04.02.2007 : TT Ingooigem
Deze keer moesten we niet ver gaan voor een TT... Ingooigem stond op het programma. Vorig jaar eerder ontgoocheld in deze toertocht daar er veel baan in zat. Dit jaar hoopte ik dat de organisatie veel geleerd had uit de reacties van vorig jaar. We zouden wel zien... Ik ging trouwens ook omdat ik een aantal mensen uit de organisatie ken van zien en dat zij ook aanwezig waren op onze tocht. De Steenbakkers moesten er dus aanwezig zijn hé...
Yoerik en ik spraken af om 8u bij mij thuis om dan naar Ingooigem te biken. Pascal zag da nie echt zitten omdat hij in Ingooigem wou douchen na het biken. We waren dus met twee om te genieten van het mooie (maar koude) weer. Op een bepaald moment zaten we op de flanken van de Tiegemberg (jaja, zelfs een extra beklimming voor de tocht zelf...) en zagen we mooi uit boven de mist in het "dal". Schitterend!
Soit, toen we aankwamen in Ingooigem stonden Steve en Bart al te wachten. Pascal was juist binnen om hem in te schrijven. Tegen dat wij ingeschreven waren kwamen ook Kurt en Rik toe. Wouter bleek de deadline weer niet te halen, maar die zou ons wel bijhalen, zoals gewoonlijk...
We vertrokken dus op een schitterend ochtend voor een hopelijk even schitterende tocht van 70 km, dat was toch ons doel. We vertrokken via de gekende wegjes in en rond Yvegem-city... Uiteindelijk kwamen we na een 2,5 kilometer aan de kruising met de Pastoor Verrieststraat. We zouden de weg moeten oversteken richting Tsjampenstraat. Voor mij leek het echter alsof de tocht er al op zat. Mijne ketting bleef maar doorschieten van als ik iets van kracht moest steken, nen ambetanten chainsuck dus. We keken om een aantal schakels uit de ketting te halen omdat het leek alsof dat de ketting te lang was, er zat dus totaal geen spanning meer op. Omdat ik de klus nogal vlug wou klaren, was ik een beetje onoplettend en forceerde ik natuurlijk mijn kettingpons. Gelukkg had Pascal ook de zijne mee. Ondertussen had Wouter ons hier ook al bijgehaald.
Soit, na het inkorten van de ketting bleef het probleem... Het bleek mijn middenste tandblad te zijn vooraan... Dus enkel op de grote plateau of op de kleine rijden voor de rest van de tocht... Nogal ambetant op zo'n tocht! Aangezien ik normaal mijn middenste altijd gebruik, werd het dus veel zoeken naar de juiste versnelling...
Na de depannage aan de Landergemstraat ging het richting Tsjampenstraat om daar dan via het stapsteentje naar de Schernaai toe te klimmen. Na de Schernaai dus weer afdalen naar de Tsjampenstraat en verder te gaan richting het alomgekende Lijsternest. Hiervoor maakten we gebruik van een korte singletrack die overging in het landwegjes met gravé richting den "Tsjampie". Van daaruit klimmen om dan via het gekende "bloso"strookje af te dalen richting Hellestraat. Die weer naar boven en richting den boomgaard.
Daarna kwam Tiegemberg aan de beurt, waar we alle stapsteentjes ten volle gingen benutten. Via nogal wat road ging het dan richting de Varent om die een kort stukje te gebruiken om aan de Oudenaardsesteenweg te komen. Van daaruit ging het dan richting Kerkhove, waar we een redelijk sumiere (maar voldoende) bevoorrading kregen.
Na de bevoorrading reden we in gestrekte draf langs de Schelde richting omgeving kwaremont. Uiteindelijk kwamen we na een paar stroken offroad dan ook aan de beklimming. Ondertussen waren we Wouter kwijt, hij kwam blijkbaar een stukske achter, samen met Steve en Wesley. Tegen het einde van de klim had Wouter ons echter bijgehaald. Na het aansluitende stukje vals plat ging het linksaf richting de fameuse afdaling. Na die afdaling direct het privébosje binnen, waar die hond toch telkens weer staat lelijk te doen...
Bovenaan kwamen we Hanzi tegen, die jammergenoeg zijn derailleur in zijn wiel had zitten... Na de afdaling ging het riching de Patersberg. Het ambetante aan deze berg is dat je dus totaal geen aanloop hebt... We geraakten zonder problemen boven, maar toch, het is en blijft nen kuitenbijter. Bovenaan was het een extra bevoorrading met aquarius red blast. Doet wel deugd zunne...
Na de Patersberg kwamen we aan de splitsing. Bart, Pascal, Yoerik (die zijn beste dag niet had) en ikzelf gingen voor de 50 en Steve, Wesley en Wouter voor de 70.
Wij gingen dus rechtstreeks richting Kluisberg. Jammer genoeg reden we er eerst langs... Enkel de afdaling richting de Pensemont namen we aan een immens tempo...
Tijdens de afdaling lieten Pascal en ikzelf Bart en Yoerik achter. Daarna volgde de klim via de Pensemont naar de Vierschaar dus... Leuk, lastig, pompen en afzien op een versnelling die normaal niet de mijne is voor deze klim. Na de klim richting den Toren, waar Bart en ik dan wachtten op Yoerik. Die moest een immense dreun gehad hebben van het manneke met de hamer! Na wat suikers reden we door en bleek dat we maar op een paar 100 meter van de bevoorrading stonden... Van de bevoorrading ging het dan via de gekende stroken richting de Avelgemse scheldemeersen om achter het voetbalplein van café Trompet te passeren. Van daaruit terug de Oudenaardsesteenweg op en richting den Tuinwijk...
Langs het huis van mijn ouders en dan in volle vaart van Avelgem via de Kaphoek, Ruifeleinde, Otegem, Zwevegemstraat weer tot in Ingooigem. Onderweg kwam ik nog iemand tegen die mij vroeg welke Steenbakker ik was. We zijn dus inderdaad wel gekend...
Eenmaal terug in Ingooigem de bike afgespoten, enen gedronken samen met een paar Steenbakkers. Yoerik was ondertussen doorgereden naar huis... Elke kilometer extra bleek een kwelling te zijn. Pascal was al gaan douchen, want hij reed mij blijkbaar met alle gemak uit het wiel terwijl hij zelfs nog een verkoudheid had!
Mij goed geamuseerd, maar toch nogal redelijk veel weg... Tja, wel eens een welgekomen afwisseling na de moddertochten van de laatste weken...
Door Nick
Yoerik en ik spraken af om 8u bij mij thuis om dan naar Ingooigem te biken. Pascal zag da nie echt zitten omdat hij in Ingooigem wou douchen na het biken. We waren dus met twee om te genieten van het mooie (maar koude) weer. Op een bepaald moment zaten we op de flanken van de Tiegemberg (jaja, zelfs een extra beklimming voor de tocht zelf...) en zagen we mooi uit boven de mist in het "dal". Schitterend!
Soit, toen we aankwamen in Ingooigem stonden Steve en Bart al te wachten. Pascal was juist binnen om hem in te schrijven. Tegen dat wij ingeschreven waren kwamen ook Kurt en Rik toe. Wouter bleek de deadline weer niet te halen, maar die zou ons wel bijhalen, zoals gewoonlijk...
We vertrokken dus op een schitterend ochtend voor een hopelijk even schitterende tocht van 70 km, dat was toch ons doel. We vertrokken via de gekende wegjes in en rond Yvegem-city... Uiteindelijk kwamen we na een 2,5 kilometer aan de kruising met de Pastoor Verrieststraat. We zouden de weg moeten oversteken richting Tsjampenstraat. Voor mij leek het echter alsof de tocht er al op zat. Mijne ketting bleef maar doorschieten van als ik iets van kracht moest steken, nen ambetanten chainsuck dus. We keken om een aantal schakels uit de ketting te halen omdat het leek alsof dat de ketting te lang was, er zat dus totaal geen spanning meer op. Omdat ik de klus nogal vlug wou klaren, was ik een beetje onoplettend en forceerde ik natuurlijk mijn kettingpons. Gelukkg had Pascal ook de zijne mee. Ondertussen had Wouter ons hier ook al bijgehaald.
Soit, na het inkorten van de ketting bleef het probleem... Het bleek mijn middenste tandblad te zijn vooraan... Dus enkel op de grote plateau of op de kleine rijden voor de rest van de tocht... Nogal ambetant op zo'n tocht! Aangezien ik normaal mijn middenste altijd gebruik, werd het dus veel zoeken naar de juiste versnelling...
Na de depannage aan de Landergemstraat ging het richting Tsjampenstraat om daar dan via het stapsteentje naar de Schernaai toe te klimmen. Na de Schernaai dus weer afdalen naar de Tsjampenstraat en verder te gaan richting het alomgekende Lijsternest. Hiervoor maakten we gebruik van een korte singletrack die overging in het landwegjes met gravé richting den "Tsjampie". Van daaruit klimmen om dan via het gekende "bloso"strookje af te dalen richting Hellestraat. Die weer naar boven en richting den boomgaard.
Daarna kwam Tiegemberg aan de beurt, waar we alle stapsteentjes ten volle gingen benutten. Via nogal wat road ging het dan richting de Varent om die een kort stukje te gebruiken om aan de Oudenaardsesteenweg te komen. Van daaruit ging het dan richting Kerkhove, waar we een redelijk sumiere (maar voldoende) bevoorrading kregen.
Na de bevoorrading reden we in gestrekte draf langs de Schelde richting omgeving kwaremont. Uiteindelijk kwamen we na een paar stroken offroad dan ook aan de beklimming. Ondertussen waren we Wouter kwijt, hij kwam blijkbaar een stukske achter, samen met Steve en Wesley. Tegen het einde van de klim had Wouter ons echter bijgehaald. Na het aansluitende stukje vals plat ging het linksaf richting de fameuse afdaling. Na die afdaling direct het privébosje binnen, waar die hond toch telkens weer staat lelijk te doen...
Bovenaan kwamen we Hanzi tegen, die jammergenoeg zijn derailleur in zijn wiel had zitten... Na de afdaling ging het riching de Patersberg. Het ambetante aan deze berg is dat je dus totaal geen aanloop hebt... We geraakten zonder problemen boven, maar toch, het is en blijft nen kuitenbijter. Bovenaan was het een extra bevoorrading met aquarius red blast. Doet wel deugd zunne...
Na de Patersberg kwamen we aan de splitsing. Bart, Pascal, Yoerik (die zijn beste dag niet had) en ikzelf gingen voor de 50 en Steve, Wesley en Wouter voor de 70.
Wij gingen dus rechtstreeks richting Kluisberg. Jammer genoeg reden we er eerst langs... Enkel de afdaling richting de Pensemont namen we aan een immens tempo...
Tijdens de afdaling lieten Pascal en ikzelf Bart en Yoerik achter. Daarna volgde de klim via de Pensemont naar de Vierschaar dus... Leuk, lastig, pompen en afzien op een versnelling die normaal niet de mijne is voor deze klim. Na de klim richting den Toren, waar Bart en ik dan wachtten op Yoerik. Die moest een immense dreun gehad hebben van het manneke met de hamer! Na wat suikers reden we door en bleek dat we maar op een paar 100 meter van de bevoorrading stonden... Van de bevoorrading ging het dan via de gekende stroken richting de Avelgemse scheldemeersen om achter het voetbalplein van café Trompet te passeren. Van daaruit terug de Oudenaardsesteenweg op en richting den Tuinwijk...
Langs het huis van mijn ouders en dan in volle vaart van Avelgem via de Kaphoek, Ruifeleinde, Otegem, Zwevegemstraat weer tot in Ingooigem. Onderweg kwam ik nog iemand tegen die mij vroeg welke Steenbakker ik was. We zijn dus inderdaad wel gekend...
Eenmaal terug in Ingooigem de bike afgespoten, enen gedronken samen met een paar Steenbakkers. Yoerik was ondertussen doorgereden naar huis... Elke kilometer extra bleek een kwelling te zijn. Pascal was al gaan douchen, want hij reed mij blijkbaar met alle gemak uit het wiel terwijl hij zelfs nog een verkoudheid had!
Mij goed geamuseerd, maar toch nogal redelijk veel weg... Tja, wel eens een welgekomen afwisseling na de moddertochten van de laatste weken...
Door Nick
0 reacties:
Een reactie posten