zaterdag 29 september 2007 : TT Vichte
Vandaag eens helemaal alleen op de baan... Ik kon zondag niet rijden omwille van nog maar eens een familiefeest, dus werd het zaterdag. Omdat al mijn "bike-buddy's" op zondag rijden werd het er dus eentje alleen en in eigen streek...
Bij het opstaan bleek al gauw dat het een grijs, vies, typisch Belgisch weertje zou worden... Echt voor Flandriens dus! Dat bleek ook al aan de start, niet echt overdreven veel volk dus. Jammer... Nu, ik werd al goed onthaald door den Eddy van de organisatie die er jaarlijks een gewoonte van maakt om de mensen goed te onthalen... Een goede PR dus!
Soit, vlug inschrijven en op de baan dus. Het begon met een plaatselijke rondeke in den achtertuin achter de kerk. Hier werd me al duidelijk dat mijn zomerbandekes nu en dan ne keer onvoldoende zouden zijn... Net achter deze strook stopte ik even, want door het grijze weer had de gps moeite met de satelieten te vinden... Hopelijk moest ik niet even lang gaan zoeken achter de goede benen!
Soit, we waren weer vertrokken. Het kille weer maakte dat ik nogal redelijk rap wou starten om goed warm te krijgen. Ik koos het wiel van iemand uit Dadizele... enkele kilometers later (rond de Kluisberg) zou blijken dat ik hem moest laten gaan...
Via Otegem ging het richting Heestert, waar we dan de oude spoorweg volgden. Hier kwam de trein pas echt goed op gang. Enkel efkes inhouden op het fameus gladde brugje halverwege de spoorweg... Daarna weer doortrekken om dan aan het containerpark een vervolg te breien aan het tempo... Naar den overkant van het water via de Brug in Escannafles en dan richting de fameuze berm waar we op moesten. Ikzelf kende die en zat dus op het juiste mes... de twee mannen die met mij mee waren blijkbaar niet, want ze kwamen dan een beetje achter... Dan werd het via Amougies richting de Kluisberg...
Via Enclus du Bas ging het logischer wijze naar Enclus Du Haut... Ik voelde het komen dat het via een redelijk smal strookje zou gaan waar het wel ne keer zou kunnen glijden... Ik heb daar in de afdaling ooit enen zien in de prikkeldraad belanden... amaai was da een klap! Nu, het viel vandaag allemaal goed mee, op eigen tempo naar boven en dat vormde helemaal geen probleem. Daarna was het een vlucht naar beneden om dan via de baan en een smerig stuk offroad aan de eerste bevoorrading te komen. Ondertussen had ik onze kerel uit Dadizele moeten laten gaan...
Juist voor de bevoorrading zag ik er maar weinig die niet te voet stonden. Ik was er, met mijn zomerbanden, natuurlijk één van... Anders was het waarschijnlijk wel te doen, maar ja, eigen schuld... Aan de bevoorrading kwam ik dan Kenny tegen en maakte ook kennis met de weinige andere bikers. Soit, daarna was het weer on the road!
Dit keer klimmen richting den Toren om via de parking de gekende afdaling te nemen. Daarna de "verbindingsblosoroute" waar het hier en daar toch mooi smerig lag! Echt leuk! De sfeer in het bos was ook lekker griezelig... je zag dus bijna niets! Door de mist en het donkere weer leek het alsof je in "The Blair Witch Project" zat...
Na de klim ging het dan in dalende lijn via de strook die evenwijdig ligt met de Pensemont... Onderweg Kenny weer tegengekomen die door zijn bril niets meer zag. Zonder bril ziet hij ook niets, dus weet ik niet hoe hij naar beneden gereden is...
Na de afdaling moest natuurlijk de beklimming weer komen... De PENSEMONT! Die doe ik dus wel graag hé. Ik vind dit persoonlijk één van de mooiste kanten om de Kluisberg te beklimmen! Soit, eenmaal aan de vierschaar - de klim lag er trouwens heel mooi bij - namen we de afslag links om dan richting de Kwaremont te gaan... Ondertussen waren Kenny en zijn maat weer al een stukje voor... Samen met een collega biker die het ook een hondeweer vond, begonnen aan de afdaling van de Kwaremont, maar duidelijk een heel stuk vlugger gedaald...
Door Berchem (alleen) vliegend werd het natter en natter... Nu ja, we wisten het op voorhand en ik vond het wel eens leuk. De man in de straat keek maar raar op als ik passeerde... Velen zullen gedacht hebben: "Kijkt dienen zot...". Na Berchem ging het via de Schelde naar Kerkhove. Via de enorm smerige Varent kwamen we aan de tweede bevoorrading, ten Huize Gerniers, de welgekende burgervader van Anzegem...
Na deze bevoorrading dan maar het "paadje naar het eind van de wereld" om dan via Elsegem naar Grijsloke door te rijden om dan via Kloosterhoek en den Blaarhoek de aansluiting te vinden op het Bouvelobos... en dat lag er ook smerig bij! Amaai... het werd hier en daar echt glijden... Velen te voet, ook ik op een bepaald moment... Ook hier speelden mijn zomerbanden echt in mijn nadeel... Het bos lag er smerig bij, het beet in de kuiten, maar het plezier kon niet op. Het "moddercrossen" is echt weer begonnen. Ik amuseerde mij te pletter, maar mijn benen stonden hier en daar toch op ontploffen, zeker als je bike zich plots vastzuigt in de grond...
Na het bos ging het weer richting Anzegem via de afdaling die aangeslagen werd door een boer... De Weedries werd ons hierop aansluitend onder de wielen geschoven. Via de gekende stapsteentjes kregen we dan ook nog het stukje Hemsrode aangeboden. Hier en daar toch ook mooi onder water... Leuk, leuk, maar nat en nat! Doornat...
'k Begon toch stilaan een beetje koud te krijgen, maar het einde was in zicht, dacht ik... We werden dan ook nog eens getrakteerd op de spitaalbossen. Mij ook hier geamuseerd, maar de jus verdween toch stillekes aan hoor! Na deze laatste bossen dan via heel wat gekende stapsteentjes weer richting Vichte waar ik mezelf dan trakteerde op een deugddoende warme douche. Het onderhoud in de douches door "Berke" werd uitstekend gedaan! Het zou eens overal zo moeten zijn, amaai!
Na een cola en een "stute me gekapt" weer naar huis!
Hier en daar moeten op de tanden bijten, maar de bijna 67 km alleen deden deugd! Mij geamuseerd en toch weer het echte Flandriengevoel gehad! Inbeuken tegen de wind, tegen de regen en gevochten tegen mezelf, en gewonnen!
Het was duidelijk een tocht die zwaarder gemaakt werd door het weer. Door dit slechte weer moest er niet veel meer bij zitten... Moest het echt mooi weer geweest zijn, dan zou het volgens mij al heel wat minder geweest zijn... maar kom, mij hoor je zeker niet klagen, volgend jaar ben ik er terug!
Merci "Wiel in Wielers"...
Door Nick
Bij het opstaan bleek al gauw dat het een grijs, vies, typisch Belgisch weertje zou worden... Echt voor Flandriens dus! Dat bleek ook al aan de start, niet echt overdreven veel volk dus. Jammer... Nu, ik werd al goed onthaald door den Eddy van de organisatie die er jaarlijks een gewoonte van maakt om de mensen goed te onthalen... Een goede PR dus!
Soit, vlug inschrijven en op de baan dus. Het begon met een plaatselijke rondeke in den achtertuin achter de kerk. Hier werd me al duidelijk dat mijn zomerbandekes nu en dan ne keer onvoldoende zouden zijn... Net achter deze strook stopte ik even, want door het grijze weer had de gps moeite met de satelieten te vinden... Hopelijk moest ik niet even lang gaan zoeken achter de goede benen!
Soit, we waren weer vertrokken. Het kille weer maakte dat ik nogal redelijk rap wou starten om goed warm te krijgen. Ik koos het wiel van iemand uit Dadizele... enkele kilometers later (rond de Kluisberg) zou blijken dat ik hem moest laten gaan...
Via Otegem ging het richting Heestert, waar we dan de oude spoorweg volgden. Hier kwam de trein pas echt goed op gang. Enkel efkes inhouden op het fameus gladde brugje halverwege de spoorweg... Daarna weer doortrekken om dan aan het containerpark een vervolg te breien aan het tempo... Naar den overkant van het water via de Brug in Escannafles en dan richting de fameuze berm waar we op moesten. Ikzelf kende die en zat dus op het juiste mes... de twee mannen die met mij mee waren blijkbaar niet, want ze kwamen dan een beetje achter... Dan werd het via Amougies richting de Kluisberg...
Via Enclus du Bas ging het logischer wijze naar Enclus Du Haut... Ik voelde het komen dat het via een redelijk smal strookje zou gaan waar het wel ne keer zou kunnen glijden... Ik heb daar in de afdaling ooit enen zien in de prikkeldraad belanden... amaai was da een klap! Nu, het viel vandaag allemaal goed mee, op eigen tempo naar boven en dat vormde helemaal geen probleem. Daarna was het een vlucht naar beneden om dan via de baan en een smerig stuk offroad aan de eerste bevoorrading te komen. Ondertussen had ik onze kerel uit Dadizele moeten laten gaan...
Juist voor de bevoorrading zag ik er maar weinig die niet te voet stonden. Ik was er, met mijn zomerbanden, natuurlijk één van... Anders was het waarschijnlijk wel te doen, maar ja, eigen schuld... Aan de bevoorrading kwam ik dan Kenny tegen en maakte ook kennis met de weinige andere bikers. Soit, daarna was het weer on the road!
Dit keer klimmen richting den Toren om via de parking de gekende afdaling te nemen. Daarna de "verbindingsblosoroute" waar het hier en daar toch mooi smerig lag! Echt leuk! De sfeer in het bos was ook lekker griezelig... je zag dus bijna niets! Door de mist en het donkere weer leek het alsof je in "The Blair Witch Project" zat...
Na de klim ging het dan in dalende lijn via de strook die evenwijdig ligt met de Pensemont... Onderweg Kenny weer tegengekomen die door zijn bril niets meer zag. Zonder bril ziet hij ook niets, dus weet ik niet hoe hij naar beneden gereden is...
Na de afdaling moest natuurlijk de beklimming weer komen... De PENSEMONT! Die doe ik dus wel graag hé. Ik vind dit persoonlijk één van de mooiste kanten om de Kluisberg te beklimmen! Soit, eenmaal aan de vierschaar - de klim lag er trouwens heel mooi bij - namen we de afslag links om dan richting de Kwaremont te gaan... Ondertussen waren Kenny en zijn maat weer al een stukje voor... Samen met een collega biker die het ook een hondeweer vond, begonnen aan de afdaling van de Kwaremont, maar duidelijk een heel stuk vlugger gedaald...
Door Berchem (alleen) vliegend werd het natter en natter... Nu ja, we wisten het op voorhand en ik vond het wel eens leuk. De man in de straat keek maar raar op als ik passeerde... Velen zullen gedacht hebben: "Kijkt dienen zot...". Na Berchem ging het via de Schelde naar Kerkhove. Via de enorm smerige Varent kwamen we aan de tweede bevoorrading, ten Huize Gerniers, de welgekende burgervader van Anzegem...
Na deze bevoorrading dan maar het "paadje naar het eind van de wereld" om dan via Elsegem naar Grijsloke door te rijden om dan via Kloosterhoek en den Blaarhoek de aansluiting te vinden op het Bouvelobos... en dat lag er ook smerig bij! Amaai... het werd hier en daar echt glijden... Velen te voet, ook ik op een bepaald moment... Ook hier speelden mijn zomerbanden echt in mijn nadeel... Het bos lag er smerig bij, het beet in de kuiten, maar het plezier kon niet op. Het "moddercrossen" is echt weer begonnen. Ik amuseerde mij te pletter, maar mijn benen stonden hier en daar toch op ontploffen, zeker als je bike zich plots vastzuigt in de grond...
Na het bos ging het weer richting Anzegem via de afdaling die aangeslagen werd door een boer... De Weedries werd ons hierop aansluitend onder de wielen geschoven. Via de gekende stapsteentjes kregen we dan ook nog het stukje Hemsrode aangeboden. Hier en daar toch ook mooi onder water... Leuk, leuk, maar nat en nat! Doornat...
'k Begon toch stilaan een beetje koud te krijgen, maar het einde was in zicht, dacht ik... We werden dan ook nog eens getrakteerd op de spitaalbossen. Mij ook hier geamuseerd, maar de jus verdween toch stillekes aan hoor! Na deze laatste bossen dan via heel wat gekende stapsteentjes weer richting Vichte waar ik mezelf dan trakteerde op een deugddoende warme douche. Het onderhoud in de douches door "Berke" werd uitstekend gedaan! Het zou eens overal zo moeten zijn, amaai!
Na een cola en een "stute me gekapt" weer naar huis!
Hier en daar moeten op de tanden bijten, maar de bijna 67 km alleen deden deugd! Mij geamuseerd en toch weer het echte Flandriengevoel gehad! Inbeuken tegen de wind, tegen de regen en gevochten tegen mezelf, en gewonnen!
Het was duidelijk een tocht die zwaarder gemaakt werd door het weer. Door dit slechte weer moest er niet veel meer bij zitten... Moest het echt mooi weer geweest zijn, dan zou het volgens mij al heel wat minder geweest zijn... maar kom, mij hoor je zeker niet klagen, volgend jaar ben ik er terug!
Merci "Wiel in Wielers"...
Door Nick
0 reacties:
Een reactie posten