zondag 3 februari 2008 : TT Ingooigem
Ingooigem, 5 jaar mijnen thuishaven geweest. Ik kon dus nie ontbreken op de afspraak in Yvegem... Velen weten dat ik bike, dus moest ik er bij zijn... Dit zou normaal gezien de eerste van de twee tochten van dit weekend worden. Uitzonderlijk voor mij dat ik er twee rijd, maar Ognies wou ik ook niet missen...
Gisteren kreeg ik echter last van "t snot" en nog geen klein beke... Vandaag dan opgestaan met veel twijfels en loden benen... Ik zou wel zien het zou zijn zeker? De gasten hadden ook nie fameus goe geslapen, ik zeker nie... tja, toch wou ik aan biken! Helena verklaarde mij goed gek... (misschien met reden?)
Via mountainbike.be had ik afgesproken met Maarten, alias Kampfschwein. Ik was alleen, hij ook, dus zouden we proberen samen te rijden.
Bij aankomst in Yvegem stond ik al in zweet en in schuim na een flauwe 7 km rijden van thuis naar daar, weliswaar met de flanken van den Tiegemberg, maar toch... Het beloofde voor vandaag dus. Slijkcrosserke en Hanzi zaten er ook al, Cowboy Peter kwam iets later toe. Toen zij vertrokken waren ging ik ook op 't gemak naar buiten en maakte me klaar. Ondertussen kwam Maarten toe en schreef hij zich in. Tijdens de eerste paar kilometers leerden we elkaar wat beter kennen... Eenmaal Tiegemberg in het zicht kwam kreeg hij het iets moeilijker. Bij mij ging het verbazend goed. Die paar kilometers naar de start zullen goed geweest zijn...
Soit, het parcours?
Van in Yvegem ging het via 't Hulstbos en Landergem naar de Tsjampenstraat die dan via een kerkwegel verbinding maakte met de Schernaai. Het eerste stukje omhoog... Daarna weer naar beneden vliegen via de baan om dan via den achterkant van Stijn Streuvels weer richting de Tsjampenstraat te rijden. Van daaruit dan klimmen en weer afzakken naar dezelfden Tsjampie om de kriere op te vliegen die ons deed draaien en keren om de Hellestraat omhoog te rijden. Eenmaal boven was het dalen tot aan de gekenden boomgaard. Als je het een beetje kent, dan weet je welk spoor je daar moet pakken. Velen kenden het duidelijk niet...
Ondertussen was Maarten al een tijdje nergens meer te zien... Jammer... Ik zou dan wel wachten aan de bevoorrading in Kerkhove.
Van daaruit de gekende stukken... Via de baan omhoog, rechtsaf om dan iets verder links het paadje te nemen. Op het einde naar rechts via de baan om dan weer het stapsteentje naar beneden te vlammen en heel kort te draaien naar rechts... Dan helemaal naar beneden en de baan over om weer te klimmen.
Uiteindelijk raakten we aan de andere kant van de grote weg om dan verder de afzink te maken naar Kerkhove, tot aan de eerste bevoorrading. Was nie uitgebreid, maar voldoende voor mij. Hoeft niet iedere week een fameus buffet te zijn hé... Nog even staan wachten aan de bevoorrading, maar nergens geen Kampfschwein of Maarten te zien... Jammergenoeg, dan maar door gereden. Het zou dus een tochtje alleen worden. Goed om eens op eigen tempo te rijden en wat kilometers op te doen...
Eindelijk, de Kwaremont, Pater en Kluisberg kwamen dichter. Eerst kwam de Kwaremont aan de beurt. Effen puffen, maar zonder problemen naar boven... Ingehaald door een paar bikers, maar er zelf ook een paar ingehaald. Daarna de afzink naar de plaats waar de eeuwige hond staat te blaffen. Nu bleek hij er wel niet te zijn, dus is nog zo eeuwig niet :-)
Het stukje bos lag er zeer goed bij! Soms is da hier echt nie te doen, nu konden we mooi doorrijden. Wel een beetje gletsig, maar toch! Rechtblijven was geen probleem voor mij. Die twee voor mij, die mij daarjuist op de Kwaremont inhaalden daarentegen, hadden iets meer moeite... Dan maar afdalen richting Patersberg, maar eerst nog de vuile aardeweg doen die eerst naar beneden loopt om daarna effen te pompen tot boven..
De Patersberg, daar lag hij dan... Ik zag er al een paar te voet staan en een paar het gootje nemen. Ik zou hem wel bedwingen, op mijn eigen tempo weliswaar, maar toch! De goot, da is niets voor mij... Te voet? Voor mijne kop nie!
Eenmaal boven, het gekende stuk tot aan de grote baan tussen Berchem en Ronse. Daarna gingen we de richting Kluisberg. De Pensemont werd den eersten. Ik doe deze klim echt graag. Eerst baan en daarna het bos binnen en de goede kant kiezen. Blijft toch wel steeds de rechtse kant en niet de middengeul. Minder gelijklopend, maar een heel stuk hardere ondergrond.
Daarna hield het eerlijk gezegd ook nie veel meer in. Richting Avelgem via Rugge... Daarna naar Otegem langs binnen om dan naar Yvegem te fietsen via de Zwevegemstraat.
De kilometers (64,7 toen ik terug thuis was) waren belangrijk. Het parcours was iets minder... Al bij al tevreden terug thuis, de benen waren beter dan verwacht... De snotvalling wordt wel erger en erger... Morgen zal het dus een dagske thuis zijn op 't gemakske...
Door Nick
Gisteren kreeg ik echter last van "t snot" en nog geen klein beke... Vandaag dan opgestaan met veel twijfels en loden benen... Ik zou wel zien het zou zijn zeker? De gasten hadden ook nie fameus goe geslapen, ik zeker nie... tja, toch wou ik aan biken! Helena verklaarde mij goed gek... (misschien met reden?)
Via mountainbike.be had ik afgesproken met Maarten, alias Kampfschwein. Ik was alleen, hij ook, dus zouden we proberen samen te rijden.
Bij aankomst in Yvegem stond ik al in zweet en in schuim na een flauwe 7 km rijden van thuis naar daar, weliswaar met de flanken van den Tiegemberg, maar toch... Het beloofde voor vandaag dus. Slijkcrosserke en Hanzi zaten er ook al, Cowboy Peter kwam iets later toe. Toen zij vertrokken waren ging ik ook op 't gemak naar buiten en maakte me klaar. Ondertussen kwam Maarten toe en schreef hij zich in. Tijdens de eerste paar kilometers leerden we elkaar wat beter kennen... Eenmaal Tiegemberg in het zicht kwam kreeg hij het iets moeilijker. Bij mij ging het verbazend goed. Die paar kilometers naar de start zullen goed geweest zijn...
Soit, het parcours?
Van in Yvegem ging het via 't Hulstbos en Landergem naar de Tsjampenstraat die dan via een kerkwegel verbinding maakte met de Schernaai. Het eerste stukje omhoog... Daarna weer naar beneden vliegen via de baan om dan via den achterkant van Stijn Streuvels weer richting de Tsjampenstraat te rijden. Van daaruit dan klimmen en weer afzakken naar dezelfden Tsjampie om de kriere op te vliegen die ons deed draaien en keren om de Hellestraat omhoog te rijden. Eenmaal boven was het dalen tot aan de gekenden boomgaard. Als je het een beetje kent, dan weet je welk spoor je daar moet pakken. Velen kenden het duidelijk niet...
Ondertussen was Maarten al een tijdje nergens meer te zien... Jammer... Ik zou dan wel wachten aan de bevoorrading in Kerkhove.
Van daaruit de gekende stukken... Via de baan omhoog, rechtsaf om dan iets verder links het paadje te nemen. Op het einde naar rechts via de baan om dan weer het stapsteentje naar beneden te vlammen en heel kort te draaien naar rechts... Dan helemaal naar beneden en de baan over om weer te klimmen.
Uiteindelijk raakten we aan de andere kant van de grote weg om dan verder de afzink te maken naar Kerkhove, tot aan de eerste bevoorrading. Was nie uitgebreid, maar voldoende voor mij. Hoeft niet iedere week een fameus buffet te zijn hé... Nog even staan wachten aan de bevoorrading, maar nergens geen Kampfschwein of Maarten te zien... Jammergenoeg, dan maar door gereden. Het zou dus een tochtje alleen worden. Goed om eens op eigen tempo te rijden en wat kilometers op te doen...
Eindelijk, de Kwaremont, Pater en Kluisberg kwamen dichter. Eerst kwam de Kwaremont aan de beurt. Effen puffen, maar zonder problemen naar boven... Ingehaald door een paar bikers, maar er zelf ook een paar ingehaald. Daarna de afzink naar de plaats waar de eeuwige hond staat te blaffen. Nu bleek hij er wel niet te zijn, dus is nog zo eeuwig niet :-)
Het stukje bos lag er zeer goed bij! Soms is da hier echt nie te doen, nu konden we mooi doorrijden. Wel een beetje gletsig, maar toch! Rechtblijven was geen probleem voor mij. Die twee voor mij, die mij daarjuist op de Kwaremont inhaalden daarentegen, hadden iets meer moeite... Dan maar afdalen richting Patersberg, maar eerst nog de vuile aardeweg doen die eerst naar beneden loopt om daarna effen te pompen tot boven..
De Patersberg, daar lag hij dan... Ik zag er al een paar te voet staan en een paar het gootje nemen. Ik zou hem wel bedwingen, op mijn eigen tempo weliswaar, maar toch! De goot, da is niets voor mij... Te voet? Voor mijne kop nie!
Eenmaal boven, het gekende stuk tot aan de grote baan tussen Berchem en Ronse. Daarna gingen we de richting Kluisberg. De Pensemont werd den eersten. Ik doe deze klim echt graag. Eerst baan en daarna het bos binnen en de goede kant kiezen. Blijft toch wel steeds de rechtse kant en niet de middengeul. Minder gelijklopend, maar een heel stuk hardere ondergrond.
Daarna hield het eerlijk gezegd ook nie veel meer in. Richting Avelgem via Rugge... Daarna naar Otegem langs binnen om dan naar Yvegem te fietsen via de Zwevegemstraat.
De kilometers (64,7 toen ik terug thuis was) waren belangrijk. Het parcours was iets minder... Al bij al tevreden terug thuis, de benen waren beter dan verwacht... De snotvalling wordt wel erger en erger... Morgen zal het dus een dagske thuis zijn op 't gemakske...
Door Nick
0 reacties:
Een reactie posten