24.06.2007 : TT Sellewie Beneden
Zaterdag afgezakt naar Sellewie... De weersverwachtingen waren niet echt denderend, regen stond in het verschiet... De afgelopen dagen hadden de hemelsluizen ook al enkele keren hun deuren geopend, dus het parcours zou er echt niet droog bij liggen. Dus nog vlug een Michelin XCR Mud band op den bike gegooid en we zouden wel zien wat het gaf. Deze week ook mijn patte vervangen na twee weken met een schuin pad op stap te gaan.
7u30 afgesproken om Yoerik op te halen bij hem thuis. Na een potje koffie doorgereden naar Sellewie. Daar stonden Kurt, Nico en Q-Bix ons al op te wachten. John had blijkbaar pijnlijke knieën en zag het totaal niet zitten om te biken... Oorzaak, mij totaal onbekend op dat moment, maar eerste reactie was "Weer gevallen? :-))
Soit, na de inschrijving wij dus op weg...
Ik wist van vorig jaar dat dit een tochtje kon worden dat nogal redelijk zwaar is... Vorig jaar was het schitterend weer, dit jaar echter, dus het zou oppassen worden voor de man met de hamer... De toer leek nogal gauw vooral het omgekeerde van vorig jaar te zijn. Het banhoutbos, dat vorig jaar mijn einde betekende, was nu het begin. Na het veld en de Wulfsberg werd het dus het bos. Daar eens goed de gaskraan opengezet en gekeken wat het gaf. De benen zaten goed, dat was direct duidelijk. Q-bix had direct wat achterstand, maar chapeau zunne, als ge direct zo'n tochtje rijdt. Het is hier toch zeker niet van de poes! Yoerik bleek een pechdag te hebben. Nen goeden ouderwetsen chainsuck stak de kop op... Nico startte op zijn eigen tempo want lag al enkele maanden stil. Kurt had het niet zo makkelijk, want in Brugge rijden is toch wel hetzelfde niet als hier... Plat bij mooi heuvelachtig...
Voor betekenden de problemen het einde na het Banhoutbos. Ondertussen was Petanker ons komen vervoegen, zonder Vommie die het blijkbaar niet zag zitten vandaag. Uiteindelijk dan verder onze weg vervolgd. Geleidelijk aan kwamen we dichter en dichter bij beter gekend gebied. Kooigem, Bellegem, Sint Denijs,... Het kwam dichterbij. Na de afdaling van een singletrack die wij in onze eigenste Steenbakkerstocht als klim gebruiken, ging het richting Mortagnebos. Dat ligt er altijd smerig, dus wou ik wel effen zonder voorliggers zitten om goed te zien waar ik moest rijden. Dat was echter buiten Grachtcrosser Peter gerekend die ik niet meer kon passeren. Hij zag de modder en het spoor en koos gelukkig ook de juiste kant en geraakte er door zonder vallen. Hier zullen er zeker wel een paar tegen de vlakte gegaan zijn...
Na Mortagnebos werd het draaien en keren in Sint Denijs. Na enkele stapsteentjes en wat singletracks gingen we even langs bij John. Bleek dat die verbrande en geschaafde knieën had van het gieten van stabilisé... Petanker en ikzelf lastten daar een extra bevoorrading in. Ondertussen zouden Nico en Kurt ons wel bijgehaald hebben.
Dan eens wat uit de kas gehaald om ze bij te halen. Na de immers smerige klim rond het watervoorzieningsstation, er nog eens een lap op gegeven. In de modderstrook was ik ondertussen ook Petanker kwijtgeraakt. Wat volgde was ook puur genieten. Een klimmeke, jammergenoeg langs de grote baan om later af te slaan richting Kooigembos. Ook Argendaalbos kwam aan de beurt. Daarna kreeg ik Nico en Kurt in het vizier. Dan maar nog eens de gashendel volledig opengedraaid en de achtervolging ingezet. Net na de singletrack na het Grandvalbos haalde ik hen bij. Was dat dan effen puffen.
Niet lang kunnen "uitrusten" want dan kregen we de klim naar de Tontekapel voor ons wielen. Na de klim ging het boven direct naar links om via het veld naar de Geiteberg te rijden. Amaai, da was plakken... Op het einde voet aan de grond moeten zetten en de bike fameus ontdoen van al die klijte grond... Ondertussen waren Nico en Kurt alweer vertrokken. Aan de bevoorrading kwamen we weer allemaal samen... Petanker vervoegde mij net na de modderstrook...
Na de bevoorrading was het direct het bosje aan den overkant binnen om daar toch effen te moeten puffen... Zuigen dat die grond deed! Amaai, niet te doen. Hier speelden Petanker en ikzelf Kurt en Nico weer kwijt. Dan reden we maar goed door. Na het strookje bos en de strook naar Baling bleek ik ook Petanker kwijt te zijn. Mij dan maar opgemaakt om de andere 30 km alleen af te maken. Ik moest naar niemand meer kijken en kon mijn eigen tempo rijden.
In Bellegembos zelf ging ik wel even tegen de vlakte met, de dag erna, een pijnlijke en blauwe knie tot gevolg. Toch werd het puur genieten. De stroken die we aandeden waren mij zeker niet onbekend, maar toch werd het puur genieten, Argendaalbos, Katteberg,... Ondertussen werd het constant lijken oprapen... Velen hadden het hier dus duidelijk onderschat.
Na een tijdje kwamen we op het hoogste punt van de tocht... Molen ter Klare werd ook aangedaan... Om even daarna weer de singletrack af te dalen richting Mortagnebos dat we nog eens moesten doen. Deze keer was ik wel alleen, maar toch lag die er nu anders bij. Het modderwater, was nu een dikke brij geworden met een spoor... Opletten dus, maar niet echt moeilijk als je het een beetje kent daar.
Nu werd het via den Broekenhoek naar de bevoorrading. Daar nog vlug wat gedronken en gegeten en mijn weg verder vervolgd. Uiteindelijk was het via het stapsteentje richting de keiberg. De keiberg beklimmen was nogal redelijk gevaarlijk om die baan te kruisen. De singletrack zelf naar het kapelleke vind ik zelf nog altijd schitterend. Iets verder werd het dan weer afdalen richting vaart... Weer de grote baan kruisen en dan een stukje afdalen via de trapkes richting vaart. Ze waren makkelijk te nemen al rijden, al waren ze in het draaike onderaan toch nogal rap op elkaar volgend...
Wat ik naar het einde toe vreesde, kwam er niet echt... De man met de hamer had blijkbaar Petanker uitgekozen vandaag... In de laatste kilometers zat er iets meer baan, maar niet getreurd want de stukken offroad waren wel niet de minste. Het stukje langs het veld met de rood witte linten was ook redelijk zuigend... Daarna nog een klimmeke om dat iets verder weer dwars door een land te moeten... De benen voelden het toch efkes hier...
Daarna in gestrekte draf naar den finish, hier wel nog even bijgehaald en achtergelaten door een sneltrein van Krierecrossers, maar kom... Was heel tevreden van vandaag! Had goede benen en het koppeke zat ook zeer fris... Misschien het "thuisvoordeel" en parcourskennis? Aan den arrivée zat Q-Bix mij op te wachten... Na een 45 minuten kwam Petanker ook binnen. Daarna nog effen wachten op Nico en dan uiteindelijk ook Kurt, die blijkbaar last had van krampen....
Na nen après dan toch tegen 14 u thuis gekomen...
Niet lang kunnen "uitrusten" want dan kregen we de klim naar de Tontekapel voor ons wielen. Na de klim ging het boven direct naar links om via het veld naar de Geiteberg te rijden. Amaai, da was plakken... Op het einde voet aan de grond moeten zetten en de bike fameus ontdoen van al die klijte grond... Ondertussen waren Nico en Kurt alweer vertrokken. Aan de bevoorrading kwamen we weer allemaal samen... Petanker vervoegde mij net na de modderstrook...
Na de bevoorrading was het direct het bosje aan den overkant binnen om daar toch effen te moeten puffen... Zuigen dat die grond deed! Amaai, niet te doen. Hier speelden Petanker en ikzelf Kurt en Nico weer kwijt. Dan reden we maar goed door. Na het strookje bos en de strook naar Baling bleek ik ook Petanker kwijt te zijn. Mij dan maar opgemaakt om de andere 30 km alleen af te maken. Ik moest naar niemand meer kijken en kon mijn eigen tempo rijden.
In Bellegembos zelf ging ik wel even tegen de vlakte met, de dag erna, een pijnlijke en blauwe knie tot gevolg. Toch werd het puur genieten. De stroken die we aandeden waren mij zeker niet onbekend, maar toch werd het puur genieten, Argendaalbos, Katteberg,... Ondertussen werd het constant lijken oprapen... Velen hadden het hier dus duidelijk onderschat.
Na een tijdje kwamen we op het hoogste punt van de tocht... Molen ter Klare werd ook aangedaan... Om even daarna weer de singletrack af te dalen richting Mortagnebos dat we nog eens moesten doen. Deze keer was ik wel alleen, maar toch lag die er nu anders bij. Het modderwater, was nu een dikke brij geworden met een spoor... Opletten dus, maar niet echt moeilijk als je het een beetje kent daar.
Nu werd het via den Broekenhoek naar de bevoorrading. Daar nog vlug wat gedronken en gegeten en mijn weg verder vervolgd. Uiteindelijk was het via het stapsteentje richting de keiberg. De keiberg beklimmen was nogal redelijk gevaarlijk om die baan te kruisen. De singletrack zelf naar het kapelleke vind ik zelf nog altijd schitterend. Iets verder werd het dan weer afdalen richting vaart... Weer de grote baan kruisen en dan een stukje afdalen via de trapkes richting vaart. Ze waren makkelijk te nemen al rijden, al waren ze in het draaike onderaan toch nogal rap op elkaar volgend...
Wat ik naar het einde toe vreesde, kwam er niet echt... De man met de hamer had blijkbaar Petanker uitgekozen vandaag... In de laatste kilometers zat er iets meer baan, maar niet getreurd want de stukken offroad waren wel niet de minste. Het stukje langs het veld met de rood witte linten was ook redelijk zuigend... Daarna nog een klimmeke om dat iets verder weer dwars door een land te moeten... De benen voelden het toch efkes hier...
Daarna in gestrekte draf naar den finish, hier wel nog even bijgehaald en achtergelaten door een sneltrein van Krierecrossers, maar kom... Was heel tevreden van vandaag! Had goede benen en het koppeke zat ook zeer fris... Misschien het "thuisvoordeel" en parcourskennis? Aan den arrivée zat Q-Bix mij op te wachten... Na een 45 minuten kwam Petanker ook binnen. Daarna nog effen wachten op Nico en dan uiteindelijk ook Kurt, die blijkbaar last had van krampen....
Na nen après dan toch tegen 14 u thuis gekomen...
Door Nick
0 reacties:
Een reactie posten