zondag 14 september 2008 : TT Peruwelz

’t Was weer de tweede zondag van september. Traditioneel Openmonumentendag, maar sedert vorig jaar ook dé datum van La Dinosaurienne, een tocht georganiseerd door de politie van Péruwelz-Bernissart. Als lid van heemkundige kringen en culturele raden schaamteloos forfait gegeven en voluit voor deze monumentale TT gekozen.

Er waren veel andere goede tochten die dag en sommige steenbakkers moesten forfait geven, waardoor de steenbakkersdelegatie klein leek te worden. Volgens het forum zouden enkel Ricardo en dit ‘TOF’ exemplaar aanwezig zijn. Rond 8.30 stonden we vertrekkensklaar, tot we telefoon kregen van Berre dat hij in Péruwelz hopeloos op zoek was naar een TT. De start was in tegenstelling tot vorig jaar, niet meer in die stad, maar in Bernissart. Na enige tijd waren we dan toch maar vertrokken, maar na 500m stonden we alweer stil toen we bericht kregen dat Berre al gearriveerd was. Toen hij kwam aansluiten, had hij ook Philippe in zijn wiel – in Daikintenue zowaar. Met zijn vieren de rit verder gezet. Die Daikintenue was welgekomen. Zo hadden we steeds een goed zichtbaar punt voor ons…

We kregen al meteen een technisch stukje. In een bebost gebied met wat gras en een hoop bulten werden heel wat singletracks uitgetekend. Na een schalkse bocht naar links werden we verrast door een kanjer van een helling waar we niet op voorbereid waren – lees : niet in de juiste versnelling. Als rechtgeaarde bikers niet willen plooien, dus op een veel te grote steek naar boven en meteen werd duidelijk dat we al snel aan recuperatie mochten denken. Het was ook duidelijk te zien dat Berre de man met de beste form zou zijn. Heel de rit gezwind vooraan, terwijl achteraan iedereen elkaar wel afwisselde.

Na dit technisch stuk volgde er wat gewone offroad en een doortocht door Harchies. Mooi en leuk, maar niet zo spectaculair als de startkilometers. Niettemin ging het niet echt vooruit. Ondanks de stralende zon had het al de hele week geregend, waardoor het parcours er behoorlijk vettig bij lag.

Plots kwamen we aan bij de steengroeve die vorig jaar ook in deze tocht zat. Lange en mooie doortocht en eigenlijk zeer droog in vergelijking met de rest van het parcours. Paar mooie klimmen en dito afdalingen (allé voor de liefhebbers toch). Na een mooie passage wachtte ons de eerste bevoorrading die zeer goed voorzien was. Daar Fritsie van het forum en zijn bikecompagnons tegengekomen. Ze waren zowat drie kwartier voor ons vertrokken, maar door materiaalpech allerhande serieus wat opgehouden.

Na de bevoorrading mochten we ons stilaan opmaken voor het grote bos. Van vorige jaar wisten we dat dit er nog zou aankomen, een kanjer van een bos met heel wat singletracks. Ik had de indruk dat het aantal nog hoger lag dan vorig jaar. Soms wat kleine, pittige hellingen, soms wat draaiwerk, maar steeds even leuk. Een paar keer van de bike gemoeten, maar dat viel al bij al nog mee. Gelukkig was het niet echt druk. Berre en Philippe hadden duidelijk de betere benen, Rik en ikzelf zaten in het tweede peloton. In een van de steile afdalingen over kop gegaan. Eigen schuld. Ben geen daler, maar wou het toch proberen. Halfweg in paniek geschoten en in een reflex de voorrem dichtgetrokken. NOOIT doen! Gezellig overkop gegaan, nadien terug recht, maar tien meter verder opnieuw tegen dek.

Wat verder was er plots een breder stuk, waar ik iedereen rechts zag sukkelen op een smal stuk met boomwortels, terwijl er links een brede avenue lag. Natuurlijk links gereden en nog geen halve meter verder, goed vast in het slijk, tot groot jolijt van Rik! Wat verderop wachtten Berre en Philippe ons op. Berre eiste een onmiddellijke controle van de voeten ; ik was dan ook bijzonder verheugd dat Philippes schoenen even zwart zagen.

Na kilometers en kilometers singletrack kwamen we uit langs een oude spoorweg die we even volgden. Plots moesten we links een soort natuurdomein in. Het was helemaal anders dan wat we tot dan toe gereden hadden : veel zandgrond, heidevegetatie en vooral kurkdroog in vergelijking met de rest van het parcours. Mooi lang stuk dat er vorig jaar niet bij was.

Na nog wat oude spoorwegbedding en kanaaloevers kwamen we bij de splitsing. De 40 keerde direct terug naar de startplaats, maar hoewel we het al wat begonnen te voelen, smaakte de tocht naar meer. Allen dus voor de 60 gegaan en al snel kregen we de tweede bevoorrading. De camionette van de politie deed hiervoor dienst en zorgde voor de muzikale omlijsting. De agenten van dienst meldden ons dat er nog wat technisch bos en een terrilleke zouden volgen.

Dat technisch bosje kregen we algauw. ’t Was vlug voorbij want het was maar enkele kilometers lang. Tijdens deze passage ontmoetten we Fritsie en zijn bikepartners opnieuw. De zoveelste materiaalpech. Waren wij even blij dat we zelf geen enkele keer in panne waren gevallen. Na deze strook was het nog even hergroeperen. Lees : Berre wachtte op iedereen en vooral Rik begon het al wat moeilijk te krijgen.

Daarna werd het voor de laatste 10km een beetje ieder voor zich. Iedereen begon zijn eigen tempo te rijden. Na een tijdje kregen we een oud terril. Niet opvallend in de hoogte, maar ’t was er wel degelijk een. Het was een zwaar technisch stuk dat er bij momenten vettig bij lag. De vermoeidheid begon toe te slaan en ik moest Philippe – die ik tot dan toe nog in het vizier had – definitief laten gaan. Ik zat er zelfs zover door dat ik vele kleine bulten te voet omhoog moest. De gevaarlijke afdalingen waren zeer goed aangeduid en een waarschuwing was her en der wel op zijn plaats. Daarna was het langzaam terugkeren naar Bernissart, maar steeds met veel offroad. Over het gemiddelde zullen we het maar niet hebben. Vier uur onderweg voor 63km, zegt genoeg zeker?

Uiteindelijk als derde, moe maar voldaan toegekomen. De bikewash niet geprobeerd, want het was een hogedrukreiniger. Daarna nog de après ingedoken, zelf eerst met Katrien20 en Traxer die als enige ‘forumbikers’ nog fris aanwezig waren, daarna met de rest van de Steenbakkers (da’s nu eenmaal het nadeel van in twee clubs te zitten, waar breng je de après door?).

Een fantastische tocht, veel offroad, technische stukjes, veel afwisseling, mooie natuur in weinig aangedane streek, goed gezelschap en mooi weer. Wat moet een mens meer hebben op een zondagmorgen (en middag)?

door Siegfried