11.02.2007 : TT Waregem
Door enkele problemen met de gps heb ik jammergenoeg geen gegevens over het parcours... Jammer dus.
Soit, vandaag samen met enkele steenbakkers afgesproken om naar Waregem te trekken. Yoerik belde 's morgens af omwille van oogproblemen, Pascal zag het niet zitten omwille van het slechte weer en een aanslepende verkoudheid... Het zag er naar uit dat het alleen Wouter, Rudy en ik zouden zijn.
Toen ik toekwam in Waregem was ik aangenaam verrast om Bert ook te zien toekomen. Aan de start kwam ook Malfieboy zich aansluiten, samen met Katrien.
Vanaf de start legde Katrien er de pees redelijk goed op. Het werd een redelijk vliegende start. Een collega van Katrien bleek redelijk veel parcourskennis en reed verkeerd. In plaats van de parking op te rijden, reed hij met veel poeha langs de spoorweg weg. Verkeerd dus...
Na een tijdje waren we dus Katrien en haar collega's kwijt... Daarna legden we er samen met de steenbakkers stevig de pees op. Op een bepaald moment zei Wouter dat het een snel tochtje zou worden en dat leek het ook te zijn... tot aan de eerste brug. Daar bleek mijn buitenband vastgenageld te zijn in mijn binnenband, met alle gevolgen van dien. Na het stoppen van de band gingen we weer op weg...
Nu ging het riching de Karmel"berg" (of caramel volgens sommigen :-)) waar de eerste hoogtemeters op de teller kwamen. Na de Karmelberg, gingen we richting de Spitaelbossen. Hier kregen we een zeer mooi stukje bos voorgeschoteld, één van de mooiste passages dat ik daar ooit gedaan heb, samen met de grachtcrossers-passage in 2005.
Na een 16 tal kilometers kwamen we aan de eerste bevoorrading, waar Katrien plots stond te verwateren naar de wortels... Juist voor deze bevoorrading een Keybiker tegengekomen die het kon passen... Die was platgevallen net voor de stopplaats. Da is ook een kunst op zich.
Na de bevoorrading ging het dan stillekes aan richting het Baenhoutbos. Dit lag er toch nogal redelijk lastig bij. De onregelmatige stukken (door stenen, takken,...) maakten het, in combinatie met de modder en wind natuurlijk niet makkelijker op. Het was puffen om boven te geraken. Direct na dit stukje kregen we de tweede bevoorrading. Ondertussen was Lichterveldenoare al een paar keer knipperlicht aan het spelen. We zagen hem nu en dan eens terugkeren en dan weer verdwijnen...
Na de tweede bevoorrading leek het echter of die biopatatten gekregen had! Hij kwam in zijn element. Er volgden een heleboel grasstroken en zoals we hem kennen, was dit wel zijn dada. Samen met Berre ging hij er dus op uit! Wij waren op achtervolgen aangewezen. Na een tijdje kwamen we aan de Harelbeekse Gavers die er toch ook wel mooi vettig bij lagen! Het was ook pompen of verzuipen. Voor mij maakte het overschakelen van de kleine naar de grote plateau het er ook niet makkelijker op. Het middenmes zou echt wel welkom zijn. Tja, het was nu zo hé, we zouden er ons wel door slaan. De strook van de gavers was dus wel redelijk smerig, maar alles bleef berijdbaar, alhoewel die eerst strook kantje boord was! Na de gavers stopten we even om enkele mannen te helpen met een reserveband. Rudy stond de zijn af. Enkel malfieboy had nu nog enen zitten.
Na de gavers kregen we een hele tijd stroken met wind in de rug. Rudy en ik legden er hier de pees op en Malfieboy begon het ook wel moeilijk te krijgen. Door de valpartij van Rudy kon die echter weer aansluiten in Waregem aan de hondeschool. Ondertussen hadden we de gekende strook langs de autostrade ook al gekregen en stonden de benen op ontploffen... We kregen nog een laatste "pufstrook" aan de hondenschool en dan ging het recht naar de eindstreep...
Moe maar meer dan voldaan waren we er weer. Na een doucheke en een paar drankskes met de forumleden, ging het dan richting Yvegem om het wekelijk middagmaal bij de schoonmama te gaan nuttigen...
Soit, vandaag samen met enkele steenbakkers afgesproken om naar Waregem te trekken. Yoerik belde 's morgens af omwille van oogproblemen, Pascal zag het niet zitten omwille van het slechte weer en een aanslepende verkoudheid... Het zag er naar uit dat het alleen Wouter, Rudy en ik zouden zijn.
Toen ik toekwam in Waregem was ik aangenaam verrast om Bert ook te zien toekomen. Aan de start kwam ook Malfieboy zich aansluiten, samen met Katrien.
Vanaf de start legde Katrien er de pees redelijk goed op. Het werd een redelijk vliegende start. Een collega van Katrien bleek redelijk veel parcourskennis en reed verkeerd. In plaats van de parking op te rijden, reed hij met veel poeha langs de spoorweg weg. Verkeerd dus...
Na een tijdje waren we dus Katrien en haar collega's kwijt... Daarna legden we er samen met de steenbakkers stevig de pees op. Op een bepaald moment zei Wouter dat het een snel tochtje zou worden en dat leek het ook te zijn... tot aan de eerste brug. Daar bleek mijn buitenband vastgenageld te zijn in mijn binnenband, met alle gevolgen van dien. Na het stoppen van de band gingen we weer op weg...
Nu ging het riching de Karmel"berg" (of caramel volgens sommigen :-)) waar de eerste hoogtemeters op de teller kwamen. Na de Karmelberg, gingen we richting de Spitaelbossen. Hier kregen we een zeer mooi stukje bos voorgeschoteld, één van de mooiste passages dat ik daar ooit gedaan heb, samen met de grachtcrossers-passage in 2005.
Na een 16 tal kilometers kwamen we aan de eerste bevoorrading, waar Katrien plots stond te verwateren naar de wortels... Juist voor deze bevoorrading een Keybiker tegengekomen die het kon passen... Die was platgevallen net voor de stopplaats. Da is ook een kunst op zich.
Na de bevoorrading ging het dan stillekes aan richting het Baenhoutbos. Dit lag er toch nogal redelijk lastig bij. De onregelmatige stukken (door stenen, takken,...) maakten het, in combinatie met de modder en wind natuurlijk niet makkelijker op. Het was puffen om boven te geraken. Direct na dit stukje kregen we de tweede bevoorrading. Ondertussen was Lichterveldenoare al een paar keer knipperlicht aan het spelen. We zagen hem nu en dan eens terugkeren en dan weer verdwijnen...
Na de tweede bevoorrading leek het echter of die biopatatten gekregen had! Hij kwam in zijn element. Er volgden een heleboel grasstroken en zoals we hem kennen, was dit wel zijn dada. Samen met Berre ging hij er dus op uit! Wij waren op achtervolgen aangewezen. Na een tijdje kwamen we aan de Harelbeekse Gavers die er toch ook wel mooi vettig bij lagen! Het was ook pompen of verzuipen. Voor mij maakte het overschakelen van de kleine naar de grote plateau het er ook niet makkelijker op. Het middenmes zou echt wel welkom zijn. Tja, het was nu zo hé, we zouden er ons wel door slaan. De strook van de gavers was dus wel redelijk smerig, maar alles bleef berijdbaar, alhoewel die eerst strook kantje boord was! Na de gavers stopten we even om enkele mannen te helpen met een reserveband. Rudy stond de zijn af. Enkel malfieboy had nu nog enen zitten.
Na de gavers kregen we een hele tijd stroken met wind in de rug. Rudy en ik legden er hier de pees op en Malfieboy begon het ook wel moeilijk te krijgen. Door de valpartij van Rudy kon die echter weer aansluiten in Waregem aan de hondeschool. Ondertussen hadden we de gekende strook langs de autostrade ook al gekregen en stonden de benen op ontploffen... We kregen nog een laatste "pufstrook" aan de hondenschool en dan ging het recht naar de eindstreep...
Moe maar meer dan voldaan waren we er weer. Na een doucheke en een paar drankskes met de forumleden, ging het dan richting Yvegem om het wekelijk middagmaal bij de schoonmama te gaan nuttigen...
0 reacties:
Een reactie posten