16.12.2006 : TT Moen (door de Bikedevils)
Rustig weekend wat betreft verslagen doordat het zaterdag onze eigenste TT was. Efkes gesnuistert op mountainbike.be en een verslagske gevonden van de Bikedevils uit Pittem geschreven door Pompier :
Een van onze clubmakkers stuurt ons iedere week een nieuwsbrief met zijn verslag. Ik laat jullie even meegenieten.
Aanwezig: Don Cortisoni (Davy Cortvriendt) - Koenego (Koen Teetaert) - Ignacev (Ignace Vandewiele) - Wost (Willem Van Simaeys) - Snellen Eddy (Eddy Truyaert) - Bertolli (Bert De Maré) - Kurt Downhill (pompier).
Chauvinistisch zoals we als Pittemnaars zijn, noemen we onze Zottentocht dankzij de klei de zwaarste van het mountain bike circuit. Maar ere wie ere toekomt: de heuvelachtige baggerstreek van de Steenbakkers, één van die nog onontgonnen stukjes West-Vlaanderen, krijgt van ons de titel van "Helleklassieker van het Jaar".
Wie wil uitblinken op dit parcours moet van alle markten thuis zijn: op de kracht door de ploeter baggeren, ballerinagewijs naar beneden schaatsen en als een vlinder naar boven fladderen, alle kwaliteiten waren nodig. Een echte mountain biker voelt zich hier als een varken die voor eerste keer de wei in huppelt en zicht in de modder wentelt. Dit dan nog eens in combinatie met regen en (beetje) wind: fantastisch en zo heeft een mountain biker zo zijn eigen definitie van wat mooi weer is. Ons materiaal daarentegen...
Het zou dus een verbeten strijd worden in modder, kerkwegels, bergop en bergaf waar iedereen top zou moeten zijn. Dat gold alvast niet voor Don Cortisoni die al na een vijftal kilometer af te rekenen kreeg met Duvel-oprispingen en de rest moest laten gaan. De kerkwegels zouden dan ook niet in zijn voordeel spelen en wat verder zou hij, voor het oog van de camera, ook nog zwaar ten val komen. Beelden hiervan kunt u terugvinden op deze link: http://tignon.andre.free.fr/report.php?id=507 (foto 25-2).
Na een tiental kilometer moest Wost de strijd staken in deze Hel met kapotte remmen. Hij zou de remmen ook in het cafetaria niet meer terugvinden, wat resulteerde in een overdaad aan verbruik van Leffe en aankoop van drankbonnen.
In de kop van de wedstrijd dan een tactisch belangrijke gebeurtenis, iets voor de eerste bevoorrading. Snellen Eddy reed lek en moest in paniek op zoek naar zijn mecanicien, maar die bleek niet aanwezig te zijn. Dan maar band en materiaal geleend van Koenego, waarbij hij natuurlijk wel als luxeknecht in dienst van Koenego moest rijden.
De rest van de rit ging hard maar gedoseerd, waarbij vooral Bertolli zich in zijn sas voelde en een paar keer serieus de forcing voerde. De kopgroep bleef samen tot het einde waardoor we een gedeelde zege mogen rekenen voor Snellen Eddy, Koenego, Ignacev, Kurt Downhill en Bertolli. Iedereen kwam moe, nat maar meer dan voldaan terug.
Chapeau aan de Steenbakkers en volgend jaar allen daarheen!!
Een van onze clubmakkers stuurt ons iedere week een nieuwsbrief met zijn verslag. Ik laat jullie even meegenieten.
Aanwezig: Don Cortisoni (Davy Cortvriendt) - Koenego (Koen Teetaert) - Ignacev (Ignace Vandewiele) - Wost (Willem Van Simaeys) - Snellen Eddy (Eddy Truyaert) - Bertolli (Bert De Maré) - Kurt Downhill (pompier).
Chauvinistisch zoals we als Pittemnaars zijn, noemen we onze Zottentocht dankzij de klei de zwaarste van het mountain bike circuit. Maar ere wie ere toekomt: de heuvelachtige baggerstreek van de Steenbakkers, één van die nog onontgonnen stukjes West-Vlaanderen, krijgt van ons de titel van "Helleklassieker van het Jaar".
Wie wil uitblinken op dit parcours moet van alle markten thuis zijn: op de kracht door de ploeter baggeren, ballerinagewijs naar beneden schaatsen en als een vlinder naar boven fladderen, alle kwaliteiten waren nodig. Een echte mountain biker voelt zich hier als een varken die voor eerste keer de wei in huppelt en zicht in de modder wentelt. Dit dan nog eens in combinatie met regen en (beetje) wind: fantastisch en zo heeft een mountain biker zo zijn eigen definitie van wat mooi weer is. Ons materiaal daarentegen...
Het zou dus een verbeten strijd worden in modder, kerkwegels, bergop en bergaf waar iedereen top zou moeten zijn. Dat gold alvast niet voor Don Cortisoni die al na een vijftal kilometer af te rekenen kreeg met Duvel-oprispingen en de rest moest laten gaan. De kerkwegels zouden dan ook niet in zijn voordeel spelen en wat verder zou hij, voor het oog van de camera, ook nog zwaar ten val komen. Beelden hiervan kunt u terugvinden op deze link: http://tignon.andre.free.fr/report.php?id=507 (foto 25-2).
Na een tiental kilometer moest Wost de strijd staken in deze Hel met kapotte remmen. Hij zou de remmen ook in het cafetaria niet meer terugvinden, wat resulteerde in een overdaad aan verbruik van Leffe en aankoop van drankbonnen.
In de kop van de wedstrijd dan een tactisch belangrijke gebeurtenis, iets voor de eerste bevoorrading. Snellen Eddy reed lek en moest in paniek op zoek naar zijn mecanicien, maar die bleek niet aanwezig te zijn. Dan maar band en materiaal geleend van Koenego, waarbij hij natuurlijk wel als luxeknecht in dienst van Koenego moest rijden.
De rest van de rit ging hard maar gedoseerd, waarbij vooral Bertolli zich in zijn sas voelde en een paar keer serieus de forcing voerde. De kopgroep bleef samen tot het einde waardoor we een gedeelde zege mogen rekenen voor Snellen Eddy, Koenego, Ignacev, Kurt Downhill en Bertolli. Iedereen kwam moe, nat maar meer dan voldaan terug.
Chapeau aan de Steenbakkers en volgend jaar allen daarheen!!
0 reacties:
Een reactie posten