zondag 14 februari 2010 : TT Waregem
Valentijn… Misschien een speciale dag, maar toch halen we ook hier de fiets van stal…
7u15 opstaan, den thermometer toont -7°C aan buiten. Het idee om met de bike naar Waregem te gaan wordt vlug opgeborgen. Het zal dus met de wagen naar Waregem zijn.
Ondertussen kreeg ik ook een sms van John dat hij naar Waregem zal afzakken ipv naar Bersée te gaan. Rik Denys en Bruno zouden starten tegen 9u, John Steven2 en ik hadden afgesproken om rond 8u30 van start te gaan. Inschrijven en hup we zijn weg.
De eerste tien kilometer zijn niet echt speciaal te noemen. Na een wat te wennen aan de ijzige koude en de hier en daar gladde ondergrond, begon de snelheid al de hoogte in te gaan. John sloeg na een paar kilometer af aan de eerste splitsing met de 35 km. Steven en ik kozen voor de 55km. We verbroederden een beetje met de groep Krierecrossers die ook rond hetzelfde moment gestart was.
Via de gekende strookjes en heel wat verhard ging het richting de Gavers die we de kant van het Gaverzicht binnen reden. Daar ging de snelheid wat omhoog. Hier werd het toch wel opletten waar je reed met al die keiharde sporen. De technische vermogens werden dus aangewend. Jammergenoeg waren de Gavers rapper voorbij dan ik verwacht had. Hier was zeker en vast (veel) meer uit te halen. Steven had het duidelijk moeilijk om de benen een beetje stil te houden en reed een stukje voor de Krierecrossers uit. Ikzelf temporiseerde en bleef er een beetje tussen hangen tot ik het ook niet meer kon laten. Ergens halverwege de Gavers lieten we ze achter.
Na de Gavers gingen we over de weg richting de “afdaling” aan de Beneluxbrug. Hier stonden er weer een aantal te voet omdat het redelijk moeilijk was met de sporen. Jammer… Was naar mijn gedacht nochtans te doen.
Na een stukje langs het Kanaal Bossuit-Kortrijk gingen we richting eerste bevoorrading. Deed deugd, maar tot dan nog niet echt veel spectaculairs meegemaakt. Ook Steven niet had ik de indruk… Het tempo lag redelijk hoog, dus dat bewees dat de tocht ook niet echt heel moeilijk was. Aan de bevoorrading bleven we niet te lang staan, want bij deze temperaturen was het te gevaarlijk om af te koelen…
Het Banhoutbos naderde, dus hoopten we daar iets schoons te beleven, allez, ik toch. Steven ontbond efkes zijn duivels op de Wulfsberg en ik liet hem wijselijk gaan… We zouden toch wel weer samen komen… Nie forceren, da begin ik te geloven en effectief uit te voeren… Verstand komt met de jaren zeggen ze…
Via Vichte ging het richting den Heerweg, waar we dan voorbijgesneld werden door de losgeslagen sneltrein van enkele Krierecrossers. We konden (en wilden) ze niet volgen…
Eindelijk kwamen we via den Zilverberg aan de Spitaalbossen waar we wat draaiden en keerden. Geestig, heel geestig. Hier zag je dat er al heel wat gasten van de korte afstand op hun tandvlees zaten. Ondertussen hadden we aan de tweede bevoorrading ook Bruno en Rik gezien.
De Spitaalbossen… ook deze lagen keihard en dat was eraan te zien. De snelheid waarmee we de bossen doorvlogen had bij mijn weten nog nooit zo hoog gelegen. Was wel hier en daar opletten en slalommen door anderen die op weg waren. Chapeau voor de velen die niet gewoon zijn van biken en die het toch maar doen in zo’n weer!
Daarna kregen we nog de Karmel voorgeschoteld, maar ook hier bleef ik op mijn honger zitten… Er is hier veel meer mogelijk. We raakten maar aan een zijkantje van gans het domein. Jammer…
Ondertussen werd er nog een tandje bijgestoken en kwamen we na veel draaien en keren aan de oude spoorweg waar we doorvlogen!
Uiteindelijk kwamen we plots terug aan de start… Veel rapper dan gedacht. Het toerke werd afgelegd met een gemiddelde van 21.8 km/h. Niet slecht voor een half bevroren ondergrond… Dan nog samen met Steven, en wat later met Rik en Bruno, nen aangenamen après gehouden en weer naar huis… Efkes wa quality time met de vrouw (was immers Valentijn hé) en kids…
Merci aan de aanwezigen voor het gezelschap!
Nick
7u15 opstaan, den thermometer toont -7°C aan buiten. Het idee om met de bike naar Waregem te gaan wordt vlug opgeborgen. Het zal dus met de wagen naar Waregem zijn.
Ondertussen kreeg ik ook een sms van John dat hij naar Waregem zal afzakken ipv naar Bersée te gaan. Rik Denys en Bruno zouden starten tegen 9u, John Steven2 en ik hadden afgesproken om rond 8u30 van start te gaan. Inschrijven en hup we zijn weg.
De eerste tien kilometer zijn niet echt speciaal te noemen. Na een wat te wennen aan de ijzige koude en de hier en daar gladde ondergrond, begon de snelheid al de hoogte in te gaan. John sloeg na een paar kilometer af aan de eerste splitsing met de 35 km. Steven en ik kozen voor de 55km. We verbroederden een beetje met de groep Krierecrossers die ook rond hetzelfde moment gestart was.
Via de gekende strookjes en heel wat verhard ging het richting de Gavers die we de kant van het Gaverzicht binnen reden. Daar ging de snelheid wat omhoog. Hier werd het toch wel opletten waar je reed met al die keiharde sporen. De technische vermogens werden dus aangewend. Jammergenoeg waren de Gavers rapper voorbij dan ik verwacht had. Hier was zeker en vast (veel) meer uit te halen. Steven had het duidelijk moeilijk om de benen een beetje stil te houden en reed een stukje voor de Krierecrossers uit. Ikzelf temporiseerde en bleef er een beetje tussen hangen tot ik het ook niet meer kon laten. Ergens halverwege de Gavers lieten we ze achter.
Na de Gavers gingen we over de weg richting de “afdaling” aan de Beneluxbrug. Hier stonden er weer een aantal te voet omdat het redelijk moeilijk was met de sporen. Jammer… Was naar mijn gedacht nochtans te doen.
Na een stukje langs het Kanaal Bossuit-Kortrijk gingen we richting eerste bevoorrading. Deed deugd, maar tot dan nog niet echt veel spectaculairs meegemaakt. Ook Steven niet had ik de indruk… Het tempo lag redelijk hoog, dus dat bewees dat de tocht ook niet echt heel moeilijk was. Aan de bevoorrading bleven we niet te lang staan, want bij deze temperaturen was het te gevaarlijk om af te koelen…
Het Banhoutbos naderde, dus hoopten we daar iets schoons te beleven, allez, ik toch. Steven ontbond efkes zijn duivels op de Wulfsberg en ik liet hem wijselijk gaan… We zouden toch wel weer samen komen… Nie forceren, da begin ik te geloven en effectief uit te voeren… Verstand komt met de jaren zeggen ze…
Via Vichte ging het richting den Heerweg, waar we dan voorbijgesneld werden door de losgeslagen sneltrein van enkele Krierecrossers. We konden (en wilden) ze niet volgen…
Eindelijk kwamen we via den Zilverberg aan de Spitaalbossen waar we wat draaiden en keerden. Geestig, heel geestig. Hier zag je dat er al heel wat gasten van de korte afstand op hun tandvlees zaten. Ondertussen hadden we aan de tweede bevoorrading ook Bruno en Rik gezien.
De Spitaalbossen… ook deze lagen keihard en dat was eraan te zien. De snelheid waarmee we de bossen doorvlogen had bij mijn weten nog nooit zo hoog gelegen. Was wel hier en daar opletten en slalommen door anderen die op weg waren. Chapeau voor de velen die niet gewoon zijn van biken en die het toch maar doen in zo’n weer!
Daarna kregen we nog de Karmel voorgeschoteld, maar ook hier bleef ik op mijn honger zitten… Er is hier veel meer mogelijk. We raakten maar aan een zijkantje van gans het domein. Jammer…
Ondertussen werd er nog een tandje bijgestoken en kwamen we na veel draaien en keren aan de oude spoorweg waar we doorvlogen!
Uiteindelijk kwamen we plots terug aan de start… Veel rapper dan gedacht. Het toerke werd afgelegd met een gemiddelde van 21.8 km/h. Niet slecht voor een half bevroren ondergrond… Dan nog samen met Steven, en wat later met Rik en Bruno, nen aangenamen après gehouden en weer naar huis… Efkes wa quality time met de vrouw (was immers Valentijn hé) en kids…
Merci aan de aanwezigen voor het gezelschap!
Nick
0 reacties:
Een reactie posten