13.01.2007 : TT Keiem
Zaterdag 13 januari, drie toertochten in ons eigen West-Vlaanderen.
Kemmel : voor mij nog wat te zwaar, Varsenare : één van de vele in de Brugse regio die niet echt hoog aangeschreven stond en het onbekende Keiem. Na de lovende commentaren van moviestar (mtb.be) had ik op deze toertocht mijn zinnen gezet. Op weg dus naar dit kleine, slapende polderdorp. Onderweg toch nog even moeten stoppen om op de wegenkaart te kijken, om zo niet verloren te rijden en geen onnodige tijd te verliezen. Toch nog vlot gevonden...
Het dorpje ligt verscholen tussen Oostende (20km) en Diksmuide (5km) voor mij een echt onbekende bike-regio en ik was dan ook reuzebenieuwd wat de polderbloemtrappers ervan gemaakt hadden. Na de auto vlot geparkeerd te hebben, bijna aan de ingang van zaal "de kring", kon ik mij gaan inschrijven. Ik betaalde 2 euro en kreeg er een groen en rood bonnetje die na de rit konden benut worden. Maar nu waarvoor ik gekomen was... biken!! Nog even de lekkere geur opgesnoven van het braadworstenkraam, die outdoors opgesteld stond, en daar ging ik.
Eerst een stukje kassei om vervolgens via een Belgische militaire begraafplaats een eerste stuk offroad in te rijden. Deze 2 km lange strook bracht ons tot aan een boerderij waar we een grote modderpoel moesten trotseren. Geplastificieerde bordjes kondigden telkens een nieuwe offroad zone aan in aftellende volgorde met de totale afstand van de strook. Zoiets geeft toch wat extra's aan een tocht !
We reden nu het "praetbos" binnen en dat bracht ons enkele honderden meters verder nabij het Duits militair kerkhof in Vladslo. Dit zette ons koers naar het centrum van voorgenoemd dorpje om zo richting Esen te gaan. Na een lekkere vettige strook door het hoge riet, tevens een bekend stukje van de Paddy Bikers tocht eind december, kwamen we aan de eerste bevoorrading.
Alles was voorhanden om terug wat bij te komen want op sommige stukken was het echt beuken tegen de gure wind.
In dit Polderlandschap veel open velden waar de wind vrij spel heeft en hard zijn best doet om je het biken knap lastig te maken. Na deze stop, en 18 km op de teller, ging het nu richting Esen, een zeer lang, prachtig off-road pad die iets verder langs een klein kanaaltje liep en van brede veldweg overging in single-track. Terug wat glijden, brugje over, terug wat glijden, ... Héérlijk stuk, het échte biken !!
We waren aanbeland op grondgebied Bovekerke, waar we langs een kasteel biketen, off-road. Mooi stuk, zonder meer. Op het einde van de lange dreef kregen we een splitsing : 40-45 km. Gekozen voor de grootste afstand en bleek dat dit terug een extra lusje was, hetgeen we vandaag al meermaals konden ondervinden. Het saaiste stukje van de dag diende zich aan en we kregen enkele km's beton onder de wielen geschoven. Dit ellendige stuk beton bracht ons dan wel weer bij een bos waarvan de naam me ontgaat.
Na een lekker lang stuk door het bos, terug naar de splitsing waar we terug aansloten bij de 40 km. Na nog enkele boerenslagen kwamen we terug aan hetzelfde rietbaantje om terug aan dezelfde bevoorrading als daarnet te komen, met als verschil dat we nu al 40 km op de teller staan hadden. De benen waren al wat vermoeid en konden dus wel enkele minuten rust gebruiken. Ook het inwendige kon best wel wat versterkt worden met wat voedsel en drank.
Daarna terug de bike op om het laatste stukje trajekt af te haspelen. Vele lange km's langs een breed kanaal brachten ons tot Diksmuide waar we een drukke weg dwarsten en we het volgende baantje recht insloegen. Dit geasfalteerde jaagpad bracht ons o.a. langs : "Westoria, het terziele gegane museum" en de jachthaven. We volgden nu km's aan een stuk de Ijzer, soms beetje met wind, dan weer wind in de zij. Een stuk waar uw batterijen serieus op getest werden, als ze al niet plat waren !!
Het jaagpad ging nu over in off-road, een vettig stuk privé weg die ons tot bij de "Tervaetsbrug" bracht. Na dit pitoreske plekje moesten we een bergje omhoog om zo op een tallud te rijden tussen het water en de, wat lager gelegen, weg.
In mijn geval stond hier een klein ventje met een zware mokerhamer in zijn handen, klaar om de genadeslag te geven. Dit singletje dokkerde dat het een lieve lust was en deed de kaars volledig doven. Aan amper 14 km/u reed ik rond een waterpoel om door het laatste stuk asfalt te komen die ons zo naar Keiem bracht. Kapot, moe maar zeker voldaan spoot ik aan de bijna verlaten afspuitstand mijn "bruine" bike af.
Het ros aan de wagen bevestigd en vol nieuwsgierigheid naar de zaal getrokken om te zien wat die 2 bonnetje nu zouden opleveren. Het ene bleek voor een bbq-worst te zijn, altijd lekker na een geslaagde tocht, voor het andere moest ik binnen aan de toog zijn. Na het afgeven ervan, kreeg ik een halve liter rosé in m'n pollen gestopt. Dit alles voor slechts 2,00 € !! Hoe doen ze het toch, ... sponsering ?
In ieder geval ben ik zéér content in de wagen gestapt en ben ik van plan mijn trofee netjes te delen met het vrouwke ! Als't God belieft ... Polderbloemtrappers en Keiem ... volgend jaar terug !! Bedankt voor de mooie tocht !!
Steenbakker Rudy
Kemmel : voor mij nog wat te zwaar, Varsenare : één van de vele in de Brugse regio die niet echt hoog aangeschreven stond en het onbekende Keiem. Na de lovende commentaren van moviestar (mtb.be) had ik op deze toertocht mijn zinnen gezet. Op weg dus naar dit kleine, slapende polderdorp. Onderweg toch nog even moeten stoppen om op de wegenkaart te kijken, om zo niet verloren te rijden en geen onnodige tijd te verliezen. Toch nog vlot gevonden...
Het dorpje ligt verscholen tussen Oostende (20km) en Diksmuide (5km) voor mij een echt onbekende bike-regio en ik was dan ook reuzebenieuwd wat de polderbloemtrappers ervan gemaakt hadden. Na de auto vlot geparkeerd te hebben, bijna aan de ingang van zaal "de kring", kon ik mij gaan inschrijven. Ik betaalde 2 euro en kreeg er een groen en rood bonnetje die na de rit konden benut worden. Maar nu waarvoor ik gekomen was... biken!! Nog even de lekkere geur opgesnoven van het braadworstenkraam, die outdoors opgesteld stond, en daar ging ik.
Eerst een stukje kassei om vervolgens via een Belgische militaire begraafplaats een eerste stuk offroad in te rijden. Deze 2 km lange strook bracht ons tot aan een boerderij waar we een grote modderpoel moesten trotseren. Geplastificieerde bordjes kondigden telkens een nieuwe offroad zone aan in aftellende volgorde met de totale afstand van de strook. Zoiets geeft toch wat extra's aan een tocht !
We reden nu het "praetbos" binnen en dat bracht ons enkele honderden meters verder nabij het Duits militair kerkhof in Vladslo. Dit zette ons koers naar het centrum van voorgenoemd dorpje om zo richting Esen te gaan. Na een lekkere vettige strook door het hoge riet, tevens een bekend stukje van de Paddy Bikers tocht eind december, kwamen we aan de eerste bevoorrading.
Alles was voorhanden om terug wat bij te komen want op sommige stukken was het echt beuken tegen de gure wind.
In dit Polderlandschap veel open velden waar de wind vrij spel heeft en hard zijn best doet om je het biken knap lastig te maken. Na deze stop, en 18 km op de teller, ging het nu richting Esen, een zeer lang, prachtig off-road pad die iets verder langs een klein kanaaltje liep en van brede veldweg overging in single-track. Terug wat glijden, brugje over, terug wat glijden, ... Héérlijk stuk, het échte biken !!
We waren aanbeland op grondgebied Bovekerke, waar we langs een kasteel biketen, off-road. Mooi stuk, zonder meer. Op het einde van de lange dreef kregen we een splitsing : 40-45 km. Gekozen voor de grootste afstand en bleek dat dit terug een extra lusje was, hetgeen we vandaag al meermaals konden ondervinden. Het saaiste stukje van de dag diende zich aan en we kregen enkele km's beton onder de wielen geschoven. Dit ellendige stuk beton bracht ons dan wel weer bij een bos waarvan de naam me ontgaat.
Na een lekker lang stuk door het bos, terug naar de splitsing waar we terug aansloten bij de 40 km. Na nog enkele boerenslagen kwamen we terug aan hetzelfde rietbaantje om terug aan dezelfde bevoorrading als daarnet te komen, met als verschil dat we nu al 40 km op de teller staan hadden. De benen waren al wat vermoeid en konden dus wel enkele minuten rust gebruiken. Ook het inwendige kon best wel wat versterkt worden met wat voedsel en drank.
Daarna terug de bike op om het laatste stukje trajekt af te haspelen. Vele lange km's langs een breed kanaal brachten ons tot Diksmuide waar we een drukke weg dwarsten en we het volgende baantje recht insloegen. Dit geasfalteerde jaagpad bracht ons o.a. langs : "Westoria, het terziele gegane museum" en de jachthaven. We volgden nu km's aan een stuk de Ijzer, soms beetje met wind, dan weer wind in de zij. Een stuk waar uw batterijen serieus op getest werden, als ze al niet plat waren !!
Het jaagpad ging nu over in off-road, een vettig stuk privé weg die ons tot bij de "Tervaetsbrug" bracht. Na dit pitoreske plekje moesten we een bergje omhoog om zo op een tallud te rijden tussen het water en de, wat lager gelegen, weg.
In mijn geval stond hier een klein ventje met een zware mokerhamer in zijn handen, klaar om de genadeslag te geven. Dit singletje dokkerde dat het een lieve lust was en deed de kaars volledig doven. Aan amper 14 km/u reed ik rond een waterpoel om door het laatste stuk asfalt te komen die ons zo naar Keiem bracht. Kapot, moe maar zeker voldaan spoot ik aan de bijna verlaten afspuitstand mijn "bruine" bike af.
Het ros aan de wagen bevestigd en vol nieuwsgierigheid naar de zaal getrokken om te zien wat die 2 bonnetje nu zouden opleveren. Het ene bleek voor een bbq-worst te zijn, altijd lekker na een geslaagde tocht, voor het andere moest ik binnen aan de toog zijn. Na het afgeven ervan, kreeg ik een halve liter rosé in m'n pollen gestopt. Dit alles voor slechts 2,00 € !! Hoe doen ze het toch, ... sponsering ?
In ieder geval ben ik zéér content in de wagen gestapt en ben ik van plan mijn trofee netjes te delen met het vrouwke ! Als't God belieft ... Polderbloemtrappers en Keiem ... volgend jaar terug !! Bedankt voor de mooie tocht !!
Steenbakker Rudy
0 reacties:
Een reactie posten