna was het in sneltrein naar den arrivée, tot we nog even moesten stoppen aan de lichten en dan weer de sneltrein op gang konden trekken... iets tusse de 30 en 35 km/h haalden we nog uit de benen.

Aan de arrivée nog vlug iets gedronken en dan weer naar huis.
Voor een "platte" tocht viel deze wel heel goed mee! Ik keer hier wel terug als het kan volgend jaar!

door Nick

Read more...

18.05.2007 : La Transvillage Gedinne

Aangezien er met het Hemelvaart weekend terug een weekendje Ardennen met de schoonfamilie op het programma stond in Gedinne ging de bike natuurlijk mee.

Vorige ervaringen daar waren zeer goed meegevallen, en aangezien neefje ‘Berre junior’ er ook terug bij was met z’n nieuwe mountainbike nb, mochten we deze uitgelezen kans niet aan onze neus laten voorbijgaan.

Gezien onze ‘Junior’ al wat ouder is geworden ( 14 ) en wat meer ervaring heeft konden we ons deze keer aan een langere tocht wagen ! We zouden kiezen voor de ‘Transvillage’, goed voor 70Km met start dus vanuit ‘ Gedinne-vakantiehuis ‘.

De Transvillage spreekt voor zichzelf : de tocht doet bijna alle dorjes in de wijde omgeving van Gedinne aan en kon dus op alle momenten ingekort worden. We zouden zien hoelang we het zouden uithouden !

Vrijdag om 7.45U vetrokken we vanuit ons huis afdalend naar Gedinne centrum, alwaar we, nabij de kerk de blauwe pijlen terugvonden die we gans onze tocht zouden moeten volgen.

We verlaten Gedinne licht stijgend om na ong. 1.5Km een eerste off-road klim voorgeschoteld te krijgen die wat later terug asfalt wordt. Daarnaa komt een eerste hoogtepunt van de tocht : we draaien rechts af, en gaan direkt een technische singletrack in, dwars door een donker bos.
We duiken naar beneden en we zijn pas uit het bos als we door een wed biken : dwars door de ‘ruisseau de Fontenelle’ , prachtig !!!

Terug klimmend ( off- road ) bereiken we Louette – St – Denis. Zo gaan we op zoek naar het volgende dorpje : Houdremont. Na weeral enkele Km mooi off-road komen we in het slapende dorpje aan, enkel wat boeren zijn aan de slag.

Na Houdremont wijken we even af van de blauwe route omdat we het stuk door het trouwens prachtige ‘bois côrai’ vorige keer al gedaan hebben. We opteren om even de gele route te volgen langs de ‘Ferme Longchamps’.

We komen terecht in een echt desolaat landschap, we biken op een hoogvlakte met rondom ons de uitgestrekte wouden van Gedinne : hier waan je je alleen op de wereld !
Wat verder komt de ‘Ferme Longschamps in zicht : een enorme boerderij met ook heel wat beesten ! We draaien weg van de boerderij en duiken dan het woud in en er pas een 8-tal km later weer uit te komen !!!

Zo klimmen we door prachtige bossen naar te ‘Tour du Millernaire’, het hoogste punt van onze tocht, gelegen op 503meter boven de zeespiegel !
Dan biken we in volle vaart naar het dorpje Willerzie dat we al even vlug verlaten om ons weer in de bossen te crossen !

Het stuk tussen Willerzie en Bourseigne-Neuve is wellicht het mooiste wat de tocht te bieden heeft. Het zijn schitterende Km’s : eerst biken we langs een zijriviertje van de ‘Hulle’ over schuinliggende gladde boomwortels, lekker technisch, en bij ‘prés à l’eau’ zien we een jong hert vlak voor onze neus wegrennen!

Na het dwarsen van de N952 bij de ‘Pont Collin’ wordt het pad nog ruiger, en zien we rechts van ons enorme rotsformaties en links van ons horen we de ‘Hulle’ kletteren ! Wat kan de natuur toch prachtig indrukwekkend zijn ! Maar lang zouden we niet meer genieten, alhoewel.

Na enkele Km’s draaien we bijna haaks naar rechts af en moeten meteen op de kleinste versnelling terugschakelen. We krijgen een lange en mooie klim voorgeschoteld, in het begin zeker niet gemakkelijk, stijgingspercentage van 15 à 17% over natte rotsen, geleidelijk overgaand in een breder bospad maar nog steeds stijgend. We zijn pas boven als we het mooie en vredige dorpje Bouseigne-Neuve bereikt hebben.

Nu volgt een machtig lange afdaling : na het verlaten van het dorpje gaat het steeds steiler naar beneden, we nemen enkele haarspeldbochten en plots moeten we rechts afslaan naar een prachtig bospad : we dalen via enkele spectaculaire bochten off-road af naar de Houille. We dalen steeds verder af langs die rivier en bij ‘ Pichelotte’ steken hem over ( met brugje ).

Aan de andere kant van de Houille biken we verder op een breed licht stijgend bospad dat ons naar het volgende dorpje in onze ‘Transvillage’ brengt : nl Vencimont, bij vele mensen bekend van het vakantiedorp aldaar. Bij de brug over de Houille pauseren we even ( waar een 3-tal bikers ons pad kruisen ) , we hebben reeds 45Km op de teller en m’n jonge kompaan begint het moeilijk te krijgen : hier ondervind hij aan den lijve dat 50Km biken in de Ardennen niet te vergelijken is met een TT in Wevelgem !!!

We beslissen om in het volgende dorp Rienne via de weg terug naar Gedinne te rijden, maar eerst wacht ons nog een mooie afsluiter ! We moeten nog bijna 200hoogtemeters overwinnen om in Rienne te geraken ! De eerste Km is de steilste en ook het meest technische stuk van de klim. We draaien en keren steil naar boven, terug 15 à 17 % .

Wat verder biken via een schitterende lange singletrack ( door loofbos ) voortdurend licht stijgend door het ‘Bois de Sart Custinne’ naar Rienne. Op dit stuk moet mijn jonge compagnon werkelijk op z’n tanden bijten, maar toch haalde hij het !!
Eenmaal in Rienne aangekomen reden we dus via de weg naar Gedinne terug en kwamen we met 57Km op de teller terug aan in ons vakantiehuis !!

Cijfertjes : 57Km à 15.9 avs met bijna 800hoogtemeters, max klim : 17%

Conclusie : de streek rond Gedinne is gewoon prachtig om te biken en de bepijling was nagenoeg perfect, als je dan nog de kaart bij de hand hebt, kan je bijna niet misrijden !! Mijne compagnon ( en ikzelf ook natuurlijk ) hebben ons weer eens goed geamuseerd ( en ook afgezien).

door Steven

Read more...

20.05.2007 : TT Opbrakel

Vandaag sinds lang eens helemaal alleen op stap... John was naar Beuvry in Frankrijk, Berre zit in het Brugse, Steven is op weekend, Wouter is geblesseerd sinds Wissant, Pascal is ziek, Yoerik zit thuis,...
Soit, ik wou de benen losrijden na donderdag en ging naar Opbrakel. Ik had beloofd aan Helena dat vroeger thuis zou zijn dan anders door de daguistap van donderdag... Belofte maakt schuld dus.
Ik 's morgens naar Opbrakel en daar de korte afstand gaan doen, 30 km... We zouden zien wat dat geeft.

Bij de inschrijving kwam ik direct Grote Plateau, Cowboy Peter en Lok36000 tegen. Die gingen voor de grote afstand, natuurlijk... Ik mij inschrijven en dan ook weg... De benen leken inderdaad nog wat zwaar van donderdag, maar dat zou gaandeweg wel verbeteren...

Deze tocht zou mij op stukken brengen die ik nog niet gedaan heb, maar toch niet zo heel ver van ons thuis zijn... Het zou dus leuk worden en ik kon eens helemaal op mijn eigen tempo rijden, zowel klimmend, plat, dalend,...

Op zich vond ik het wel een mooie tocht, met mooie stukken zoals Bois de La Louviere, La Motte, La Potterie,...

Wat mij vooral opviel, was het verschil in niveau... Ik die met redelijk zware benen zat, kon iedereen die ik in de verte zag rijden, makkelijk bijhalen en achterlaten. Het deed me denken aan mezelf in het begin, respect voor al diegenen die van de eerste kilometers al in het rood zitten en het toch volbrengen!

Op 't gemakske vervolgde ik mijn weg en genoot ik van de natuur en van de mooie stukjes offroad. Wel soms redelijke stukken verhard of op de oude spoorweg, wat niet echt spectaculair was... Nu ja, de korte afstand moet voor iedereen toegankelijk zijn hé, maar toch was het leuk.
Hier en daar een pittige afdaling waar een beginner toch wel soms eens extra zal slikken.

Uiteindelijk werd het Brakelbos dan het laatste stuk dat echt eens mooi was, met hier en daar een stukske echt ploeterwerk. Nog efkes doorgaan en we waren er...
Nog vlug de bike afspuiten, want veel volk was er nog nie... Nog nen ice-tea naar binnen en dan naar huis om juist de limiet van 11u te halen! De vrouw was weer content, voglende week dus weer een langere afstand...

Kaprijke, here we come voor de 70 of 90 km...

door Nick

Read more...

17.05.2007 : TT Wissant

Vandaag stond de "Wissantaise" op het programma. Tot nu toe was de vorige editie van den dezen één van de mooiste tochten die ik reed! Schitterend gewoon. Het was dus weer al een tijdje dat ik naar deze tocht uit keek! Enige nadeel, het is dus zeer vroeg opstaan om er op tijd te geraken...

Pascal had de de dag ervoor laten weten dat hij door een plotse koorts geveld was en dus niet kon meegaan, jammer!
Om 5u30 had ik afgesproken bij Yoerik om dan door te rijden naar Waregem en daar om 5u45 Rudy op te pikken. Samen reden we dan naar de grensovergang in Rekkem. Daar stond Berre ons reeds op te wachten met Wouter. John kwam iets later... Van Andy jammergenoeg geen spoor... Petanker en Vommie van het forum mtb.be kwamen ook nog aansluiten en wij weg...

Wij dus richting Wissant in de regen. Het leek weer te worden zoals vorig jaar... Regen tot we ginder waren en dan mistig weer om later over te gaan in mooi zomerweer... Het bleef echter wel lang regenen vandaag! Hopelijk zou het geen regentochtje worden, want dan zou de tocht veel aan amusementswaarde inboeten!

Toen we toekwamen in Wissant konden we zo goed als aan de deur parkeren... In Vlaanderen zou dit toch geen waar zijn zunne... Het zou een overrompeling zijn, in Frankrijk dus niet! Schitterend, die kleinschaligheid.
Na ons ingeschreven te hebben, konden we van start gaan. We hadden net de groepsstart gemist, maar dat was niet erg, we konden dan op ons gemakske en zonder al te veel drukte aan de slag...
Na een paar kilometers kwamen we Scubaluc al tegen, die het te warm had... Nog geen vijf kilometer gereden en we hadden er ook al een hoop gezien met heel wat pech! Amaai, het leek een slagveld te worden.

Het werd ook al gauw duidelijk dat het weer zijn invloed had gehad op de staat van het parcours. Via La Basse Sombre, Les Gros Hures en Le Courtil Brulé gingen we op weg! Het zou weer puur genieten zijn! Direct klimmen, dalen, klimmen, dalen,... zonder enige kans op recuperatie. Wouter toonde direct dat hij weer in form zat... Als het klimmen was, was hij steevast voorin te vinden... Net als Yoerik die blijkbaar ook wel een goede dag had! Na een achttal kilometer kwamen we in het dorpje Hervelinghen. De afdaling ervoor bleek toch wel heel pijnlijk geweest te zijn voor iemand... We gokten op een gebroken sleutelbeen te zien aan de manier waarop de man liep...

Na deze stukken ging het richting het dorpke Bonningues-Les-Calais, om dan richting de "Mont Blanc" te gaan. Verder volgden ze elkaar vlug op, de beklimmingen, de afdalingen, de offroad stroken,... Net voor de eerste bevoorrading kregen we nog een mooie singletrack voor de wielen geschoven! Amaai, net voor het opdraaien van de grote baan, was het effen afstappen omdat er geen aanloop kon genomen worden door enkele tragere voorgangers, maar geen erg, we hebben geduld...

Aan de bevoorrading kwamen we dan nog Petanquer en Vommie weer tegen, die iets vroeger vertrokken dan ons. Na wat gebabbeld te hebben, bleken de mannen die de bevoorrading verzorgden de enige die Frans spraken.

Een paar kilometer na de bevoorrading mochten we een bos binnen en daar was het puur genieten... Het Domaniale de Guines was schitterend om in te biken. Het viel wel op dat de Fransen telkens afstapten van de eerste stroken modder en zo de boel een stuk ophielden... In het bos was het dus slalommen tussen de wandelende Fransen...

Na dit bos was het effen zoeken naar de pijlen voor de 70 km... Blijbkaar waren die weg en na wat zoeken gingen wij dan maar de tocht van de 90 km volgen om dan een stuk verder aan te sluiten op de 70 km... Van daar uit kregen we een fameus stuk "vals plat" voor de wielen geschoven! Amaai, niet te doen... Ne fameus zuigenden ondergrond en dan nog eens omhoog! Ik moest flink doseren of het was echt opblazen van de benen.

Na het iets verderop liggende bois de Hermelinghen kwamen we ter hoogte van het dorpje Boursin. Naast het Bois du Boursin liep een schitterende, maar smerige strook offroad. Wouter nam (zoals vaak tijdens de tocht) het voortouw en gaf er een lapke op... Plots zagen we hem tegen de vlakte liggen, nochtans, geen afdaling... Hij was in het verkeerde spoor gekomen en viel onzacht op zijn knie. Na een korte analyse belden we de pechdienst op en spraken we af aan de witte toren ook gekend als de Ferme du Mont, maar blijkbaar niet door de pechdienst...
Soit, na een goed uur stil te staan en een redelijk afgekoelde Wouter als gevolg, kwam de pechdienst aan. Wouter en zijn bike werden ingeladen en John vergezelde hem. Yoerik, Rudy, Berre en ik zetten onze weg verder...

Geleidelijk aan bleken Yoerik en Berre over de sterkste benen te beschikken van ons vieren... Ze namen dan ook geleidelijk aan wat voorsprong. De beklimmingen bleven elkaar opvolgen, afdalingen werden soms wat moeilijker (of was dat door de vermoeidheid?) Le Mont Gallien, La Vallee, Le Grand Vieux Rietz, Le Courtil Boujon, Le Mont De Fiennes, Le Mont Cochet, La Croix,... er bleek geen einde aan te komen aan alles...

Op een bepaald moment konden we kiezen tussen de makkelijke weg en de moeilijke. Yoerik en Berre die al een stuk voor ons waren namen echter de makkelijke, wat ons dus op nog wat meer achterstand bracht. Ondertussen deed mijn achterderailleur ook een beke raar en kwam de ketting terecht tussen de cassette en het wiel terecht... Tja, pech, iets verder weer van het zelfde, dus mijn grootste tandwiel achteraan lukt niet meer... Nog enkele beklimmingen volgden... We moesten nog naar de afdaling aan de Mont Du Couple... Onderweg waren we al Jocca tegengekomen, maar die lieten we al even vlug weer achter... Hij had blijkbaar ook het beste van zijn krachten gehad.

Deze afdaling nu was echt schitterend! Na deze afzink, was het nog effen richting Wissant om dan zeer voldaan toe te komen, nog een broodje te eten, nog wat te drinken, een campingdouche te nemen en weer naar huis te gaan!

Wouter stond ons, samen met John op te wachten. Hij zag er al stukken beter uit dan een paar uurkes eerder...

Awel Steenbakkers, merci voor het gezelschap tijdens deze weer heel schitterende tocht! Staat met stip genoteerd voor volgend jaar!

door Nick

Read more...

20.05.2007 : TT Beuvry (Fr.)

Deze morgen onverwachts (maar gisteren beslist) nog eens (weeral eigenlijk) in Frankrijk gaan rijden, nl. Beuvry.

En een schitterende TT gereden !! Ze hebben daar de terrils precies op een "hoopke" gesmeten ! In totaal werd er in, op, rond, over, ... maar liefst 6 terrils gereden !

Deze morgen alleen gestart, dus ne keer zonder de Steenbakkersbende, maar na een paar km kunnen aansluiten bij het forumtreintje (Jocca, VTT-tje, Kenny, Moustache en de naam van de vijfde ontglipt me nu efkes) dat stil stond ... maar ze nog voor de eerste bevoorrading terug kwijtgespeeld. Ze waren efkes voor gaan rijden (klinkt beter dan dat ik gelost was ... d'oh!) en blijkbaar vonden ze het nodig om verkeerd te gaan rijden, terwijl ik wel het juiste parcours koos ...

Dus ... het werd toch een TT alleen rijden, van de ene terril naar de andere. Vooral diegene voor de tweede bevoorrading zal nog lang bijblijven. De "tweelingterril", twee terrils net naast mekaar. Juist de ene beklommen en afgedaald, om een stukske verder onmiddellijk de tweede te beklimmen. En wat een afdaling !! Een paadje van een halve meter breed, rechts steil omhoog, links al even steil omlaag ...

Het laatste stuk nog wat sneller gaan rijden, te snel blijkbaar want nog een km of 4 verkeerd gereden op een recht stuk waar ik een "afrit" gemist had. Door dat stuk verkeerd rijden niet als eerste forumbiker gearriveerd, want een paar km voor "den arrivee" ingehaald door Jocca en Kenny die de anderen losgereden hadden ...

Voor mij de mooiste tot nu toe gereden toertocht, een toertocht waar alles inzit ! Magnifieke singletracks, lichtlopende hellingen, enorm steile hellingen, lange afdalingen, singletrack-afdalingen, afdalingen op zijn Alpijns, prachtige vergezichten, 85-90% off-road, duidelijke bepijling, goede bevoorradingen, ... met andere woorden alles wat er in een toertocht moet zitten en een aanrader voor iedereeen !!

Is er dus enen om volgend jaar zeker terug te doen.

door John

Read more...

12.05.2007 : TT Reningelst

Oef eindelijk tijd voor een verslagsken van een tochtje van meer dan een week geleden.

Ik had afgesproken met John en Yoerik om te gaan biken in Reningelst. De streek leent zich echt wel tot schitterende tochten! We hadden genoten van de tocht in Ieper op 1 mei, dus konden we hier niet ontbreken.

Op het laatste moment liet Yoerik weten dat Hugo ook weer zou meegaan en dat hij via Deerlijk ging rijden. Ik had beloofd om John op te halen, dus spraken we af aan de start.

Eenmaal in Reningelst leek het ons daar wel heeeeeeeel kalm. Misschien had het slechte weer van de voorbije week daarmee te maken. Na meer dan een maand warm weer was het nu toch wel weer redelijk fris... Wat zou dat geven, weer in de modder biken? De modder in combinatie met mijn nieuwe bike die voor het eerst dienst deed... Samen met Yoerik had ik een fiets in elkaar gebokst: een witte Flanders FXT Forza 2006 , een witte Fox F80 RL 2007, gripshifters SRAM X0 met achterderrailleur en een XTR voorderailleur... Da kon niet mis gaan dacht ik...

Soit, wij na de inschrijvingen op weg en het leek direct een weertje van mijn voeten te zijn. Geen regen, maar een fameuze wind! Die zou ons zeker parten spelen.
John wist van in het begin al te melden dat hij hun uitstap in Luxemburg nog voelde in de benen. Ikzelf leek ook niet direct over schitterende benen te beschikken vandaag. Tja, de ene dag is de andere niet! Dat was duidelijk.

De beklimmingen volgden elkaar redelijk vlug op... Boeschepeberg, De Zwarte, De Rode, de Catsberg, de Scherpeberg,... We deden ze allemaal, behalve de Kemmelberg, maar dat was zeker niet erg...

Op de flanken van de Catsberg (denk ik), leed ik kettingbreuk. Ik moest dus jammergenoeg de beklimming te voet afleggen omdat de man met het materiaal mij voorbij gereden was. Ik had immers gezegd dat alles in orde was... Dacht dat hij gewoon afgevallen was, die ketting...

Na het monteren van de powerlink konden wij dan weer op weg. Aan de splitsing kozen John en ik voor de 40 km, want John had de benen niet (bij mij waren ze ook minder...) en ik moest nog wennen aan de nieuwe houding op de bike. Door de andere geometrie leek ik veel agressiever op de bike te zitten.

Yoerik en Hugo gingen voor de grotere toer...

De laatste 15 kilometer bleken constant inbeuken tegen de wind die nog wat meer was komen opzetten! In de afzink naar Reningelst was het zelfs zo dat we tijdens een afdaling fameus mochten meetrappen om vooruit te gaan! Nie te doen!

Redelijk moe, maar voldaan van de rit en tevreden van de bike, kwamen we weer aan op de startplaats. De bike vlug wat afgespoten, nen Duvel gedronken (merci John!) en dan naar Avelgem, waar een moederdagmenu op ons stond te wachten bij onze ouders...

door Nick

Read more...

13.05.2007 : TT Kruishoutem

Vandaag toertocht in Kruishoutem. In de loop van deze week had ik via het forum een afspraak gemaakt met Nickske om nog eens samen te rijden. We hadden afgesproken om 8.45 aan de Opel garage in Lozer om dan samen door te rijden tot in Kruishoutem. De tocht werd georganiseerd door enkele studenten die er hun eind werk van moesten maken. Het was dus de eerste keer waarschijnlijk dat ze een toertocht organiseerden. Ik had geen flauw idee wat ik er van mocht verwachten aangezien ze Lozerbos niet in hun parcours hadden opgenomen. En daar zijn er toch wel een aantal mooie stukken te vinden.

De inschrijving verliep vlot, maar we moesten goed onze oren open zetten. Blijkbaar moesten we na een paar kilometers eerst de 30 km volgen en niet de 60 km omdat we daar nog eens moesten passeren en pas de tweede keer de 60 km mochten volgen. Een beetje moeilijk, maar allé, we zouden wel zien. En wijle weg...

De eerste kilometers was een lus rond Kruishoutem met twee offroadstukken. Dan reden we via binnenbaantjes richting Lede waar we een eerste tegelpaadje kregen. En er zijn er nogal wat in de streek. Dan mochten we de befaamde kasseistrook achter het kasteel van Lede overvliegen. Zo zagen we dat we richting Huise reden via een aardewegje en een breed pad langs de molen in Huise. In tegengestelde richting van het Bloso traject van Zingem. We passeerden aan het rusthuis waar mijn vrouwke naarstig aan het werk was. Dan weer een aantal tegelpaadjes die vrij vlot bolden richting eerste bevoorrading net voor Mullem.

De bevoorrading was meer dan in orde. Hele bananen, donuts, Extran, ... meer dan genoeg eigenlijk. En wijle were weg voor een kort klimmentje waarna we de korten Ast naar beneden mochten. In omgekeerde richting is dit een ferm kuitenbijterke. Door het pittoreske Mullem en lang de kerk een paadje in. Ik wist niet eens dat het er lag. Een mooi stukje natuur langs de waterbekkens met natuurlijk de nodige tegelpaadjes die elkaar snel opvolgden met hier en daar een stukje offroad ertussen.

Na het kruisen van de weg Kruishoutem-Oudenaarde werd het offroadgehalte wel een stuk beter. Met mooie stukken langs Ooike en Wortegem. Vandaar ging het richting Nokere Waar we de tweede bevoorrading kregen. Net dezelfde als de eerste. Zo reden we terug naar Kruishoutem langs meestal gewone wegenwaar we nog een lusje mochten doen. Van Kruishoutem in dalende lijn richting E-17 en dan terug in stijgende lijn richting Kruishoutem. In die lus kregen we ook amper een offroadstrook of twee.

Zo kwamen we terug aan de start met een 54 km op de teller. Bikewash hebben we niet gebruikt want het parcours lag er heel goed bij. Dan maar naar binnen en ons ne welverdiende Ename besteld. Nog een babbelke geslaan met Moonrider die ook zijn toerke had gereden.

Wat is nu mijn conclusie van deze tocht? Voor hun eerste keer mogen we eigenlijk niet klagen over hetgeen we gekregen hebben. Dat er niet echt veel offroad inzat, is te wijten aan het feit dat er gewoon immens veel tegelpaadjes zijn aangelegd in de streek. Toch vind ik het dan jammer dat ze Lozerbos er niet bij hebben genomen. Daar liggen mooie stukken die het fungehalte van deze tocht een stuk ging verhogen. Bevoorradingen waren zeer goed. Ook de bepijling was zeer goed aangeduid, enkel daar in het begin een beetje onduidelijkheid bij die splitsing. Wat mij betreft zijn de studenten geslaagd voor hun eindwerk. De nodige inspanningen zijn wel geleverd om er een mooie tocht van te maken. Ook nog eens bedankt aan Nickske voor de aangename voormiddag en de babbels van onderweg.

Door Steve aka "proteam"

Read more...

06.05.2007 : Aischdall Bike

In een vlaag van enthousiasme schreven enkele Steenbakkers zich in voor hun eerste ‘buitenlandse’ marathon ! Het zou de Aischdall-bike worden in Hobscheid ( Luxemburg ).

Er werden plannen gemaakt en we zouden uiteindelijk met 4 bikers ( Steven, Berre, Koen en Wouter ) gaan camperen, John had met de familie een vakantiehuisje gehuurd en Andy en Steve zouden de zondagmorgen nakomen.

Zaterdag 5 mei was het dan zover, om 13.30 vertrokken we ten huize Steven naar Luxemburg, naar camping Simmerschmelz waar we onze tenten zouden opzetten. Bijna 300Km verder kwamen we aan op de camping, waar er veel ‘Ollanders’ bleken te zijn. Ook de camping werd uitgebaat door een Ollander.

Na de lange reis hadden we natuurlijk ook dorst gekregen en voor we onze tenten opsloegen besloten we ons eerst ne keer op het terras te zetten en nen ‘Bofferding’ te nuttigen. Tot onze grote verbazing bleek deze eerste een ‘rondje van het huis’ te zijn ! Stel je voor : we zijn pas in Luxemburg op de camping, en worden direkt door de Ollanders getrakteerd, da kom je niet alledagen tegen!! Was daar een reden voor ?? Natuurlijk, bleek nl. dat de camping 40 jaar bestond , de Ollanders op 5 mei ‘bevrijdingsdag’ vieren en dat konden ze daar niet onopgemerkt laten voorbij gaan !

Na onze tentjes te hebben opgezet, zijn we naar Hobscheid gereden om daar wat van de sfeer op te snuiven. Veel sfeer was er echter niet, zeeeeeeeeeer kalm was het er !! Gezien de aard van het parcours werd daar wel besloten om niet te starten voor de 105Km, maar wel voor de 68Km !! Dat zou voor iedereen haalbaar moeten zijn !
We konden er wel een spaghetti eten en nen ‘Bofferding’ nuttigen, wat we ook deden !

Daarna terug naar onze camping, waar we die avond een vrolijke bende feestende Ollanders bezig zagen : barbecue, orkest ( met vooral Ollandse schlagers ) en veel ambiance !! We werden zelfs ook nog op ‘warme hapjes’ getracteerd ! Zo rond 23.00 – 23.30 kropen we dan in onze tentjes voor een welverdiende nachtrust.

Zondag 6.45U : de wekkers lopen af, we ontwaken en kruipen uit onze tent. Buiten is het lekker fris, maar de zon schijnt reeds volop, het zal warm worden vandaag !!
We nuttigen het ontbijt ( met spaghetti voor Koen !!! ), maken onszelf en het materiaal klaar en hup, alles de auto in en naar Hobscheid !! Aldaar bleek John ons reeds op te wachten, hij was reeds met de bike van zijn weekendverblijfplaats naar de startplaats gereden. Echter nog geen nieuws van Steve en Andy ! Die bleken forfait te hebben gegeven. (Volgende keer eerder verwittigen hé).
Bij de startplaats geen drukte zoals wij die bij ons gewoon zijn, we kunnen ons vlot inschrijven, bekijken nog ne keer het parcours en algauw waren we weg !

We besloten alle 5 samen te blijven, bij beklimmingen mocht ieder vaneigens zijn eigen tempo rijden, maar steeds werd er op elkaar gewacht, ook bij eventuele pech, daarvoor zijn we Steenbakkers, niewaar : samen uit, samen thuis !!!

We vertrekken langs het plaatselijke voetbalveld, en bij het verlaten van het dorpje is het reeds van dat ! De eerste klim is er direkt een die kan tellen, en dat na amper 1 km te hebben gereden, jawadde dadde !!!
Eerst klimmen we wat op asfalt, maar vlug gaan we het bos in, worden we een singletrack ingestuurd en die blijft maar klimmen !! Boven gekomen worden we getrakteerd met een prachtig uitzicht op de Luxemburgse bossen, man man, wat een zicht !!

Alle 5 zijn we het eens : als dat zo blijft doorgaan wordt dit een tocht om duimen en vingers van af te likken. Puur mountainbiken : afzien tijdens het klimmen en genieten van de afdalingen, de bossen en de natuur, daarvoor doen we het !!

De eerste bevoorrading komt reeds na 12.5 Km, maar met bijna 300hm al zeer welgekomen !! Alles is verkrijgbaar : energierepen, sportdrank, water, bananen, appelsienen, koeken en zelf kaas (niewaar Berre ??)

Na een snelle afdaling komen we in het dorpje Septfontaines aan, waar we een stevige asfaltklim voorgeschoteld krijgen naar de plaatselijke ‘Chateau’, gevolgd door een even prachtige maar lastige klim. En zo gaat het steeds maar door : na de ene machtige lange klim volgt een nog langere en machtigere afdaling !!

Even voor de 2de bevoorrading (na 32 Km) krijgen we nog wat asfalt te zien ook, we kunnen even op adem komen en de beentjes en de rug strekken !
Dat bleek nodig te zijn, want het mooiste moest nog komen : een klim (met pieken tot 24%) genaamd ‘welcome to Vietnam’ ??? Enkel Wouter en Berre geraakten er zonder afstappen boven !!! Die 2 Steenbakkers waren zowat de ‘beste’ tijdens de klimmen steeds voorop, en tijdens het afdalen konden ze nog net ‘Flying Beast’ ( Koen ) bijhouden !! Over mezelf ?? De conditie was goed, heb de volle 68Km kunnen genieten van puur mountainbiken !

Bij de 3de bevoorrading (na 50Km) hebben we reeds meer dan 1000hm en ook de hitte laat zich nu voelen. En tot het einde blijft het zo doorgaan : op en neer en steeds door die enorme pracht van een natuur !

Terug in Hobscheid aangekomen hebben Berre en Wouter er nog nie genoeg van : ze lappen er nog ong. 25 km bij om uiteindelijk op 92 km te eindigen!! Chappeau mannen !!
Ikzelf en Koen houden het na 68 km en 1450 hm voor bekeken omdat meer teveel van het goeie zou zijn, we hebben enorm genoten en afgezien, maar trop is teveel, niewaar ??

En John zou je zeggen ?? Wel , na ong. 30Km brak een zadelrail aan John zijn ………. zadel, hierdoor moest hij noodgedwongen het zadel 1 (één) centimetertje vooruit schuiven met een gewijzigde zitpositie tot gevolg! Aangenaam zeker niet, daardoor nog wat rugpijn erbij en ook John besloot na 68 km te stoppen !!

Achteraf nog ne ‘Wurst’ und wa ‘Bofferdings achterover gekapt en dan terug naar de camping waar we konden douchen. Daarna tentjes afbreken en terug naar Moen.

Nabeschouwing (na 3 dagen te bezinnen) :
Dit is een ideale, kleinschalige marathon ( er zijn ook kleinere afstanden ) om kennis te maken met het ‘PURE MOUNTAINBIKEN’. Het parcours is een ideale mix van brede boswegen, singletracks, klimmen en afdalingen met af en toe een streepje asfalt ! Hier kom ik zeker nog terug ( hopelijk reeds volgend jaar ).

Man,man, ik heb genoten van da weekendje Steenbakkers ! Aan Berre, Wouter, Koen en John : bedankt voor het toffe gezelschap !!!!

Vele foto’s te vinden op : http://www.aischdall-bike.lu/
Koen en Wouter te zien op fotoreeks 1 ( bij bevoorrading )
Zelfgemaakte foto’s op onze site : www.steenbakkers.be

Voor de liefhebbers wa cijferkes :
68 km
15.8 avs
4h13’ effectieve rijtijd
Max speed : 50km/u
1450Hm
Max klim : 24%
Gem klim : 6%

Groeten,
En tot de volgende !

Steven

Read more...

06.05.2007 : TT St.-Lievens-Houtem

Vandaag waren we maar met twee Steenbakkers die naar Sint Lievens Houtem trokken, dachten we... Een paar waren er naar Luxemburg voor een marathon, een paar zieke, een paar die gewoon geen tijd hadden...

Om 7u30 kwam Yoerik mij thuis oppikken voor een tochtje in de laatste zomerzon in deze vroege lente... Vanaf morgen zou het immers gaan regenen. Toen we in Sint Lievens Houtem aankwamen zagen we Rik Denys al staan, die daar dus ook naartoe gekomen was. Hij was aan het wachten op een compagnon.

Wij ons ingeschreven en on track... Velen vlogen ons in de eerste kilometers voorbij, maar we zouden ze later wel weer bijhalen. Deze streek is mij niet onbekend na de regiotoer van vorig jaar en enkele tochten uit het Zottegemse. Het zou er eentje worden om niet te onderschatten naar mijn mening. Alhoewel dat de droogte het toch wel een snel parcours zal maken...

Al vanaf de eerste meters was het duidelijk dat het parcours niet plat zou zijn en dat de wind ook wel zou meespelen. De bepijling was schitterend, al was het op bepaalde plaatsen soms onduidelijk door de ongeveer dezelfde bepijling van een andere organisatie, maar kom, we gaan niet muggeziften...

De streek ken ik wel redelijk qua offroad, maar de namen van die gemeentes kan ik dus niet onthouden, gelukkig brengt de gps op zo'n momenten enig soelaas... We gingen dus vanuit Sint Lievens Houtem richting Kottem om via de flanken van Hillegem richting Oombergen te rijden.

Na een goede 10 tal kilometer en reeds heel wat stof en offroad, kregen we de eerste bevoorrading, allez, de aquarius-tussenstop. Het deed deugd om het stof effen door te spoelen. Hier zagen we voor de eerste keer nog een "cube-ploeg", een afdeling van de Buddybikers als ik het goed voor heb, uit Sleidinge. Enen duidelijk met nen nieuwen Granville, schitterende bike trouwens, en een paar Cubes. Een goed bikende vrouw was ook in hun gezelschap! We zouden dat meer moeten zien, van da vrouwelijk schoon op de bike! We zouden hen nog regelmatig eens tegenkomen... (en haasje over spelen...)

Na de aquarius weer de weg op voor de rest van het glooiende parcours met onderweg wat extra hindernissen zoals een wegrit voor beloften, draaien en keren tussen geparkeerde auto's,...

Zowel Yoerik als ikzelf hadden zeker onze slechtste dag niet en konden er nu en dan wel eens een lap op geven... Toch kwam er voor mij op een bepaald moment een fameuze ommekeer tijdens de rit. Bij het verlaten van Oosterzele en het naderen van de eerste stop aan de bevoorrading interpreteerde ik een "nee" van voorgangers als een "ok"... Bij ons roepen we luid "auto" of "ok" dus door die é-klank dacht ik te mogen doorrijden... Niet dus! Een auto moest bruusk in de remmen, net zoals ik, met alle gevolgen van dien. Ik over mijn stuur gecatapulteerd en op mijn knieën en buik op het asfalt terechtgekomen. Gelukkig zonder veel erg. De chauffeur had duidelijk ook verschoten, want hij zei dat zijn hartslag aan minimuum 180 sloeg. De mijne maar aan 119 na die val dan nog... Trouwens, bedankt aan diegenen die spontaan stopten!

Na dit oponthoud weer onderweg tot aan de eerste stop (waar ook de Buddybikers weer waren), waar een ei op mijn knie tevoorschijn kwam. Effen vlug een inventaris maken van de opgelopen schade om tot de beslissing te komen dat we niet wilden plooien en verder zouden gaan voor de grote afstand...

Na de bevoorrading werd het verder stof eten! Mooie stukken offroad waar je in de verte de stofwolken zag van hen die voor je uit reden of achter kwamen! Weer precies het zuiden van Frankrijk zoals vorige week...

De grote toer maakte hier een extra lus richting Gontrode, Bottelare en het idyllisch dorpje Munte. We genoten van de uitzichten! Na dit extra lusje kwamen we dan weer aan hetzelfde plaatsje voor de tweede bevoorrading. (weer met buddybikers...)

Nu en dan begon ik toch de gevolgen te voelen van de valpartij. De rechterknie en de rechterkuit begonnen nu en dan eens wat pijnlijke trekken te geven... We zullen wel zien...

Na de bevoorrading ging het dan weer via de stoffige stukken richting Gijzelkouter en Moortselbos. Onderweg was het effen stoppen voor de beloften hun wielerwedstrijd en dan een groepsstart mede mogelijk gemaakt door de vriendelijke politieman (De politie uw vriend!) die het verkeer nog iets langer ophield... Het was echt gokken waar je reed, want het stof was niet te doen! Amaai zunne! Schitterend gevoel, maar niet helemaal veilig... Ik liet enige afstand (kon ook niet beter op da moment) tussen Yoerik en mezelf. Yoerik had zijn karretje aan een treintje gehangen en ik zat op de Chasse patate zoals ze da zo mooi zeggen... Yoerik liet zich weer uitzakken en liet de rest maar gaan! We zouden ze wel nog oprapen...

Gedurende een paar kilometers hadden we het gevoel helemaal alleen te zijn... Zo stil, zo mooi, schitterende natuur! Daar staan we toch voor op zunne!Via Bavegem, Vlierzele, Zonnegem en dergelijk reden we dan weer naar Sint Lievens Houtem. Een tiental kilometer voor het einde efkes wat kalmer aan gedaan door de kniepijn en er dan nog eens een goede lap op gegeven... Nog heel wat bikers van de beginkilometers opgeraapt vooraleer we weer terecht waren...

Soit, fameus genoten van de tocht en daarna nog een Tongerlo'tje in de zon en de zondagvoormiddag was weer geslaagd!

door Nick

Read more...

01.05.2007 : TT Ieper

Vandaag voor de eerste keer sinds enkele weken weer op de bike gezeten. De geboorte van onze Roel heeft als gevolg gehad dat ik niet meer aan mountainbiken toe kwam. Het begon echt te kriebelen...

Na die 3 weken wist ik echt niet hoe de benen zouden reageren op een tochje in het Heuvelland. Ik koos dan ook wijselijk voor de 53 km, die er uiteindelijk maar 51.6 waren.

Samen met Yoerik vertrok ik richting Ieper. In Deerlijk pikten we Hugo op en dan richting Heuvelland... Toen we daar toekwamen, zagen we ook Rudy en Wouter die er juist waren. Aan de start stonden o.a. John, Steve, Andy, Pascal,... al te wachten.

Steven en Bert kwamen nog iets later toe. Uiteindelijk vertrokken we met een 15 tal om deze TT te doen.

Na een aantal kilometers bleek onze groep al enigzins uit elkaar gevallen... Door de verschillende afstanden, kozen bepaalde er voor om kalm te beginnen, terwijl anderen er invlogen... Samen met Andy en Hugo reden we een tijdje achter een paar raketmannen, waardoor we iets verder weg reden van de rest van de groep. Na een tijdje kwam Pascal bij ons aansluiten, samen met Yoerik. Pascal reed door achter een paar Versluys mannen tot hij bij Andy was. Wij wachtten nog even op de rest...

Ondertussen hadden we al de Dikkebusvijver achter de rug, waar een paar technische stukjes te doen waren. De broer van Steve maakte hier al kennis met de harde ondergrond... Het stof maakte duidelijk dat het een snelle en harde tocht zou worden...

Stillekes kwamen we bij de eerste beklimming van den dag, de Scherpenberg... Samen met Bert konden we die nogal makkelijk bedwingen... Eén minpunt hier, op een bepaald moment kruisten de afdalers en de klimmers elkaar, redelijk gevaarlijk moet ik zeggen... Misschien volgende keer mooi aanduiden?

Daarna kregen we de beklimmingen mooi voorgeschoteld, met als eerste de Rodeberg, daartussen het Hellegat als overgang naar de Baneberg... Na de afdaling van de Baneberg stonden we voor een splitsing. De rest ging voor een langere toer, maar Yoerik, Hugo en ik kozen voor de 53. De plannen voor deze namiddag en het gebrek aan kilometers de laatste weken, verantwoordt deze keuze...

Nu we maar met drie meer waren, bleek het nogal snel zo te zijn dat de wind een spelbreker zou worden. Het windje stond bijna constant op kop of zij-tegen... Aflossen dus en de stukken met wind gebruiken om te "recupereren"...

Geleidelijk aan kwamen we dichter bij de Kemmelberg, hij lag al mooi te lachen in de verte... Via de flanken van de Monteberg zagen we hem naderen. We mochten hem beklimmen via de strook offroad die ons juist voor de kasseien aan het kerkhof bracht. Daarna nog even doortrekken op de kasseien tot boven om daar dan bijna afgeblaft te worden door een paar wielertoeristen die dachten dat de Kemmel van hen was... Y

oerik had kettingpech juist aan de voet van de beklimming. Boven effen wachten dus... Niet erg, die pauze was welkom. Na de Kemmel werd het ietwat saaier, tot aan het domein van de Palingbeek en het stukje van het golfterrein. Na de kasseinen langs de palingbeek, ging het dan langs het Provinciaal domein De Vierlingen naar een ander stuk van het Provinciaal domein de Palingbeek. Hier kon ik nogmaals mijn duivels ontbinden en er een lap op geven. Ik zag een klein gaatje vallen en deed daarna dan ook de "klim" van Hill 60 aan de "Verbrande Molen" op 't gemakske zodat Yoerik weer kon aansluiten.

De laatste kilometers, vanaf Zillebekevijver bleken voor Hugo dan weer het moment te zijn om het tempo tot boven de 30 km/h te jagen. We raapten nog enkele "bijna-doden" op en reden naar den arrivée. Ik kon mij nog vasthaken in het wiel van iemand die ons inhaalde en daar moest Hugo dan ook lossen...Bij de aankomst nog vlug het stof van de bike spuiten, nog wat drinken, een babbelke met Steve en zijn broer (die iets later binnenkwamen), nog efkes Scubaluc, Traxer en Jocca tegen het lijf gelopen en dan naar huis...

Het werd nog effen nagenieten na deze schitterende toertocht die ons doet denken aan het Zuiden met al dat stof en de woenstijn-impressies...Deze namiddag stonden de Brielmeersen op het programma voor een gezinsuitstap...

door Nick

Read more...

28.04.2007 : TT Huissignies

'S morgens in alle vroegte stonden we, Steve en ik,vertrekkensklaar op de carpoolparking te Waregem. We gingen biken in het Waalse Huissignies, een kleine gemeente in de buurt van Beloeil en Stambruges. Steve had z'n splinternieuwe gps ingesteld om er zo vlug mogelijk te geraken en niet te veel om te rijden. Onderweg Yourik uit een bakkerij zien komen en hij herkende niet eens zijn steenbakker broeders die hem vriendelijk toewuifden!! Waarschijnlijk had hij de foute bril opgezet!!

Na een klein uurtje rijden kwamen we, volgens de Nederlandse gps-mevrouw, op onze bestemming aan. Inderdaad...aan zaal "la marcotte" in de kerkstraat zagen we al enkele bikers die het hazepad kozen. Het was nog zalig kalm en we konden dan ook aan de ingang van het cultureel centrum de wagen kwijt. Na betaling van de 4 euro inschrijvingsprijs bekeken we eerst nog eens het grote, uitgestalde routeplan na. Het bleek een tocht te gaan worden met vrij veel bos... vooral voor het traject van de 40 km.

We besloten toch de grootste afstand te rijden...de 60 km. Verder kon je ook nog kiezen uit 10,20 en 40km.Het ging een tochtje worden in het onbekende met de typisch en voor sommigen gevreesde Waalse bepijling. De klok gaf 8.30u aan en weg waren we.

Na enkele honderden meters was het al van dat : nergens geen pijltje of teken meer te bespeuren!! We reden terug naar de start en zagen dat er niet alleen gele pijltjes dienden gevolgt te worden maar ook gespoten pijlen op de grond!! Met de zéér onduidelijke bordeaux kleur moest je echt met de neus er op, kijken welke kant je op moest!! Alé...en avant voor de tweede poging.

Al snel zagen we dat we net voor het kerkje rechtsaf moesten, daar waar we de eerste keer rechtdoor gereden waren. Achter het kerkje lag de Dender,die we een hele tijd volgden. Nu eens het geasfalteerde jaagpad, dan eens off-road op de gravé. Op een bepaald moment moesten we de bike in de lucht steken om een smal voetgangersbrugje met obstakel, over te geraken.

We reden nu aan de overkant van het water recht het eerste bos in, dat van Stambruges. Eerst kregen we wat brede bosdreven onder de noppen die ons meteen deden verlangen naar het echte werk!! Daar moesten we niet lang op wachten want we werden zowaar naar een echte singletrack geleid. En wat voor één... links en rechts draaien, op en neer... heerlijk slingerde hij verder en verder het bos in. Hier ging het bike-hartje enkele tellen rapper van slaan!! We kregen er maar niet genoeg van en we werden werkelijk van het ene bos naar het andere gestuurd !! Schit-ter-end!!! Er zaten zelfs singeltjes tussen die waarschijnlijk nog nooit door wandelaars of andere bikers gebruikt werden.

We dwarsten nu een drukke weg en wéér het bos in voor een zéér technisch stuk met diepe geulen en putten. Het was hier echt het juiste spoor zoeken om niet uit balans te geraken!! Eénmaal we dit bos uitreden waren we aangekomen bij de eerste bevoorading. Deze stond opgesteld net aan de rand van een ander stuk natuurgoed waarvan de naam mij ontglipt,'k weet wel nog dat er "sable de mer" in voorkwam. Vriendelijke dames bedienden ons met allerlei lekkers. Vooral de lekkere caké kon mij zeker bekoren.

Via wat zanderige paadjes ging de tocht verder naar het "bois de Beloeil". Terug enkele zéér goed berijdbare, brede dreven. Het ideale moment om de gashendel eens goed open te zetten. We bereikten makkelijk snelheden tot méér dan 30 km/uur. Na nog wat draaien en keren over een wel erg hobbelig paadje, kregen we het prachtige kasteel van Beloeil in de verte in het vizier. Een schitterend zicht !!

Een breed pad met kiezelsteentjes bracht ons tot net voor het kasteeldomein. Echt indrukwekkend hoe mooi en groot dit domein is!! We reden linksaf en lieten de bossen achter ons. Enkele stukken road en nog wat stapsteentjes brachten ons terug nabij het kerkje van Huissignies. De fietscomputer gaf slechts 45 km aan!! We begrepen het niet en gingen terug de grote stafkaart raadplegen. Volgens een dame van de organisatie hadden we nét voor het kasteel, in het bos,een splitsing en bevoorading gemist!! Vreemd...nergens niets gezien!!

We zagen op het plan ook dat de extra lus, om de 60 km rond te maken, niet echt spectaculair was en practisch géén bos meer bevatte. We hadden de mooiste stukken écht wel gehad. We besloten dan maar om wat bonnetjes te kopen en ons in het zonnetje neer te vleien met een lekker bierke. We praatten nog wat na en dit was onze conclusie van deze eerste "journée sportive-Alexandre Delcourt" : een prachtige tocht met zéér weinig bikers die ons veel singletracks gaf, de ene technisch,de andere uitdagend,z eker 75%bos en 80% off-road!! Een goede bevoorading met vriendelijke mensen maaaar ... een slecht bepijlde omloop!!! 45 km op de teller in plaats van 60 km dus enkele kilometers misreden. Maar goed of slecht bepijld, hier komen we volgend jaar vast en zeker terug ... alleen al voor de véle mooie singeltjes en het kilometers bos maar dan wel met enkele clubmakkers méér!! Aan de Waalse vrienden "ne grote merci" voor een prachtige bike-voormiddag en aan Steve bedankt voor den taxi en het aangename gezelschap!!

door Rudy

Read more...

22.04.2007 : TT Waregem (Zewieties)

Vertrokken rond 8u45 (volgende keer spreken we wat vroeger af ...) met Berre, Rik D. en Wouter. Rik (ook D. ) en Bruno vertrokken later, wegens Bruno zijn "slotprobleem".

Tot aan de splitsing tussen 50 km en de rest samen gebleven met Rik D. die afsloeg voor de 50 km dus, en daar verder gereden met Wouter en Berre. Een beklimming en afdaling van de Pater gedaan die ik nog nooit deed. Ge kunt dat "bergske" precies langs twintig kanten op en af rijden ... want we zijn hem dan nog ne keer omhoog mogen rijden ... en neen niet langs de kasseien, maar off-road tussen de prikkeldraad.

Boven op de Patersberg Berre laten rijden voor de 100 km en samen met Wouter verdergereden voor de 75 km. Met nog een aantal nijdige beklimmingen voor de boeg ! Eerst nog door het boske van Heinsdale naar beneden om dat wegske waar geen einde aan komt (loopt bijna evenwijdig met road beklimming van de Trieu) helemaal tot boven de Kluis (Vierschaar) te rijden. En dan volgde nog Pensemont ...

Na de Kluis (via Rugge-Waarmaarde) was het bijna in rechte lijn richting Waregem. Maar onderweg wel nog kennis gemaakt met Grijsloke (dat ook verre van plat is) en de bossen van Wortegem, waar het beste er al lang af was ... Wouter dan ook maar wijselijk laten rijden. Eigenlijk al van de Pensemont ... Maar hem toch telkens aan de volgende bevoorrading weer tegen gekomen.

Helemaal op het einde nog The Beast tegengekomen die net de 50 km gereden had.Na bijna 4u biken, 82 km op de teller.

Onderweg geen extra bevoorrading gezien. Noch bij Pascal, noch bij Nick ...

Read more...