07.07.07 : TT Otegem

Zoals we hadden gezegd was ik vandaag met volle moed en volle goesting opgestaan om te gaan kijken wat moeder natuur daar had neergelegd in de buurt van Otegem. Haar zin voor humor tart alle verbeelding en je begint al heel snel groen te lachen als je De Kluis, Kwaremont, Patersberg en Tiegemberg voorgeschoteld krijgt.

Enfin, daar aangekomen zag ik Kommil Foo al zijn plunje aantrekken en zijn stalen ros stond al glimmend naast hem te wachten. Opnieuw was ik er in geslaagd om iets te vergeten : de handschoenen. Gelukkiglijk had Kommil er nog een extra paar bij en als bij wonder pasten deze stijlvolle doch confortabele handschoenen me. Steve kwam er zich ook bij plaatsen en samen vertrokken we naar de inschrijving.

Vakkundig plaatste ik me al achteraan omdat da toch de toon ging worden vandaag. Je kan niet snel genoeg wennen aan de omstandigheden. John was al aanwezig aan de ingang en Nick vervolledigde al snel onze Steenbakkerstrein. We vertrokken in gestrekte draf naar de Kluis. Al in de verte zag je dat hij spottend met ons lachtte.

De aanloop naar de Kluis ging aan een strak tempo met eventjes een klein oponthoud voor Steve toen deze een cyclocrosster wou passeren. Op een singletrack moest ik al snel de rol lossen maar op het einde van de strook vond ik al snel de benen terug en reed ik op een gezapig tempo de 200m toe. Dat ze me gingen overboord gooien wist ik wel, maar ik wou me nog niet zo snel gewonnen geven en beet dus wat door.

Bij de eerste lichte glooiing wist ik al hoe laat het was en zei tegen mezelf "Niet opblazen". Ik zei de Steenbakkerstrein vaarwel en begon op mijn eigen tempo aan de eerste strook : L'alumette. Hier wist je meteen waarom ze die straat zo hadden genoemd... Om hier op te rijden zonder problemen moet je al gauw een brandende lucifer in je broek steken, pas dan zal je vooruit geraken. Halverwege zie je de Alumette glooien en denk je ... Pfff ik zen der ... Tot je na een afdaling weer een neep ziet ... en nog een , en nog een ... My rikketiktik did boenkeboenkeboenke and a little bit to many ... Al stappende naar boven dan maar terwijl de achtervolgers me voorbij gingen.

De afdaling van de Kluis was meteen een verademing en tot men grote verbazing was de eerste bevoorrading al na 13km !!! Ik was wel al moe maar zo moe nu ook niet ... Bij het opdraaien naar de Kluis opnieuw moest je blijkbaar links ergens omhoog rijden maar natuurlijk vond ik het weer nodig om dit niet te doen ... en de Kluis op te rijden. Boven aangekomen zag ik tot mijn vebazing geen pijltes meer ... tiens. Weer naar beneden de bevoorrading opzoeken en opnieuw vertrekken vanaf daar. Nu zag ik dus idd het pijltje naar links hangen en zat op de goeie weg meteen. Met een paar man in mijn zog en in zicht voelde ik me wa meegezogen al kwam ik er nooit niet bij.

Al naderde ik wel serieus op een voorganger in de aanloop naar de Vierscharen. Weer zo een helling die kan tellen en een singletrack downhill waar het verstand eventjes op low activity werd gezet. Met een strook hier en daar voor de kiezen ging het naar Tiegem waar ik het parcours maar al te goed nog kende ... Zo goed zelfs dat ik ook dáár den Tiegemberg volledig opreed terwijl dit eigenlijk niet moest.

Ik was er bijna en John raapte me nog op onderweg. Ge moet niet denken dat em zou duwen zenne. Dus reed ik de laatste km's maar zelf. Terwijl we naar de kerk van Otegem toe reden haalde ik opgelucht adem ... tot de kerk opnieuw van ons wegging !!! AL even gauw kwam ze terug in het vizier. Ik zat er al redelijk door want toen de John me bijhaalde dacht ik dat het Nick was. Pas aan den aprés vond ik dat Nick serieus veranderd was.

Na een paar wittekes kwam ik er weer wa door en leerde ik nog wat nieuwe mensen kennen zoals Kluisken, Fritsie en Lichterveldenoare. Het was weer een mooie tocht en vooral een ervaring rijker.

AVS : 18,2 km/u

Max : 63 km/u

Dist. : 41,31 km

Time : 2u15m44sec

door Birger aka Q-Bix