zondag 29 maart 2009 : TT Heule-Watermolen
Deze morgen na een uur te weinig geslapen te hebben naar Kortrijkafgezakt . Vorig jaar na de slechte editie van 2 jaar geleden vermeden, maar door de betere commentaren van vorig jaar, terug afgezakt. En het moet gezegd worden, veel beter dan die van twee jaar geleden. Misschien niet echt verrassend, alhoewel er toch enkel door mij weinig aangedane stukken bij zaten, maar voor de streek zeker goed genoeg.
Toen ik op de parking aankwam een mij onbekende Steenbakker tegenkomen. Blijkbaar een zekere Johan die door gezondheidsredenen een sabbatjaar had ingeschakeld. Bij de inschrijving zaten Berre en Andy (Crusader) al te wachten. Spoedig kwamen ook Steven 1 en 2 aan. Beiden waren net zoals Berre met de fiets gekomen. Steven 2 had er al 20km op zitten!
Van bij de start was al duidelijk dat het mijn dag niet zou zijn. Was het dat uurtje slaap te kort, een gebrek aan kilometers en tochten de laatste tijd of gewoon een slechte conditie? Het vlotte niet echt en steeds op achtervolgen aangewezen. Gelukkig stopten of vertraagden mijn medebikers van tijd tot tijd. De ritzelf ging na een citytrip door Kortrijk naar de Leieoevers om naar Bissegem te gaan. Bij de Leie kregen we keuzen tussen gemakkelijk en lastig. Gezien het slechte weer de afgelopen week en de ervaring van Berre en Steven 2 van vorig jaar werd besloten voor gemakkelijk te gaan. Dat was geen slechte keuze gezien we later toch over de offroadoevers van de Leie moesten. Jongens, direct zware turf. Mag er niet aan denken dat we daar nog een drietal kilometers meer van zouden gekregen hebben...
Via Bissegem ging het zuidwaarts. De zon begon er ook wat door te komen wat geen overdreven luxe was. Net als Steven1 en Andy met vingerloze handschoenen vertrokken en dat deed in het begin geen deugd. Wat me wel opviel, was dat iedereen in lange broek (of 3/4) reed en met lange mouwen; iedereen behalve een onnozelaar uit het verre Lichtervelde met korte broek en korte mouwen (maar wel met body). Ze verklaarden me allemaal zot, maar buiten mijn vingers nooit koud gehad.
Rond de autosnelweg kregen we enkele technische stukken voorgeschoteld met venijnige klimmetjes en afdalingen, maar jammer genoeg vaak te glad om goed te nemen. Een van de zwaarste hellingen in een bosje dat ik niet kende, moest iedereen eraf, behalve een verrassende Steven1 die vlotjes naar boven klom!!! Een venijnige afdaling met hindernissen werd na veel aarzelen door iedereen genomen (buiten ondergetekende).
Stilaan kwamen we in Bellegem aan waar er een zeer goed verzorgde bevoorrading stond te wachten en veel mensen van de KWB om ons te verwelkomen. Zelfs op de gevoelige plaat vastgelegd. Bellegem-bos werd op de klassieke wijze beklommen. Toen werd me wel duidelijk dat ik zelfs als het niet goed gaat, ik er toch wel in slaag vlot te klimmen. Tijdens de klim van ver achterop net niet vooraan geraakt. Iets wat me bij andere beklimmingen ook lukte.
Net voor Granvalbos kreeg Steven1 kettingproblemen en moest hij de rit staken. Gezien het een 5tal km van zijn deur was, besloot hij te voet of al steppend naar huis te gaan. Daardoor mochten we met 4 Granvalbos in dat er al bij al betrekkelijk goed bij lag. Daarna ging het nog verder richting Kooigem en Sint-Denijs, waar Steven2 en ikzelf voor de eerste keer een stukje van het parcours 'afnoesden'. Steven 2 kreeg plots de klop van de hamer en zou er niet meer helemaal doorkomen, alhoewel ik toch vaak moest duwen om hem bij te houden. Er volgden nog enkele zware stukken, o.m. in Moen om bij de tweede bevoorrading in Sellewie te komen. Een stuk langs de kleiputten werd door iedereen geschrapt, wegens ondoenbaar volgens Berre, en wie zijn wij om hem als thuisrijder niet te geloven. Daarna ging het via het Banhoutbos (dreef erlangs) en Sellewie terug naar de Leie. Deze oevers waren gelukkig doenbaarder dan die uit het begin.
Berre besloot zijn tempo wat op te drijven en enkel Andy kon hem nog een beetje bijbenen. Steven 2 en ikzelf werden helemaal losgereden en samen raakten we compleet leeg terug in Heule waar hij zijn taxi mocht opbellen en waar we Bruno nog zagen vertrekken. Na een deugddoende douche en een frisse pint (met ook nog Fabi en zoon) moe, versleten maar toch wel enigszins voldaan, terug vertrokken.
Door Siegfried
Toen ik op de parking aankwam een mij onbekende Steenbakker tegenkomen. Blijkbaar een zekere Johan die door gezondheidsredenen een sabbatjaar had ingeschakeld. Bij de inschrijving zaten Berre en Andy (Crusader) al te wachten. Spoedig kwamen ook Steven 1 en 2 aan. Beiden waren net zoals Berre met de fiets gekomen. Steven 2 had er al 20km op zitten!
Van bij de start was al duidelijk dat het mijn dag niet zou zijn. Was het dat uurtje slaap te kort, een gebrek aan kilometers en tochten de laatste tijd of gewoon een slechte conditie? Het vlotte niet echt en steeds op achtervolgen aangewezen. Gelukkig stopten of vertraagden mijn medebikers van tijd tot tijd. De ritzelf ging na een citytrip door Kortrijk naar de Leieoevers om naar Bissegem te gaan. Bij de Leie kregen we keuzen tussen gemakkelijk en lastig. Gezien het slechte weer de afgelopen week en de ervaring van Berre en Steven 2 van vorig jaar werd besloten voor gemakkelijk te gaan. Dat was geen slechte keuze gezien we later toch over de offroadoevers van de Leie moesten. Jongens, direct zware turf. Mag er niet aan denken dat we daar nog een drietal kilometers meer van zouden gekregen hebben...
Via Bissegem ging het zuidwaarts. De zon begon er ook wat door te komen wat geen overdreven luxe was. Net als Steven1 en Andy met vingerloze handschoenen vertrokken en dat deed in het begin geen deugd. Wat me wel opviel, was dat iedereen in lange broek (of 3/4) reed en met lange mouwen; iedereen behalve een onnozelaar uit het verre Lichtervelde met korte broek en korte mouwen (maar wel met body). Ze verklaarden me allemaal zot, maar buiten mijn vingers nooit koud gehad.
Rond de autosnelweg kregen we enkele technische stukken voorgeschoteld met venijnige klimmetjes en afdalingen, maar jammer genoeg vaak te glad om goed te nemen. Een van de zwaarste hellingen in een bosje dat ik niet kende, moest iedereen eraf, behalve een verrassende Steven1 die vlotjes naar boven klom!!! Een venijnige afdaling met hindernissen werd na veel aarzelen door iedereen genomen (buiten ondergetekende).
Stilaan kwamen we in Bellegem aan waar er een zeer goed verzorgde bevoorrading stond te wachten en veel mensen van de KWB om ons te verwelkomen. Zelfs op de gevoelige plaat vastgelegd. Bellegem-bos werd op de klassieke wijze beklommen. Toen werd me wel duidelijk dat ik zelfs als het niet goed gaat, ik er toch wel in slaag vlot te klimmen. Tijdens de klim van ver achterop net niet vooraan geraakt. Iets wat me bij andere beklimmingen ook lukte.
Net voor Granvalbos kreeg Steven1 kettingproblemen en moest hij de rit staken. Gezien het een 5tal km van zijn deur was, besloot hij te voet of al steppend naar huis te gaan. Daardoor mochten we met 4 Granvalbos in dat er al bij al betrekkelijk goed bij lag. Daarna ging het nog verder richting Kooigem en Sint-Denijs, waar Steven2 en ikzelf voor de eerste keer een stukje van het parcours 'afnoesden'. Steven 2 kreeg plots de klop van de hamer en zou er niet meer helemaal doorkomen, alhoewel ik toch vaak moest duwen om hem bij te houden. Er volgden nog enkele zware stukken, o.m. in Moen om bij de tweede bevoorrading in Sellewie te komen. Een stuk langs de kleiputten werd door iedereen geschrapt, wegens ondoenbaar volgens Berre, en wie zijn wij om hem als thuisrijder niet te geloven. Daarna ging het via het Banhoutbos (dreef erlangs) en Sellewie terug naar de Leie. Deze oevers waren gelukkig doenbaarder dan die uit het begin.
Berre besloot zijn tempo wat op te drijven en enkel Andy kon hem nog een beetje bijbenen. Steven 2 en ikzelf werden helemaal losgereden en samen raakten we compleet leeg terug in Heule waar hij zijn taxi mocht opbellen en waar we Bruno nog zagen vertrekken. Na een deugddoende douche en een frisse pint (met ook nog Fabi en zoon) moe, versleten maar toch wel enigszins voldaan, terug vertrokken.
Door Siegfried
0 reacties:
Een reactie posten