03.06.2007 : TT Beuvrages (Fr.)

Vandaag voor de verandering eens naar Frankrijk... Het begint een goede gewoonte te worden om nu en dan eens de grens over te steken...

Beuvrages was deze keer aan de beurt. Dit kleine dorpje, gelegen aan het Domein van Raismes, was dit keer het mekka voor mountainbikers die van bos houden... Wij konden daar dus zeker niet ontbreken. In september vorig jaar reden we reeds de rit van Bleharies (Brunehaut) waar we 30 km onafgebroken door dit domein reden. Hopelijk werd het dit keer niet minder...

Aan de grensovergang hing ik mijn wagonnetje aan de forumtrein op de autostrade. Soms leek het wel of de forumbikers rapper reden met hun bike dan met de wagen, maar soit, we geraakten er. En wees maar gerust, die Fransen zullen het geweten hebben. Toen ik uit de wagen stapte kwam er direct iemand op mij af die mij vroeg het het kwam dat wij met zovele Belgen naar ginder gingen. Hij vroeg ons van waar we kwamen. Hem duidelijk gemaakt dat er veel West Vlamingen zijn die van Frankrijk houden op vlak van MTB'en. Hij bleek immens trots te zijn en te groeien... Volgend jaar ongetwijfeld meer reclame in Vlaanderen.

Eenmaal we ingeschreven waren op de ouderwetse manier, onze naam invullen op een lijst aan de inschrijvingstafel, konden we starten. Eerst kregen we een stukje van een paar honderden meters over het gras op het plaatselijke sportdomein. Daarna kregen we een strook asfalt van een tweetal kilometer om dan het bos in te duiken... Dat we pas een goede 48 km later weer uitreden...

Daar werd het een waar paradijs voor bikers! Niet te doen! We kregen daar alles voorgeschoteld wat een biker maar wil! Droge singletracks, plassen, modder, zand, grint, brede stroken,...
Het werd constant het goede spoor kiezen, kijken waar je reed, draaien, keren,... Er kwam geen einde aan. Na een tijdje lieten we bewust de forumtrein gaan, want de leuze onder de Steenbakkers is nog steeds "Samen uit, samen thuis", dus wachten we regelmatig elkaar op onderweg. Dit parcours maakte het er natuurlijk niet makkelijker op. Door het constant draaien en keren was het overzicht over wie waar zat soms ver te zoeken, maar dat hadden we er natuurlijk voor over op zo'n mooi parcours.

Te midden den bos zagen we plots een schitterende bult tevoorschijn komen. Zoals Berre zei, het moment van de waarheid was aangebroken. Berre en ikzelf hadden een kleine voorsprong op de rest van de Steenbakkers. Rudy kwam ons nogal vlug bijhalen, maar geraakte ook niet helemaal boven door problemen met zijn versnellingen. Ik moest efkes voet aan grond zetten op het laatste steile stuk. Mijn voorwiel ging van de grond tijdens de klim... Tja, een lichte bike vergt blijkbaar nogal wat aanpassing om te klimmen...

Na deze klim, waar ondertussen ook John (Zanneis) en Steven (Casper) ons hadden ingehaald, werd het puur genieten. Een vergezicht waar je in de verste verte nog geen boerderij zag staan, niets, buiten bomen, bomen en nog eens bomen!

Dan maar draaien en keren en dalen. Soms op smalle richeltjes, dan weer draaien tussen de boompjes, afdalen om direct weer immens steil omhoog te gaan in de "putten" van het maanlandschap. Eén werd voor ons, gebroeders Valcke, bijna fataal als we bijna in elkaar bleven haken en in achteruit naar beneden dreigden te glijden...

Na de snelle en steile afdaling, met hier en daar een bedriegelijke bocht, was het even wachten op Yoerik, die blijkbaar een stukje achter was. Bleek dat hij ergens een stukje extra had gedaan op den Terril... Ondertussen had hij ook heel wat gefilmd (komt vast en zeker op de steenbakkerssite www.steenbakkers.be...).

Wat volgde was weer genieten van het eerste tot het laatste moment. Bos, bos en nog eens bos... Eén plas was bijna een zwembad, temidden een singletrack, met alle gevolgen van dien...

Op de laatste bevoorrading, beloofde men ons dat er nog een terril volgde. Deze jammergenoeg niet meer gezien... Ze hadden ons dus blaaskes wijsgemaakt. Ik had hem nochtans bijna gedaan... Ik had een kleine voorsprong een vijftal kilometer voor het einde en reed in mijn enthousiasme dan ook verkeerd en zat bijna weer op het parcours van in het begin... Dus mijn kar gekeerd en dan de achtervolging ingezet.
Toen ik bijna aan den arrivée was, nog VTT'tje tegengekomen die al huiswaarts reed met de wagen... Moest op tijd thuis zijn hé...

Tijdens den après kregen de forumbikers nog de beker voor de grootste groep buitenlanders (klopt niet echt want het is geen echt club... :-) ).

Van Nebraz ook nog mijn traktatie gehad voor een gps file in het verleden. Na de gezellige après in het zonnetje dan richting huis om in de namiddag nog een fietstochtje te doen met Yoerik samen met zijn gezin en ikzelf met mijn gezin...
Het werd dus een echte "buitendag".