18.02.2007 : TT Zwevegem

Vandaag hadden we voor de verandering eens afgesproken om met een hoop Steenbakkers samen op weg te gaan. We moesten niet ver lopen vandaag, er stond immers een TT op het programma in Zwevegem.

Een deel ging met de bike van Moen naar Zwevegem, een ander deel, waaronder ik, moest van verder komen en ging met de wagen. Eenmaal daar toegekomen zag ik John zich al klaarmaken. Ik haalde de bike uit de auto en het kon beginnen... Ik bleek weer de pechvogel van de dag te worden. Mijn cassette bleek door te schieten. Ik had nu eindelijk de voorste tandwielen kunnen vervangen, waren het nu de achterste... Tja, volgende week zal hij dan misschien helemaal in orde zijn?
Soit, het bleek dus zo te zijn dat ik het 3de, 4de, 5de en zesde tanwiel niet te kunnen gebruiken. Het zou dus weer zoeken worden...

Eenmaal vertrokken bleek het een tochtje te worden met veel weg, maar dat wisten we wel op voorhand. Vanuit Zwevegem ging het via de oude spoorweg richting Knokke Zwevegem om dan via Wulfsberg richting Banhoutbos te gaan. Jammergenoeg werd het rond het bos rijden ipv erdoor... Tja, we hadden hem vorige week nog maar gedaan zullen we dan maar denken. Hier verloren we Brian al... Die kreeg een tak in zijn derailleur en zo brak zijn pad af. Dit gebeurde nadat we beiden onze benen effen gestrekt hadden op het stuk verhard met de wind in de rug... Hier kon ik nog gas geven, het was gelijkmatig... Eenmaal in het bos begon het doortrappen... Zoeken naar een goede versnelling dus... weeral!

Na Banhoutbos ging het via Hellekenlos richting de Keiberg. Na de mooie snelle afdaling, vloog ik de weg over en vergat naar het pijltje te kijken. Ik door dus en ik moest naar links om dan verder het stapsteentje af te dalen richting de vaart... Gelukkig riepen een paar attente mede-steenbakkers me na om terug te keren. Dus weer de gaspedaal moeten opendraaien om bij Jeffrey, Bert, Wouter en John te komen. De rest deed het stuk op het gemak. Eenmaal een reeks stapsteentjes genomen te hebben kwamen we uit bij de bekende "geiteboer" aan de Sint Pietersbrug. Daar besloten we te wachten op de rest, waarvan iemand plat bleek gevallen te zijn. Ondertussen had ook Andy hen vervoegd. Net voor een immense groep bikers gingen we weer de weg op. De sfeer begon er beter en beter in te zitten... We reden ondertussen "langzaamaan" richting het Mortagnebos. Velen mispakten zich daar duidelijk aan de immense "quad"sporen. Wij, Steenbakkers, weten wel beter... Hier konden we dus veel bikers passeren die van dichtbij kennis makkten met de grond...

Na het Mortagnebos ging het via de Gaai naar de Gulden Knok en de Molen Ter Klare. Maar jammergenoeg meden ze alle mooie stukjes offroad die hier lagen. Juist over de Molen kregen we dan onze eerste bevoorrading. Na de bevoorrading ging het richting de Tontekapel. De afdaling aan de Tontekapel om dan te "klimmen" op de Geiteberg. Aan de Baling dwarsten we dan de grote baan en gingen we via het gekende stapsteentje richting Bellegembos. Jammergenoeg er weer langs... Net zoals we iets later het Argendaal langs onze rechterkant zagen liggen...

Na de immens vele stapsteentjes in Bellegem kregen we de tweede bevoorrading in de het afzakken naar Zwevegem en rond 15 km voor het einde. De hoogtemeters werden nog efkes op een hoger aantal gebracht, Smokkelpot, Sint Anna, Marionettenberg, Rollegemknok, het Rode Paard, alles passeerde ondertussen de revue...

Uiteindelijk kwamen we dan weer in Zwevegem na een toch ietwat ontgoochelende tocht door het zeer lage gehalte aan offroad. Tja, misschien moest die dan ook aanzien worden als voorbereiding op het wielerseizoen?

Soit, zondag gaat het ongetwijfeld beter worden in Allènes Les Marais!

Read more...

11.02.2007 : Beachrace Oostduinkerke

Zaterdag, uitstap met het werk in Jupille, ganse dag outdooractiviteiten zoals klimmen, bruggen bouwen, ...

Zondagmorgen, waaien, regenen, ... het zag er dus "heel goed" uit om naar Oostduinkerke te vertrekken.

Rond 9u met de wagen vertrokken richting Oostduinkerke voor de Beachrace om er tegen tienen te arriveren. Wagen geparkeerd aan de "Twenty One", me klaargemaakt en direct naar de Witte Burg om mijn startnummer te gaan ophalen. En 't was een schoon nummerke ! 1.111, 'k zou dus zeker overal de eerste zijn ... Bij de ophaling van de nummers ook nog Steenbakker Andy tegen het lijf gelopen, die er op zoek was naar zijn taxichauffeur annex vader.

Een sanitaire stop verder en we waren klaar om naar de start te rijden, waar ik weeral Steenbakker Andy tegen het lijf liep. Ook Steenbakker Koen kwam hier na een vijftal minuten toe. Steenbakker Rik was nergens te bespeuren. Later bleek dat hij met griep in Moen gebleven was.

Na een twintigtal minuten wachten werd eindelijk het startschot gegeven. Een 850-tal bikers (vele minder dan de 1.500 van vorig jaar) begonnen eraan met een sprintje richting berijdbaar zand.

Met de wind in de rug was het vliegen naar Nieuwpoort, er werden makkelijk snelheden gemaakt tot 45 - 50 km/u. Bikers werden voorgestoken, andere vloog je dan weer zelf voorbij. Van in groepjes rijden was er dan ook geen sprake, 't was iedereen voor zich tot in Nieuwpoort, waar de eerste golfbrekers lagen te wachten.

En de eerste golfbreker had in combinatie met de hoge snelheden al wat slachtoffers gemaakt. Bij deze eerste golfbreker stonden toeschouwers ons toe te roepen dat er een valpartij geweest was net erna ... Gelukkig dat die toeschouwers stonden te roepen en tieren van ver, want er zouden zeker nog valpartijen gevolgd zijn !

Het zou vanaf hier dus opletten geblazen zijn om niet op je bakkes te gaan bij de golfbrekers.

Een paar golfbrekers verder stond de eerste loopstrook richting dijk op het programma. Bij het oprijden van de dijk waren de eerste bikers al begonnen aan de terugweg richting Koksijde. Net voor de pier mochten (moesten eigenlijk) we het strand terug op voor een ellenlange terugweg tot in St.-Idesbald.

En vanaf hier zat de wind tegen, met momenten zelfs ferm tegen. Al snel werden er groepjes van een tiental man gevormd, om toch ietske uit de wind te blijven. En het was zeker nodig. Iedere keer dat er een beetje buiten de beschutting van bikers voor je gereden werd, werd het heel moeilijk om hetzelfde tempo aan te houden. De bikers die op de strook tussen Nieuwpoort en St.-Idesbald (toch een kleine 10 km) alleen vielen, waren zeker te beklagen.

Toen we een halfuurke later arriveerden in St.-Idesbald was ons groepje aangezwollen tot een 40-tal bikers. Andere groepkes werden bijgehaald, en wijzelf werden bijgehaald door achterliggende bikers. Het voorbije halfuur was het ook kwestie van goed geconcentreerd te rijden om geen valpartijen te veroorzaken. Bikers die alle kanten uitzwiepten door de wind, ons pelotonnetje dat constant slingerde, bikers die plots in de remmen gaan, ... in een peloton (hoe klein ook) rijden blijft nog altijd iets speciaals.

Bij het keerpunt in St.-Idesbald was het weer lopen geblazen. De eersten haddden ons hier een tijdje geleden al gedwarst en waren waarschijnlijk al terug in Oostduinkerke.

De eerste loopstrook werd gevolgd door een paar stroken weg en duinen om in Koksijde opnieuw het strand op te rijden. Maar niet voor lang ... Er werd vanaf hier regelmatig gewisseld tussen strand, dijk en duinen, hetgeen het alleen maar lastiger maakte door het vele lopen door het mulle zand.

En blijkbaar is dat lastiger dan de Olieberg ... Allez, dat hoorde ik toch van een Moense Krierecrosser die plots in mijn wiel zat daar ergens in de duinen in Koksijde.

Een paar loop en zandstroken verder kwamen we (eindelijk) terug aan in Oostduinkerke. Via een soort jaagpadje door de duinen kwamen we in Oostduinkerke ter hoogte van het Ijslandplein. Nog een paar 100 m over de dijk en de tweede beachrace uit mijn "carrière" zat erop.

Na de aankomst ook nog een klapke gedaan met een biker uit Bissegem die een vijftal plaatsen na mij aankwam. Nadien onmiddellijk de bike afgespoten het zand en zout zijn werk niet te laten doen, en nog efkes gekeken naar de bikers die aan het aankomen (22 km) of passeren (44 km) waren. Dan Steenbakker Koen nog zien passeren die blijkbaar ferm aan het afzien was ... en hij moest nog een tweede ronde afhaspelen ...

Uiteindelijk als 90ste over de streep gekomen in een tijd van 1u08'39" (op 153 gearriveerden). Een hele verbetering in vergelijking met vorig jaar toen ik het moest stellen met een en 204e plaats (in 1u20'24") op 222 gearriveerden ...

Volgend seizoen zou ik een paar beachraces meer willen rijden, en misschien zelfs eens de langste afstand proberen ...

Read more...

11.02.2007 : TT Waregem

Door enkele problemen met de gps heb ik jammergenoeg geen gegevens over het parcours... Jammer dus.

Soit, vandaag samen met enkele steenbakkers afgesproken om naar Waregem te trekken. Yoerik belde 's morgens af omwille van oogproblemen, Pascal zag het niet zitten omwille van het slechte weer en een aanslepende verkoudheid... Het zag er naar uit dat het alleen Wouter, Rudy en ik zouden zijn.

Toen ik toekwam in Waregem was ik aangenaam verrast om Bert ook te zien toekomen. Aan de start kwam ook Malfieboy zich aansluiten, samen met Katrien.
Vanaf de start legde Katrien er de pees redelijk goed op. Het werd een redelijk vliegende start. Een collega van Katrien bleek redelijk veel parcourskennis en reed verkeerd. In plaats van de parking op te rijden, reed hij met veel poeha langs de spoorweg weg. Verkeerd dus...

Na een tijdje waren we dus Katrien en haar collega's kwijt... Daarna legden we er samen met de steenbakkers stevig de pees op. Op een bepaald moment zei Wouter dat het een snel tochtje zou worden en dat leek het ook te zijn... tot aan de eerste brug. Daar bleek mijn buitenband vastgenageld te zijn in mijn binnenband, met alle gevolgen van dien. Na het stoppen van de band gingen we weer op weg...

Nu ging het riching de Karmel"berg" (of caramel volgens sommigen :-)) waar de eerste hoogtemeters op de teller kwamen. Na de Karmelberg, gingen we richting de Spitaelbossen. Hier kregen we een zeer mooi stukje bos voorgeschoteld, één van de mooiste passages dat ik daar ooit gedaan heb, samen met de grachtcrossers-passage in 2005.

Na een 16 tal kilometers kwamen we aan de eerste bevoorrading, waar Katrien plots stond te verwateren naar de wortels... Juist voor deze bevoorrading een Keybiker tegengekomen die het kon passen... Die was platgevallen net voor de stopplaats. Da is ook een kunst op zich.

Na de bevoorrading ging het dan stillekes aan richting het Baenhoutbos. Dit lag er toch nogal redelijk lastig bij. De onregelmatige stukken (door stenen, takken,...) maakten het, in combinatie met de modder en wind natuurlijk niet makkelijker op. Het was puffen om boven te geraken. Direct na dit stukje kregen we de tweede bevoorrading. Ondertussen was Lichterveldenoare al een paar keer knipperlicht aan het spelen. We zagen hem nu en dan eens terugkeren en dan weer verdwijnen...

Na de tweede bevoorrading leek het echter of die biopatatten gekregen had! Hij kwam in zijn element. Er volgden een heleboel grasstroken en zoals we hem kennen, was dit wel zijn dada. Samen met Berre ging hij er dus op uit! Wij waren op achtervolgen aangewezen. Na een tijdje kwamen we aan de Harelbeekse Gavers die er toch ook wel mooi vettig bij lagen! Het was ook pompen of verzuipen. Voor mij maakte het overschakelen van de kleine naar de grote plateau het er ook niet makkelijker op. Het middenmes zou echt wel welkom zijn. Tja, het was nu zo hé, we zouden er ons wel door slaan. De strook van de gavers was dus wel redelijk smerig, maar alles bleef berijdbaar, alhoewel die eerst strook kantje boord was! Na de gavers stopten we even om enkele mannen te helpen met een reserveband. Rudy stond de zijn af. Enkel malfieboy had nu nog enen zitten.

Na de gavers kregen we een hele tijd stroken met wind in de rug. Rudy en ik legden er hier de pees op en Malfieboy begon het ook wel moeilijk te krijgen. Door de valpartij van Rudy kon die echter weer aansluiten in Waregem aan de hondeschool. Ondertussen hadden we de gekende strook langs de autostrade ook al gekregen en stonden de benen op ontploffen... We kregen nog een laatste "pufstrook" aan de hondenschool en dan ging het recht naar de eindstreep...

Moe maar meer dan voldaan waren we er weer. Na een doucheke en een paar drankskes met de forumleden, ging het dan richting Yvegem om het wekelijk middagmaal bij de schoonmama te gaan nuttigen...

Read more...

04.02.2007 : TT Ingooigem

Deze keer moesten we niet ver gaan voor een TT... Ingooigem stond op het programma. Vorig jaar eerder ontgoocheld in deze toertocht daar er veel baan in zat. Dit jaar hoopte ik dat de organisatie veel geleerd had uit de reacties van vorig jaar. We zouden wel zien... Ik ging trouwens ook omdat ik een aantal mensen uit de organisatie ken van zien en dat zij ook aanwezig waren op onze tocht. De Steenbakkers moesten er dus aanwezig zijn hé...

Yoerik en ik spraken af om 8u bij mij thuis om dan naar Ingooigem te biken. Pascal zag da nie echt zitten omdat hij in Ingooigem wou douchen na het biken. We waren dus met twee om te genieten van het mooie (maar koude) weer. Op een bepaald moment zaten we op de flanken van de Tiegemberg (jaja, zelfs een extra beklimming voor de tocht zelf...) en zagen we mooi uit boven de mist in het "dal". Schitterend!

Soit, toen we aankwamen in Ingooigem stonden Steve en Bart al te wachten. Pascal was juist binnen om hem in te schrijven. Tegen dat wij ingeschreven waren kwamen ook Kurt en Rik toe. Wouter bleek de deadline weer niet te halen, maar die zou ons wel bijhalen, zoals gewoonlijk...

We vertrokken dus op een schitterend ochtend voor een hopelijk even schitterende tocht van 70 km, dat was toch ons doel. We vertrokken via de gekende wegjes in en rond Yvegem-city... Uiteindelijk kwamen we na een 2,5 kilometer aan de kruising met de Pastoor Verrieststraat. We zouden de weg moeten oversteken richting Tsjampenstraat. Voor mij leek het echter alsof de tocht er al op zat. Mijne ketting bleef maar doorschieten van als ik iets van kracht moest steken, nen ambetanten chainsuck dus. We keken om een aantal schakels uit de ketting te halen omdat het leek alsof dat de ketting te lang was, er zat dus totaal geen spanning meer op. Omdat ik de klus nogal vlug wou klaren, was ik een beetje onoplettend en forceerde ik natuurlijk mijn kettingpons. Gelukkg had Pascal ook de zijne mee. Ondertussen had Wouter ons hier ook al bijgehaald.
Soit, na het inkorten van de ketting bleef het probleem... Het bleek mijn middenste tandblad te zijn vooraan... Dus enkel op de grote plateau of op de kleine rijden voor de rest van de tocht... Nogal ambetant op zo'n tocht! Aangezien ik normaal mijn middenste altijd gebruik, werd het dus veel zoeken naar de juiste versnelling...

Na de depannage aan de Landergemstraat ging het richting Tsjampenstraat om daar dan via het stapsteentje naar de Schernaai toe te klimmen. Na de Schernaai dus weer afdalen naar de Tsjampenstraat en verder te gaan richting het alomgekende Lijsternest. Hiervoor maakten we gebruik van een korte singletrack die overging in het landwegjes met gravé richting den "Tsjampie". Van daaruit klimmen om dan via het gekende "bloso"strookje af te dalen richting Hellestraat. Die weer naar boven en richting den boomgaard.

Daarna kwam Tiegemberg aan de beurt, waar we alle stapsteentjes ten volle gingen benutten. Via nogal wat road ging het dan richting de Varent om die een kort stukje te gebruiken om aan de Oudenaardsesteenweg te komen. Van daaruit ging het dan richting Kerkhove, waar we een redelijk sumiere (maar voldoende) bevoorrading kregen.

Na de bevoorrading reden we in gestrekte draf langs de Schelde richting omgeving kwaremont. Uiteindelijk kwamen we na een paar stroken offroad dan ook aan de beklimming. Ondertussen waren we Wouter kwijt, hij kwam blijkbaar een stukske achter, samen met Steve en Wesley. Tegen het einde van de klim had Wouter ons echter bijgehaald. Na het aansluitende stukje vals plat ging het linksaf richting de fameuse afdaling. Na die afdaling direct het privébosje binnen, waar die hond toch telkens weer staat lelijk te doen...

Bovenaan kwamen we Hanzi tegen, die jammergenoeg zijn derailleur in zijn wiel had zitten... Na de afdaling ging het riching de Patersberg. Het ambetante aan deze berg is dat je dus totaal geen aanloop hebt... We geraakten zonder problemen boven, maar toch, het is en blijft nen kuitenbijter. Bovenaan was het een extra bevoorrading met aquarius red blast. Doet wel deugd zunne...

Na de Patersberg kwamen we aan de splitsing. Bart, Pascal, Yoerik (die zijn beste dag niet had) en ikzelf gingen voor de 50 en Steve, Wesley en Wouter voor de 70.
Wij gingen dus rechtstreeks richting Kluisberg. Jammer genoeg reden we er eerst langs... Enkel de afdaling richting de Pensemont namen we aan een immens tempo...
Tijdens de afdaling lieten Pascal en ikzelf Bart en Yoerik achter. Daarna volgde de klim via de Pensemont naar de Vierschaar dus... Leuk, lastig, pompen en afzien op een versnelling die normaal niet de mijne is voor deze klim. Na de klim richting den Toren, waar Bart en ik dan wachtten op Yoerik. Die moest een immense dreun gehad hebben van het manneke met de hamer! Na wat suikers reden we door en bleek dat we maar op een paar 100 meter van de bevoorrading stonden... Van de bevoorrading ging het dan via de gekende stroken richting de Avelgemse scheldemeersen om achter het voetbalplein van café Trompet te passeren. Van daaruit terug de Oudenaardsesteenweg op en richting den Tuinwijk...
Langs het huis van mijn ouders en dan in volle vaart van Avelgem via de Kaphoek, Ruifeleinde, Otegem, Zwevegemstraat weer tot in Ingooigem. Onderweg kwam ik nog iemand tegen die mij vroeg welke Steenbakker ik was. We zijn dus inderdaad wel gekend...

Eenmaal terug in Ingooigem de bike afgespoten, enen gedronken samen met een paar Steenbakkers. Yoerik was ondertussen doorgereden naar huis... Elke kilometer extra bleek een kwelling te zijn. Pascal was al gaan douchen, want hij reed mij blijkbaar met alle gemak uit het wiel terwijl hij zelfs nog een verkoudheid had!

Mij goed geamuseerd, maar toch nogal redelijk veel weg... Tja, wel eens een welgekomen afwisseling na de moddertochten van de laatste weken...

Door Nick

Read more...