zondag 28 september 2008 : TT Zwevezele (1)

De tweede editie van de Hillestamperstocht op den Hille in Zwevezele. Vorig jaar kregen we na 12km baan een bosrijk parcours à la Hertsberge. Niet echt dat, maar de organisatie had beloofd uit haar fouten te leren en het roer compleet om te gooien. Iedereen verdient een tweede kans, dus opnieuw present. (ook al omdat het nog geen 6km van mijn deur is en ik vroeg thuis moest zijn want ’t was Lichtervelde kermis met feestmaal thuis – weeral 2kg bij).

Net als vorig jaar stond er weer een grote groep Steenbakkers op het lijst om hier te rijden. Tot mijn verrassing was ik de eerste. Na een tijdje arriveerden Ricardo en Bruno en werd duidelijk waarom iedereen zo lang weg bleef : de wegenwerken op de Brugsebaan tussen Pittem en Zwevezele. Als streekbewoner die baan niet nodig en nooit aan gedacht. Stilaan kwam iedereen aan. Ricardo, Bruno en Nico verkozen om al eerder te starten om op een eigen gezapig tempo te rijden.

Een kwartiertje later vertrokken we met de rest van de groep : Steven, Berre, Nick, Yourik, Rudy, Rik, Bram, ikzelf en gelegenheidssteenbakker Filiberke. Meteen stoten we op het tweede probleem van de dag : de hardnekkige mist. Die belemmerde niet alleen het zicht op de weg en de streek, maar zorgde voor de nodige miserie voor de brillendragers. Vooral Rik leek hier last mee te hebben. Zelf ook de nodige last daar ik met bril niet veel meer zag en zonder last kreeg met mijn lenzen. Uiteindelijk voor de pijnlijke ogen gekozen.

De tocht ging aanvankelijk richting Wingene en Hertsberge. We kregen in het begin verschillende offroaddreven en boerenslagen, eigen aan de streek. Enkele herkende ik niet en dat lag waarschijnlijk niet alleen aan de mist. Het werd duidelijk dat de organisatie inderdaad het parcours omgegooid had. We kregen ook een mooi technisch bosje, daarna werd het ietsje minder met wat meer baan tot aan de bevoorrading in Hertsberge. De tocht verliep volgens het ‘nieuw systeem biken’. Zo lang mogelijk samen blijven, tempo wat aanpassen en soms een wachten op eventuele achterblijvers (veelal door de mist of kleine technische probleempjes). Zo was er ook tijd voor gezapige babbeltjes, die even gestoord werden door een wilde groep renners van WTC Jabbeke, die we later op het parcours met sprekend gemak opnieuw inhaalden…

Na de bevoorrading kregen we eerst nog wat baan om uit Hertsberge te raken, maar bereikten we waar ik al een tijdje naar uitkeek : de velddreven van Ruddervoorde en Zwevezele. Mits goed gekozen is dit een aaneenschakeling van mooie dreven en boerenslagen. Ze lagen er nu nog droog bij in vergelijking met de tocht van de KWB-Lichtervelde in maart dit jaar toen ik deze dreven mocht herontdekken. Het tempo van de groep ging stilaan ook wat omhoog, maar niettemin kwamen we toch kort achter elkaar aan bij de tweede bevoorrading. Hier was het behoorlijk druk, wat laat vermoeden dat er veel volk op de kleinere afstanden zat. Ondertussen waren ook de vroege starters gegrepen.

Na de bevoorrading kwam echter waar ik voor vreesde. Zwevezele-Veld is mooi, maar we hadden bijna alles gehad en we moesten nog naar het centrum van Zwevezele en daar ligt niet zoveel wist ik. Toch wel lange baanstroken met sporadisch nog een dreef. Op een van die dreven kregen we plots een versnellende Steven, wat niet echt zijn gewoonte is. Blijkbaar ken ik Stevens fietsgewoonten nog niet goed genoeg, of toch niet zoals de rest van de Steenbakkersgroep. De fout gemaakt om mee te versnellen en zo plots opgebrand, terwijl de rest wel in zijn alsmaar sneller gaande wiel kon blijven. Stilaan naderden we Zwevezele-centrum en kon ik nog net aansluiten bij Katrien20.

We kregen nog kort het Kasteelpark om dan via kleine aardewegen, smalle wijkwegeltjes en verkavelingen (wist niet dat er zoveel in Zwevezele lagen) terug den Hille te bereiken. Nog geprobeerd aan te sluiten, maar blijkbaar was het Steenbakkerskoers door de wijken. Toen ik mijn bike afgespoten had (allé die van mijn vader, want de mijne was na Kruiskerke in groot onderhoud) zaten de meeste Steenbakkers al in de après onder het nu pas doorbrekende zonnetje. In het andere hoekje zaten mijn kersverse schoonbroer met zijn bikecompagnon. Ze hadden maar de 30 gedaan (de jeugd van tegenwoordig hé) en daar zat toch meer baan in naar hun zeggen.

De tocht was merkbaar beter dan vorig jaar en er was ook meer energie ingestoken. Een supertocht qua parcours zal het wel nooit worden, gezien ik de streek zo een beetje ken.’t Is geen Heuvelland, Vlaamse Ardennen of het golvende terrein van Zwevegem-Avelgem (my favourite). Niettemin als er nog wat aan de start en vooral aan de laatste 10kms wordt gewerkt, kan het wel iets worden. We zien wel of het volgend jaar opnieuw betert. Deze editie me toch bijzonder goed geamuseerd, al zat dat waarschijnlijk vooral aan de groep gelegen hebben.

door Siegfried