14.07.07 : pré-BBQ teetee - Bloso Zingem

Wat het weer in de voormiddag buiten alle verwachtingen in liet uitschijnen met name bewolkt, was ook het geval in de benen zaterdagochtend. De benen stonden zwaar en het was maar te hopen dat er zich een plaatselijke opklaring boven Zingem alsook ter hoogte van de dijbenen plaats ging vinden ...

Wat 'The day after Friday the 13th' al voor ongeluk te betekenen had bleek van toepassing op ondergetekende ... Het lijstje met vergeten spullen werd na de kilometrique en handschoenen ditmaal aangedikt met de helm. En het bleek al meteen een zware vergissing want you know ... Murphy's Law ? En ja hoor ... we waren nog niet goed vertrokken - allez we wáren nog niet vertrokken, van bij Steve zijn stek of ik lag al op zijn oprit vakkundig tussen de spaken van Steve steentjes te tellen. Mijn linkerschoen bleef merkwaardig genoeg vasthangen achter het kliksysteem zonder dat ik er al in vast zat. En dan ben je als een vis op het platteland als je links vastzit en rechts plots niet meer onderhevig is aan de zwaartekracht ...

Het ongeluk moet wel in de lucht gehangen hebben want 1km verder sprong een zwarte kat notabene - van angst om zoveel ongeluk te zien naderen - met een doodsverachting de beek in.

Amper 2 km voelde ik al dat de opklaringen niet in de voormiddag zouden plaatsvinden en ik werd dan ook vakkundig bij de eerste de beste glooing achteruit geslagen. Nog voor de Huisekoutermolen op de singletrack naar boven was het al Bingo. Benen op half zeven en het verstand kwam op de koop toe ook een paar seconden later. Het gebrek aan enige zin voor realiteit, namelijk dat je slecht bezig bent, bleek al bij het opdraaien naar de Huisekoutermolen.

Op die kasseistrook stond de rest deze al 2 maal gesneuvelde soldaat op te wachten. En ipv de benen eventjes stil te houden trok ik door op mijn angstgegener: de kasseien. Het duurde ook niet lang, namelijk 50m, eer ik opnieuw als een schotelvod lag te wapperen achteraan het 'peloton'. In de afdaling kon ik mijn overgewicht voluit in de schaal werpen en dat bleek mijn enige troef te zijn die dag. Een huifkar voorbijzoevend met de kin op het stuur en met 46.9 km/u naar de kop toeflitsen. Eventjes genieten. Maar alweer moest ik 100m verder lossen. Ik heet voortaan maar beter Mr. Toooiiinnnggg ... altijd aan de rekker.

Plooien wou ik niet en was het nu aan de Laaghoek of de Vaddenhoek stond het viertal opnieuw te wachten op onze rode lantaarn van de dag. Opnieuw was het verstand overal, behalve daar waar het nodig was want met enige zin voor zelfspot en humor, ook al had ik niets om mee te lachen, riep ik leukweg naar de staande wacht "Is het pauze misschien" en zoefde voorbij.

O ironie. De huifkar kwam me opnieuw tegemoet ... En hoezeer deze dag in herhaling viel, hoe meer ik in herhaling moet treden ... De 2.5l gevulde camelbag had zijn dienst al meer dan ooit gedaan. Zelfs de toegereikte druivensuiker van helper Jimmy kon niet baten om enig ledemaat dat de fysiologische trekken heeft van een been te voorzien van de nodige kracht om mee te kunnen.

Op de klim in Mullem trok ik nog eens de grote plateau rond om de zelfkastijding te vervolmaken. En dat bleek nog te lukken ook, want denkende dat ik al boven was, hield ik wat in en dat bleek alweer een zoveelste 'lapse of the mind' te zijn ... och ja dat kon er ook nog bij. Ik had beter wat overgehouden want Ouwegem door - alle ik denk dat het Ouwegem was want orientatie was een hersenoptie die ik thuis bij mijn helm had laten liggen - stond er daar een valse en nijdige klim met wind op kop. Het was een valse platte singletrack en nu zeiden de benen tegen het verstand voor het eerst "Als ge denkt dat je beter kunt, doe het dan zelf!" ... maw : Foert!

29 km al op de teller en we gingen nog een vervolg breien aan deze leuke en recreatieve tocht. Smaakt u enig sarcasme in deze zin ? Steve had het Lozerbos als dessert in gedachten en ja hoor ... eindelijk kon ik me eens uitleven. Het ging van hummus naar hummus en van jump naar jump. Eventjes werden de benen vergeten en werd de laatste druppel uit de camelbag gezogen. Leuke verpozing dat Lozerbos en ook al deden de benen daarna wat bitter, ik had me eens kunnen uitleven.

Ik putte zelfs nog zoveel vertrouwen dat ik het nog op een spurt waagde met Nick en John. Jammer genoeg was er geen official in de buurt want John week klaar en duidelijk van zijn rechte lijn af en sloot me in! Ik riep me maar zelf uit als winnaar ... het ging mijn enige troost geweest zijn die voormiddag.

Na nog twee frisse pinten achterover geslagen te hebben bij Steve thuis keerden we voldaan naar huis. En in het naar huis rijden begon het stilletjes aan op te klaren. We wisten het : vanavond Steenbakkersbbq en we waren er opnieuw door.

door Jimmy